《Ding-dong(Season 1)(Completed)》(14)လေဟာနယ်များ
Advertisement
လူတိုင်း ဧည့်ခန်းကို စူးစမ်းလေ့လာပြီး လှေကားပေါ်လာအောင် ပစ္စည်းတွေကို ဖျက်ဆီးဖို့ လုပ်လိုက်ကြသည်။
အင်တိုက်အားတိုက်ဖြင့် အကုန်ဖျက်ဆီးပြီးသွားတောင် လှေကားက ပေါ်မလာသေးပေ။ရှောင်းကျန့် နဝေတိမ်တောင်နဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။
"မဖျက်ဆီးရသေးတာ ရှိသေးတယ်"
ရှောင်းကျန့်အကြည့်ကို နားလည်တဲ့ဝမ်ရိပေါ်ဟာ အဖြေကို ပြောလိုက်လေသည်။သို့သော် ဘက်စုံတော်သူကြီး ရှောင်းကျန့်ကတော့ ဘာမှန်းမသိပါ။
ဝမ်ရိပေါ် သူ့အား ပြူးကြောင်ကြောင့်ဖြင့် ကြည့်နေသော ရှောင်းကျန့်ရဲ့ ချစ်စရာကောင်းမှုကြောင့် ရီလိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ကို မေးဆတ်ပြလိုက်သည်။
ထိုအခါမှ ရှောင်းကျန့် နားလည်သွားသည်။ထို့နောက် ကြမ်းပြင်ကို ဖြိုချရန် တိုက်တွန်းလိုက်သည်။အချိန်က ၃နာရီကြာသွားပြီမို့ သိပ်အလျင်မလိုသော်လည်း လှေကားအမြန်ရှာတွေ့လျှင် ပိုစိတ်အေးရမည်မို့ မြန်မြန်ဆန်ဆန် ကြမ်းပြင်အား ဖျက်ဆီးလိုက်သည်။
ကြမ်းပြင်ကကြွေပြားတွေမို့ ဖျက်ဆီးလို့ပစ္စည်းတွေရှာတော့ သံထည်ပစ္စည်းတွေသာ တွေ့လေသည်။လူတိုင်း အားစိုက်ထုတ်ကာ ကြမ်းပြင်ကို ထုခွဲဖျက်ဆီးကြသည်။
ကြမ်းပြင်အား ဖျက်ဆီးပြီးနောက် သူတို့မတ်တပ်ရပ်နတာက ထိုအပျက်အစီးပုံပေါ်မှာဘဲဖြစ်ကာ ထူးထူးခြားခြားမဖြစ်သေးပေ။
ရှောင်းကျန့် ဝမ်ရိပေါ်အား မေးရန်ပြင်လိုက်စဥ် ဝမ်ရိပေါ်က ကြမ်းပြင်က အပျက်အစီးတွေကို ဖယ်ပြီး သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အပျက်အစီးအောက်က ကွန်ကရစ်ခင်းထားသည့်အပေါ် ရပ်လိုက်သည်။
ချက်ချင်းဘဲ ရှောင်းကျန့် မြင်ကွင်းထဲမှာ လှေကားပေါ်လာခဲ့သည်။လှေကားက ပိုင်မုံ့မုံ့အနားတွင်ဖြစ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်လွဲပြီး ဘယ်သူမှ မမြင်ပါ။
"မြင်တဲ့သူဘဲ လှေကားကို ထိကိုင်လို့ရတယ်...ကျန်တဲ့သူတွေကတော့ မမြင်ရင် လှေကားကို ဖြတ်လျှောက်ရင်တောင် ဘာမှမဖြစ်ဘူး"
ဝမ်ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်ကို ရှင်းပြပြီးနောက် လူတိုင်းကို အပျက်အစီးတွေ ဖယ်ပြီး မတ်တပ်ရပ်ရန် ပြောလိုက်သည်။ထို့ကြောင့် လူတိုင်းလှေကားကို တွေ့လိုက်ကြသည်။
