《ပြန်လည်မွေးဖွားလာသောဧက္ကရာဇ်နှင့်သူ၏ချစ်သည်းညှာပေါက်ဆီလုံးလေး》𝙳𝙻𝚈𝙴 - 𝟼 (Z)
Advertisement
အခန္း(၅)၊ နန္းေတာ္ထဲသို႔ဝင္ေရာက္ျခင္း
ေဖၿမိဳ႕မွ ထြက္ခြာလာၿပီးေနာက္ တစ္စတစ္စ ေဝးကြာလာသည့္ သူတို႔၏ေမြးရပ္ေျမကို လွမ္းေမၽွာ္ၾကည့္ရင္း လွည္းအတြင္း၌ တိုးညႇင္းစြာ ရွိုက္ငိုသံမ်ားျဖင့္ ျပည္ႏွက္ေနေလ၏။
တစ္ရက္ေက်ာ္မၽွၾကာေအာင္ ေမာင္းႏွင္ခဲ့ၿပီးေနာက္၊ သူတို႔အားလုံး လက္ေအာက္ခံၿမိဳ႕ေတာ္၊ ရွုက်ိဳးစီရင္စုရွိ စခန္းေနရာသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕အသီးသီးမွ လူမ်ားသည္လည္း ထိုေနရာသို႔ တစ္စုၿပီး တစ္စု စု႐ုံးေရာက္ရွိလာၾကသည္။
တစ္ေန႔ကုန္မၽွ ၾကာျမင့္ေအာင္ ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ရၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ လူစုျခင္းကိစၥရပ္သည္လည္း ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ေလၿပီ။ တာဝန္ခံမ်ား၏ ဦးေဆာင္လမ္းျပမွုႏွင့္အတူ စုစုေပါင္း လွည္းႀကီးဆယ္စီးသည္ ၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ ဦးတည္ကာ ေမာင္းႏွင္ခဲ့ၾကေတာ့သည္။ လွည္းထဲရွိ ေနရာသည္ လူဆယ္ေယာက္အတြက္ က်ယ္က်ယ္ျပန႔္ျပန္႔ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါတြင္မူ လူအေယာက္ႏွစ္ဆယ္ျဖင့္ ျပည့္က်ပ္ေနေလ၏။
လွည္းတစ္စီးစီတြင္ ႀကီးၾကပ္ေသာ အထိန္းေတာ္တစ္ေယာက္စီ ပါရွိသည္။ လင္းက်ားေပါင္တို႔လွည္းတြင္ ႀကီးၾကပ္ေသာ အထိန္းေတာ္၏မ်ိဳးရိုးအမည္မွာ "ေက်ာက္" ျဖစ္ၿပီး အသက္ (၃၅) ႏွစ္ခန႔္ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုသူရဲ့ မ်က္ႏွာအမူအရာမွာ ခက္ထန္ၿပီး သူတို႔အေပၚတြင္လည္း အလြန္အမင္း စည္းကမ္းတင္းၾကပ္သျဖင့္ သူ႔အား အားလုံးက ေၾကာက္ရြံ့ၾကေလ၏။
ၿမိဳ႕ေတာ္သို႔သြားရာ လမ္းခရီးတစ္ေလၽွာက္တြင္ လွည္းေပၚရွိ လူတိုင္းသည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ရင္းႏွီးလာၾကၿပီး အထူးသျဖင့္ ေနရာေဒသတစ္ခုထဲမွ လာေရာက္ေသာသူမ်ားသည္ ပိုမိုခင္မင္ၾကကာ ထိုသူအမ်ားစုမွာ ၎တို႔အခ်င္းခ်င္း အဖြဲ႕ငယ္မ်ားအျဖစ္ ဝိုင္းဖြဲ႕လိုက္ၾကသည္။
ေဖၿမိဳ႕မွ လာေရာက္သူမ်ားထဲတြင္ လင္းက်ားေပါင္တစ္ေယာက္ထဲသာ "ေကာ" ျဖစ္ေနသျဖင့္ တျခားသူမ်ားမွာ သူအား မသိမသာပင္ ဖယ္ခ်န္ထားခဲ့ၾကသည္။
လင္းက်ားေပါင္ကလည္း အရင္ဦးစြာ ေရွ႕ထြက္မိတ္ဆက္ျခင္းမျပဳခဲ့ပဲ အထိန္းေတာ္ႀကီး ညႊန္ၾကားေနသည္မ်ားကိုသာ နာခံစြာ မွတ္သားေနလိုက္သည္။ အမိန္႔ေပးသည္မ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဂ႐ုတစိုက္ မွတ္သားေနသည္ကို ေက်ာက္ကုန္းကုန္းက ျမင္ေတြ႕ၿပီး လင္က်ားေပါင္အေပၚတြင္ သေဘာထား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာ ဆက္ဆံေပးေလသည္။
