"မနက္စာဘာရိွလဲ!"

အိမ္ေပၚကေတ အိပ္စံုမံူဖြားနဲ႔ဆင္းလာတာေတာင္

၀မ္ရိေပၚက ေခ်ာေမာတုန္း။

ေငးေနတာကိုသတိထားမိသြားေတာ့လည္း

မ်က္နွာလြဲဖို႔ျပင္ရသည္။

"ၾကည့္ေနတာလား!"

"အင္း!"

"ဘာလုို႔လဲ။ေခ်ာလို႔လား!"

"ငါ့အိမ္မွာခိုကပ္စားေနတ႔ဲ

ေကာင္ရဲ႕မ်က္နွာကိုမွတ္ထားတာ။!"

ဘုကလန္႔ေတြခ်ည္းေျပာေနသည့္ေရွာင္က်န္႔ေၾကာင့္

ရိေပၚေအာက္နႈတ္ခမ္းေလးကိုသာဖိကိုက္ရင္း

"အ့ဲလိုေျပာလည္းခ်စ္တာပဲဆိုတာေရာသိလား!"

"ေတာ္စမ္းပါ၀မ္ရိေပၚ...စားစရာရိွတာစားၿပီး

လစ္ေတာ့။မင္းအိမ္ဖုန္တတ္ေနေလာက္ၿပီ!"

"က်န္႔ေကာက အရမ္းနွင္တာပဲ!"

"အ့ဲေလာက္နွင္တာေတာင္သြားလို႔လား။

ဘုန္းႀကီးသရဲက်ေနတာပဲ""

"က်န္႔ေကာနဲ႔ပဲ ဒီေကာင္ေလးက တြယ္တာတာပါေနာ္!"

နွတ္ခမ္းေလးေထာ္ကာေျပာေနသည့္

ေကာင္ေလးေၾကာင့္ရင္ခုန္ရေပမ့ဲ

၃၀နားနီးမွအပ်ိဳျဖန္းေလးလို

ျဖစ္ေနသည့္နွလံုးသားေၾကာင့္

"မင္းမ်က္ခြက္ႀကီးေဘးဖယ္။

စြပ္ျပဳတ္နဲ႔ေလာင္းခ်လိုက္မယ္!"

"က်န္႔ေကာက သားဆို

မျငင္သာဘူး!"

ေရွာင္က်န္႔ေခါင္းကိုသာေလးပင္စြာရမ္းလိုက္မိသည္။

"က်န္႔ေကာ...ကြၽန္ေတာ္ေနာက္ေန႔ေတြ

ထမင္းလာမစားရင္သတိရေနမွာလား!"

"ေျပာစရာလိုလို႔လား...!"

"တကယ္သတိမရဘူးေပါ့!"

"၁၀ခါျပန္ပဲ!"

"ၿပီးေရာ....သတိရရင္လည္းေျပာေနာ္။

ကြၽန္ေတာ္က အေျပးလာမွာ!"

ေရွာင္က်န္႔နႈတ္ဆိတ္လ်က္သာ

စြတ္ျပဳတ္ပန္းကန္ကိုရိေပၚေရွ႕တိုးေပးလိုက္သည္။

"က်န္႔ေကာ..."

"ဘာလဲကြာ!"

"ကြၽန္ေတာ့္ကိုအေျဖမေပးေသးဘူးလား!"

"ငါဘာေျပာထားလဲ။စဥ္းစားအံုးမယ္လို႔!"

"ၾကာလိုက္တာက်န္႔ေကာရာ။

ဒီေလာက္ေခ်ာေမာၿပီးခန္႔ညားေနတ႔ဲ

ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ခ်စ္ေၾကာင္းေျပာေနတာကို

ဘာလို႔မူေနတာလဲ...ဟန္!"

"မင္းရုပ္ရည္က စြတ္ျပဳတ္လုပ္ေသာက္လို႔မရဘူး။

ေယာက်ၤားေလးနွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပါင္းစည္းမႈမွာ

အဘက္ဘက္ကိုျဖည့္ေတြးရေသးတယ္။

ကေလးလိုလိုေခြးလိုလိုနဲ႔

လုပ္ခ်င္တာမလုပ္နဲ႔!"

"က်န္႔ေကာက အခုက် တည္ၿငိမ္ပါလား!"

"ငါက အၿမဲတည္ၿငိမ္တယ္။

နွလံုးသားေရးကို ဦးေနွာက္ပါထည့္ေတြးတာမလို႔

ဘယ္ေတာ့မွမင္းကိုလြယ္လြယ္နဲ႔

အေျဖေပးမွာမဟုတ္ဘူး!"