စိတ်တက်ကြွသူ ကျောင်းသားတစ်ယောက်ဟာ လှေကားအား တွေ့တာနဲ့ ပျော်ရွှင်သွားပြီး ပထမတစ်ထစ်ကို တက်လိုက်သည်။
Ding-dong
ထိုတက်လိုက်သည့်ကျောင်းသားရဲ့ခေါင်းဟာ ခေါင်းလောင်းသံထွက်တာနဲ့တစ်ခါတည်း ပြတ်သွားလေသည်။
သွေးတွေက သူ့အနောက်က ကျောင်းသူလေးကို စင်သွားပြီး သူမရဲ့ ကြောက်လန့်တကြား အော်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။
လူတိုင်း လှေကားပေါ်ကို မတက်ရဲကြတော့ပေ။အကုန်လုံးက ဝမ်ရိပေါ်ကို အားကိုးတကြီး ကြည့်လိုက်ကြသည်။ဝမ်ရိပေါ်က ခေါင်းကိုရမ်းပြလိုက်သည်။
သူက အင်အားကြီးတစ္ဆေဖြစ်ပေမဲ့ ဒီထူးဆန်းတဲ့နေရာကြီးရဲ့ အရာအားလုံးကို မသိပေ။ပထမအထပ်ကနေ အခုထိ သူပြောသမျှဟာ သူ့ရဲ့ဉာဏ်ရည်ကိုသာသုံးပြီး ဖြေရှင်းခဲ့တာဖြစ်သည်။
လူတိုင်းမတက်ရဲကြပေမဲ့ မတက်လည်း မရသည်မို့ သတ္တိရှိသူ ဆရာတစ်ယောက်ဟာ ပထမအထစ်ကိုကျော်ပြီး ဒုတိယအထစ်ကို တက်လိုက်သည်။ဘာအသံမှ မကြားတာကြောင့် သူ့အနောက်ကလူတွေကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
ထို့ကြောင့် ကျောင်းသားတစ်ယောက်က ဒုတိယအထစ်ကို တက်လိုက်လေသည်။
Ding-dong
ထိုဆရာနဲ့ကျောင်းသားနှစ်ယောက်စလုံး ခေါင်းပြတ်သွားခဲ့ပြန်ပြီ။ပထမအထပ်မှာထဲက ဆရာအရေအတွက် ကုန်သလောက်ရှိပြီဖြစ်ကာ အခုဆို တစ်ယောက်မှတောင် မရှိတော့ပေ။ကျောင်းသားတွေသာ ကျန်တော့သည်။
ဒုတိယအထစ်မှာ ထပ်ဖြစ်တာကြောင့် လူတိုင်း သတ္တိမရှိကြတော့ပေ။ဝမ်ရိပေါ်ဟာ တစ်ခုခုကို တွေးမိပြီး ရှောင်းကျန့်လက်ကိုတွဲကာ လှေကားအနားသွားလိုက်သည်။
"ကိုယ်စမ်းကြည့်ချင်တာရှိတယ်"
"ဘာလဲ"
"ကိုယ့်ကိုယုံလား"
"အွန်း"
"ဒါဆို ကိုယ်နဲ့အတူလိုက်ခဲ့"
ရှောင်းကျန့်ကို ပြောပြီးတာနဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ဟာ ရှောင်းကျန့်နဲ့အတူ ပထမအထစ်ကို တက်လိုက်သည်။ရှောင်းကျန့်ခမျာ နှလုံးက အာကာသအပြင်ရောက်သွားမတတ် ထိတ်လန့်သွားသည်။
သို့သော် သူဘာမှမလုပ်နိုင်သဖြင့် ပထမအထစ်တက်ပြီးတာနဲ့ မျက်လုံးမှတ်လိုက်သည်။ခဏစောင့်ပြီးနောက် ဘာမှဖြစ်မလာပေ။
