《Yibo's Baby{Completed}》Part 22
Advertisement
ရီေ၀ေနတ႔ဲ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ရိေပၚက
ေခြးေယာင္ေဆာင္ထားတ့ဲ က်ားေပါက္ေလး။
သြားေရေတြက်မလာရံုကလြဲရင္ သူ႔ပံုစံေလးက
တကယ့္နွာဗူးရုပ္။
"ရိ...ရိေပၚ!"
ဒီလိုအေျခေနမ်ိဴးဆိုတာ ၂၇နွစ္အတြင္းမွာ
ပထမဆံုးမို႔ သူ႔ရင္ထဲ ဒိုင္နိုေဆာေတြ
ဟိုေျပးဒီေျပး။
"ရိေပၚ.....မေနာက္..."
နႈတ္ခမ္းေပၚက်လာတ့ဲ ေကာင္ေလးရဲ႕
အနမ္းေတြေၾကာင့္ သူစကားေတြ
ထြက္ဖို႔မစြမ္းသာခ့ဲ။
အေပၚနႈတ္ခမ္းလႊာကိုတရိူက္မက္မက္နမ္းခ့ဲတ့ဲ
ေကာင္ေလးက ေအာက္နႈတ္ခမ္းေလးကိုလည္း
ရန္ရွာတတ္ေသးသည္။
ႏူးည့ံတ့ဲအနမ္းေတြၾကား ေပ်ာ္၀င္မွန္းမသိေပ်ာ္၀င္ခ့ဲၿပီး
ေကာင္ေလးရဲ႕အနမ္းေတြကိုေတာင္ စိတ္လိုလက္ရ
တုန္႔ျပန္မိသည္ထိ။
ေမွးစင္းလာတ့ဲ မ်က္လံုးအစံုကခံစားခ်က္ကို
အနိမ့္အျမင့္ဆြဲေခၚသြားသလိုမ်ိဴး။
"အ!!"
နႈတ္ခမ္းကေနေ႐ြ႕သြားတ့ဲေခြးေပါက္ေလးက
သူ႔လည္တိုင္ကိုရန္ရွာခ်ိန္မွာ အရွက္မ့ဲစြာ
ထြက္က်သြားတ့ဲ ညည္းသံတစ္ခု။
စုပ္ယူလိုက္ ...ကိုက္ဆြဲလိုက္နဲ႔
တစ္ကိုယ္လံုးကိုပူထူေနေအာင္
ကစားတ့ဲ ေရွာင္က်န္႔ရဲ႕ ကေလးမမည္တ့ဲေကာင္ေလး။
ရင္ဘတ္က ၾကယ္သီးေလးနွစ္လံုးကို
ဖြင့္ဟလိုက္ေတာ့ ေပၚလာတ့ဲ
အရာရာက ရိေပၚအတြက္ အလွဆံုးပင္။
ရင္ဘတ္တစ္ေလ်ွာက္ အနမ္းေတြက်ဲရင္း
ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း အနီကြက္ေတြ
ထားခ့ဲမိေတာ့ ခံစားခ်က္က မုန္႔ရသည့္
ကေလးလိုိလို။
မ်က္လံုးေလးမိွတ္ကာ နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္
ရင္ဘတ္ေလးနဲ႔က်န္႔ေကာက သူ႔ရင္ခြင္ေအာက္မွာ
လွခ်င္တိုင္းလွလို႔။
ၾကယ္သီးေလးေတြကင္းစင္သြားတာနဲ႔
နို႔နွစ္ေရာင္က်န္႔ေကာအသားေရေလးေပၚမွာ
သူ႔ကိုက္ရာေတြဗလပြ။
အရွက္သည္းတ့ဲက်န္႔ေကာေလးကေတာ့
တစ္ကိုယ္လံုး နီရဲေနရွာၿပီ။
မိွတ္ထားတ့ဲ မ်က္ခြံေလးေပၚအနမ္းေပးရင္း
နွစ္ကိုယ္တည္းၾကားေအာင္ေတာင္းဆိုမိေတာ့
က်န္႔ေကာက အသံေသးေသးေလးနဲ႔
ခြင့္ျပဳရွာတယ္။
က်န္ေကာရင္ဘတ္ေပၚက ခ်ယ္ရီပြင့္ေလးေတြကို
စုပ္ယူမိေတာ့ ေကာ့တက္လာတ့ဲ
က်န္႔ေကာရဲ႕ ခါးေလးကို
လက္အစံုနဲ႔ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္သည္။
ခါးပတ္ေလးက္ုိဆြဲခြၽတ္ကာ အ၀တ္ေတြအကုန္
ကင္းေစလိုက္ေတာ့ ခ်စ္ရတ႕ဲက်န္႔ေကာက
မ်က္ရည္ေတြပင္က်ေနၿပီ။
"ကြၽန္ေတာ္စၿပီေနာ္...စိတ္ေလ်ာ့ထား"
ရုတ္တရက္ တိုး၀င္လိုက္ေတာ့
အလန္႔တၾကားထဖက္တ့ဲက်န္႔ေကာက
အသံၿပဲနဲ႔ငိုေနၿပီ။
"နာတယ္မသာေလးရဲ႕....အေသလုပ္တာပဲ"
"ေရာ္...စေတာင္မစရေသးဘူးေလဗ်ာ..
