《Ding-dong(Season 1)(Completed)》(32)မင်းက အလိုက်အရမ်းသိတယ်
Advertisement
ထိုလူတွေဟာ စားပြီးတာနဲ့ ထထွက်သွားကြကာ ရှောင်းကျန့်တို့ ဖြတ်လျှော်လာခဲ့တဲ့ အိမ်တွေဆီ ဝင်ကုန်ကြသည်။
ခုနက ဖော်ရွေခဲ့တာ သူတို့မဟုတ်သည့်အတိုင်း ရှောင်းကျန့်တို့ကို လှည့်ပင်မကြည့်သွားပေ။ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် ထိုလူတွေ မရှိတော့တာနဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကို မေးတော့သည်။သူတို့သုံးယောက်ထက်စာရင် ဝမ်ရိပေါ်က အကုန်လုံးကို ပိုသိနေသလို ခံစားနေရတာကြောင့်ဖြစ်သည်။
"ရိပေါ်....ချုံးမိုတို့က ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ"
"ငါ့စိတ်ထင် သူတို့က ရီချုံးမိုတို့မဟုတ်ဘူး"
"ဒါ...ဒါဆို သူတို့က ဘယ်သူတွေလဲ"
ဖန်မုဟန် အလန့်တကြား မေးလိုက်သည်။ရှောင်းကျန့်တောင် အရမ်းသိချင်စိတ်ကြောင့် ဝမ်ရိပေါ်ကို စိုက်ကြည့်နေမိသည်။
"သူတို့က တုပတစ္ဆေတွေ ဖြစ်နိုင်တယ်"
"တုပတစ္ဆေ?အဲ့တာဘာလဲ"
"တုပတစ္ဆေတွေက သူ့တို့ကိုယ်ခန္ဓာကို သူတို့မြင်ဖူးတဲ့လူတွေရဲ့ပုံစံတွေ ပြောင်းပစ်ပြီး ရှင်သန်ကြတာ...သူတို့တွေက အကျည်းတန်တဲ့တစ္ဆေတွေမို့ သူတို့သဘောကျရင် တုပလေ့ရှိတယ်...ရီချုံးမိုတို့ကို သူတို့မြင်ပြီး အဲ့လိုတုပထားတာဖြစ်နိုင်တယ်"
"ဒါဆို ရီချုံးမိုတို့က ဒီနေရာမှာ ရှိနေနိုင်တာပေါ့"
"အွန်း"
စကားပြောပြီးနောက် သူတို့နေဖို့ နေရာရှာရတော့သည်။ထိုတစ္ဆေတွေနဲ့ စကားမပြောချင်ပေမဲ့ မေးမြန်းဖို့ တံခါးခေါက်လိုက်ရသည်။သို့သော် ဘယ်အိမ်ကမှ တံခါးမဖွင့်ပေးပေ။
ဒီလိုနဲ့ လေးယောက်စလုံး မီးပုံအရှေ့မှာဘဲ နေလိုက်ရတော့သည်။ရှောင်းကျန့် ဝမ်ရိပေါ်ပခုံးပေါ် ခေါင်းတင်ရင်း ငြိမ်နေမိသည်။ပိုင်ယန်စန်းနဲ့ ဖန်မုဟန်ကတော့ မြေကြီးပေါ်မှာဘဲ လှဲအိပ်နေလေပြီ။
"ရိပေါ်"
"ဟင်"
"ငါတို့ ဒီကနေ တကယ်ထွက်သွားနိုင်ပါ့မလား"
"ထွက်သွားနိုင်မှာပါ"
"တကယ်လို့လေ ငါတို့နှစ်ယောက်စလုံး သေသွားကြရင်ရော"
"အဲ့ကျရင် တံမလွန်မှာ ကိုယ်တို့ဆုံကြမှာပေါ့"
"ငါလေ...လူပျိုအနေနဲ့ မသေချင်ဘူး...အနည်းဆုံးတော့ ပါကင်အဖောက်ခံသွားရဦးမှပေါ့"
"ဒါဆို ကိုယ်မင်းကို အခုဘဲ ပါကင်ဖောက်ပေးရမလား"
"အဲ့လိုလုပ်ရင်ကောင်းမယ်ထင်တယ်"
ထိုအချိန်မှာ ဖန်မုဟန်အသံ ထွက်လာသည်။
