After that scene earlier, the part that i confess to fraser tumakbo na agad ako di ko kayang marinig ang sasabihin niya tungkol sa confession na ginawa ko kanina the important is nasabi ko na sa kanya na mahal ko siya, bat pa ako mag aantay nang sagot niya kung alam ko naman na di ako ang mahal niya. Ang gusto ko lang ngayon ay umuwi di ko kayang makita siya ngayon nasasaktan ako at the same time nahihiya rin. Eh te-text ko nalang siguro si beshy na mauna na akong umuwi sa kanila.

Nandito ako sa cottage namin ni fraser and ni ready ang mga gamit ko na dadalhin ko pauwi, nang tapos na ako sa lahat ay lalabas na sana ako ng makasalubong ko si miko actually nasa tapat siya ng pintuan ng cottage namin naka tayo.

"What are u doing here?"- tanong ko sa kanya at pasimple kong pinunasan ang iilang luha na nasa mata ko baka magtaka siya kung bat ako umiiyak.

"I followed u, ang tagal mo kasing bumalik nung nag paalam ka kanina na mag c-cr then pagpunta ko don wala ka so i conclude na baka pumunta ka dito sa cottage niyo, what happened at may dala kang maleta?"- he explained at the same time he asked me.

"I'm going home"- simpleng sagot ko

"Why? You said na may 2 days pa kayong natitira to stay here?"- takang tanong niya

" miko its a long story,pwede ba tumabi ka na dyan at gusto ko nang umuwi!"- i frustratedly said at tumabi naman ito kaya pinagpatuloy ko na ang paglalakad ko pero ilang segundo lang ay may humawak sa kamay ko.

"What now miko?!"- singhal ko sa kanya

"I will drive you home"- he seriously said

"No thanks, i can take care of myself"- sabi ko at akmang tatalikod na

"No i insist!"- he insisted

Bumabyahe na kami ngayon pauwi i have no choice kundi ang sumama nalang sa kanya kesa naman magpumilit pa ako na wag na at tsaka gusto ko nang umalis sa lugar na yun i'm not ready to face him,fraser. Tahimik lang kaming bumabyahe i know this is a long ride sasakyan lang gamit namin compare sa airplane na makakauwi agad. Mukhang napansin nitong kasama ko na tanghali na huminto muna siya para bumili ng pagkain.

"Chantal kumain na muna oh may binili ako dito"- sabi niya saakin pero tinignan ko lang yung pagkain inabot niya at muling humarap sa may bintana

"Thanks but i have no appetite"- sabi ko after i said that ay di na siya nagpumilit na bigyan ako nang pagkain, he knows na wala ako sa mood ngayon. At malungkot ako.

"I know you're not in the mood right now chantal but may i ask ano bang nangyari doon sa beach kanina?"- biglang tanong ni miko usasiro rin to eh ayoko pa nga mag kwento

"Nothing"- simpleng tugon ko

"Share it with me i'm all ears when it comes to you, makikinig ako"- malambing na sabi niya.

"I confess my feelings for him earlier"- panimula ko

"And then?"- tanong niya

"I didn't wait for his respond i know that he had no feelings for me, and that's too impossible naman na magka feeling siya sakin he has boyfriend, the one he loves."-mapait na sabi ko and lumabas nanaman yung walangyang luha ko

Napansin ko na tinigil niya muna ang sasakyan sa may tabi ng kalsada

"Sorry for asking chantal, fuck this curiosity of mine!, shh please stop crying nasasaktan ako pag nakikita kang umiiyak chantal"- he apologized at pinapatahan ako.

"Its okay, wag mo nalang akong pansinin magiging ok rin ako"- mahinang sabi ko at nginitian siya ng pilit. Makikita ko sa mga mata niya ang pag aalala.

"If you want someone to talk or to comfort you nandito lang ako chant or kung kailangan mo ng tulong ko willing akong tulungan ka, gagawin ko ang lahat para sayo chant"- sinserong sabi niya tumango naman ako sa kanya.

"Can i hug you?"- tanong ko sa kanya, wala itong malisya kung inaakala niyo, gusto ko lang talaga ngayon ng karamay.

"Sure, come here"- and he even widely open his arms kaya lumapit ako sa kanya at niyakap siya, doon na rin lumabas yung sandamakmak kung luha. Wala akong pake kung makita man niya akong umiyak ang gusto ko lang ay mailabas itong mabigat na pakiramdam na nasa damdamin ko.