အ....က်န္႔ေကာ...ဘာလို႔ ...က်ံဴ႕ထားတာလဲ"
"အဟင့္...ဟင့္....ငါ..နာလို႔"
"ကြၽန္ေတာ္ေျပာပါတယ္စိတ္ေလ်ာ့ပါလို႔..."
"......."
တိတ္ဆိတ္သြားတ့ဲက်န္႔ေကာေၾကာင့္
သူမ်က္နွာခ်င္းဆိုင္အေနထားမွာ အနမ္းေလးေပးရင္း
"က်န္႔ေကာနာရင္ မလုပ္ေတာ့ဘူးေနာ္"
"မင္းဟာက တစ္၀က္ေတာင္၀င္ေတာ့မယ္။
ဆက္လုပ္!"
သူ႔ကေလးႀကီးလုပ္တာနဲ႔တင္ ရိေပၚ
အင္တင္တင္ႀကီးျဖစ္ေနမိသည္။
အခုအေျခေနက ဆက္သြားရမလား
ရပ္ရမလားမသိေတာ့တ့ဲထိ။
"ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္ရိေပၚ...."
"အင္းကြၽန္ေတာ္ေရာပဲ"
ကိုယ္ေသးေသးေလးကို ျပန္ေပြ႕ဖက္ရင္း
ညႇပ္ရိုးေလးေပၚအနမ္းေလးေခြၽမိသည္။
*ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းပါတယ္ လူႀကီးရယ္*
🍑🍑🍑🍑🍑🍑
"အဆင္ေျပလား..."
"အင္း...နည္းနည္းနာတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ေပြ႕ရမလား..."
"အင္း!"
နႈတ္ခမ္းေလးေထာ္ကာေျပာေနသည့္
က်န္႔ေကာေၾကာင့္ သူအသည္းယားစြာ
ပါးေလးကိုဖ်စ္ညႇစ္လိုက္သည္။
ေရခ်ိဴးခန္းထဲကို ဒီကလန္ကလားလူႀကီးကိုသယ္ရတာ
လြယ္ကူတာေတာ့မဟုတ္။
"သက္သာလား."
ေရနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ အဆင္ေျပပံုရသည့္က်န္႔ေကာက
ယုန္သြားေလးေပၚေအာင္ၿပံဳးျပသည္။
ရိေပၚက်န္႔ေကာနဖူးေလးကို
အနမ္းေခြၽရင္း
"ကြၽန္ေတာ္ ေအာက္မွာ
ဆန္ျပဳတ္သြားလုပ္လိုက္အံုးမယ္။
က်န္႔ေကာေဆးေသာက္ဖို႔ဆင္းလာခ့ဲေနာ္"
"အင္း..."
ေခါင္းေလးကိုဖြဖြပုတ္ရင္း က်န္႔ေကာ
နႈတ္ခမ္းေလးေပၚအနမ္းေခြၽေတာ့
နႈတ္ခမ္းေလးစူေပးထားေသးသည့္
ယုန္ႀကီး။
ရိေပၚေအာက္ဆင္းကာ ဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္ေနတုန္း
ရုတ္တရက္ အိမ္ထဲကို၀ုန္းဒိုင္းက်ဲ
၀င္လာသည္က စစ္ေကြၽး။
"ေကာ...က်န္႔ေကာဘယ္မွာလဲ။"
"ဘာျဖစ္လာတာလဲ။မင္းေပက်င္းကေန
လာတာလား"
"ဟုတ္တယ္။၀မ္မား နဲ႔ေရွာင္မား
ေသာင္းက်န္းေနၿပီ။အ့ဲတာက်န္႔ေကာကို
ဖြက္ရမယ္။"
"ဖြက္စရာမလိုဘူး..ငါတို႔ခိုးေျပးသြားတယ္လို႔
ေျပာလိုက္ရံုေပါ့"
"ေကာခိုးေျပးသြားတာသိလို႔လိုက္လာၾကတာေပါ့။
ျပန္ခြဲမယ္လုပ္ေနၾကတယ္။တစ္ညမအိပ္ရေသးလို႔
က်န္႔ေကာကို ျပန္ေခၚမယ္တ့ဲ"
ရိေပၚစကားမွျပန္မေျပာနိုင္ခင္
ၿခံ ထဲေမာင္း၀င္လာတ့ဲကားထဲမွ
ဘီးလူးဆိုင္းနွင့္ဆင္းလာသည္က
ေရွာင္မားနွင့္၀မ္မား။
"ဘယ္မွာလဲငါ့သား...ငါ့သားကို
ခိုးေျပးသြားတ့ဲ၀မ္ရိေပၚ..နင္ငါ့သားကို
အခုထုတ္ေပး..."
"ဟ့ဲ...အလိုတူအလိုပါမလို တူတူခိုးေျပးၾကတာေလ။
ငါ့သားအျပစ္လိုမ်ိဴးလာေျပာမေနနဲ႔"
"ေအာ္...အ့ဲတာေၾကာင့္ လက္ထပ္ေပးပါ့မယ္ဆိုေတာ့
နင္ဘဲ ငါ့သားကိုနင့္နင္းစီးစီးေတြေျပာတာေလ။
ေရွာင္က်န္႔ကို ငါအိမ္ျပန္ေခၚသြားမွာ။
ေရွာင္က်န္႔..."