သူအနိုင္လိုပံုစံေလးနဲ႔ေျပာေနသည့္

က်န္႔ေကာေၾကာင့္ ရိေပၚေခါင္းကိုသာ

ေျဖးေျဖးခ်င္းၿငိမ့္ရင္း

"ၿပီးတာပါပဲေနာ္။

လူတိုင္းက ခ်စ္မိသြားရင္ ရူးမိုက္လြယ္ၾကတယ္တ့ဲ။

က်န္႔ေကာ လည္းကြၽန္ေတာ့ေၾကာင့္

မၾကာခင္ ရူးမိုက္မိလိမ့္မယ္"

"အင္းပါ။မင္းဖင္ယားတာေလးေလ်ာ့ၿပီး

ဖင္စပ္ေအာင္ စြတ္ျပဳတ္ထဲ

ငရုတ္သီး ေတြထည့္ထားတယ္။စား!"

နႈတ္ခမ္းေလးစူပုတ္ပုတ္နဲ႔က်န္႔ေကာ

တကယ္ကို ယုန္ေပါက္ေလးလို။

တစ္ခုခုကိုအာရံုစူးစိုက္ေနရင္

ထြက္လာတတ္တ့ဲသြားေလးနွစ္ခ်ာင္းကလည္း

အသဲယားစရာအတိ။

မျပဳစားပါနဲ႔ေတာ့က်န္႔ေကာရာ။

အေမာင္တိတိ ေသရေတာ့မယ္လို႔။

🍑🍑🍑🍑🍑🍑

"ေရွာင္က်န္႔...မင္းေကာင္ေလးမပါဘူးလား!"

"ဘယ္ကေကာင္ေလးလဲ!"

"ဘယ္ေကာင္ေလးရိွေသးလို႔လဲ။

ရိေပၚေလကြာ။ဘာလဲ ..သူမင္းကို

ၿငီးေငြ႕ၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ေတြ႕ေနၿပီလား!"

"ေတာ္စမ္းပါကြာ။လူေပၚတက္မခြရံုပဲက်န္ေတာ့တယ္။

အခုေတာင္သူလစ္တုန္း ဆိုင္ေျပးလာရတာ။!"

"မင္းဘ၀ကလည္း မေအးခ်မ္းလိုက္တာေနာ္။

ဆပ္ျပာသည္လင္ေပ်ာက္ေနသလိုပဲ!"

"ေဘာကိုဆပ္ျပာသည္လင္ေပ်ာက္ရမွာလား။

ဆပ္ျပာသည္လင္လိုက္တာခံေနရတာ"

"ဘယ္လင္လိုက္တာလဲ!"

ေနာက္နားက ထြက္လာတ့ဲ အသံၾသရွရွ

တစ္ခုေၾကာင့္ေရွာင္က်န္႔ က်န္းခ်န္ကိုသာ

လက္ခလယ္ေထာင္ျပမိသည္။

"ေျပာက်န္႔ေကာ...ဘယ္ေကာင္လိုက္တာလဲ။!"

"စိတ္ေလ်ာ့၀မ္ရိေပၚ။ငါဘာမွမေျပာရေသးဘူးေလကြာ!"

"က်န္႔ေကာမလ်ိဴနဲ႔ေနာ္။!"

"မလ်ိဴပါဘူးကြာ။မယံုရင္က်န္းခ်န္ကိုေမးၾကည့္!"

ရိေပၚက ေရွာင္က်န္႔ကိုေက်ာ္ကာ

က်န္းခ်န္ကိေမးဆတ္ျပသည္။

သေဘာက ေျပာဆိုသည့္ပံု။

ရိေပၚ လက္သံသိထားသည့္အပ်ိဴႀကီးခမ်ာ

ေခြၽးေစာေတြပင္ပ်ံလို႔။

"ေတာ္ပါေတာ့ရိေပၚရာ။ေၾကာက္တ့ဲသူကို

ၿဖဲမေျခာက္နဲ႔!လာအိမ္ျပန္မယ္"

လက္ကိုအတင္းနဲ႔ဆြဲၿပီးေခၚသြားတာေတာင္

ကန္႔လန္႔တိုက္ၿပီးပါလာေသးသည္။

ကားထဲေရာက္ၿပီး ခဏၾကာတ့ဲထိ

"က်န္႔ေကာ..!"

"ေတာ္ေတာ့၀မ္ရိေပၚ။ငါငိုခ်င္ေနၿပီေနာ္။

မင္းဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္

ျဖစ္ေနရတာလဲဟန္!"