"Shh magiging ok rin ang lahat chantal, lagi mong tandaan na nadito lang ako kung may problema ka man"- sabi niya habang hinahagod ang likod ko.

Miko is a kind type of person kaya nga ako nagkagusto sa kanya dati eh kaya sobra talaga akong nasaktan nung niloko niya ako, di ko kasi maisip na magagawa niya yun saakin, pero that's all in the past na wag na nating balikan, nandito na ako sa future pero ganon parin sawi at umiiyak parin dahil lang sa tanginang pag-ibig na yan! Kailan kaya ako sasaya, yung sayang todong todo talaga kasama yung lalaking mahal ko at mahal ako yung wala talagang sabit.

After ng ilang minuto ay tumahan na ako at unti unting umalis sa pagkakayakap ko kay miko, nakakahiya nabasa ko yung damit niya.

"Are you now ok?"- he asked

"A little"sabi ko habang pinupunasan ang luha sa aking mata at nginitian ko siya

"Thank u for comforting me miko"-i said to him nakita ko naman itong ngumiti saakin

"Wala yun kulang pa ang salitang comfort sa mga kasalanang nagawa ko sayo"-he said ngunit isang simpleng ngiti lamang ang sagot ko.

After that he continue to drive his car, gusto ko sanang buksan ang phone ko pero pinipigilan ko ang sarili ko alam kung marami ng texts or tawag si beshy pero di pa ako ready mag explain, pagod pa ang utak ko kakaisip sa mga nangyayari ngayon.

Habang nasa byahe kami ay natutulog lang ako nagising lamang ako nung ginising ako ni miko at inaya niya akong kumain sa restau na nadaanan namin mga hapon narin yon kaya wala na akong choice kundi kumain dahil gutom na gutom narin naman ako dahil kanina pa ako walang kain. Pagkatapos naming kumain ay bumyahe na ulit kami at ngayon ay malapit na kami sa bahay namin ni fraser.

"Are u sure na doon ka sa bahay nyo ni fraser uuwi?"- nag aalalang tanong niya

"Yes and pagod narin kasi ako gusto ko nang magpahinga kung uuwi ako sa condo ko malayo layo rin yun"- pagpapaliwanag ko alam kong di pa yun uuwi si fraser nandoon jowa niya eh, i'm sure susulitin pa niya oras niya na makasama ang kasintahan niya knowing na wala na ako doon.

"Ok if that's what u want"- he said mga ilang minuto rin lang ay nandito na agad kami sa labas na bahay namin ni fraser.

"Thank you so much for dropping me here"- i said my thanks to him nang makababa na ako sa kotse

"Its my pleasure to accompany you, and if you want anything or any help just call me ok?"- sabi niya at tumango lamang ako

"I'm going inside na thank u again"- sabi ko at pumasok na sa loob ng bahay namin.

When i open the door i immediately turn on the lights at pagpasok ko isang napaka tahimik na looban ang sumalubong saakin, i miss his presence already pero wala akong magawa dahil nandoon siya nandito ako. Pumasok na akosa kwarto namin at nag halfbath lang ako sandali pagkatapos non ay nagbihis ako ng pangtulog ko at di panaman ako dinadalaw ng antok ko kaya naisipan kong ayusin muna yung gamit na dinala ko doon sa vacation. Nang matapos kung maayos ang mga gamit ko ay dinalaw na ako ng antok kaya humiga na ako sa kama namin para matulog.

Nang madaling araw ay naalimpungatan ako dahil sa parang may nabasag doon sa ibaba kaya dali dali akong bumangon.Di muna ako lumabas dahil natatakot ako, ako lang mag isa dito sa bahay imposible namang daga o pusa ang nakabasag doon sa ibaba eh wala kami non dito. Nagdadalawang isip pa ako kung bababa ba ako o hindi pero kalaunay naisipan kong bumaba nalang.

Dahan dahan kong binuksan ang pinto ng aming kwarto at lumabas, maingat akong naglalakad patungo sa hagdanan at dahan dahang bumaba

At nang tuluyan na akong makababa ay walang ingay akong nagtungo sa kitchen dahil parang may nakita akong isang anino doon, Pinasok ba ang bahay namin ng magnanakaw?, bago ako pumasok dito sa kitchen naghanap muna ako ng pamalo just in case na may mangyari and there i found a vase ito nalang siguro. Sumilip muna ako sa kitchen and i saw a guy there sitting in the table chair di ko maklaro ang mukha dahil dim yung light nitong kitchen at nakatalikod siya sa gawi ko nang madapo ang gawi ko sa floor ay merong basag na baso roon.