ေအာ္ဟစ္ၿပီး အေပၚတက္သြားၾကသည့္
မားနွစ္ေယာက္လံုးေၾကာင့္
ရိေပၚနဲ႔ စစ္ေကြၽးေျပးလိုက္ရသည္။
"ထြက္ခ့ဲ..ေရွာင္......."
အခန္းထဲကထြက္လာတ့ဲေရွာင္က်န္႔က
ေအာက္ပိုင္းတပတ္ေလးတစ္ထည္သာ
ပတ္ထားၿပီး အေပၚမွာက
ရိေပၚေပးထားသည့္ အမွတ္သားေတြနဲ႔ခ်ည္း။
ဒါကိုျမင္သြားတ့ဲေရွာင္မားက
ေနရာမွာတင္ ေပ်ာ့ေခြက်သြားတာေၾကာင့္
၀မ္မားက ေျပးေပြ႕ကာယပ္ခတ္ေပးေနရွာသည္။
ေၾကာင္အအေလးရပ္ေနသည့္ က်န္႔ေကာကို
ရိေပၚ အထဲအျမန္သြင္းရင္း
"အက်ီ ၤ၀တ္...မဂၤလာကိစၥေျပာရမယ္"
🍑🍑🍑🍑🍑🍑
က်ံဴ႕က်ံဴ႕ေလးထိုက္ေနတ႔ဲက်န္႔ေကာက
လက္ေလးနွစ္ဖက္ကို ရိေပၚလက္ေမာငမွာ
လာခ်ိတ္တြဲထားသည္။
ရိေပၚကေတာ့ က်န္႔ေကာကိုကာကြယ္မည့္
သူရဲေကာင္းႀကီးဆိုဒ္နွင့္ သူ႔လက္ကို
လာခ်ိတ္တြဲထားသည့္ က်န္႔ေကာလက္ေလးေတြေပၚ
လြတ္ေနတ႔ဲလက္တစ္ဖက္နွင့္ ဖြဖြေလး
အုပ္မိုးကိုင္ထားသည္။
ေရွာင္မားကေတာ့ ရူေဆးဗူးေလး
တေတ့ေတ့နွင့္ သူတို႔နွစ္ေယာက္ကိုမၾကည့္။
၀မ္မားကေတာ့ လက္ပ်ဳက္ကာတရားခံစစ္ၾကည့္သလို
ၾကည့္ေနသည္။
စစ္ေကြၽးကေတာ့ ေခါင္းတခါခါနွင့္။
"အခုက...မင္းတို႔..အိပ္ၿပီးၿပီမို႔လား"
"မားထင္သလိုပါပဲ.."
ေျပာရဲဆိုရဲရပ္ကြက္က ၀မ္ရိေပၚနွင့္
ေမးရဲျမန္းရဲ လမ္းက၀မ္မားၾကား
ေရွာင္က်န္႔တို႔သားမိ မ်က္နွာထားစရာ
ေနရာမရိွ။
"အ့ဲေတာ့ဘယ္လိုစိတ္ကူးထားလဲ"
"ယူမွာေပါ့။ကြၽန္ေတာ္တို႔က
စည္းေက်ာ္ၿပီးၿပီေလ.."
"မင္းသိရဲ႕လား...သူက ကေလးမရနိုင္ဘူးဆိုတာ။
မင္းေပ်ာ္နိုင္လို႔လား..."
"ေပ်ာ္နိုင္တယ္...က်န္႔ေကာရိွရင္
ကြၽန္ေတာ္အဆင္ေျပတယ္"
"မင္းက်န္႔ေကာကေရာ...ဒီလိုမ်ိဴးဘ၀မွာ
ၾကာၾကာေပ်ာ္သြားနိုင္မွာလား.."
ရိေပၚေနာက္မွာပုန္းေနသည့္က်န္႔ေကာက
ေခါင္းေလးေသးေသးေဖာ္ကာ
"ကြၽန္ေတာ္....၀မ္ရိေပၚ...ကိုခ်စ္တယ္.."
သူ႔က်န္႔ေကာရဲ႕ဒီစကားေလးၾကားတာနဲ႔
သြားႀကီးၿဖဲ ေခါင္းႀကီးေစာင္းေနသည့္
၀မ္ရိေပၚက တကယ္ရိုက္သတ္ခ်င္စရာ။
အသဲကြဲေနသည့္စစ္ေကြၽးေလးေရွ႕မွာ
ဒီလိုလာလုပ္ျပေနတာ အၾကင္နာတရား
ေခါင္းပါးလိုက္ၾကတာ။
"အ့ဲတာဆို ကိစၥကၿပီးၿပီ။
မင္းတို႔ကိုလက္ထပ္ေပးမယ္။လက္ထပ္ၿပီးမွ
ရန္ျဖစ္တာတို႔...လမ္းခြဲတာတို႔လုပ္ရင္
တစ္ေယာက္ကိုအီေကြတာတည့္တည့္မွာထားၿပီး
တစ္ေယာက္ကို အႏၱာတိကတိုက္ပို႔ပစ္မယ္"
၀မ္မားစကားၾကား ၀မ္ရိေပၚႀကီးကေတာ့
ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔မ်က္လံုးႀကီးတလက္လက္။
"အ့ဲတာဆို ေရွာင္ကေတာ္...တို႔ျဖစ္ခ့ဲသမ်ွ
ေမ့ၿပီး လက္ထပ္ဖို႔ကိစၥကို စီစဥ္ၾကရေအာင္"
ေရွာင္ကေတာ္က ေရွာင္က်န္႔ကို
တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္ျပရွာသည္။
"ငါနားလည္ပါတယ္။လာက်န္႔က်န္႔...
