Everything suddenly feels smooth and alright, since that day na muli kaming nagkausap.

We suddenly came back to what we used to be before noon sa ibang bansa ang kaibahan lang, pareho na kaming nagtatrabaho ngayon. Hindi rin tulad noon na ilang linggo ko lang siyang nakakasama dahil bakasyon lang naman ang pinunta namin.

"Wow. Nalimutan mo na ako simula nang dumating si Zen ah! Ikaw ha," pang-aasar sa akin ni Duchess.

Papunta kami ngayon sa restaurant ni Mom dahil doon gaganapin ang celebration ng succesful project nila, gusto niyang sumabay sa akin kaya magkasama kami ngayon but this time we have our family driver drive us two.

"H-uh.. I didn't," sagot ko sa pang-aasar niya. Nahihiya pa rin ako sa tuwing inaasar niya ako... we're just good friends...

"Weh!" asik niya. "Stop na ako, namumula ka na!" tawa pa niya.

Hindi na ako umimik at tinuon na lang ang atensyon ko sa pagtingin-tingin sa selpon. Nang hindi makatiis si Duchess sa katahimikan ay muli siyang nagdaldal.

"Pero hindi pa kayo 'noh?"

Agad naman akong parang napaubo sa sinabi niya. Kaya tumaas lang ang mga kilay niya sa akin, "A-ano ba.. Friends.. lang kami,"

Napatawa siya sa sinabi ko. Sumimangot naman ako, totoo naman e.

"Kawawa ka naman, hopia lang ganon? Ah baka may boyfriend na," nagpatango-tango pa siya sa sinasabi niya.

Hindi ako nakapagsalita, parang biglang may bumara sa lalamunan kaya nang napaatingin sa akin si Duchess ay muli siyang ngumisi.

Napatingin ako ng masama sa kanya pero lalo lamang siyang tumawa, "Nagagalit ka na ba?" sabi niya at muling tumawa. "Hala.. hahaha-eh-haha-sure k-ka.." putol putol na pagsagot niya dahil sa tawa.

Kumunot ang noo ko. Nakakainis naman si Duchess e, seryoso na nga ako. Hindi ko naman siya ginanyan noong may problema sila ni kuya ah.

"Okay, sorry. Gawin mo kasing convincing minsan!" asik niya pa na hindi ko na lamang sinagot.

Maya-maya pa ay nakarating na kami sa lugar. Kanina pa siguro sila nagsimula dahil tinapos ko muna ang trabaho ko samantalang si Duchess ay nagmall pa kanina kaya naman dumaan na siya sa akin at sumabay.

Napalibot ako ng tingin, puro empleyado sa kompanya ni Duchess ang nakikita ko. I don't know where's kuya and Zen. Hanggang sa madako ang tingin ko sa may bukana ng kusina kaya agad akong napalapit doon.

"Mom!" agad na tawag ko ng makita ko ito. Mabilis naman itong ngumiti at yinakap ako, "Dad can't make it, may tatapusin pa raw siya." dagdag ko nang makahiwalay kami sa yakap.

Tumango siya. "Yeah, Your Dad called earlier." aniya at ngumiti. "Where's Duchess pala, Kanina pa 'yun hinahanap ng kuya mo,"

Tinuro ko naman kung saan ko iniwan si Duchess pero wala na iyon doon. Nasaan na kaya 'yun? Ang bilis naman.

"I see. Nagtatalo nanaman sila," biglaang saad ni Mom kaya napatingin ako sa gawi na tinitignan niya. "Told them to eat already," bilin ni mom kaya tumango ako at gumiya.

May ilang mga empleyado ang bumabati sa akin na sinusuklian ko naman ang mga ito ng ngiti bago narating ang pwesto nila kuya.

"In the first place, you should have been here from the start," nahihimigan ko na ang striktong boses ni kuya. Ano nanaman kaya ang pinagtatalunan nila ngayon?

"Eh, oo na nga. Hindi naman iyon usapan," nakangusong saad ni Duch. "Makikitawag sana ako kay Sapphire, nakalimutan ko e," dagdag pa nito at nginitian si kuya.

Kuya rolled his eyes, "Now you're forgetting me,huh?" muling tanong ni kuya. Hala paano ako makikisingit sa kanila kung tuloy tuloy pa rin sila?

Nakangiwi ko silang pinagmamasdan. Duchess is really stubborn, walang pinagbago. Napangiti ako, I'm not complaining though. Nakakatawa lang minsan kasi ang dami niyang sabi sa lahat basta sa gusto niya pero hindi siya manalo-nalo kay kuya.

"When did you arrived?"

Bahagya pa akong nagulat nang bigla siyang magsalita kaya napaangat ang kilay niya sa akin. "H-halos ngayon lang.. yayain ko na sana sila kumain," turo ko sa couple na nasa harap namin.

"Let's just eat, let them." He said and shrugged.

Umiling ako, "Mom told me to..."

Napatango siya kaagad sa sinabi ko at maarteng hinawi ang buhok niya sa harapan. He folded his arms and coughed kaya napatingin ang dalawa sa amin. Kuya Duke instantly raised his one eyebrow.

"Can you continue your arguments later? Gosh, you can eat first you know," masungit na asik ni Zeno sa kanila kaya napakapit ako sa kanya ng maging masama ang timpla ng mukha ni kuya.

He carefully grabbed Duchess at saka kami nilagpasan.

"Hala.." I gasped.

Zeno just shrugged and smirked. "Let's just eat too, baby girl."

Namumula ang pisngi kong tumango sa kanya at umupo na lamang kami sa lamesang malapit. A server gave us food kaya nakapagsimula na rin kami..

Sa kalagitnaan ng pagkain ay mayroong biglang lumapit na naka-three piece suit din kagaya ng suot niya.

"Mr. Imperial," tawag nito sa pansin ni Zeno.

Walang emosyon namang napatingin din si Zeno dito. "Yes?"

"I'm sorry to bother you, Sir. Your father wants your presence right now at the Imperial's villa."

Sir? Muli kong pinagmasdan ang lalaki, nakasalamin ito at mukang mas matanda ng mga sampung taon kay Zeno. Sino kaya siya?

"What's with the sudden meeting?" kunot-noong tanong niya. Hindi ito sinagot ng kausap niya kaya nagtataka lamang akong nakatingin sa kanila.

"You can go now, susunod ako." Muling sabi ni Zeno rito.

Nang makaaalis ito ay agad kong iniiwas ang tingin ko at nagpokus sa pagkain, hindi ko siya kayang tignan pag ganitong nag-iiba ang aura niya e.

"Baby girl," tawag niya sa akin at inosente naman akong ngumiti sa kanya. "Let's go to my family's villa,"

Napalaki ang mata ko, "H-huh..bakit kasama ako?"

He sighed before massaging his temple, hindi nakatakas sa paningin ko ang mga nakapilantik niyang daliri nang gawin niya iyon. Tumayo siya at inaabot ang kamay sa akin, "Samahan mo ko, can you?"

Marahan na lang akong tumango kahit alanganin akong pumunta sa kanila, wala kasi akong ideya sa pamilya niya e.