ဝမ်ရိပေါ်က သူ့ကို ပြုံးပြပြီး သူနဲ့တွဲထားတဲ့လက်အားဖြုတ်ကာ ဒုတိယအထစ်ကိုတက်ကာ ဆက်ပြီး တတိယအထစ်ကို တက်သွားသည်။ဘာမှဖြစ်မလာပေ။
တတိယအထစ်ကနေ ဝမ်ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်ကို တက်လာရန်အချက်ပြသည်။ရှောင်းကျန့်လည်း ကြောက်ကြောက့်လန့်လန့်နဲ့တက်သွားလိုက်သည်။လုံးဝကို အဆင်ပြေနေသေးသည်။
"သူတို့သေသွားတဲ့အဖြေကို သိသွားပြီ"
"ဘာလဲ"
လူတိုင်း ဝမ်ရိပေါ်ပြောမှာကို ဂရုတစိုက် နားထောင်နေကြသည်။
"အရေအတွက်သွားတူလို့...ပထမအထစ်မှာ တစ်ယောက်မရပ်ရသလို ဒုတိယအထစ်မှာ နှစ်ယောက်မရပ်ရဘူး...တတိယအထစ်မှာလည်း သုံးယောက်မရပ်ရဘူး...အဲ့တာကြောင့် ပထမအထစ်ကလွဲပြီး ကျန်တဲ့အထစ်တွေကို တစ်ယောက်ချင်းတက်ရင်တက်...ဒါမှမဟုတ် ကိုယ်အတူသွားမဲ့လူအရေအတွက်အလိုက် အဲ့အထစ်ကိုကျော်ပြီးတက်ပေါ့"
လူတိုင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြပြီး ဂရုတစိုက်လှေကားပေါ် တက်ကြတော့သည်။ဘယ်သူမှဘာမှမဖြစ်မှ စိတ်အေးသွားကြသည်။
ရှောင်းကျန့်နဲ့ရိပေါ်ကတော့ ထိပ်ဆုံးကနေ လှေကားပေါ် တက်နေကြသည်။
"ရိပေါ်....ဒီတစ်ခေါက်လည်း အရင်တစ်ခါကလို ခုန်ချရဦးမလား မသိဘူး"
"မဖြစ်နိုင်ဘူး"
"ဘာလို့လဲ"
"လှေကားတက်ရမဲ့အပိုင်းမှာ အန္တရာယ်ထည့်ထားလို့ ဉာဏ်စမ်းထပ်မပါဘူးထင်တာဘဲ"
"ရိပေါ်....မင်းဉာဏ်နဲ့ငါ့ဉာဏ်လဲရအောင်...မင်းရဲ့ဉာဏ်နဲ့သာဆိုရင် ငါအမြဲတမ်းအဆင့်တစ်ရမှာ"
"ဉာဏ်ကောင်းတိုင်းမကောင်းပါဘူး...ဉာဏ်ကောင်းရင်တောင် တစ်ခုခုသိရဖို့ဆိုရင် ဦးနှောက်ကို ထုတ်သုံးရတာဘဲလေ...အဲ့တော့ ကိုယ့်ဘာသာကို စဥ်းစားနေရတာထက် စဥ်းစားပေးတဲ့သူကိုရတာ ပိုမကောင်းဘူးလား...ကျန့်ပေါင်ပေ့ရဲ့"
"မင်းတော်တယ်...ပေါ်ပေါ်....နောက်တစ်ထပ်ရောက်ရင် ဘောက်ဆူးကောင်းကောင်းပေးရမယ်..."
"အနမ်းလိုချင်တယ်"
"ကောင်းပြီ....အကြီးကြီးပေးမယ်....အနမ်းအကြီးကြီး...မိုးလောက်ကြီးတဲ့အနမ်းကြီးပေးမယ်"
"ဒါဆို နှုတ်ခမ်းကလည်း မိုးလောက်အကြီးကြီးပေါ့"
"ဒါပေါ့....ကောင်းကင်ကြီးလောက်ပေါ့"
"နှုတ်ခမ်းကကြီးလွန်းတော့ ဘေးကလူတွေကိုပါ ထိသွားရင်ကော"
"မထိဘူး...ငါ့ရဲ့ ဒီနှုတ်ခမ်း ဒီအနမ်း ဒီကိုယ်က မင်းတစ်ယောက်ထဲဘဲ ရွေးမိမှာ..."