"ရှောင်းကျန့်...ငါတို့နှစ်ယောက်ကို အားနာပါဦးကွာ...ငါတို့ကို မအားနာရင်တောင် မင်းတို့ရောက်နေတာ ဟိုတယ်မဟုတ်ဘဲ တစ္ဆေတွေရှိတဲ့နေရာဆိုတာကိုတော့ သတိရပါဦး"
ရှောင်းကျန့် ဖန်မုဟန်ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေးဘဲ အိပ်လိုက်တော့သည်။ဒါက သူတို့ ဒီရောက်ထဲက ပထမဆုံး အိပ်စက်ခြင်းပင်။နေ့တွေညတွေပြောင်းလွန်းလို့ ဘယ်လောက်ကြာနေပြီလဲမသိသော်လည်း ပြေးရလွှားရနဲ့ ပင်ပန်းနေပြီမို့ တစ်ချိုးတည်း အိပ်ပျော်သွားကြသည်။
သူတို့တွေ အိပ်ပျော်သွားချိန်မှာ အမဲရောင်အရိပ်ကြီးတစ်ခုဟာ သူတို့အနားမှာ ပေါ်လာလေသည်။ထိုအရိပ်ကြီးဟာ ဆာလောင်မှုကြောင့် သရေတွေကျနေလေသည်။
သူ့ရဲ့ အရိုးသာရှိသည့်လက်ကို ဆန့်ထုတ်ပြီး ရှောင်းကျန့်ကို ထိရန် ပြင်လိုက်သည်။ရှောင်းကျန့်ကိုထိဖို့ တစ်လက်မသာ ကွာဝေးချိန်မှာ ဝမ်ရိပေါ်မျက်လုံးတွေပွင့်လာပြီး အရိပ်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
တစ္ဆေတွေထဲမှာ အငြိုးကြီးတဲ့တစ္ဆေတွေက အင်အားအကြီးဆုံးမို့ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ စွမ်းအားကိုကြောက်ပြီး ထိုအရိပ်မဲကြီး ပျောက်သွားလေသည်။
ဝမ်ရိပေါ် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ အိပ်ပျော်နေသည့် ရှောင်းကျန့်ကို သေချာပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ပုံမှန်ဆို သူရှောင်းကျန့်ကို ဖက်အိပ်လျှင် ရှောင်းကျန့်ကိုယ်က အေးသွားလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။
သို့သော် အခုဒီထဲစရောက်ထဲက သူက သရဲတစ္ဆေဖြစ်နေသော်လည်း လူသားတွေနီးပါး ကိုယ်အပူချိန်ရှိနေတာမို့ ရှောင်းကျန့်ကို ကြာကြာလေး ပွေ့ဖက်နိုင်ခဲ့သည်။
အမှန်အတိုင်းပြောရရင် သူဒီမှာဘဲ တစ်သက်လုံး နေချင်သည်။ဒီနေရာမှာသာဆိုရင် ရှောင်းကျန့်လိုချင်သည့် နွေးထွေးမှုကို သူပေးနိုင်လိမ့်မည်။အပြင်ဘက်မှာဆိုရင်တော့ သူက သရဲတစ္ဆေတစ်ကောင်အဖြစ်သာ တွယ်ကပ်နေနိုင်ပြီး ရှောင်းကျန့်ကို အန္တရာယ်တောင် ဖြစ်စေနိုင်သေးသည်။
ဝမ်ရိပေါ် သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ရှောင်းကျန့်မအေးစေရန် တင်းတင်းလေးသာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ရှောင်းကျန့် တင်းတင်းအဖက်ခံလိုက်တာကြောင့် နိုးသွားပြီး ဝမ်ရိပေါ်ကို တစ်ချက်ရိုက်လိုက်သည်။