လဝက္နီးပါးေလာက္ ခရီးဆက္လာခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ ၿမိဳ႕ေတာ္၏အစြန္ရွိ ျမင္းမ်ားရပ္နားရာစခန္းသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ထိုစခန္းသည္ အလြန္ႀကီးမားၿပီး ျမင္းေဇာင္းထဲတြင္လည္း ေနရာအႏွံ့အျပားမွ လာေရာက္ေသာ လွည္းအေျမာက္အမ်ားက ေနရာယူထားၿပီးျဖစ္သည္။
"အားလုံးပဲ လွည္းေပၚကေန ဆင္းခဲ့ၾက၊ မင္းတို႔ရဲ့ ပစၥည္းေတြကိုလည္း တစ္ပါတည္း သယ္လာခဲ့၊ စကားလုံးဝမေျပာရဘူး၊ ဘယ္ကိုမွလည္း ေလၽွာက္မၾကည့္ရဘူး၊ ကဲ... မင္းတို႔အားလုံး ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့ၾက" လို႔ ေက်ာက္ကုန္းကုန္းက ေျပာလိုက္သည္။
လူတိုင္း ျမင္းလွည္းေပၚမွ ဆင္းလာခဲ့ကာ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ စကားမေျပာရဲၾကေပ။ ေခါင္းမ်ားကို ငုံ႔ထားၾကၿပီး အထိန္းေတာ္ႀကီး ဦးေဆာင္မွုေနာက္ကိုသာ တိတ္တဆိတ္ လိုက္သြားၾကေလ၏။ ေက်ာက္ကုန္းကုန္းက သူတို႔အားလုံး နားေနရန္အတြက္ ႀကီးမားေသာအိပ္ေဆာင္တစ္ခုဆီသို႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။ အခန္းထဲတြင္ သူတို႔အတြက္ မ်က္ႏွာသစ္ရန္ႏွင့္ လက္မ်ားသန႔္စင္ေဆးေၾကာဖို႔ရန္ ေရဇလုံအနည္းငယ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ထို႔ေနာက္ ညစာစားရန္အတြက္ သူတို႔အားလုံးကို ထမင္းစားခန္းထဲ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ၿပီး ညစာအတြက္ ေျပာင္းဖူးဆန္ျပဳတ္တစ္ပန္းကန္ႏွင့္ မာဆတ္ဆတ္ ျမန္႔ေဝါေဝါကို ေပးခဲ့ေလသည္။ ရိုးရွင္းၿပီး ခပ္ညံ့ညံ့ ညစာျဖစ္ေနေပမယ့္ လမ္းခရီးမွာ သူတို႔စားခဲ့ရတဲ့ ေပါင္မုန႔္ၾကမ္းၾကမ္းထက္စာလၽွင္ေတာ့ ဒါဟာ အမ်ားႀကီးသာတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရသည္။ တစ္ေန႔တာကုန္ဆုံးၿပီးေနာက္ သူတို႔အားလုံးဟာ ဆာေလာင္ေနၾကၿပီျဖစ္လို႔ သူတို႔ရဲ့အစားအစာေတြအားလုံးကို အငမ္းမရမ်ိဳခ်ခဲ့ၾကေလ၏။
အစားစားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ေက်ာက္ကုန္းကုန္းသည္ သူတို႔ကို အေပါ့အပါးသြားခိုင္းကာ အေဆာင္ခန္းထဲ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးၿပီးေနာက္ အခန္းကို ေသာ့ခပ္သြားခဲ့ေလ၏။
အခန္းထဲဝင္ေရာက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္တည္း လူတိုင္းသည္ ေနရာေကာင္းေကာင္း ရရွိနိုင္ဖို႔ အေျပးအလႊား လွုပ္ရွားၾကေတာ့သည္။ ေနရာေကာင္းေကာင္းရဖို႔ တစ္ရြာတည္းသား အခ်င္းခ်င္း ကူညီရိုင္းပင္းခဲ့ၾကေပမယ့္ လင္းက်ားေပါင္မွာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ေသးသြယ္ၿပီး ခြန္အားလည္း မရွိေသာေၾကာင့္ တစ္ခဏခ်င္းအတြင္းမွာပင္ သူ႔ရဲ့ေနရာမွာ တံခါးေဘးသို႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္။