"တတိယအထပ်ရောက်ရင် ကိုယ်နေရာကောင်းရှာလိုက်မယ်"
"ကောင်းတယ်...ကျန်တဲ့သူတွေကရော"
"သူတို့ရှိသည်ဖြစ်စေ မရှိသည်ဖြစ်စေ လေဟာနယ်လို့ သဘောထားလိုက်"
"Good job"
အောက်ကနေပြောသမျှကြားနေရသည့်လေဟာနယ်များ"......."
Part (15)ဆက်ရန်.....
Zawgyi
လူတိုင္း ဧည့္ခန္းကို စူးစမ္းေလ့လာၿပီး ေလွကားေပၚလာေအာင္ ပစၥည္းေတြကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ လုပ္လိုက္ၾကသည္။
အင္တိုက္အားတိုက္ျဖင့္ အကုန္ဖ်က္ဆီးၿပီးသြားေတာင္ ေလွကားက ေပၚမလာေသးေပ။ေရွာင္းက်န့္ နေဝတိမ္ေတာင္နဲ႕ ဝမ္ရိေပၚကို ၾကည့္လိုက္သည္။
Advertisement
"မဖ်က္ဆီးရေသးတာ ရွိေသးတယ္"
ေရွာင္းက်န့္အၾကည့္ကို နားလည္တဲ့ဝမ္ရိေပၚဟာ အေျဖကို ေျပာလိုက္ေလသည္။သို႔ေသာ္ ဘက္စုံေတာ္သူႀကီး ေရွာင္းက်န့္ကေတာ့ ဘာမွန္းမသိပါ။
ဝမ္ရိေပၚ သူ႕အား ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင့္ျဖင့္ ၾကည့္ေနေသာ ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းမႈေၾကာင့္ ရီလိုက္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ကို ေမးဆတ္ျပလိုက္သည္။
ထိုအခါမွ ေရွာင္းက်န့္ နားလည္သြားသည္။ထို႔ေနာက္ ၾကမ္းျပင္ကို ၿဖိဳခ်ရန္ တိုက္တြန္းလိုက္သည္။အခ်ိန္က ၃နာရီၾကာသြားၿပီမို႔ သိပ္အလ်င္မလိုေသာ္လည္း ေလွကားအျမန္ရွာေတြ႕လွ်င္ ပိုစိတ္ေအးရမည္မို႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ၾကမ္းျပင္အား ဖ်က္ဆီးလိုက္သည္။
ၾကမ္းျပင္ကေႂကြျပားေတြမို႔ ဖ်က္ဆီးလို႔ပစၥည္းေတြရွာေတာ့ သံထည္ပစၥည္းေတြသာ ေတြ႕ေလသည္။လူတိုင္း အားစိုက္ထုတ္ကာ ၾကမ္းျပင္ကို ထုခြဲဖ်က္ဆီးၾကသည္။
ၾကမ္းျပင္အား ဖ်က္ဆီးၿပီးေနာက္ သူတို႔မတ္တပ္ရပ္နတာက ထိုအပ်က္အစီးပုံေပၚမွာဘဲျဖစ္ကာ ထူးထူးျခားျခားမျဖစ္ေသးေပ။
ေရွာင္းက်န့္ ဝမ္ရိေပၚအား ေမးရန္ျပင္လိုက္စဥ္ ဝမ္ရိေပၚက ၾကမ္းျပင္က အပ်က္အစီးေတြကို ဖယ္ၿပီး သူ႕လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ အပ်က္အစီးေအာက္က ကြန္ကရစ္ခင္းထားသည့္အေပၚ ရပ္လိုက္သည္။
ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေရွာင္းက်န့္ ျမင္ကြင္းထဲမွာ ေလွကားေပၚလာခဲ့သည္။ေလွကားက ပိုင္မုံ႕မုံ႕အနားတြင္ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လြဲၿပီး ဘယ္သူမွ မျမင္ပါ။