အိမ္ျပန္ၾကမယ္.."
သူ႔မားကိုရင္မဆိုင္ရဲေသးသည့္
ေရွာင္က်န္႔က ၀မ္ရိေပၚလက္ေမာင္းကို
တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ထားေသးသည္။
ေရွာင္မားကစိတ္မရွည္သည့္ပံုနွင့္
ေရွာင္က်န္႔ကိုလက္ေမာင္းမွအတင္းဆြဲထူကာ
"မဂၤလာေဆာင္ခါနီး သတို႔သားနဲ႔
သတို႔သမီးခြဲေနရတယ္ ေသနာေလးေတြရဲ႕။
ေရွးရိုးေလးေတြလည္း လိုက္နာျကပါအံုး🧐"
ထိုအခါမွ ရိေပၚကိုလြမ္းေနမည့္
မ်က္၀န္းေတြနွင့္လွမ္းၾကည့္ေသးသည့္
ေရွာင္က်န္႔ေၾကာင့္ ရိေပၚႀကီး
သည္းသည္းလႈပ္ေနတာ မဆန္းပါဘူး။
"ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ေရွ႕ထိလိုက္ပို႔မယ္ေနာ္။"
နႈတ္ခမ္းစူကာေခါင္းၿငိမ့္ျပသည့္
ေရွာင္က်န္႔က မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလို႔။
အိမ္ေရွ႕ထိလိုက္ပို႔ၿပီး
ေရွာင္က်န္႔ကိုကားထဲ ေပြ႕မထည့္ေပးရံုသာ
ရိွေတာ့သည့္ရိေပၚက ကားႀကီးထဲ
ေခါင္းႀကီး၀င္လ်ွက္။
"ခ်စ္တယ္ေနာ္။အာဟာရရိွတာစားၿပီး
ညေတြဆို ေစာေစာအိပ္။ဒါမွ မဂၤလာပြဲမွာ
ရိေပၚအသဲေလးက ေခ်ာေနမွာ"
"အခုကမေခ်ာလို႔လား.."
နႈတ္ခမ္းစူကာ ခြၽဲေနသည့္ အဖိုးႀကီးနွင့္
ပ်ာပ်ာသလဲေခ်ာ့ေနသည့္
၀မ္ရိေပၚတို႔လိုက္လဲလိုက္ပါေပသည္။
"နင္မၿပီးေသးဘူးလားရိေပၚ။
ငါ့သားကို ငါ ဂရုစိုက္မယ္။နင္မၿပီးေသးရင္
နင့္ကိုငါကားတံခါးနဲ႔ညႇပ္သတ္ေတာ့မွာေနာ္"
ထိုအခါမွ မခြဲခ်င္ခြဲခ်င္နွင့္ ရိေပၚနဲ႔
ငိုႀကီးခ်က္မ ေရွာင္က်န္႔တို႔ၾကား
ေရွာင္မား ရူေဆးေလးသာအေဖာ္ၿပဳရင္း
သက္ျပင္းခ်မိသည္။
🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑
ေရခဲေရ....ေရခဲေရေပးပါ....😢
ရွက္လိုက္တာေနာ္....😭
မRateတRateေလးေပါ့ေနာ႔😁
တကယ္ေတာ့ကိုမေရးရဲတာ...
မေရးတတ္တာေတာ့မဟုတ္ဘူး😒
ကြၽန္မကသိပ္အရွက္ႀကီးတ့ဲ ကေလးေလးဆိုေတာ့ေလ
ဒါေလးေရးဖို႔ ကိုပူေလာင္လိုက္တာဆိုတာ😂
ရီဝေနေတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ရိပေါ်က
ခွေးယောင်ဆောင်ထားတဲ့ ကျားပေါက်လေး။
သွားရေတွေကျမလာရုံကလွဲရင် သူ့ပုံစံလေးက
တကယ့်နှာဗူးရုပ်။
"ရိ...ရိပေါ်!"
ဒီလိုအခြေနေမျိူးဆိုတာ ၂၇နှစ်အတွင်းမှာ
ပထမဆုံးမို့ သူ့ရင်ထဲ ဒိုင်နိုဆောတွေ
ဟိုပြေးဒီပြေး။
"ရိပေါ်.....မနောက်..."
