"အင်း..အဲလိုပဲ လုပ်လိုက်"

ပြောပြီး သူကိုယ်တိုင် မေ့နေသည်။

.....

"အိုး... ကိုကြီး ကုမ္ပဏီကဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ကိုမိန်းကလေးကြိုက်တဲ့ပစ္စည်းတွေမှာထားခိုင်းတာ

သူက cosmetics တွေ မှာပေးလိုက်တယ် ရောက်ပြီလားတောင်မသိ ၊ ကိုကြီးမေးလိုက်ဦးမယ်"

ပြောရင်းဆိုရင်း ဘောင်းဘီ အိတ်ကပ်ထဲမှ ဖုန်းကို

ဆွဲယူကာ ထိုဝန်ထမ်းဆီသို့ လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

ဖုန်းချက်ချင်းဝင်ကာ တစ်ဖက်မှ...

"ဟဲ.. ဟဲလို CEO!!"

"အင်း..မှာထားတဲ့ ပစ္စည်းတွေ ရောက်ပြီလား"

"ဟို..ဟိုလေ ဒီမနက် ရောက်မယ်လို့ ပြော ထားတာ မရောက် သေးလို့လားရှင့်"

ထိုဝန်ထမ်းမလေးအသံမှာ ကတုန်ကယင်။ ရှက်သွေးဖြန်းပြီး မျက်နှာတွေနီကာ ရင်တွေတဒိတ်ဒိတ်ခုန်လျက်။ ရုပ်တည် ခန့်ချော ဘောစိ CEOတစ်ယောက်နှင့် ဖုန်းပြောနေရသည် ဆိုသည့်ခံစားချက်က လှုံ့ဆော်လိုက်လျှင် မည်သူမဆို ရင်ခုန်သည် မဟုတ်ပါလား။ အခုဟာက ကုမ္ပဏီ၏ ကိစ္စကလွဲရင် ခေါ်တောင်မထူးတဲ့ ကိုတော်ချော က အရင်ဖုန်းခေါ်လာခြင်း။

"အင်း..ဒါဆို ငါ့အိမ်လိပ်စာ နဲ့ ဖုန်းနံပတ် ပေးထာလိုက်၊ ရောက်ရင် သိအောင်လို့"

"ဒီနံပါတ်..."

"တီ တီ တီ"

"...လား" ထိုဝန်ထမ်းမလေးမှာ စကားတောင်မဆုံးသေး ဖုန်းချ ခံလိုက်ရသည်။

ဝေယံ ညီမလေး ကို ချော့မော့ပြီး ကား​ေသာ့ဆွဲကာ အိမ်ထဲသို့ထွက်လာချိန်တွင် နေဝင်တော့မည်။ ရုတ်တရက် ဖုန်း သံမြည်လာပြီး ကြည့်လိုက်တော့ နံပါတ်မှာ unknow contact !ထို့ကြောင့်လည်း သူမကိုင်။ အတန်ကြာ အောင် မြည်တာကမရပ်။

ထိုစဥ် ပစ္စည်း လာပို့သူဖြစ်လေ မလား တွေးမိကာ

ကိုင်လျှင်ကိုင်ချင်း...

"ဟဲလို ပစ္စည်းလာပို့တာပါရှင့် လိပ်စာများမှားနေတာလားမသိဘူး ဘဲလ်နှိပ်နေတာ ကြာနေပြီ အိမ်ရှင်ထွက်မလာတော့.. "

ထိုအသံကို သူသိပ်ရင်းနှီးသည်။ ခေါင်းထဲ စွဲစွဲမြဲမြဲ မှတ်မိနေသောအသံလေး..။သို့သော် ဘယ်အချိန် ဘယ်နေရာတွင် ကြားခဲ့ရလဲ မမှတ်မိတော့ပေ။

ထို့ကြောင့် တွေဝေ​ေနတာကို ရပ်လိုက်ပြီး..

_"ခြံတံခါးရဲ့ ဘယ်ဘက်ခြမ်းမှာ စာတိုက်ပုံးရှိတယ်

အဲအောက်မှာ ချထားလိုက်"

"ဟို..ဒါပေမဲ့ ပစ္စည်းက တန်ဖိုးကြီး... "

တစ်ဖက်က စကားတောင်မဆုံး သေး ။သူ့ရဲ့ ဗီဇ အရ

ဖုန်းချလိုက်သည်။ တစ်ဖက်က မည်မျှဒေါသထွက်နေမည် ကို စိတ်မဝင်စား။

(ဝေယံ တို့က ဘီလူးကြီးလို့ nickname အသစ်ရလိုက်တာကိုမသိပေ။)