လင္းက်ားေပါင္ကလည္း ထိုသူတို႔ႏွင့္ ခိုက္ရန္ျဖစ္ၿပီး ေနရာမလုခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္ သူ႔အိတ္ေသးေသးေလးကို ယူကာ အိပ္စင္ရဲ့ အျပင္ဘက္ဆုံးေနရာကိုသာ ရယူလိုက္ေတာ့သည္။
"ေဟး... ဟိုဖက္ကိုနည္းနည္း တိုးစမ္းပါ၊ ငါကို လာမွီမေနနဲ႔! ..." လို႔ လင္းက်ားေပါင္ရဲ့ ေဘးမွာ အိပ္ေနသည့္ မိန္းကေလးက သူအား ခက္ထန္စြာ ေျပာလိုက္သည္။
ထိုမိန္းကေလးသည္လည္း လင္းက်ားရြာမွ လာသူျဖစ္ၿပီး လင္က်ားေပါင္အား မုန္းတီးကာ မႏွစ္ၿမိဳ႕သူလည္း ျဖစ္သည္။ သူမက သူအား အညစ္အေၾကးတစ္ခုသဖြယ္ သေဘာထားကာ ၾကည့္လိုက္သည္။
လင္းက်ားေပါင္လည္ မည္သည္ကိုမၽွ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္မေနေတာ့ပဲ တံခါးဖက္သို႔သာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ေရြ႕ေပးလိုက္၏။ တစ္ေန႔လုံး ပင္ပန္းခဲ့ရသည့္အတြက္ေၾကာင့္ သိပ္မၾကာမီပင္ သူလည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ေလ၏။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ ေက်ာက္ကုန္းကုန္း ေရာက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္မွာ လင္းထိန္ေနေလၿပီ။ နံနက္စာစားၿပီး လူတိုင္း တဖန္ ထပ္မံ၍ ျမင္းလွည္းေပၚသို႔ ျပန္တက္ခဲ့ၾကရသည္။
လွည္းသည္ ၿမိဳ႕ေတာ္ထဲသို႔ ဝင္လာၿပီး နန္းေတာ္ေရွ႕တြင္ ရပ္တန္႔သြားေလသည္။ လွည္းေပၚမွ ဆင္းလာၾကၿပီး ျမင့္မားလွသည့္ နန္းၿမိဳ႕ရိုးတံတိုင္းေၾကာင့္ အားလုံးမွင္သက္သြားၾကရသည္။
လင္းက်ားေပါင္သည္လည္း ရဲရဲေတာက္နီေနေသာ ၿမိဳ႕တံတိုင္းႀကီးကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။ အလြန္တရာကို ျမင့္မားၿပီး နံရံမွာလည္း အဆုံးအစမရွိသည့္သဖြယ္... နံနက္ခင္း အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ နီေစြးေစြးနံရံမ်ား၊ ေရႊဝါေရာင္ေႂကြျပားမ်ားႏွင့္ နန္းေတာ္ႀကီးမွာ အံအားသင့္စရာေကာင္းလွေအာင္ပင္ ထည္ဝါလြန္းလွသည္။
ဒီေန႔သည္ သူတို႔အားလုံး နန္းေတာ္ထဲသို႔ ဝင္ရမည့္ေန႔ ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ နန္းေတာ္တံခါးမႀကီးကို အေစာႀကီး ဖြင့္ေပးခဲ့ၾကသည္။
ပထမဦးဆုံး သူတို႔အားလုံးကို ပထမအဆင့္ စမ္းသပ္စစ္ေဆးဖို႔ရန္ ေဝ့ဝူေဆာ သို႔ ေခၚေဆာင္သြားသည္။ ပထမဆုံး စမ္းသပ္စစ္ေဆးသည့္ အဆင့္မွာ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပင္... သူတို႔ရဲ့အသြင္အျပင္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိလား၊ စကားေျပာတာ ပီသရဲ့လား၊ သူတို႔ခႏၶာကိုယ္မွာ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ရွိမရွိ၊ အနံ့အသက္ေကာင္းမေကာင္း... စတာတြကို အဓိကစစ္ေဆးတယ္။
Advertisement