နှုတ်ခမ်းပေါ်ကျလာတဲ့ ကောင်လေးရဲ့
အနမ်းတွေကြောင့် သူစကားတွေ
ထွက်ဖို့မစွမ်းသာခဲ့။
အပေါ်နှုတ်ခမ်းလွှာကိုတရိူက်မက်မက်နမ်းခဲ့တဲ့
ကောင်လေးက အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုလည်း
ရန်ရှာတတ်သေးသည်။
နူးညံ့တဲ့အနမ်းတွေကြား ပျော်ဝင်မှန်းမသိပျော်ဝင်ခဲ့ပြီး
ကောင်လေးရဲ့အနမ်းတွေကိုတောင် စိတ်လိုလက်ရ
တုန့်ပြန်မိသည်ထိ။
မှေးစင်းလာတဲ့ မျက်လုံးအစုံကခံစားချက်ကို
အနိမ့်အမြင့်ဆွဲခေါ်သွားသလိုမျိူး။
"အ!!"
နှုတ်ခမ်းကနေရွေ့သွားတဲ့ခွေးပေါက်လေးက
သူ့လည်တိုင်ကိုရန်ရှာချိန်မှာ အရှက်မဲ့စွာ
ထွက်ကျသွားတဲ့ ညည်းသံတစ်ခု။
စုပ်ယူလိုက် ...ကိုက်ဆွဲလိုက်နဲ့
တစ်ကိုယ်လုံးကိုပူထူနေအောင်
ကစားတဲ့ ရှောင်ကျန့်ရဲ့ ကလေးမမည်တဲ့ကောင်လေး။
ရင်ဘတ်က ကြယ်သီးလေးနှစ်လုံးကို
ဖွင့်ဟလိုက်တော့ ပေါ်လာတဲ့
အရာရာက ရိပေါ်အတွက် အလှဆုံးပင်။
ရင်ဘတ်တစ်လျှောက် အနမ်းတွေကျဲရင်း
ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်ကြောင်း အနီကွက်တွေ
ထားခဲ့မိတော့ ခံစားချက်က မုန့်ရသည့်
ကလေးလိုလို။
မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ နိမ့်ချည်မြင့်ချည်
ရင်ဘတ်လေးနဲ့ကျန့်ကောက သူ့ရင်ခွင်အောက်မှာ
လှချင်တိုင်းလှလို့။
ကြယ်သီးလေးတွေကင်းစင်သွားတာနဲ့
နို့နှစ်ရောင်ကျန့်ကောအသားရေလေးပေါ်မှာ
သူ့ကိုက်ရာတွေဗလပွ။
အရှက်သည်းတဲ့ကျန့်ကောလေးကတော့
တစ်ကိုယ်လုံး နီရဲနေရှာပြီ။
မှိတ်ထားတဲ့ မျက်ခွံလေးပေါ်အနမ်းပေးရင်း
နှစ်ကိုယ်တည်းကြားအောင်တောင်းဆိုမိတော့
ကျန့်ကောက အသံသေးသေးလေးနဲ့
ခွင့်ပြုရှာတယ်။
ကျန်ကောရင်ဘတ်ပေါ်က ချယ်ရီပွင့်လေးတွေကို
စုပ်ယူမိတော့ ကော့တက်လာတဲ့
ကျန့်ကောရဲ့ ခါးလေးကို
လက်အစုံနဲ့ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။
ခါးပတ်လေးက်ိုဆွဲချွတ်ကာ အ၀တ်တွေအကုန်
ကင်းစေလိုက်တော့ ချစ်ရတဲ့ကျန့်ကောက
မျက်ရည်တွေပင်ကျနေပြီ။
"ကျွန်တော်စပြီနော်...စိတ်လျော့ထား"
ရုတ်တရက် တိုးဝင်လိုက်တော့
အလန့်တကြားထဖက်တဲ့ကျန့်ကောက
အသံပြဲနဲ့ငိုနေပြီ။
"နာတယ်မသာလေးရဲ့....အသေလုပ်တာပဲ"
"ရော်...စတောင်မစရသေးဘူးလေဗျာ..
အ....ကျန့်ကော...ဘာလို့ ...ကျူံ့ထားတာလဲ"
"အဟင့်...ဟင့်....ငါ..နာလို့"
"ကျွန်တော်ပြောပါတယ်စိတ်လျော့ပါလို့..."
"......."
တိတ်ဆိတ်သွားတဲ့ကျန့်ကောကြောင့်
သူမျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားမှာ အနမ်းလေးပေးရင်း
"ကျန့်ကောနာရင် မလုပ်တော့ဘူးနော်"
"မင်းဟာက တစ်ဝက်တောင်ဝင်တော့မယ်။
ဆက်လုပ်!"
သူ့ကလေးကြီးလုပ်တာနဲ့တင် ရိပေါ်
အင်တင်တင်ကြီးဖြစ်နေမိသည်။
အခုအခြေနေက ဆက်သွားရမလား
ရပ်ရမလားမသိတော့တဲ့ထိ။
"ငါမင်းကိုချစ်တယ်ရိပေါ်...."
"အင်းကျွန်တော်ရောပဲ"
ကိုယ်သေးသေးလေးကို ပြန်ပွေ့ဖက်ရင်း
ညှပ်ရိုးလေးပေါ်အနမ်းလေးချွေမိသည်။
*ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းပါတယ် လူကြီးရယ်*
🍑🍑🍑🍑🍑🍑
"အဆင်ပြေလား..."