"ငြိမ်ငြိမ်နေ...ငါက မင်းရဲ့ အရုပ်မဟုတ်ဘူး"
"အရုပ်မဟုတ်ရင် ဘာလဲ"
"နတ်ဘုရားပေါ့...အလှနတ်ဘုရားလေ"
"ကျန့်... ဘာလို့ အရမ်းလှချင်ရတာလဲဟင်"
"ငါမေးမယ်...ရုပ်အရမ်းဆိုးချင်တဲ့သူ ရှိမယ်ထင်လား"
"မရှိလောက်ဘူး"
"ဒါဘဲလေ...ရုပ်မဆိုးချင်မှတော့ လှချင်ကြတာပေါ့...နည်းနည်းလှရင် ပိုလှချင်တယ်...ပိုလှလာရင် အများကြီးလှချင်လာရော...အများကြီးလှလာတော့ အလှဆုံးဖြစ်ချင်လာတာပေါ့...ဘာမှထူးဆန်းမနေပါဘူး"
"အော်...ကျန့်ကရော ဘယ်အမျိုးအစားထဲကလဲ"
"ငါကတော့ အလှဆုံးဖြစ်လာတော့ သေရင်တောင် လှနေချင်တဲ့ အမျိုးအစားထဲမှာပေါ့"
"အော်...အဲ့တာပြီးရင်ကော ထပ်ရှိသေးလား"
"ရှိသေးတာပေါ့"
"ဘာများလဲ"
"သေရင်တောင် လှနေတဲ့သူက မပုပ်သိုးချင်တော့ဘူးလေ"
"အော်...."
"မင်းက ဒါတွေမေးပြီး ဘာလုပ်မို့လဲ"
"ပါရမီဖြည့်ဖက်တစ်ယောက်အနေနဲ့ သိသင့်တယ်ထင်လို့ပါ"
"ရိပေါ်...တကယ်လို့လေ ငါက သေတဲ့အချိန်မှာ အမှုန်အမွှားလေးတစ်ခုစာလောက် ရုပ်ဆိုးခဲ့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲဟင်"
"အဲ့တာဆို အဲ့ဒီအမှုန်အမွှားလေးတစ်ခုစာလောက်ကို မိတ်ကပ်နဲ့ ပြင်လိုက်မယ်လေ"
"မင်းက ငါ့ရဲ့ လက်တွဲဖော်ဖြစ်ဖို့ ထိုက်တန်တယ်...တော်လိုက်တာ...အပြင်ပြန်ရောက်ရင် မိတ်ကပ်လိမ်းတတ်အောင် သင်ပေးမယ်သိလား...ငါသေသွားခဲ့ရင် မင်းမိတ်ကပ်ပြင်ပြီးမှ အခြားလူတွေကို ပြရမယ်နော်"
"စိတ်ချ...ကိုယ်အကုန်တာဝန်ယူတယ်"
"ဒါဆို ငါအိပ်တော့မယ်...ငါအိပ်ရင်းသေသွားမှာကိုတွေးပြီး စိတ်မဖြောင့်ဖြစ်နေတာ...အခုစိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်အိပ်လို့ရပြီ...မင်းက အလိုက်အရမ်းသိတယ်"
ရှောင်းကျန့် ဝမ်ရိပေါ်ပါးကို နမ်းလိုက်ပြီး ခဏလေးနဲ့ အိပ်ပျော်သွားသည်။ဝမ်ရိပေါ်ကတော့ အချိန်တိုင်း သူတို့စကားပြောရင် ဒီမျက်နှာချောမောဖို့ကလွဲပြီး မရှိရှာပါလားဟု တွေးတွေးပြီး ရင်နာနေတော့သည်။
(A/N:ကျွန်တော် ဒီရက်ပိုင်းupdateကြာသွားတဲ့အတွက် တောင်းပန်ပါတယ်နော်😘ဒါနဲ့ Ding-dongလေးစထဲက အခုအထိ ရှောင်းကျန့်ကို ဆုံးမချင်တဲ့စကားမျိုးရှိရင် mentခဲ့လို့ရပါတယ်နော်♥Love you all♥♥)
Part (33)ဆက်ရန်....