လုပ္ငန္းစဥ္က ရိုးရွင္းေပမယ့္ ယခုႏွစ္မွာ နန္းေတာ္ထဲ ဝင္ေရာက္လာတဲ့ လူေတြက မ်ားျပားလြန္းတာေၾကာင့္ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ေစာင့္ဆိုင္းၾကရသည္။
လင္းက်ားေပါင္အား ကေလးမ်ားအားလုံး ''ေကာ" မ်ားျဖစ္သည့္ အဖြဲ႕တစ္ခုတြင္ ထားရွိလိုက္ၿပီး ပထမအေက်ာ့စစ္ေဆးမွုကို ေခ်ာေခ်ာမြတ္မြတ္ပင္ ျဖတ္ေက်ာ္နိုင္ခဲ့သည္။ အဖြဲ႕ထဲမွ လူအားလုံးကို စမ္းသပ္ၿပီးေနာက္ အခ်ိန္မွာ မြန္းတည့္ခ်ိန္ကိုပင္ ေရာက္ရွိေနေလၿပီ။
ထို႔ေနာက္ သူတို႔အဖြဲ႕အား ေန႔လယ္စာစားရန္ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။ နန္းေတာ္ထဲမွ စားစရာမ်ား ျဖစ္သည္မို႔ သူတို႔ အရင္ကစားဖူးတာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာလြန္ေကာင္းမြန္ေနေလသည္။ လူတိုင္းသည္ သူတို႔ကိုယ္တာအတြက္ အသီးအရြက္ဆန္ျပဳတ္တစ္ပန္းကန္ႏွင့္ ေပါက္ဆီျဖဴျဖဴေလးမ်ားကို လက္ခံရရွိသည္။
အသီးအရြက္ဆန္ျပဳတ္တြင္ အသီးအရြက္ေတြတင္မကဘဲ ပါးပါးလွီးထားတဲ့ ဝက္သားမ်ားပါ ပါရွိသည္။ ၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ လာရာလမ္းတစ္ေလၽွာက္တြင္ ရိကၡာေျခာက္မ်ားကိုသာ စားေသာက္ခဲ့ရၿပီး အသား ဒါမွမဟုတ္ ငါး မစားရသည္မွာ အလြန္ကိုၾကာခဲ့ေလၿပီ။ အနံ့ကို ရလိုက္႐ုံျဖင့္ သူတို႔ကို သေရယိုေစသည္။
လင္းက်ားေပါင္လည္း ဆန္ျပဳတ္ကို စားၾကည့္လိုက္ေလ၏။ အရမ္းကို အရသာေကာင္းၿပီး မသိလိုက္ခင္မွာပင္ တစ္ပန္းကန္လုံးကို အလၽွင္အျမန္ ၿမိဳခ်ပစ္လိုက္သည္။
"ဒါ ဂ်ဳံေခ်ာနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ေပါက္ဆီေတြပဲ၊ အရမ္းအရသာရွိတာပဲ! ... ဒီေလာက္ စားလို႔ေကာင္းတဲ့ ေပါက္ဆီမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မစားဖူးဘူး..." ဟု လင္က်ားေပါင္၏အဖြဲ႕မွ ကေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ေပါက္ဆီကို အလုတ္ႀကီးႀကီးကိုက္လိုက္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္!! အရမ္းအရသာရွိတယ္၊ အရမ္းကို စားလို႔ေကာင္းတယ္! ..."
အျခားကေလးအခ်ိဳ႕ကလည္း စိတ္အားထက္သန္စြာ ေထာက္ခံလိုက္သည္။
"က်စ္... ဒါက ေပါက္ဆီျဖဴေလး နည္းနည္းပဲကို..." ႐ုပ္ရည္ၾကည့္ေကာင္းသည့္ ကေလးက အထင္ေသးစြာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
လင္းက်ားေပါင္သည္ သူ႔လက္ထဲမွ ေပါက္ဆီျဖဴျဖဴေလးကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔မိသားစုဆိုရင္ ဒီလို ေပါက္ဆီမ်ိဳးကို တစ္ခါတစ္ရံမွသာ စားခြင့္ရခဲ့တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုရင္ သူတို႔မိသားစုက လူအရမ္းမ်ားလို႔ အျမဲတမ္း ေျပာင္းဖူးေခါက္ဆြဲကိုသာ အတူတူစားခဲ့ရတယ္။
လင္းက်ားေပါင္သည္ ေပါက္ဆီကို ကိုက္လိုက္ၿပီး ျဖည္းညႇင္းစြာ ဝါးလိုက္သည္။ ေပါက္ဆီသည္ အနည္းငယ္ခ်ိဳျမျမေလးႏွင့္ တကယ္ကို အရသာရွိလွသည္။