"အင်း...နည်းနည်းနာတယ်"
"ကျွန်တော်ပွေ့ရမလား..."
"အင်း!"
နှုတ်ခမ်းလေးထော်ကာပြောနေသည့်
ကျန့်ကောကြောင့် သူအသည်းယားစွာ
ပါးလေးကိုဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။
ရေချိူးခန်းထဲကို ဒီကလန်ကလားလူကြီးကိုသယ်ရတာ
လွယ်ကူတာတော့မဟုတ်။
"သက်သာလား."
ရေနဲ့တွေ့တော့ အဆင်ပြေပုံရသည့်ကျန့်ကောက
ယုန်သွားလေးပေါ်အောင်ပြုံးပြသည်။
ရိပေါ်ကျန့်ကောနဖူးလေးကို
အနမ်းချွေရင်း
"ကျွန်တော် အောက်မှာ
ဆန်ပြုတ်သွားလုပ်လိုက်အုံးမယ်။
ကျန့်ကောဆေးသောက်ဖို့ဆင်းလာခဲ့နော်"
"အင်း..."
ခေါင်းလေးကိုဖွဖွပုတ်ရင်း ကျန့်ကော
နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်အနမ်းချွေတော့
နှုတ်ခမ်းလေးစူပေးထားသေးသည့်
ယုန်ကြီး။
ရိပေါ်အောက်ဆင်းကာ ဆန်ပြုတ်ပြုတ်နေတုန်း
ရုတ်တရက် အိမ်ထဲကိုဝုန်းဒိုင်းကျဲ
၀င်လာသည်က စစ်ကျွေး။
"ကော...ကျန့်ကောဘယ်မှာလဲ။"
"ဘာဖြစ်လာတာလဲ။မင်းပေကျင်းကနေ
လာတာလား"
"ဟုတ်တယ်။၀မ်မား နဲ့ရှောင်မား
သောင်းကျန်းနေပြီ။အဲ့တာကျန့်ကောကို
ဖွက်ရမယ်။"
"ဖွက်စရာမလိုဘူး..ငါတို့ခိုးပြေးသွားတယ်လို့
ပြောလိုက်ရုံပေါ့"
"ကောခိုးပြေးသွားတာသိလို့လိုက်လာကြတာပေါ့။
ပြန်ခွဲမယ်လုပ်နေကြတယ်။တစ်ညမအိပ်ရသေးလို့
ကျန့်ကောကို ပြန်ခေါ်မယ်တဲ့"
ရိပေါ်စကားမှပြန်မပြောနိုင်ခင်
ခြံ ထဲမောင်းဝင်လာတဲ့ကားထဲမှ
ဘီးလူးဆိုင်းနှင့်ဆင်းလာသည်က
ရှောင်မားနှင့်ဝမ်မား။
"ဘယ်မှာလဲငါ့သား...ငါ့သားကို
ခိုးပြေးသွားတဲ့ဝမ်ရိပေါ်..နင်ငါ့သားကို
အခုထုတ်ပေး..."
"ဟဲ့...အလိုတူအလိုပါမလို တူတူခိုးပြေးကြတာလေ။
ငါ့သားအပြစ်လိုမျိူးလာပြောမနေနဲ့"
"အော်...အဲ့တာကြောင့် လက်ထပ်ပေးပါ့မယ်ဆိုတော့
နင်ဘဲ ငါ့သားကိုနင့်နင်းစီးစီးတွေပြောတာလေ။
ရှောင်ကျန့်ကို ငါအိမ်ပြန်ခေါ်သွားမှာ။
ရှောင်ကျန့်..."
အော်ဟစ်ပြီး အပေါ်တက်သွားကြသည့်
မားနှစ်ယောက်လုံးကြောင့်
ရိပေါ်နဲ့ စစ်ကျွေးပြေးလိုက်ရသည်။
"ထွက်ခဲ့..ရှောင်......."
အခန်းထဲကထွက်လာတဲ့ရှောင်ကျန့်က
အောက်ပိုင်းတပတ်လေးတစ်ထည်သာ
ပတ်ထားပြီး အပေါ်မှာက
ရိပေါ်ပေးထားသည့် အမှတ်သားတွေနဲ့ချည်း။
ဒါကိုမြင်သွားတဲ့ရှောင်မားက
နေရာမှာတင် ပျော့ခွေကျသွားတာကြောင့်
၀မ်မားက ပြေးပွေ့ကာယပ်ခတ်ပေးနေရှာသည်။
ကြောင်အအလေးရပ်နေသည့် ကျန့်ကောကို
ရိပေါ် အထဲအမြန်သွင်းရင်း
"အကျီ င်္ဝတ်...မင်္ဂလာကိစ္စပြောရမယ်"
🍑🍑🍑🍑🍑🍑
ကျူံ့ကျူံ့လေးထိုက်နေတဲ့ကျန့်ကောက
လက်လေးနှစ်ဖက်ကို ရိပေါ်လက်မောငမှာ
လာချိတ်တွဲထားသည်။
ရိပေါ်ကတော့ ကျန့်ကောကိုကာကွယ်မည့်
သူရဲကောင်းကြီးဆိုဒ်နှင့် သူ့လက်ကို
လာချိတ်တွဲထားသည့် ကျန့်ကောလက်လေးတွေပေါ်
လွတ်နေတဲ့လက်တစ်ဖက်နှင့် ဖွဖွလေး
အုပ်မိုးကိုင်ထားသည်။
ရှောင်မားကတော့ ရူဆေးဗူးလေး
တတေ့တေ့နှင့် သူတို့နှစ်ယောက်ကိုမကြည့်။
၀မ်မားကတော့ လက်ပျုက်ကာတရားခံစစ်ကြည့်သလို
ကြည့်နေသည်။
စစ်ကျွေးကတော့ ခေါင်းတခါခါနှင့်။
"အခုက...မင်းတို့..အိပ်ပြီးပြီမို့လား"
"မားထင်သလိုပါပဲ.."