ဖုန်းချ ပြီး ကားစက်နိုးကာ တာချီလိတ်မြို့သို့ မောင်းပြန်လာခဲ့သည်။ ကားမောင်းနေတုန်း ဗိုက်က အသံမြည်လာသည်။ တစ်နေကုန် ဘာမှမစား ရသေးမှန်း ခုမှသတိရကာ လက်တစ်ဖက်က စတီယာ ကိုင်ပြီး တစ်ဖက်ကို ဗိုက်အား ဖိကပ်နေရသည်။

ယခင် အစာအိမ်ရောဂါခံရှိ၍ ထမင်းနပ်မှန်အောင်စားရန် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါက်တာအာကာထက် က

အမြဲမှာလေ့ရှိသည်။ ခုနအဘွားအိမ်မှာ ရှိတုန်းကလည်း အဘွား ကို စိတ်ပူလွန်းလို့ အနားကနေမခွာ။

အဘွားက သွားစားဖို့ ပြောသော်လည်း စိတ်မပူစေချင်၍ စားပြီးပြီ ဟု ဆင်ခြေပေးလိုက်သည်။

မိနှစ်အနည်းငယ်အတွင်း မခံမရပ်နိုင်အောင် ထနာနေသဖြင့် မျက်လုံးတွေ ​မှေးကျဥ်း လာသည်။

မနက်က အလျင်အမြန် နဲ့မို့ ဆေးလည်းမယူလာမိခဲ့။

စတီယာကိုသာ ကျပ်ကျပ်ကိုင်ပြီး သတိကြီးစွာ မောင်းလာခဲ့သည်။

အမှောင်ထုဖုံးလွှမ်းနေသော ကောင်းကင်ကြီးက

ညာတာမှုကင်းမဲ့လျက်။ တစ်နေရာအရောက်...

"ဒုန်း"

ဟူသော အသံနှင့်အတူ ကားဦးခေါင်းပိုင်းမှာ

လမ်းဘေး သစ်ပင်ကြီးဆီ မျက်နှာအပ်လျက်...။

.........

အပိုင်း.၅.ဆက်ရန်

ဒီအပိုင်း နဲနဲတိုပါတယ်ရှင် အငဲး အိပ်ငိုက်နေလို့😆

Monday, sep20, 2021

"အင္း..အဲလိုပဲ လုပ္လိုက္

ေျပာၿပီး သူကိုယ္တိုင္ ေမ့ေနသည္။

.....

"အိုး... ကိုႀကီး ကုမၸဏီကဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ကိုမိန္းကေလးႀကိဳက္တဲ့ပစၥည္းေတြမွာထားခိုင္းတာ

သူက cosmetics ေတြ မွာေပးလိုက္တယ္ ေရာက္ၿပီလားေတာင္မသိ ၊ ကိုႀကီးေမးလိုက္ဦးမယ္

ေျပာရင္းဆိုရင္း ေဘာင္းဘီ အိတ္ကပ္ထဲမွ ဖုန္းကို

ဆြဲယူကာ ထိုဝန္ထမ္းဆီသို႔ လွမ္းေခၚလိုက္သည္။

ဖုန္းခ်က္ခ်င္းဝင္ကာ တစ္ဖက္မွ...

"ဟဲ.. ဟဲလို CEO!!

"အင္း..မွာထားတဲ့ ပစၥည္းေတြ ေရာက္ၿပီလား

"ဟို..ဟိုေလ ဒီမနက္ ေရာက္မယ္လို႔ ေျပာ ထားတာ မေရာက္ ေသးလို႔လားရွင့္

ထိုဝန္ထမ္းမေလးအသံမွာ ကတုန္ကယင္။ ရွက္ေသြးျဖန္းၿပီး မ်က္ႏွာေတြနီကာ ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ခုန္လ်က္။ ႐ုပ္တည္ ခန့္ေခ်ာ ေဘာစိ CEOတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဖုန္းေျပာေနရသည္ ဆိုသည့္ခံစားခ်က္က လႈံ႕ေဆာ္လိုက္လွ်င္ မည္သူမဆို ရင္ခုန္သည္ မဟုတ္ပါလား။ အခုဟာက ကုမၸဏီ၏ ကိစၥကလြဲရင္ ေခၚေတာင္မထူးတဲ့ ကိုေတာ္ေခ်ာ က အရင္ဖုန္းေခၚလာျခင္း။

"အင္း..ဒါဆို ငါ့အိမ္လိပ္စာ နဲ႕ ဖုန္းနံပတ္ ေပးထာလိုက္၊ ေရာက္ရင္ သိေအာင္လို႔

"ဒီနံပါတ္...