ဒီေန႔ေတာ့ လူတိုင္း ေန႔လည္စာကို အမ်ားႀကီး စားသုံးခဲ့ၾကတယ္။ သူဆိုရင္ ေပါက္ဆီႏွစ္လုံးနဲ႔ ဆန္ျပဳတ္တစ္ပန္းကန္လုံးကို စားခဲ့တယ္။ သူရဲ့ ဗိုက္ပူပူေလးကိုေတာင္ ခံစားလိုက္ရၿပီး ဒါဟာ ဒီႏွစ္ပတ္အတြင္း သူစားခဲ့ရသမၽွထဲမွာ အဝလင္ဆုံး စားခဲ့ရတဲ့ အစားအစားပဲ။
ေန႔လည္ဘက္တြင္ သူတို႔ရဲ့ တာဝန္ခံအထိန္းေတာ္ႀကီးက ႀကီးမားသည့္ ေရခ်ိဳးေဆာင္ဆီသို႔ ေခၚေဆာင္လာၿပီး သန႔္စင္ေဆးေၾကာခိုင္းသည္။ ၿပီးေနာက္ အခန္းထဲသို႔ တစ္ေယာက္ခ်င္းဝင္ေစကာ အဝတ္မပါတဲ့ သူတို႔ကို ေမာ့ေမာ့ႏွစ္ေယာက္က ၾကည့္ရွုစစ္ေဆးၾကသည္။
လင္းက်ားေပါင္သည္ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ရပ္ေနကာ ေမာ့ေမာ့၏ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း ခႏၶာကိုယ္ကို လွည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကုတင္အေသးေလးေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းကာ ေမာ့ေမာ့အား သူရဲ့ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကို စစ္ေဆးခြင့္ေပးလိုက္သည္။
ေမာ့ေမာ့မ်ားထဲမွတစ္ေယာက္က သူ၏႐ုပ္ရည္အသြင္ ေျပျပစ္သည္ကို ျမင္ေတြ႕ကာ သူတစ္ကိုယ္လုံးအႏွံ့ကို ထိၾကည့္ေလ၏။
"အသားအရည္ ေတာ္ေတာ္ေလးေခ်ာေမြ႕တာပဲ"
လင္းက်ားေပါင္ရဲ့ မ်က္ႏွာေသးေသးေလးဟာ ရွက္ရြံ့မွုေၾကာင့္ နီရဲလာၿပီး လွုပ္လဲမလွုပ္ရဲ၊ စကားလဲမေျပာရဲေပ။
စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ ေမာ့ေမာ့က သူ႔ကို ထခိုင္းလိုက္သည္။ သူတို႔ထဲမွ တစ္ေယာက္က စားပြဲေပၚရွိ shou gong zhu sha ေႂကြပန္းကန္လုံးထဲသို႔ စုတ္တံႏွစ္လိုက္ၿပီး လင္းက်ားေပါင္၏လက္ေမာင္း အတြင္းဖက္တြင္ အစက္တစ္စက္ကို ျခယ္လိုက္သည္။
အားလုံးစစ္ေဆးၿပီးတဲ့ေနာက္ လင္းက်ားေပါင္ကို ျပႆနာမရွာေတာ့ပဲ အကၤ်ီျပန္ဝတ္ခိုင္းကာ အခန္းထဲမွ ထြက္သြားခိုင္းလိုက္သည္။
အခန္းထဲမွထြက္လာၿပီးေနာက္ လင္းက်ားေပါင္သည္ ၿခံဝင္းက်ယ္ႀကီးထဲသို႔ သြားလိုက္သည္။ စစ္ေဆးၿပီးသြားတဲ့ လူေတြဟာ ၿခံဝင္းရဲ့တစ္ဖက္မွာ အတူတကြ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။ လင္းက်ားေပါင္လည္း ထိုေနရာသို႔ ေလ်ာက္သြားလိုက္ကာ ထိုသူမ်ားႏွင့္ အတူတူ ရပ္ေနလိုက္သည္။
လင္းက်ားေပါင္သည္ သူလက္အတြင္းပိုင္းမွ အနီေရာင္ေတာက္ေတာက္အစက္ကေလးကို အလြန္စိတ္ဝင္စားစြာ ၾကည့္လိုက္သည္။ ဒါဟာ ျဖဴစင္ေၾကာင္းေဖာ္ျပတဲ့ Shou Gong Zhu Sha အမွတ္အသားပဲ။ (*လူပ်ိဳျဖစ္ေၾကာင္း*)
႐ုတ္တရက္ ၿခံဝင္း၏အျခားတစ္ဖက္ကေန က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ အျခားအခန္းတစ္ခုထဲမွ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အား အခန္းအျပင္ဖက္ကို ေရာက္ေအာင္ တရြတ္တိုက္ဆြဲေခၚလာသည္။
"ေမာ့ေမာ့ ... ခ်မ္းသာေပးပါ! ... ေမာ့ေမာ့ ... ခ်မ္းသာေပးပါ! ..."