ပြောရဲဆိုရဲရပ်ကွက်က ၀မ်ရိပေါ်နှင့်
မေးရဲမြန်းရဲ လမ်းက၀မ်မားကြား
ရှောင်ကျန့်တို့သားမိ မျက်နှာထားစရာ
နေရာမရှိ။
"အဲ့တော့ဘယ်လိုစိတ်ကူးထားလဲ"
"ယူမှာပေါ့။ကျွန်တော်တို့က
စည်းကျော်ပြီးပြီလေ.."
"မင်းသိရဲ့လား...သူက ကလေးမရနိုင်ဘူးဆိုတာ။
မင်းပျော်နိုင်လို့လား..."
"ပျော်နိုင်တယ်...ကျန့်ကောရှိရင်
ကျွန်တော်အဆင်ပြေတယ်"
"မင်းကျန့်ကောကရော...ဒီလိုမျိူးဘ၀မှာ
ကြာကြာပျော်သွားနိုင်မှာလား.."
ရိပေါ်နောက်မှာပုန်းနေသည့်ကျန့်ကောက
ခေါင်းလေးသေးသေးဖော်ကာ
"ကျွန်တော်....၀မ်ရိပေါ်...ကိုချစ်တယ်.."
သူ့ကျန့်ကောရဲ့ဒီစကားလေးကြားတာနဲ့
သွားကြီးဖြဲ ခေါင်းကြီးစောင်းနေသည့်
၀မ်ရိပေါ်က တကယ်ရိုက်သတ်ချင်စရာ။
အသဲကွဲနေသည့်စစ်ကျွေးလေးရှေ့မှာ
ဒီလိုလာလုပ်ပြနေတာ အကြင်နာတရား
ခေါင်းပါးလိုက်ကြတာ။
"အဲ့တာဆို ကိစ္စကပြီးပြီ။
မင်းတို့ကိုလက်ထပ်ပေးမယ်။လက်ထပ်ပြီးမှ
ရန်ဖြစ်တာတို့...လမ်းခွဲတာတို့လုပ်ရင်
တစ်ယောက်ကိုအီကွေတာတည့်တည့်မှာထားပြီး
တစ်ယောက်ကို အန္တာတိကတိုက်ပို့ပစ်မယ်"
၀မ်မားစကားကြား ၀မ်ရိပေါ်ကြီးကတော့
ယုံကြည်မှုအပြည့်နဲ့မျက်လုံးကြီးတလက်လက်။
"အဲ့တာဆို ရှောင်ကတော်...တို့ဖြစ်ခဲ့သမျှ
မေ့ပြီး လက်ထပ်ဖို့ကိစ္စကို စီစဉ်ကြရအောင်"
ရှောင်ကတော်က ရှောင်ကျန့်ကို
တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြရှာသည်။
"ငါနားလည်ပါတယ်။လာကျန့်ကျန့်...
အိမ်ပြန်ကြမယ်.."
သူ့မားကိုရင်မဆိုင်ရဲသေးသည့်
ရှောင်ကျန့်က ၀မ်ရိပေါ်လက်မောင်းကို
တင်းနေအောင် ဆုပ်ထားသေးသည်။
ရှောင်မားကစိတ်မရှည်သည့်ပုံနှင့်
ရှောင်ကျန့်ကိုလက်မောင်းမှအတင်းဆွဲထူကာ
"မင်္ဂလာဆောင်ခါနီး သတို့သားနဲ့
သတို့သမီးခွဲနေရတယ် သေနာလေးတွေရဲ့။
ရှေးရိုးလေးတွေလည်း လိုက်နာကြပါအုံး🧐"
ထိုအခါမှ ရိပေါ်ကိုလွမ်းနေမည့်
မျက်ဝန်းတွေနှင့်လှမ်းကြည့်သေးသည့်
ရှောင်ကျန့်ကြောင့် ရိပေါ်ကြီး
သည်းသည်းလှုပ်နေတာ မဆန်းပါဘူး။
"ကျွန်တော် အိမ်ရှေ့ထိလိုက်ပို့မယ်နော်။"
နှုတ်ခမ်းစူကာခေါင်းငြိမ့်ပြသည့်
ရှောင်ကျန့်က မျက်ရည်တွေဝဲလို့။
အိမ်ရှေ့ထိလိုက်ပို့ပြီး
ရှောင်ကျန့်ကိုကားထဲ ပွေ့မထည့်ပေးရုံသာ
ရှိတော့သည့်ရိပေါ်က ကားကြီးထဲ
ခေါင်းကြီးဝင်လျှက်။
"ချစ်တယ်နော်။အာဟာရရှိတာစားပြီး
ညတွေဆို စောစောအိပ်။ဒါမှ မင်္ဂလာပွဲမှာ
ရိပေါ်အသဲလေးက ချောနေမှာ"
"အခုကမချောလို့လား.."