"က်န္႔ေကာကလည္း။ကြၽန္ေတာ္က!"

"က်စ္!ငါစိတ္ပ်က္တာအ့ဲတာေတြပဲ!"

"ဘာလို႔စိတ္ပ်က္တယ္ေျပာတာလဲ။

ကြၽန္ေတာ္ေျပာတ့ဲထဲမွာ စိတ္ပ်က္စရာ

ပါလို႔လား။ကြၽန္ေတာ့အခ်စ္က

အ့ဲေလာက္ေတာင္ အေရးမပါဘူးလား!"

"ငါေျပာတာအ့ဲလိုမဟုတ္ဘူးေလ!"

"သိပါတယ္။က်န္႔ေကာက ကြၽန္ေတ့္ာကိုဆိုအေရးမစိုက္တက္မွန္း။

အိမ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္..."

ကားေမာင္းေနစဥ္ေတာင္

သူ႔ဘက္တစ္ခ်က္ေလးမလွည့္လာသည့္

ရိေပၚေၾကာင့္ေရွာင္က်န္႔ေနရထိုင္ရသည္မွာလည္း

အဆင္မေျပ။

"ရိေပၚ..!"

"အိမ္ေရာက္ၿပီ!"

စကားဆက္မေျပာခ်င္သည့္ပံုစံေၾကာင့္

ေရွာင္က်န္႔လည္းေနာက္မွေခ်ာ့ရန္သာဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

ကားေပၚကဆင္းသည္နွင့္တရစပ္မာင္း

သြားသည္မွာလည္းေျပးကြင္းအတိုင္း။

က်စ္.!

ကေလးစိတ္နဲ႔ကြာ။

🍑🍑🍑🍑🍑🍑

မေန႔ကတည္းက အေခၚအေျပာမလုပ္သည့္

ရိေပၚေၾကာင့္ေရွာင္က်န္႔တစ္ခုခု

လိုေနသလိုခံစားေနရသည္။

တိတ္ဆိ္တ္ေနသည့္သူ႔အိမ္ေၾကာင့္

မသိမသာ အခန္းထဲခိုးၾကည့္မိေတာ့

"ဟင္!လူတစ္ေယာက္လားလို႔"

ရိေပၚနဲ႔စကားရပ္ေျပာသည့္ လူေကာင္ေသးေသးေလးအား

ေရွာင္က်န္႔ျပဴးၿပဲကာ

လွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္။

ေသးလိုက္တ့ဲခႏၶာကိုယ္ေလး။

ေကာင္မေလးမ်ားလား!!!!

ေသခ်ာမျမင္ရသည္မို႔

ျပတင္းနားထိတိုးသြားရန္

ေရွာင္က်န္႔ေတြးလိုက္သည္။

အခန္းမီးကိုမိွတ္ခ်လိုက္ၿပီး

ျပတင္းဆီကပ္ကာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့

ရိေပၚေရာ ထိုအရိပ္ေလးေရာ

မရိွေတာ့ေခ်။

မ်က္ကြယ္ေရာက္သြားခါမွ

ရင္ထဲစို႔က်ပ္လာရသည္။

လူကိျပဳစားခ်င္သလိုျပဳစားၿပီး

ထားခဲ့ခ်င္သလိုထားခဲ့တ့ဲရိေပၚေၾကာင့္

"မေကာင္းတ့ဲဂ်ပု!!"

မ်က္ရည္ေတြကို ပုတ္ခတ္တားဆီးကာ

အခန္းထဲကိုေ၀့၀ိုက္ျပန္ၾကည့္ေနမိသည္။

ရုတ္တရက္ ျပတင္းေပါက္ကေန ထြက္လာတ့ဲ

မ်က္နွာေၾကာင့္ေရွာင္က်န္႔ ေျခေထာက္ေတြေခြက်သြားရသည္။

"က်န္႔ေကာ!!!"

ဓာတ္မီးႀကီးနဲ႔လွမ္းထိုးတဲ့ ရိေပၚေၾကာင့္

ေရွာင္က်န္႔အေမွာင္ထဲမွာ

ေၾကာင္စီစီေလးျဖစ္ေနရသည္။

"ဘာျဖစ္တာလဲ..က်န္႔ေကာ!"

အရွက္ေျပေခ်ာင္းဟန္႔ကာ

မီးခလုတ္ကိုအေျပးသြားဖြင့္ရင္း

"ဒီတိုင္း မင္း....ေၾကာက္ေနမလားလို႔.."