Zawgyi
ထိုလူေတြဟာ စားၿပီးတာနဲ႕ ထထြက္သြားၾကကာ ေရွာင္းက်န့္တို႔ ျဖတ္ေလွ်ာ္လာခဲ့တဲ့ အိမ္ေတြဆီ ဝင္ကုန္ၾကသည္။
Advertisement
ခုနက ေဖာ္ေ႐ြခဲ့တာ သူတို႔မဟုတ္သည့္အတိုင္း ေရွာင္းက်န့္တို႔ကို လွည့္ပင္မၾကည့္သြားေပ။ေရွာင္းက်န့္တစ္ေယာက္ ထိုလူေတြ မရွိေတာ့တာနဲ႕ ဝမ္ရိေပၚကို ေမးေတာ့သည္။သူတို႔သုံးေယာက္ထက္စာရင္ ဝမ္ရိေပၚက အကုန္လုံးကို ပိုသိေနသလို ခံစားေနရတာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
"ရိေပၚ....ခ်ဳံးမိုတို႔က ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ"
"ငါ့စိတ္ထင္ သူတို႔က ရီခ်ဳံးမိုတို႔မဟုတ္ဘူး"
"ဒါ...ဒါဆို သူတို႔က ဘယ္သူေတြလဲ"
ဖန္မုဟန္ အလန့္တၾကား ေမးလိုက္သည္။ေရွာင္းက်န့္ေတာင္ အရမ္းသိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚကို စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
"သူတို႔က တုပတစ္ေဆေတြ ျဖစ္နိုင္တယ္"
"တုပတစ္ေဆ?အဲ့တာဘာလဲ"
"တုပတစ္ေဆေတြက သူ႕တို႔ကိုယ္ခႏၶာကို သူတို႔ျမင္ဖူးတဲ့လူေတြရဲ႕ပုံစံေတြ ေျပာင္းပစ္ၿပီး ရွင္သန္ၾကတာ...သူတို႔ေတြက အက်ည္းတန္တဲ့တစ္ေဆေတြမို႔ သူတို႔သေဘာက်ရင္ တုပေလ့ရွိတယ္...ရီခ်ဳံးမိုတို႔ကို သူတို႔ျမင္ၿပီး အဲ့လိုတုပထားတာျဖစ္နိုင္တယ္"
"ဒါဆို ရီခ်ဳံးမိုတို႔က ဒီေနရာမွာ ရွိေနနိုင္တာေပါ့"
"အြန္း"
စကားေျပာၿပီးေနာက္ သူတို႔ေနဖို႔ ေနရာရွာရေတာ့သည္။ထိုတစ္ေဆေတြနဲ႕ စကားမေျပာခ်င္ေပမဲ့ ေမးျမန္းဖို႔ တံခါးေခါက္လိုက္ရသည္။သို႔ေသာ္ ဘယ္အိမ္ကမွ တံခါးမဖြင့္ေပးေပ။
ဒီလိုနဲ႕ ေလးေယာက္စလုံး မီးပုံအေရွ႕မွာဘဲ ေနလိုက္ရေတာ့သည္။ေရွာင္းက်န့္ ဝမ္ရိေပၚပခုံးေပၚ ေခါင္းတင္ရင္း ၿငိမ္ေနမိသည္။ပိုင္ယန္စန္းနဲ႕ ဖန္မုဟန္ကေတာ့ ေျမႀကီးေပၚမွာဘဲ လွဲအိပ္ေနေလၿပီ။
"ရိေပၚ"
"ဟင္"
"ငါတို႔ ဒီကေန တကယ္ထြက္သြားနိုင္ပါ့မလား"
"ထြက္သြားနိုင္မွာပါ"
"တကယ္လို႔ေလ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေသသြားၾကရင္ေရာ"
"အဲ့က်ရင္ တံမလြန္မွာ ကိုယ္တို႔ဆုံၾကမွာေပါ့"
"ငါေလ...လူပ်ိဳအေနနဲ႕ မေသခ်င္ဘူး...အနည္းဆုံးေတာ့ ပါကင္အေဖာက္ခံသြားရဦးမွေပါ့"
"ဒါဆို ကိုယ္မင္းကို အခုဘဲ ပါကင္ေဖာက္ေပးရမလား"
"အဲ့လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္"
ထိုအခ်ိန္မွာ ဖန္မုဟန္အသံ ထြက္လာသည္။