"Sino ka?!"- sigaw ko habang idinuduro sa kanya yung vase na dala ko, imbis na sumagot ay tumayo ito di ko parin maaninag ang mukha nito.

"Hello my dearest wife"- lasing na anya nung lalaki doon ko lang nakilala kung sino itong lalaking nandito

"Fr-fraser!"- gulat at nauutal na anya ko.

"You look surprise"- sabi niya at ngumiti nang nakaloloko

"I t-thought your still in the---"- i didn't finish my word when he cut it

"You thought i'm still in that place? Tss,Are u not happy to see me my beloved wife?"-he said with a smirk plastered on his face at dahan dahang lumapit sa pwesto ko.

"Ba-bat ka lumalapit?"- kinakabahang anya ko, sinong di kakabahan eh lasing siya tas yung mga tingin niya sakin iba.

"Why? Are u scared?"- sabi niya na may nakalolokong ngiti

"Y-you're drunk fraser bu-bukas na tayo mag usap"- kinakabahan parin sabi ko.

"Bakit pa ipagpa bukas kung pwede naman ngayon?"-sabi niya pa di nalang ako sumagot sa sinabi niya

"And about what you said to me on that beach"-panimula niya ako ay nakikinig lamang sa sasabihin niya

"Di kita masusuklian nang pagmamahal ko so much better to stop your feelings towards me"- walang ka gatol gatol na anya ako naman ay nagsimula nang tumulo ang mga luha.

"Hi-hindi mo na dapat sabihin yan, A-alam ko namang di mo ako ma-mahalin eh, ang importante nasabi ko sayo na mahal kita fra-fraser"- naluluhang sabi ko sa kanya

"Can you stop loving me! You know what its irritating knowing that there's a girl who fall for me!"- sigaw niya saakin, ang sakit lang na sasabihin niya na itigil ko ang pagmamahal ko sa kanya, di ko mapipigilan itong puso ko

"I-i can't"- nahihirapang sabi ko

"Bullshit chantal!"-sigaw niya lumaput ako sa kanya at hinawakan ang mukha niya

"Fra-fraser alam kong masakit ito para saakin pero tatanungin kita, wa-wala ba talaga ka-kahit konti lang? Wala ka ba talagang nararamdaman saakin ka-kahit ku-kunti?"- i know i sound stupid right now pero nagbabasakali lang ako

"Kahit kailan di kita mamahalin, may mahal ako chantal! At yun ay si adrian! Kaya wala kang mapapala saakin!"- sigaw niya sa pagmumukha ko habang ito ako patuloy paring umaagos ang mga luha ko

"Please fraser bigyan mo ako ng pagkakataon na maipakita ko sayo na gano kita kamahal"- i sound desperate right now pero wala eh mahal ko talaga siya di ko kayang mawala siya saakin

"Bahala ka sa buhay mo basta sinabihan nakita na wala kang mapapala saakin at kahit kailan di kita mamahalin at wag ka ring umasa na magiging mabuti pa ang pagtrato ko sayo pagkatapos nito"- yan ang huli niyang sinabi bago siya nawala sa paningin ko

Lumipas ang isang buwan ay naging iba na nga ang trato niya saakin, lagi nalang siyang galit saakin at umabot rin sa punto na napagbubuhatan na niya ako ng kamay, kahit sa maliit na bagay lang ay nagagalit na agad siya sakin tulad ngayon.

"Chantal! Why didn't you iron my polo!"- galit na sigaw niya habang pababa ng hagdan nandito kasi ako sa may kitchen ant naghahanda ng almusal niya.

Sa lumipas na isang buwan ang parang ginawa niya narin akong katulong dito sa bahay namin pero ok lang yun saakin at least na aasikaso ko siya at itong bahay at yung café ko inihabilin ko muna sa inaasahan ko doon wala pa akong oras na pumunta roon at alam narin ni beshy ang nangyayari saakin ngayon she's mad pero sabi ko sa kanya na kaya ko naman.