ထိုေကာင္မေလးက ငိုယို၍ ေအာ္ဟစ္ကာ ေျပာလိုက္ေလသည္။
အားေကာင္းေမာင္းသံ ေမာ့ေမာ့ေတြက ေျမႀကီးေပၚရွိ ေကာင္မေလးကို ဆြဲမကာ ရွည္လ်ားၿပီး အသားထူတဲ့ သစ္သားေခ်ာင္းနဲ႔ ထိုေကာင္မေလးကို ရိုက္ႏွက္ေလသည္။
"နန္းေတာ္ကို ဘာလိုေနရာလို႔ ေအာက္ေမ့ေနလဲ!!! ... မင္းလို ညစ္ပစ္ၿပီး ရြံစရာေကာင္းတဲ့သူမ်ိဳး လာလို႔ရတယ္လို႔မ်ား မွတ္ေနလား!!! ... မင္းက ဒီကို လွည့္စားဖို႔ လာဝံ့တယ္ ... ေသဖို႔ပဲ တန္တယ္! ..." (*လွည့္စားတာ ~ commit adultery*)
ၿခံဝင္းထဲက လူေတြပါ ၾကားေအာင္ အသက္ႀကီးႀကီး ေမာ့ေမာ့က က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
ေကာင္မေလး၏ ေအာ္ဟစ္သံမ်ား ပို၍ က်ယ္လာၿပီး ေျမျပင္ေပၚသို႔ လဲက်သြားသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူမေအာ္သံမ်ား ရပ္တန္႔သြားခဲ့ၿပီး အသားကို ထိရိုက္ေနေသာ တုတ္သံသာ က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့သည္။
Advertisement
တုတ္ေခ်ာင္းတစ္ေလၽွာက္ ေသြးမ်ား ေပက်ံေနကာ မိန္းကေလး၏ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းသည္လည္း ဆိုးရြားစြာ ေၾကမြပ်က္စီးေနၿပီျဖစ္သည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ လူအားလုံး ေသေလာက္ေအာင္ ထိတ္လန္႔ေနၾကၿပီး စကားပင္ မေျပာရဲၾကေပ။ ႏွလုံးအားနည္းသူအခ်ိဳ႕သည္လည္း မူးလဲလုနီးပါး ျဖစ္ကုန္၏။
လင္းက်ားေပါင္သည္ ထိုျမင္ကြင္းကို မၾကည့္ဝံ့ေပ။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ေသြးမရွိေတာ့သလို ေဖြးဆြတ္ေနေလၿပီ။
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေကာင္မေလးအား အသက္မရွူေတာ့သည္ကို အတည္ျပဳလိုက္ၿပီးေနာက္ ဆြဲေခၚသြားၾကသျဖင့္ ေျမႀကီးေပၚတြင္ ႀကီးမားေသာ ေသြးအိုင္ကြက္ႀကီးသာ က်န္ရွိေနေတာ့သည္။
လင္းက်ားေပါင္သည္ လူေသတစ္ဦးကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရၿပီး နန္းေတာ္၏ရက္စက္မွုကို သူပထမဆုံးနားလည္လိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ သူ႔ကိုယ္သူ အမွားမလုပ္မိေအာင္ တိတ္တိတ္ေလး သတိေပးလိုက္သည္။ မိသားစုဝင္အားလုံးက သူ႔ကို ေစာင့္ေနၾကလို႔ နန္းေတာ္ထဲက လုံလုံျခဳံျခဳံ ထြက္သြားနိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရလိမ့္မည္။
"ေကာ" ကေလးေတြအားလုံးကို စစ္ေဆးၿပီးတဲ့အခါ ညစာစားဖို႔ အခ်ိန္ကို ထပ္မံ၍ ေရာက္ရွိလာသည္။
ညစာစားရန္ သူတို႔အားလုံး သြားၾကေလ၏။ ညေနစာသည္ ေန႔လည္စာႏွင့္ အတူတူပင္၊ ပါးပါးလွီးထားေသာ အသားဆန္ျပဳတ္ႏွင့္ ေပါက္ဆီမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ေနလည္က အျဖစ္အပ်က္ကို ၾကဳံေတြ႕လိုက္ရၿပီးေနာက္ လူတိုင္း၏ မ်က္ႏွာအသားအေရမွာ ဆိုးရြားေနေတာ့သည္။ ေန႔လည္ခင္းက ျမင္လိုက္ရေသာ ပုံရိပ္ကို ျပန္လည္ေတြးလိုက္မိတိုင္း လင္းက်ားေပါင္သည္ ေအာ့အန္ခ်င္သြားသည္။ ဆန္ျပဳတ္ကို တစ္ပန္းကန္ပင္ မနည္းကုန္ေအာင္စားလိုက္ရၿပီး ေပါက္ဆီလည္း တစ္လုံးမၽွသာ စားဝင္ေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ မီးခိုးေရာင္ နန္းေတာ္ဝတ္စုံကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ ေမာ့ေမာ့ႏွင့္အတူ တာဝန္ခံကုန္းကုန္းက အထဲသို႔ ဝင္လာသည္။ သူတို႔ကိုျမင္သည္ႏွင့္ ကေလးမ်ားအားလုံး ပန္းကန္လုံးမ်ားကိုခ်၍ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၾကသည္။