"ေရွာင္းက်န့္...ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အားနာပါဦးကြာ...ငါတို႔ကို မအားနာရင္ေတာင္ မင္းတို႔ေရာက္ေနတာ ဟိုတယ္မဟုတ္ဘဲ တစ္ေဆေတြရွိတဲ့ေနရာဆိုတာကိုေတာ့ သတိရပါဦး"
ေရွာင္းက်န့္ ဖန္မုဟန္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးဘဲ အိပ္လိုက္ေတာ့သည္။ဒါက သူတို႔ ဒီေရာက္ထဲက ပထမဆုံး အိပ္စက္ျခင္းပင္။ေန႕ေတြညေတြေျပာင္းလြန္းလို႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနၿပီလဲမသိေသာ္လည္း ေျပးရလႊားရနဲ႕ ပင္ပန္းေနၿပီမို႔ တစ္ခ်ိဳးတည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။
သူတို႔ေတြ အိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္မွာ အမဲေရာင္အရိပ္ႀကီးတစ္ခုဟာ သူတို႔အနားမွာ ေပၚလာေလသည္။ထိုအရိပ္ႀကီးဟာ ဆာေလာင္မႈေၾကာင့္ သေရေတြက်ေနေလသည္။
သူ႕ရဲ႕ အရိုးသာရွိသည့္လက္ကို ဆန့္ထုတ္ၿပီး ေရွာင္းက်န့္ကို ထိရန္ ျပင္လိုက္သည္။ေရွာင္းက်န့္ကိုထိဖို႔ တစ္လက္မသာ ကြာေဝးခ်ိန္မွာ ဝမ္ရိေပၚမ်က္လုံးေတြပြင့္လာၿပီး အရိပ္ကို စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
တစ္ေဆေတြထဲမွာ အၿငိဳးႀကီးတဲ့တစ္ေဆေတြက အင္အားအႀကီးဆုံးမို႔ ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ စြမ္းအားကိုေၾကာက္ၿပီး ထိုအရိပ္မဲႀကီး ေပ်ာက္သြားေလသည္။
ဝမ္ရိေပၚ သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ေရွာင္းက်န့္ကို ေသခ်ာေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။ပုံမွန္ဆို သူေရွာင္းက်န့္ကို ဖက္အိပ္လွ်င္ ေရွာင္းက်န့္ကိုယ္က ေအးသြားလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ အခုဒီထဲစေရာက္ထဲက သူက သရဲတစ္ေဆျဖစ္ေနေသာ္လည္း လူသားေတြနီးပါး ကိုယ္အပူခ်ိန္ရွိေနတာမို႔ ေရွာင္းက်န့္ကို ၾကာၾကာေလး ေပြ႕ဖက္နိုင္ခဲ့သည္။
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ သူဒီမွာဘဲ တစ္သက္လုံး ေနခ်င္သည္။ဒီေနရာမွာသာဆိုရင္ ေရွာင္းက်န့္လိုခ်င္သည့္ ႏြေးေထြးမႈကို သူေပးနိုင္လိမ့္မည္။အျပင္ဘက္မွာဆိုရင္ေတာ့ သူက သရဲတစ္ေဆတစ္ေကာင္အျဖစ္သာ တြယ္ကပ္ေနနိုင္ၿပီး ေရွာင္းက်န့္ကို အႏၱရာယ္ေတာင္ ျဖစ္ေစနိုင္ေသးသည္။
ဝမ္ရိေပၚ သက္ျပင္းခ်လိဳက္ၿပီး ေရွာင္းက်န့္မေအးေစရန္ တင္းတင္းေလးသာ ဖက္ထားလိုက္သည္။ေရွာင္းက်န့္ တင္းတင္းအဖက္ခံလိုက္တာေၾကာင့္ နိုးသြားၿပီး ဝမ္ရိေပၚကို တစ္ခ်က္ရိုက္လိုက္သည္။