ပါးစပ္ထဲရိွတာေျပာၿပီး ကို႔ပါးကို ပိတ္ရိုက္မိသည္။

သိသာလိုက္တာ ေရွာင္က်န္႔ရာ..

ရိေပၚကိုျပန္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့

သူ႔ကိုဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မေျပာေသးဘဲ

ရပ္ၿပီးသာၾကည့္ေနသည္။

"ေကာ...ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"

ေစာေစာကအရိပ္ေသးေသးေလးက

ရိေပၚေနာက္ကေနထြက္လာၿပီး

"ေကာ..သူကဘယ္သူလဲ"

"အိမ္နီးခ်င္း...စစ္ေကြၽးအိပ္ခ်င္ေနၿပီလား။

ေကာအခန္းထဲလိုက္ပို႔ေပးမယ္"

"ဟုတ္!!"

သူတို႔အခ်င္းခ်င္းစကားေတြေျပာၿပီး

ေရွာင္က်န္႔ကို နႈတ္ပင္မဆက္ဘဲ

ထြက္သြားတာအရင္ရိေပၚမဟုတ္သလိုပင္။

ၿပီးေတာ့..ဘာတ့ဲ။

အိမ္နီးခ်င္းဆိုပဲ။

ေတြ႕ၾကတာေပါ့ေလ။အိမ္နီးခ်င္းဆိုတာ

ပတ္သတ္မႈဘယ္ေလာက္ပဲရိွတယ္ဆိုတာျပမယ္။

ေနာက္မွငါ့ကိုကေလးဆန္တယ္မေျပာနဲ႔

၀မ္ရိေပၚ။

🍑🍑🍑🍑

အိမ္မွာစားရေသာက္ရတာအဆင္မေျပတာမို႔

က်န္႔ေကာအိမ္သြားသြားစားေနရတာ

တကယ္ေတာ့ရိေပၚအားနာလွသည္။

အန္တီရိွတုန္းကေတာ့

ဘာမွသိပ္မျဖစ္ေပမ့ဲ

ခု က်န္႔ေကာကိုယ္တိုင္က

ရိေပၚကို ခ်က္ေကြၽးေနရေတာ့

စိတ္ထဲမေကာင္းေပ။

အ့ဲတာေၾကာင့္ အလုပ္Canteenက

စစ္ေကြၽးကို လွမ္းေခၚရသည္။

က်န္႔ေကာကိုလည္း အိမ္ကိုထမင္းေခၚေကြၽးလို႔

ရၿပီေလ။

စစ္ေကြၽးလက္ရာကိုပဲ

စားတတ္သူမို႔ အစားအစာအတြက္

စစ္ေကြၽးကိုတာ၀န္ေပးရင္း

အိမ္ေပၚမွာပင္ေခၚတင္ထားလိုက္ေတာ့သည္။

စစ္ေကြၽးဆိုတာငယ္ငယ္ေလးတည္းက

ရိေပၚနဲ႔ ခင္သူမို႔ အေနအထိုင္က်ဥ္းက်ပ္ေနတာမ်ိဳးမရိွ။

ေရာက္ေရာက္ခ်င္းစစ္ေကြၽးကိုမွာစရာရိွတာမွာၿပီး

အခန္းလိုက္ျပဖို႔ျပင္ေနတုန္း

တစ္ေယာက္ေယာက္စိုက္ၾကည့္ေနသည္ဟု

ခံစားရတာေၾကာင့္ေဘးလြတ္ရာခဏေျပးၿပီး

မသကၤာသည့္ေနရာကို ဓာတ္မီးနွင့္ထိုးၾကည့္ေတာ့

ျပတင္းေပါက္ကေန ရိေပၚအိမ္ထဲ ျပဴးၿပဲၾကည့္ေနသည့္က်န္႔ေကာ။

ရင္ထဲ လိူင္းေလးတစ္ခု

သိသိသာသာျဖတ္ေျပးသြားရသည္။

က်န္႔ေကာ သူနဲ႔ပတ္သတ္ရင္

သတိထားေနၿပီေလ။

စစ္ေကြၽးက ဘယ္သူလဲလာေမးသည့္အခါ

စူးစမ္းေနတ႔ဲက်န္႔ေကာမ်က္နွာေပးေလးေၾကာင့္

အိမ္နီးခ်င္းဟုသာေျဖၿပီး စစ္ေကြၽးကို

အိပ္ခန္းလိုက္ျပလိုက္သည္။

အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္လို႔ က်န္႔ေကာအခန္းကို

ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မီးေလးမိွတ္ၿပီး

အိပ္ေနရွာၿပီေလ။

"Good nightက်န္႔ေကာ။"

ဘယ္အရာမွေသခ်ာမျမင္ရေပမ့ဲခ်စ္ရသူ

အိအ္ေနမည့္ေနရာေလးနား

မွန္းသမ္း အနမ္းေပးလိုက္သည္။

သူ႔အနမ္းနဲ႔ခ်စ္ရတ႕ဲက်န္႔ေကာေလး

အိပ္ေပ်ာ္ပါေစေနာ္......

🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑

ညက် Surpriseရိွေသးတယ္😁

ေစာင့္ေနေပးၾကလွည့္

"မနက်စာဘာရှိလဲ!"

အိမ်ပေါ်ကတေ အိပ်စုံမူံဖွားနဲ့ဆင်းလာတာတောင်

၀မ်ရိပေါ်က ချောမောတုန်း။

ငေးနေတာကိုသတိထားမိသွားတော့လည်း

မျက်နှာလွဲဖို့ပြင်ရသည်။

"ကြည့်နေတာလား!"

"အင်း!"

"ဘာလို့လဲ။ချောလို့လား!"

"ငါ့အိမ်မှာခိုကပ်စားနေတဲ့

ကောင်ရဲ့မျက်နှာကိုမှတ်ထားတာ။!"

ဘုကလန့်တွေချည်းပြောနေသည့်ရှောင်ကျန့်ကြောင့်

ရိပေါ်အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုသာဖိကိုက်ရင်း

"အဲ့လိုပြောလည်းချစ်တာပဲဆိုတာရောသိလား!"

"တော်စမ်းပါဝမ်ရိပေါ်...စားစရာရှိတာစားပြီး

လစ်တော့။မင်းအိမ်ဖုန်တတ်နေလောက်ပြီ!"

"ကျန့်ကောက အရမ်းနှင်တာပဲ!"

"အဲ့လောက်နှင်တာတောင်သွားလို့လား။

ဘုန်းကြီးသရဲကျနေတာပဲ""

"ကျန့်ကောနဲ့ပဲ ဒီကောင်လေးက တွယ်တာတာပါနော်!"

နှတ်ခမ်းလေးထော်ကာပြောနေသည့်

ကောင်လေးကြောင့်ရင်ခုန်ရပေမဲ့

၃၀နားနီးမှအပျိုဖြန်းလေးလို

ဖြစ်နေသည့်နှလုံးသားကြောင့်

"မင်းမျက်ခွက်ကြီးဘေးဖယ်။

စွပ်ပြုတ်နဲ့လောင်းချလိုက်မယ်!"

"ကျန့်ကောက သားဆို

မငြင်သာဘူး!"

ရှောင်ကျန့်ခေါင်းကိုသာလေးပင်စွာရမ်းလိုက်မိသည်။

"ကျန့်ကော...ကျွန်တော်နောက်နေ့တွေ

ထမင်းလာမစားရင်သတိရနေမှာလား!"

"ပြောစရာလိုလို့လား...!"

"တကယ်သတိမရဘူးပေါ့!"

"၁၀ခါပြန်ပဲ!"

"ပြီးရော....သတိရရင်လည်းပြောနော်။

ကျွန်တော်က အပြေးလာမှာ!"

ရှောင်ကျန့်နှုတ်ဆိတ်လျက်သာ

စွတ်ပြုတ်ပန်းကန်ကိုရိပေါ်ရှေ့တိုးပေးလိုက်သည်။

"ကျန့်ကော..."

"ဘာလဲကွာ!"

"ကျွန်တော့်ကိုအဖြေမပေးသေးဘူးလား!"

"ငါဘာပြောထားလဲ။စဉ်းစားအုံးမယ်လို့!"

"ကြာလိုက်တာကျန့်ကောရာ။

ဒီလောက်ချောမောပြီးခန့်ညားနေတဲ့

ကောင်လေးတစ်ယောက်က ချစ်ကြောင်းပြောနေတာကို

ဘာလို့မူနေတာလဲ...ဟန်!"

"မင်းရုပ်ရည်က စွတ်ပြုတ်လုပ်သောက်လို့မရဘူး။

ယောင်္ကျားလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ ပေါင်းစည်းမှုမှာ

အဘက်ဘက်ကိုဖြည့်တွေးရသေးတယ်။

ကလေးလိုလိုခွေးလိုလိုနဲ့

လုပ်ချင်တာမလုပ်နဲ့!"

"ကျန့်ကောက အခုကျ တည်ငြိမ်ပါလား!"