"ျမင္တဲ့သူဘဲ ေလွကားကို ထိကိုင္လို႔ရတယ္...က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ မျမင္ရင္ ေလွကားကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္ေတာင္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး"
ဝမ္ရိေပၚက ေရွာင္းက်န့္ကို ရွင္းျပၿပီးေနာက္ လူတိုင္းကို အပ်က္အစီးေတြ ဖယ္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ရန္ ေျပာလိုက္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ လူတိုင္းေလွကားကို ေတြ႕လိုက္ၾကသည္။
စိတ္တက္ႂကြသူ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဟာ ေလွကားအား ေတြ႕တာနဲ႕ ေပ်ာ္႐ႊင္သြားၿပီး ပထမတစ္ထစ္ကို တက္လိုက္သည္။
Ding-dong
ထိုတက္လိုက္သည့္ေက်ာင္းသားရဲ႕ေခါင္းဟာ ေခါင္းေလာင္းသံထြက္တာနဲ႕တစ္ခါတည္း ျပတ္သြားေလသည္။
ေသြးေတြက သူ႕အေနာက္က ေက်ာင္းသူေလးကို စင္သြားၿပီး သူမရဲ႕ ေၾကာက္လန့္တၾကား ေအာ္သံ ထြက္ေပၚလာသည္။
လူတိုင္း ေလွကားေပၚကို မတက္ရဲၾကေတာ့ေပ။အကုန္လုံးက ဝမ္ရိေပၚကို အားကိုးတႀကီး ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ဝမ္ရိေပၚက ေခါင္းကိုရမ္းျပလိုက္သည္။
သူက အင္အားႀကီးတစ္ေဆျဖစ္ေပမဲ့ ဒီထူးဆန္းတဲ့ေနရာႀကီးရဲ႕ အရာအားလုံးကို မသိေပ။ပထမအထပ္ကေန အခုထိ သူေျပာသမွ်ဟာ သူ႕ရဲ႕ဉာဏ္ရည္ကိုသာသုံးၿပီး ေျဖရွင္းခဲ့တာျဖစ္သည္။
လူတိုင္းမတက္ရဲၾကေပမဲ့ မတက္လည္း မရသည္မို႔ သတၱိရွိသူ ဆရာတစ္ေယာက္ဟာ ပထမအထစ္ကိုေက်ာ္ၿပီး ဒုတိယအထစ္ကို တက္လိုက္သည္။ဘာအသံမွ မၾကားတာေၾကာင့္ သူ႕အေနာက္ကလူေတြကို ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ဒုတိယအထစ္ကို တက္လိုက္ေလသည္။
Ding-dong
ထိုဆရာနဲ႕ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္စလုံး ေခါင္းျပတ္သြားခဲ့ျပန္ၿပီ။ပထမအထပ္မွာထဲက ဆရာအေရအတြက္ ကုန္သေလာက္ရွိၿပီျဖစ္ကာ အခုဆို တစ္ေယာက္မွေတာင္ မရွိေတာ့ေပ။ေက်ာင္းသားေတြသာ က်န္ေတာ့သည္။
ဒုတိယအထစ္မွာ ထပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ လူတိုင္း သတၱိမရွိၾကေတာ့ေပ။ဝမ္ရိေပၚဟာ တစ္ခုခုကို ေတြးမိၿပီး ေရွာင္းက်န့္လက္ကိုတြဲကာ ေလွကားအနားသြားလိုက္သည္။
"ကိုယ္စမ္းၾကည့္ခ်င္တာရွိတယ္"