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေန...ငါက မင္းရဲ႕ အ႐ုပ္မဟုတ္ဘူး"
"အ႐ုပ္မဟုတ္ရင္ ဘာလဲ"
"နတ္ဘုရားေပါ့...အလွနတ္ဘုရားေလ"
"က်န့္... ဘာလို႔ အရမ္းလွခ်င္ရတာလဲဟင္"
"ငါေမးမယ္...႐ုပ္အရမ္းဆိုးခ်င္တဲ့သူ ရွိမယ္ထင္လား"
"မရွိေလာက္ဘူး"
"ဒါဘဲေလ...႐ုပ္မဆိုးခ်င္မွေတာ့ လွခ်င္ၾကတာေပါ့...နည္းနည္းလွရင္ ပိုလွခ်င္တယ္...ပိုလွလာရင္ အမ်ားႀကီးလွခ်င္လာေရာ...အမ်ားႀကီးလွလာေတာ့ အလွဆုံးျဖစ္ခ်င္လာတာေပါ့...ဘာမွထူးဆန္းမေနပါဘူး"
"ေအာ္...က်န့္ကေရာ ဘယ္အမ်ိဳးအစားထဲကလဲ"
"ငါကေတာ့ အလွဆုံးျဖစ္လာေတာ့ ေသရင္ေတာင္ လွေနခ်င္တဲ့ အမ်ိဳးအစားထဲမွာေပါ့"
"ေအာ္...အဲ့တာၿပီးရင္ေကာ ထပ္ရွိေသးလား"
"ရွိေသးတာေပါ့"
"ဘာမ်ားလဲ"
"ေသရင္ေတာင္ လွေနတဲ့သူက မပုပ္သိုးခ်င္ေတာ့ဘူးေလ"
"ေအာ္...."
"မင္းက ဒါေတြေမးၿပီး ဘာလုပ္မို႔လဲ"
"ပါရမီျဖည့္ဖက္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ သိသင့္တယ္ထင္လို႔ပါ"
"ရိေပၚ...တကယ္လို႔ေလ ငါက ေသတဲ့အခ်ိန္မွာ အမႈန္အမႊားေလးတစ္ခုစာေလာက္ ႐ုပ္ဆိုးခဲ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဟင္"
"အဲ့တာဆို အဲ့ဒီအမႈန္အမႊားေလးတစ္ခုစာေလာက္ကို မိတ္ကပ္နဲ႕ ျပင္လိုက္မယ္ေလ"
"မင္းက ငါ့ရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္ျဖစ္ဖို႔ ထိုက္တန္တယ္...ေတာ္လိုက္တာ...အျပင္ျပန္ေရာက္ရင္ မိတ္ကပ္လိမ္းတတ္ေအာင္ သင္ေပးမယ္သိလား...ငါေသသြားခဲ့ရင္ မင္းမိတ္ကပ္ျပင္ၿပီးမွ အျခားလူေတြကို ျပရမယ္ေနာ္"
"စိတ္ခ်...ကိုယ္အကုန္တာဝန္ယူတယ္"
"ဒါဆို ငါအိပ္ေတာ့မယ္...ငါအိပ္ရင္းေသသြားမွာကိုေတြးၿပီး စိတ္မေျဖာင့္ျဖစ္ေနတာ...အခုစိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္အိပ္လို႔ရၿပီ...မင္းက အလိုက္အရမ္းသိတယ္"
ေရွာင္းက်န့္ ဝမ္ရိေပၚပါးကို နမ္းလိုက္ၿပီး ခဏေလးနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ အခ်ိန္တိုင္း သူတို႔စကားေျပာရင္ ဒီမ်က္ႏွာေခ်ာေမာဖို႔ကလြဲၿပီး မရွိရွာပါလားဟု ေတြးေတြးၿပီး ရင္နာေနေတာ့သည္။
(A/N:ကြၽန္ေတာ္ ဒီရက္ပိုင္းupdateၾကာသြားတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္😘ဒါနဲ႕ Ding-dongေလးစထဲက အခုအထိ ေရွာင္းက်န့္ကို ဆုံးမခ်င္တဲ့စကားမ်ိဳးရွိရင္ mentခဲ့လို႔ရပါတယ္ေနာ္Love you all)
Part (33)ဆက္ရန္....