"ငါက အမြဲတည်ငြိမ်တယ်။

နှလုံးသားရေးကို ဦးနှောက်ပါထည့်တွေးတာမလို့

ဘယ်တော့မှမင်းကိုလွယ်လွယ်နဲ့

အဖြေပေးမှာမဟုတ်ဘူး!"

သူအနိုင်လိုပုံစံလေးနဲ့ပြောနေသည့်

ကျန့်ကောကြောင့် ရိပေါ်ခေါင်းကိုသာ

ဖြေးဖြေးချင်းငြိမ့်ရင်း

"ပြီးတာပါပဲနော်။

လူတိုင်းက ချစ်မိသွားရင် ရူးမိုက်လွယ်ကြတယ်တဲ့။

ကျန့်ကော လည်းကျွန်တော့ကြောင့်

မကြာခင် ရူးမိုက်မိလိမ့်မယ်"

"အင်းပါ။မင်းဖင်ယားတာလေးလျော့ပြီး

ဖင်စပ်အောင် စွတ်ပြုတ်ထဲ

ငရုတ်သီး တွေထည့်ထားတယ်။စား!"

နှုတ်ခမ်းလေးစူပုတ်ပုတ်နဲ့ကျန့်ကော

တကယ်ကို ယုန်ပေါက်လေးလို။

တစ်ခုခုကိုအာရုံစူးစိုက်နေရင်

ထွက်လာတတ်တဲ့သွားလေးနှစ်ချာင်းကလည်း

အသဲယားစရာအတိ။

မပြုစားပါနဲ့တော့ကျန့်ကောရာ။

အမောင်တိတိ သေရတော့မယ်လို့။

🍑🍑🍑🍑🍑🍑

"ရှောင်ကျန့်...မင်းကောင်လေးမပါဘူးလား!"

"ဘယ်ကကောင်လေးလဲ!"

"ဘယ်ကောင်လေးရှိသေးလို့လဲ။

ရိပေါ်လေကွာ။ဘာလဲ ..သူမင်းကို

ငြီးငွေ့ပြီး နောက်တစ်ယောက်တွေ့နေပြီလား!"

"တော်စမ်းပါကွာ။လူပေါ်တက်မခွရုံပဲကျန်တော့တယ်။

အခုတောင်သူလစ်တုန်း ဆိုင်ပြေးလာရတာ။!"

"မင်းဘ၀ကလည်း မအေးချမ်းလိုက်တာနော်။

ဆပ်ပြာသည်လင်ပျောက်နေသလိုပဲ!"

"ဘောကိုဆပ်ပြာသည်လင်ပျောက်ရမှာလား။

ဆပ်ပြာသည်လင်လိုက်တာခံနေရတာ"

"ဘယ်လင်လိုက်တာလဲ!"

နောက်နားက ထွက်လာတဲ့ အသံသြရှရှ

တစ်ခုကြောင့်ရှောင်ကျန့် ကျန်းချန်ကိုသာ

လက်ခလယ်ထောင်ပြမိသည်။

"ပြောကျန့်ကော...ဘယ်ကောင်လိုက်တာလဲ။!"

"စိတ်လျော့ဝမ်ရိပေါ်။ငါဘာမှမပြောရသေးဘူးလေကွာ!"

"ကျန့်ကောမလျိူနဲ့နော်။!"

"မလျိူပါဘူးကွာ။မယုံရင်ကျန်းချန်ကိုမေးကြည့်!"

ရိပေါ်က ရှောင်ကျန့်ကိုကျော်ကာ

ကျန်းချန်ကိမေးဆတ်ပြသည်။

သဘောက ပြောဆိုသည့်ပုံ။

ရိပေါ် လက်သံသိထားသည့်အပျိူကြီးခမျာ

ချွေးစောတွေပင်ပျံလို့။

"တော်ပါတော့ရိပေါ်ရာ။ကြောက်တဲ့သူကို

ဖြဲမခြောက်နဲ့!လာအိမ်ပြန်မယ်"

လက်ကိုအတင်းနဲ့ဆွဲပြီးခေါ်သွားတာတောင်

ကန့်လန့်တိုက်ပြီးပါလာသေးသည်။

ကားထဲရောက်ပြီး ခဏကြာတဲ့ထိ

"ကျန့်ကော..!"

"တော်တော့ဝမ်ရိပေါ်။ငါငိုချင်နေပြီနော်။

မင်းဘာလို့ ဒီလောက်တောင်

ဖြစ်နေရတာလဲဟန်!"

"ကျန့်ကောကလည်း။ကျွန်တော်က!"