"ဒါက ရွီေမာ့ေမာ့ ပဲ။ ေနာက္လေတြမွာ မင္းတို႔အားလုံး ရွီေမာ့ေမာ့ရဲ့ လက္ေအာက္မွာ ေကာင္းေကာင္းေလ့လာၿပီး နန္းေတာ္ရဲ့ စည္းကမ္းေတြကို သင္ယူၾကရမယ္" လို႔ ကုန္းကုန္းက ေျပာလိုက္ေလ၏။
"ငါက ရွီေမာ့ေမာ့ပဲ၊ လာမယ့္လေတြမွာ မင္းတို႔ နန္းတြင္းအေစခံ "ေကာ" အေယာက္သုံးဆယ္က ငါ့ရဲ့အုပ္ခ်ဳပ္မွုေအာက္မွာ ရွိလိမ့္မယ္။ မနက္ျဖန္ကစၿပီး မင္းတို႔အားလုံး ငါနဲ႔ အတူ နန္းေတာ္ထဲမွာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြနဲ႔ က်င့္ဝတ္ေတြကို သင္ယူၾကရမယ္။ အခု ငါ မင္းတို႔အတြက္ နန္းေတာ္အေစခံဝတ္စုံေတြကို အရင္ဆုံးေပးမယ္။ နန္းေတာ္ထဲေရာက္ရင္ အျပင္ကေနယူလာတဲ့ ကိုယ္ပိုင္အဝတ္အစားေတြကို ဝတ္လို႔မရဘူး။ အရင္ အဝတ္လဲလိုက္ၾက၊ ၿပီးရင္ မင္းပစၥည္းေတြ ယူလာၿပီး ဒီမွာလာစု၊ မင္းေနရမယ့္ေနရာကို ငါေခၚသြားမယ္။"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ..."
*************
ေနာက္က်သြားတာေတာင္းပန္ပါတယ္ 🙏🏻 ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲသြားၾကတာေပါ့ေနာ္ 😘 ေရးရတာေတာ့ အားသိပ္မရဘူး။ ပထမဆုံးဆိုေတာ့ အမွားေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ တေျဖးေျဖးခ်င္း skill ကို ေသခ်ာ Upgrade လုပ္ပါ့မယ္... လုံးဝဖတ္လို႔ အဆင္မေျပေတာ့ရင္လည္း ေျပာၾကပါ။
Note:
Mianwo ဆိုတာ ပဲနို႔၊ ဆန္၊ နို႔၊ ဂ်ဳံ၊ ႏွမ္း၊ ပါးပါးလွီးထားတဲ့ တ႐ုတ္ၾကက္သြန္မိတ္တို႔နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ဒိုးနပ္ပုံစံမုန္႔ပါ။
Congee
Mantou
Mianwo
shou gong zhu sha 守宮朱砂 - Ger Novel ေတြဖတ္တဲ့သူေတြဆို ဒီလိုဟာမ်ိဳးကို ရင္ႏွီးၿပီးသားပါ။ လူတစ္ဦး (မ်ားေသာအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီး)ေတြရဲ့ လက္ေမာင္းအတြင္းက အနီေရာင္အစက္ဟာ သူတို႔ကို အပ်ိဳစင္ျဖစ္ေၾကာင္း ညႊန္ျပေပးတယ္။ တကယ္လို႔ အပ်ိဳစင္ဘဝကို ဆုံးရွုံးရတဲ့အခါ အဲဒီအမွတ္အသားဟာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မယ္။ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုနဲ႔တစ္ခုေတာ့မတူဘူးေပါ့ေနာ္။ က်ဴးရွားက်စ္မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ နန္းတြင္းအေစခံေတြ၊ အပ်ိဳေတာ္ေတြမွာ သုံးတဲ့ လူလုပ္တဲ့အမွတ္အသားပါ။
Advertisement
- In Serial94 Chapters
Adventures With a Reincarnated Bush
Previously called I Died and Reincarnated as a Plant The path of reincarnation is hard to predict. We follow John as he finds him self reincarnating as a plant. Soon he meets a bull that wants to eat him. This causes a chain reaction bringing many unique characters to John. What will happen to this poor plant on his path of cultivation?