နှုတ်ခမ်းစူကာ ချွဲနေသည့် အဖိုးကြီးနှင့်
ပျာပျာသလဲချော့နေသည့်
၀မ်ရိပေါ်တို့လိုက်လဲလိုက်ပါပေသည်။
"နင်မပြီးသေးဘူးလားရိပေါ်။
ငါ့သားကို ငါ ဂရုစိုက်မယ်။နင်မပြီးသေးရင်
နင့်ကိုငါကားတံခါးနဲ့ညှပ်သတ်တော့မှာနော်"
ထိုအခါမှ မခွဲချင်ခွဲချင်နှင့် ရိပေါ်နဲ့
ငိုကြီးချက်မ ရှောင်ကျန့်တို့ကြား
ရှောင်မား ရူဆေးလေးသာအဖော်ပြုရင်း
သက်ပြင်းချမိသည်။
🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑🍑
ရေခဲရေ....ရေခဲရေပေးပါ....😢
ရှက်လိုက်တာနော်....😭
မRateတRateလေးပေါ့နော့😁
တကယ်တော့ကိုမရေးရဲတာ...
မရေးတတ်တာတော့မဟုတ်ဘူး😒
ကျွန်မကသိပ်အရှက်ကြီးတဲ့ ကလေးလေးဆိုတော့လေ
ဒါလေးရေးဖို့ ကိုပူလောင်လိုက်တာဆိုတာ😂
Advertisement
- In Serial223 Chapters
Chiyu Mahou no Machigatta Tsukaikata ~Senjou wo Kakeru Kaifuku Youin~
On a harsh rainy day, a high school student without any particular special skills, Usato Ken got dragged into another world summoning with two others; a good-looking guy and a beautiful girl, both of whom he strangely started getting along with just today. As an especially talentless individual that doesn’t stand out he internally thought that he would be treated as useless. However, the others were unexpectedly kind. —- “Maybe just like this it will go well?” Usato who found hope in another world thought that, but the reality was different. He had a certain magical talent hidden in him and he was forced to fall into hell in the name of “training”. ※This story is an another world comedy.
8 469 - In Serial12 Chapters
To Know the Name We Lost (LitRPG/Fantasy)
Immortality. Forging Abhorrent Weapons. Celestial Alchemy. The power to effortlessly destroy entire worlds. For a group of mortals, who died, being offered all of these at the low - basically free - price of their Name is like a dream come true. Until they figure out that they were right... if the dream was a nightmare. If they die they respawn, but do they really have to die every day? That is unreasonable! But when it turns out that their name was related to their entire mortal existence and their memories are fading, they begin to wonder if the only true death they will ever experience is ceasing to exist as the humans they once were. Unable to die and unable to remember what made them human, is this what remains of their afterlife? Ae, the protagonist, is not ready to give up just yet; if he could just become more powerful then surely he would find the solution! However, that is where the End of All Things patiently waits for someone foolish enough to reach out to it.
8 157 - In Serial38 Chapters
Round Two
Leo had lived life. It might not have been exciting, but he lived it. He yearned, gained, loved, and lost. And with his dying breath he dared to challenge whatever was watching over him. He had no regrets, and as he lay on his death bed, the fire continued to burn. The heavens were amused, so they decided to give him a chance. Leo was going in for round two.
8 112 - In Serial55 Chapters
An Empire Divided
The Fey Danan Empire and the Kingdom of Loire, are considering an alliance. A chance meeting presents an opportunity, will you seize it?. Shadows move around the board, will they be brought to light, before nights settles in?.
8 111 - In Serial248 Chapters
Monastis Monestrum
Nearly two hundred and fifty years have passed since the world ended, and humanity, though changed forever by the otherworldly forces that once destroyed the land, lives on. Soldiers of the God-Emperor Aivor have come to the village of Etyslund, seeking out what they believe to be a dangerous cult that could bring a second apocalypse to the world. In this village lives a family, members of the very organization these soldiers came to fight against. The old city, where help might be found, is weeks away, and the Empire's outposts too scattered to gather reinforcements. "I fear that the peace of a new world cannot last forever, for we are not so different from the old humanity as we would like to believe." So warned the scholars of the past. In a new world, where old gods walk again, humanity has changed, but some part of the old world lives on.
8 87 - In Serial11 Chapters
Jess' Journey
Upon being found out for her magical abilities, the only human to have such abilities in thousands of years (not to mention her capability with other species' abilities), the human government decide to send Jess Brown to a magical school full of creatures she's only heard about in fairy tales. Hoping she can be a human ambassador for her race, she hones the abilities she's been gifted under the instructors of the school, but a war is looming. None of the other species that inhabit the Earth are happy to see what the humans have done to it. Can Jess stop them from fighting in time?
8 129