"ကျစ်!ငါစိတ်ပျက်တာအဲ့တာတွေပဲ!"

"ဘာလို့စိတ်ပျက်တယ်ပြောတာလဲ။

ကျွန်တော်ပြောတဲ့ထဲမှာ စိတ်ပျက်စရာ

ပါလို့လား။ကျွန်တော့အချစ်က

အဲ့လောက်တောင် အရေးမပါဘူးလား!"

"ငါပြောတာအဲ့လိုမဟုတ်ဘူးလေ!"

"သိပါတယ်။ကျန့်ကောက ကျွန်တေ့်ာကိုဆိုအရေးမစိုက်တက်မှန်း။

အိမ်လိုက်ပို့ပေးမယ်..."

ကားမောင်းနေစဉ်တောင်

သူ့ဘက်တစ်ချက်လေးမလှည့်လာသည့်

ရိပေါ်ကြောင့်ရှောင်ကျန့်နေရထိုင်ရသည်မှာလည်း

အဆင်မပြေ။

"ရိပေါ်..!"

"အိမ်ရောက်ပြီ!"

စကားဆက်မပြောချင်သည့်ပုံစံကြောင့်

ရှောင်ကျန့်လည်းနောက်မှချော့ရန်သာဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ကားပေါ်ကဆင်းသည်နှင့်တရစပ်မာင်း

သွားသည်မှာလည်းပြေးကွင်းအတိုင်း။

ကျစ်.!

ကလေးစိတ်နဲ့ကွာ။

🍑🍑🍑🍑🍑🍑

မနေ့ကတည်းက အခေါ်အပြောမလုပ်သည့်

ရိပေါ်ကြောင့်ရှောင်ကျန့်တစ်ခုခု

လိုနေသလိုခံစားနေရသည်။

တိတ်ဆ်ိတ်နေသည့်သူ့အိမ်ကြောင့်

မသိမသာ အခန်းထဲခိုးကြည့်မိတော့

"ဟင်!လူတစ်ယောက်လားလို့"

ရိပေါ်နဲ့စကားရပ်ပြောသည့် လူကောင်သေးသေးလေးအား

ရှောင်ကျန့်ပြူးပြဲကာ

လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။

သေးလိုက်တဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေး။

ကောင်မလေးများလား!!!!

သေချာမမြင်ရသည်မို့

ပြတင်းနားထိတိုးသွားရန်

ရှောင်ကျန့်တွေးလိုက်သည်။

အခန်းမီးကိုမှိတ်ချလိုက်ပြီး

ပြတင်းဆီကပ်ကာ ကြည့်လိုက်တော့

ရိပေါ်ရော ထိုအရိပ်လေးရော

မရှိတော့ချေ။

မျက်ကွယ်ရောက်သွားခါမှ

ရင်ထဲစို့ကျပ်လာရသည်။

လူကိပြုစားချင်သလိုပြုစားပြီး

ထားခဲ့ချင်သလိုထားခဲ့တဲ့ရိပေါ်ကြောင့်

"မကောင်းတဲ့ဂျပု!!"

မျက်ရည်တွေကို ပုတ်ခတ်တားဆီးကာ

အခန်းထဲကိုဝေ့၀ိုက်ပြန်ကြည့်နေမိသည်။

ရုတ်တရက် ပြတင်းပေါက်ကနေ ထွက်လာတဲ့

မျက်နှာကြောင့်ရှောင်ကျန့် ခြေထောက်တွေခွေကျသွားရသည်။

"ကျန့်ကော!!!"

ဓာတ်မီးကြီးနဲ့လှမ်းထိုးတဲ့ ရိပေါ်ကြောင့်

ရှောင်ကျန့်အမှောင်ထဲမှာ

ကြောင်စီစီလေးဖြစ်နေရသည်။

"ဘာဖြစ်တာလဲ..ကျန့်ကော!"

အရှက်ပြေချောင်းဟန့်ကာ

မီးခလုတ်ကိုအပြေးသွားဖွင့်ရင်း

"ဒီတိုင်း မင်း....ကြောက်နေမလားလို့.."

ပါးစပ်ထဲရှိတာပြောပြီး ကို့ပါးကို ပိတ်ရိုက်မိသည်။

သိသာလိုက်တာ ရှောင်ကျန့်ရာ..