"So-sorry pagod ako kagabi ka-kaya nakalimutan kong plantsahin"- hinging paumanhin ko sa kanya pero galit lang ako nitong tinignan

"Pagod? Ang dali dali nga lang nang trabaho mo di mo pa magawa nang maayos! I can't believe you!"- he shout at me ako naman ay napayoko lang

"Gusto mo planstahin ko nalang ngayon ma-maaga pa naman"- nauutak na anya ko sa kanya

"No need!! Inihanda mo na ba almusal ko!"- sabi niya

"Ah oo umupo kana sa table na-naghanda na ako"- sabi ko at sumunod sa kanya sa dining area nang umupo sya sa chair ay akmang uupo na rin sana ako ng magsalita sya.

"Sa office nalang pala ako kakain nawalan na ako ng gana"- sabi niya at padabog na binaba ang kutsara at tumayo na pero pinigilan ko siya.

"Pero fraser hi-hinanda ko ito para sayo sayang naman kung di ko kakainin"- mahinang sabi ko sa kanya pero winaksi niya lang ang kamay ko

"Are u stupid or what! Sabing wala akong gana!"- sigaw niya saakin

"Pero-"- he cut me off

"Just stop talking! Its so irritating!, at pwede ba tumabi ka dadaan ako"- i know konti na lang ang pasensya niya pero di parin ako tumabi

"Sabing tabi!"- sigaw niya at hinawi ako at napalakas ang hawi niya kaya dumeretso ako sa table at nahawi ko yung bowl na may lamang soup kaya tumilapon ito saakin napa aray ako dahil mainit ito.

Tinignan ko si fraser pero wala lamang itong pake saakin at lumabas na ito ng dining wala akong magawa kundi umiyak at hinugasan yung napaso ko na kamay pagkatapos ko itong gamutin ay iniligpit ko nalang yung nasa mesa mamaya nalang siguro ako kakain wala pa akong gana ngayon.

Ang gagawin ko ngayon dito sa bahay namin ay maglilinis, una kong nilinis ay ang loob ng bahay namin nakakapagod dahil malaki itong bahay so that means marami ring lilinisin pero di ako pwedeng magreklamo dahil magagalit si fraser pag di ko nalinis ang bahay, sunod ko namang nilinisan ay ang labas nang bahay namin at yung pool. Pagkatapos kong maglinis ay nagpahinga na muna ako saglit dahil nakaramdam ako ng hilo at pagod, at naalala ko na hindi pa pala ako kumakain at di nga pala ako pwede malipasan ng gutom dahil di lang sarili ko ang pinapakain ko kundi dalawa kami.

Kung nagtataka kayo kung bakit?, I'm pregnant and opo nagbunga po yung one night stand namin pero di niya alam na buntis ako di ko pa kayang sabihin sa kanya lalo na sa sitwasyon namin ngayon.Nang magtanghali na ay tumawag yung secretarya ni fraser at sinabing dalhan ko daw nang pananghalian yung boss niya yun daw ang utos ni fraser kaya naghanda na ako nang dadalhin kong pagkain sa kanya. Sumakay na ako sa kotse ko at nagmaneho patungo sa company nila.

Mga ilang minuto lang ay narito na ako,Kilala na ako sa companya niya bilang kanyang kaibigan at hindi bilang asawa niya.Pumasok na ako sa elevator alam ko na ang floor niya dahil ilang beses narina kong nakakapunta rito at dinadalhan siya minsan ng pagkain.Nandito na ako sa tapat nang pintoan ng kanyang opisina nang buksan ko ito ay napatigil ako sa nakita ko, fraser and adrian, they're kissing di siguro nila ako napansin dahil patuloy parin sila, tumulo ang luha ko sa nasaksihan ko ngayon, ang sakit sobra, naibagsak ko ang dala kong pagkain sa sahig at nagbigay ito ng ingay kaya napatigil silang dalawa sa ginagawa nila and fraser look surprise nang makita ako.

"Ch-Chantal"- di makapaniwalang sabi niya

"Yeah its me and congrats dahil nasaktan mo talaga ako ng todo wag kang mag alala ito na ang huli"- yan ang huli kong sinabi bago ko nilisan ang lugar na yun, narinig kong tinawag niya ako pero di ko na siya nilingon pa.

Ipapangako kong ito na ang huli at di na ako magpapakatanga pa ulit sawang sawa na ako masaktan at oras na siguro para sarili ko muna ang isipin ko at ang magiging anak ko.

-------------

END OF CHAPTER 35 THANKS FOR READING MY BABIES❣