"တီ တီ တီ

"...လား ထိုဝန္ထမ္းမေလးမွာ စကားေတာင္မဆုံးေသး ဖုန္းခ် ခံလိုက္ရသည္။

ေဝယံ ညီမေလး ကို ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ကားေသာ့ဆွဲကာ အိမ္ထဲသို႔ထြက္လာခ်ိန္တြင္ ေနဝင္ေတာ့မည္။ ႐ုတ္တရက္ ဖုန္း သံျမည္လာၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နံပါတ္မွာ unknow contact !ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူမကိုင္။ အတန္ၾကာ ေအာင္ ျမည္တာကမရပ္။

ထိုစဥ္ ပစၥည္း လာပို႔သူျဖစ္ေလ မလား ေတြးမိကာ

ကိုင္လွ်င္ကိုင္ခ်င္း...

"ဟဲလို ပစၥည္းလာပို႔တာပါရွင့္ လိပ္စာမ်ားမွားေနတာလားမသိဘူး ဘဲလ္ႏွိပ္ေနတာ ၾကာေနၿပီ အိမ္ရွင္ထြက္မလာေတာ့..

ထိုအသံကို သူသိပ္ရင္းႏွီးသည္။ ေခါင္းထဲ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္မိေနေသာအသံေလး..။သို႔ေသာ္ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာတြင္ ၾကားခဲ့ရလဲ မမွတ္မိေတာ့ေပ။

ထို႔ေၾကာင့္ ေတြေဝေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး..

_"ၿခံတံခါးရဲ႕ ဘယ္ဘက္ျခမ္းမွာ စာတိုက္ပုံးရွိတယ္

အဲေအာက္မွာ ခ်ထားလိုက္

"ဟို..ဒါေပမဲ့ ပစၥည္းက တန္ဖိုးႀကီး...

တစ္ဖက္က စကားေတာင္မဆုံး ေသး ။သူ႕ရဲ႕ ဗီဇ အရ

ဖုန္းခ်လိဳက္သည္။ တစ္ဖက္က မည္မွ်ေဒါသထြက္ေနမည္ ကို စိတ္မဝင္စား။

(ေဝယံ တို႔က ဘီလူးႀကီးလို႔ nickname အသစ္ရလိုက္တာကိုမသိေပ။)

ဖုန္းခ် ၿပီး ကားစက္နိုးကာ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕သို႔ ေမာင္းျပန္လာခဲ့သည္။ ကားေမာင္းေနတုန္း ဗိုက္က အသံျမည္လာသည္။ တစ္ေနကုန္ ဘာမွမစား ရေသးမွန္း ခုမွသတိရကာ လက္တစ္ဖက္က စတီယာ ကိုင္ၿပီး တစ္ဖက္ကို ဗိုက္အား ဖိကပ္ေနရသည္။

ယခင္ အစာအိမ္ေရာဂါခံရွိ၍ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္စားရန္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေဒါက္တာအာကာထက္ က

အၿမဲမွာေလ့ရွိသည္။ ခုနအဘြားအိမ္မွာ ရွိတုန္းကလည္း အဘြား ကို စိတ္ပူလြန္းလို႔ အနားကေနမခြာ။

အဘြားက သြားစားဖို႔ ေျပာေသာ္လည္း စိတ္မပူေစခ်င္၍ စားၿပီးၿပီ ဟု ဆင္ေျခေပးလိုက္သည္။

မိႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း မခံမရပ္နိုင္ေအာင္ ထနာေနသျဖင့္ မ်က္လုံးေတြ ေမွးက်ဥ္း လာသည္။

မနက္က အလ်င္အျမန္ နဲ႕မို႔ ေဆးလည္းမယူလာမိခဲ့။

စတီယာကိုသာ က်ပ္က်ပ္ကိုင္ၿပီး သတိႀကီးစြာ ေမာင္းလာခဲ့သည္။

အေမွာင္ထုဖုံးလႊမ္းေနေသာ ေကာင္းကင္ႀကီးက

ညာတာမႈကင္းမဲ့လ်က္။ တစ္ေနရာအေရာက္...

"ဒုန္း

ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ ကားဦးေခါင္းပိုင္းမွာ

လမ္းေဘး သစ္ပင္ႀကီးဆီ မ်က္ႏွာအပ္လ်က္...။

.........

အပိုင္း.၅.ဆက္ရန္

ဒီအပိုင္း နဲနဲတိုပါတယ္ရွင္ အငဲး အိပ္ငိုက္ေနလို႔😆

Monday, sep20, 2021