ရိပေါ်ကိုပြန်လှမ်းကြည့်လိုက်တော့

သူ့ကိုဘာတစ်ခွန်းမှပြန်မပြောသေးဘဲ

ရပ်ပြီးသာကြည့်နေသည်။

"ကော...ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်"

စောစောကအရိပ်သေးသေးလေးက

ရိပေါ်နောက်ကနေထွက်လာပြီး

"ကော..သူကဘယ်သူလဲ"

"အိမ်နီးချင်း...စစ်ကျွေးအိပ်ချင်နေပြီလား။

ကောအခန်းထဲလိုက်ပို့ပေးမယ်"

"ဟုတ်!!"

သူတို့အချင်းချင်းစကားတွေပြောပြီး

ရှောင်ကျန့်ကို နှုတ်ပင်မဆက်ဘဲ

ထွက်သွားတာအရင်ရိပေါ်မဟုတ်သလိုပင်။

ပြီးတော့..ဘာတဲ့။

အိမ်နီးချင်းဆိုပဲ။

တွေ့ကြတာပေါ့လေ။အိမ်နီးချင်းဆိုတာ

ပတ်သတ်မှုဘယ်လောက်ပဲရှိတယ်ဆိုတာပြမယ်။

နောက်မှငါ့ကိုကလေးဆန်တယ်မပြောနဲ့

၀မ်ရိပေါ်။

🍑🍑🍑🍑

အိမ်မှာစားရသောက်ရတာအဆင်မပြေတာမို့

ကျန့်ကောအိမ်သွားသွားစားနေရတာ

တကယ်တော့ရိပေါ်အားနာလှသည်။

အန်တီရှိတုန်းကတော့

ဘာမှသိပ်မဖြစ်ပေမဲ့

ခု ကျန့်ကောကိုယ်တိုင်က

ရိပေါ်ကို ချက်ကျွေးနေရတော့

စိတ်ထဲမကောင်းပေ။

အဲ့တာကြောင့် အလုပ်Canteenက

စစ်ကျွေးကို လှမ်းခေါ်ရသည်။

ကျန့်ကောကိုလည်း အိမ်ကိုထမင်းခေါ်ကျွေးလို့

ရပြီလေ။

စစ်ကျွေးလက်ရာကိုပဲ

စားတတ်သူမို့ အစားအစာအတွက်

စစ်ကျွေးကိုတာဝန်ပေးရင်း

အိမ်ပေါ်မှာပင်ခေါ်တင်ထားလိုက်တော့သည်။

စစ်ကျွေးဆိုတာငယ်ငယ်လေးတည်းက

ရိပေါ်နဲ့ ခင်သူမို့ အနေအထိုင်ကျဉ်းကျပ်နေတာမျိုးမရှိ။

ရောက်ရောက်ချင်းစစ်ကျွေးကိုမှာစရာရှိတာမှာပြီး

အခန်းလိုက်ပြဖို့ပြင်နေတုန်း

တစ်ယောက်ယောက်စိုက်ကြည့်နေသည်ဟု

ခံစားရတာကြောင့်ဘေးလွတ်ရာခဏပြေးပြီး

မသင်္ကာသည့်နေရာကို ဓာတ်မီးနှင့်ထိုးကြည့်တော့

ပြတင်းပေါက်ကနေ ရိပေါ်အိမ်ထဲ ပြူးပြဲကြည့်နေသည့်ကျန့်ကော။

ရင်ထဲ လိူင်းလေးတစ်ခု

သိသိသာသာဖြတ်ပြေးသွားရသည်။

ကျန့်ကော သူနဲ့ပတ်သတ်ရင်

သတိထားနေပြီလေ။

စစ်ကျွေးက ဘယ်သူလဲလာမေးသည့်အခါ

စူးစမ်းနေတဲ့ကျန့်ကောမျက်နှာပေးလေးကြောင့်

အိမ်နီးချင်းဟုသာဖြေပြီး စစ်ကျွေးကို

အိပ်ခန်းလိုက်ပြလိုက်သည်။

အခန်းထဲ ပြန်ရောက်လို့ ကျန့်ကောအခန်းကို

ကြည့်လိုက်တော့ မီးလေးမှိတ်ပြီး

အိပ်နေရှာပြီလေ။

"Good nightကျန့်ကော။"

ဘယ်အရာမှသေချာမမြင်ရပေမဲ့ချစ်ရသူ

အိအ်နေမည့်နေရာလေးနား

မှန်းသမ်း အနမ်းပေးလိုက်သည်။

သူ့အနမ်းနဲ့ချစ်ရတဲ့ကျန့်ကောလေး

အိပ်ပျော်ပါစေနော်......

🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑

ညကျ Surpriseရှိသေးတယ်😁

စောင့်နေပေးကြလှည့်