8 143 - In Serial47 Chapters
A Standard Model of Magic
The world ended, and magic came back. The part our parents didn't expect, was for Science to break on reentry. Twenty years after the apocalypse, with our nations dismantled and hidden continents unearthed, a new generation has grown up in the wreckage of 21st century civilization. For us, the fantastic is at our doorstep and we have had no choice but to fight back. Meanwhile, the laws of nature bend and break at the whims of immortal gods, all of which are now dead and none of which are content to stay that way. But we cannot afford to give up. We are the stewards of a rewritten century, in which a little luck and a whole lot of magic might make anything possible – maybe even a world better than the one we lost. A Standard Model of Magic is a complete overhaul of my old story A Storm in the Fall. I'm afraid I was unhappy with the LitRPG elements, which I don't mind reading, but I apparently loath writing. Sorry. Once I'd made the choice to decouple the story from the OF that inspired it and reconfigure the magic system to my satisfaction, little of the original plotline survived. I will be salvaging most of my original characters, and I will keep some elements which are endemic to the genre, but that is all. I don't have an update schedule which I can commit to yet, but I will try to maintain a weekly pace.(This is currently RoyalRoad exclusive, since I'm lazy. If you find it posted elsewhere, it wasn't me and it wasn't with permission) If you're interested, I've set up a discord.
8 198 - In Serial54 Chapters
MaoTensei!
The Demon Lord reincarnated. No shit, you did read the title, right? The Demon Lord was also a pacifist. I mean, that’s what years of war did to a sane man. This new life granted to him by his own genius invention was a blessing. It was a life filled with love, family, and warmth. And also a life filled with political tension between two mega countries. But this isn’t about that~ This is about him, and a cute as hecc reincarnated tsundere Hero waifu, who, together, navigate through life in order to find happiness. It’s alsooo… about the two of them inadvertently saving the world from nuclear warfare and fighting a war with debauch Gods. After all, this is a satirical action-packed romcom. *~* ART BY LENTEIN! MaoTensei!
8 105 - In Serial13 Chapters
Foreshadow
It's was already over 200 years since the last Supernatural War. Due to the use of technology against humanity, it created a psychological trauma that leads to the slow advancement of technology. Throughout the years, the world was unbelievably silent and in peace. Many believed that the pact signed by humanity and Supernatural Species kept the two opposing forces on watch. Some thought that both sides are brewing something and kept their cards hidden. Even the rumors told that the peace wouldn't last long and the war would break out in a few years. Who would know the future and things it would tell. Maybe the war would break out of nowhere or the world would remain at ease.---Note:First, I don't own the picture and credits to its rightful owner. Second, English isn't my native language. So before hand, sorry for the wrong grammar, misspelled words and the redundancies. Last, enjoy! --- Hiatus for the meantime while I'm retyping/reediting the first ARC. Thank YOU!
8 114 - In Serial13 Chapters
Last Call Before Hell
Omori jumps. Basil tries to cope. Aubrey tries to help. OMORI Fanfiction
8 136 - In Serial12 Chapters
Purple Scales - A Reincarnation Story
Ssssssss...... A simple story of a man brought into a world of fantasy, magic, and systems by a crude God as some sort of a deal we may never know. Although.... he's a snake. Your typical honest-to-goodness brightly coloured danger noodle with venoms and all. To be precise, a magical snake with lots of growth potential. Follow the story of Randy, a pushover whose commands by God only being "survive, and grow big", on a journey to... well... survive and grow big, as he discovers what the world truly has to offer. Which is not much. Hopefully, not too much. A typical reincarnation story, really, but it might just satisfy your thirst for these kinds of stories. I'm just an amateur writer hobby-writing on my spare time, mostly for private consumption. This is also a practice on me developing gamelike-systems in literature. Will contain lots of swearing Any criticisms and feedback regarding storyline, language, and thematics are welcome. As this is a spare-time hobby, updates are not, will not, and will never be predictable. I will try my best, but don't get your hopes up. Inspired by a few other works on this site.
8 114
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