"ဘာလဲ"
"ကိုယ့္ကိုယုံလား"
"အြန္း"
"ဒါဆို ကိုယ္နဲ႕အတူလိုက္ခဲ့"
ေရွာင္းက်န့္ကို ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ဝမ္ရိေပၚဟာ ေရွာင္းက်န့္နဲ႕အတူ ပထမအထစ္ကို တက္လိုက္သည္။ေရွာင္းက်န့္ခမ်ာ ႏွလုံးက အာကာသအျပင္ေရာက္သြားမတတ္ ထိတ္လန့္သြားသည္။
သို႔ေသာ္ သူဘာမွမလုပ္နိုင္သျဖင့္ ပထမအထစ္တက္ၿပီးတာနဲ႕ မ်က္လုံးမွတ္လိုက္သည္။ခဏေစာင့္ၿပီးေနာက္ ဘာမွျဖစ္မလာေပ။
ဝမ္ရိေပၚက သူ႕ကို ၿပဳံးျပၿပီး သူနဲ႕တြဲထားတဲ့လက္အားျဖဳတ္ကာ ဒုတိယအထစ္ကိုတက္ကာ ဆက္ၿပီး တတိယအထစ္ကို တက္သြားသည္။ဘာမွျဖစ္မလာေပ။
တတိယအထစ္ကေန ဝမ္ရိေပၚက ေရွာင္းက်န့္ကို တက္လာရန္အခ်က္ျပသည္။ေရွာင္းက်န့္လည္း ေၾကာက္ေၾကာက့္လန့္လန့္နဲ႕တက္သြားလိုက္သည္။လုံးဝကို အဆင္ေျပေနေသးသည္။
"သူတို႔ေသသြားတဲ့အေျဖကို သိသြားၿပီ"
"ဘာလဲ"
လူတိုင္း ဝမ္ရိေပၚေျပာမွာကို ဂ႐ုတစိုက္ နားေထာင္ေနၾကသည္။
"အေရအတြက္သြားတူလို႔...ပထမအထစ္မွာ တစ္ေယာက္မရပ္ရသလို ဒုတိယအထစ္မွာ ႏွစ္ေယာက္မရပ္ရဘူး...တတိယအထစ္မွာလည္း သုံးေယာက္မရပ္ရဘူး...အဲ့တာေၾကာင့္ ပထမအထစ္ကလြဲၿပီး က်န္တဲ့အထစ္ေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္းတက္ရင္တက္...ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္အတူသြားမဲ့လူအေရအတြက္အလိုက္ အဲ့အထစ္ကိုေက်ာ္ၿပီးတက္ေပါ့"
လူတိုင္း ေခါင္းညိတ္လိုက္ၾကၿပီး ဂ႐ုတစိုက္ေလွကားေပၚ တက္ၾကေတာ့သည္။ဘယ္သူမွဘာမွမျဖစ္မွ စိတ္ေအးသြားၾကသည္။
ေရွာင္းက်န့္နဲ႕ရိေပၚကေတာ့ ထိပ္ဆုံးကေန ေလွကားေပၚ တက္ေနၾကသည္။
"ရိေပၚ....ဒီတစ္ေခါက္လည္း အရင္တစ္ခါကလို ခုန္ခ်ရဦးမလား မသိဘူး"
"မျဖစ္နိုင္ဘူး"
"ဘာလို႔လဲ"
"ေလွကားတက္ရမဲ့အပိုင္းမွာ အႏၱရာယ္ထည့္ထားလို႔ ဉာဏ္စမ္းထပ္မပါဘူးထင္တာဘဲ"
"ရိေပၚ....မင္းဉာဏ္နဲ႕ငါ့ဉာဏ္လဲရေအာင္...မင္းရဲ႕ဉာဏ္နဲ႕သာဆိုရင္ ငါအၿမဲတမ္းအဆင့္တစ္ရမွာ"
"ဉာဏ္ေကာင္းတိုင္းမေကာင္းပါဘူး...ဉာဏ္ေကာင္းရင္ေတာင္ တစ္ခုခုသိရဖို႔ဆိုရင္ ဦးႏွောက္ကို ထုတ္သုံးရတာဘဲေလ...အဲ့ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကို စဥ္းစားေနရတာထက္ စဥ္းစားေပးတဲ့သူကိုရတာ ပိုမေကာင္းဘူးလား...က်န့္ေပါင္ေပ့ရဲ႕"
"မင္းေတာ္တယ္...ေပၚေပၚ....ေနာက္တစ္ထပ္ေရာက္ရင္ ေဘာက္ဆူးေကာင္းေကာင္းေပးရမယ္..."
"အနမ္းလိုခ်င္တယ္"
"ေကာင္းၿပီ....အႀကီးႀကီးေပးမယ္....အနမ္းအႀကီးႀကီး...မိုးေလာက္ႀကီးတဲ့အနမ္းႀကီးေပးမယ္"
"ဒါဆို ႏႈတ္ခမ္းကလည္း မိုးေလာက္အႀကီးႀကီးေပါ့"
"ဒါေပါ့....ေကာင္းကင္ႀကီးေလာက္ေပါ့"
"ႏႈတ္ခမ္းကႀကီးလြန္းေတာ့ ေဘးကလူေတြကိုပါ ထိသြားရင္ေကာ"
"မထိဘူး...ငါ့ရဲ႕ ဒီႏႈတ္ခမ္း ဒီအနမ္း ဒီကိုယ္က မင္းတစ္ေယာက္ထဲဘဲ ေ႐ြးမိမွာ..."
"တတိယအထပ္ေရာက္ရင္ ကိုယ္ေနရာေကာင္းရွာလိုက္မယ္"
"ေကာင္းတယ္...က်န္တဲ့သူေတြကေရာ"
"သူတို႔ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ေလဟာနယ္လို႔ သေဘာထားလိုက္"
"Good job"
ေအာက္ကေနေျပာသမွ်ၾကားေနရသည့္ေလဟာနယ္မ်ား"......."
Part (15)ဆက္ရန္.....
Advertisement
- In Serial31 Chapters
Zero Fate against the world (An Isekai Story)
This is a repost done by me the author. The original site where I post this is on Webnovel.I just wanted to see how my novel would go on another site if you liked it be sure to go to Webnovel since I am very active there. Although I can try to be just as active here.Now for the synopsis: Philip lived his life like any university student, he went to the campus, heard his teachers, made his notes, went home, studied, and played some games with the boys at night.Until one fateful day. It was the final class of the year, and he together with all of the people present in the room, were transported to another world.In a strange and unfamiliar world, everyone received powers and abilities including him, but with a twist, he didn't receive a class. Only a skill.They weren't there to kill a demon king, nor they were there to prevent a war. Although you could say they were there to cause one...How will he do with his strange skill? And how will his "friends" act?Let's find out because I am also curious!...Hey!No release schedule yet. I will post the chaps as I see fit since I am currently focusing on my other works. Go check them out!They are on the other side, although I can try to repost them here as well.I am here to say that I don't own the cover image, nor do I own the special abilities of the MC, you will see why.If you own any of these things and want me to take it down I will, but remember that currently, I am not receiving any money from this.
8 200 - In Serial9 Chapters
Strong Arm Tactics
A new RR player picks Barbarian race as he dreams of being a blood soaked Berserker wading through fields of death but how will he gain the hidden class of his fantasies."""You are not a Warrior but a Weapon. A Weapon of mass destruction: a Force of Nature.""" So begins his Max strength journey across the Continent of Versailles. Will it be all brawn and no brains or will it be like giving an Oni a Kanabo.
8 154 - In Serial43 Chapters
The Written Scraps of the Star Sea
There is another cosmos that bears many mysteries and wonders. Another universe separate from our own but are not unknown. Obscure their stories may be, these are the written scraps of their stories relayed to thee. Read of their joys and dreams, and of the sorrows and hopes. .:: Hello. This is just a collection of short stories I've written mostly for therapeutic reasons. They are most unconnected. ::. Each story has their own blurbs put in the Catalogue. [participant in the Royal Road Writathon challenge]
8 151 - In Serial7 Chapters
Demon Driven
A variety of people have a variety of reactions to this exact conundrum. Some scream and cry about how hellish it is, some balk with madness, raging to get sent back to their worlds, some spew arrogant trash about how they’re going to be heroes and rule the world or such. Me? I took it with a smile. I’ll show you why. Marvel Self-insert/reincarnation fic
8 104 - In Serial9 Chapters
Earth's Administrator
Have you ever wondered how magic skills and spells are created?Have you ever wondered what exactly are World Administrators?Have you ever wondered.... how Gods are born?Follow 18 years old Venir on his trial to become EARTH'S Administrator.
8 220 - In Serial13 Chapters
Elf anew
Felia wouldn't brag about her life. As the Church's of Parva Cleric nothing really happens in her life to justify bragging about it. Until one day, she fails the most important quest in her life and is forced to leave her old life behind and seek future in the lands of Moria. However, she has no idea what kind of adventures she'll get herself into, and what mischievous acts the world powers plot against each other.
8 173
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