Advertisement
- In Serial49 Chapters
Spire Dweller
The 1st floor of the World Spire has been humanity’s home for as long as anyone can remember. With cities and towns scattered across several million square miles, most residents live out their years within protective walls. Simultaneously guarded and oppressed by powerful cultivators—people who can utilize qi to perform superhuman feats—the average citizen learns early on to both respect and fear those that keep the deadly Spirit Beasts away. When Samantha receives a quest notification to become a cultivator herself, she goes against her family’s wishes and leaves the relative safety of her town to complete it. She knows that becoming a cultivator will change her life, but she has no idea how much the journey will cost her.
8 207 - In Serial63 Chapters
FoxStone
Debut: the day every young gentleperson of age gathers to receive their Spirit Blessing and shift for the first time into their second form. Except for those who don't. Beatrice's worst fear is to be one of the unlucky few trapped perpetually in a human body, cut off from the magic of the spirits and unfit for any respectable pack or pride. But when the time comes to face her fear, the outcome is one she never could have imagined. Be warned, this story is some highly experimental fluff—an unapologetically girly, unrelentingly bisexual, Regency/Victorian-ish fantasy mish-mash. It does have a dark side, though, so don’t come in expecting all sunshine and roses. Worthy of note, given the reputation of shifter stories: there will be no explicit sex in this tale. There will, however, be lots of polyamorous romance, necromancy, portal magic, capricious spirits, elemental mages, an unconventional take on shifters and a highly ordered society built around their existence.
8 66 - In Serial61 Chapters
A Pirate's Life, The Virus, and A New World
Alexandria knew from her attendants how harsh 'outside' was and how no one but pirates survived the vast oceans. Still, she was tired of living cooped up and contained in the walled remnants of an old-world city, denied the chance to explore the new. Alexandria swore she would get out, one day, and do whatever she wanted. Regardless of what anyone said. Regardless of the virus that changed everything. The virus kills men. Genetically engineered babies are made from what remains. The virus gave Alexandria her own ability that no one could match. Of course Alexandria would need her own crew. She would find others like her—others that wanted explore the new world and were strong enough that they wouldn't end up walking the plank for it—however, three hundred years into the end of the old world, the new had already carved out settlements, people content to claim and conquer, and less inclined to explore. The virus, the settlements, their disputes: Nothing would stop Alexandria. [participant in the Royal Road Writathon challenge]
8 102 - In Serial31 Chapters
The [God] Machine
On a walk through the woods, an eccentric college student stumbles through a rift into a new world dominated by the alien and fantastical. Using his knowledge of the modern world, he seeks to uncover the mysteries of these new lands and protect those he comes to care about. Reality is much larger than he, or anyone, would have ever believed. What hides within, and beyond? NOTE: Keep an eye on the post-chapter author notes, I plan on using them to update y'all on progress, release dates, etc. along with the odd remark. WIP: Expect stupid mistakes to be made and maybe be fixed. I strongly encourage criticism (within reason of course) as I sincerly would like to improve my writing ability, so... Have at me!
8 197 - In Serial12 Chapters
Ready Or Not ✔✔
(Wade Watts/Parzival x Reader)Read if your interested. If not then move onto the next book.-----------DISCLAIMER: I do not own Ready Player One or the character/plot. I also don't own you either. Im just writing it with you in the story.-----------Started: June 20th, 2020Ended: August 18th, 2020-----------*She/her pronouns*-----------COMPLETED!! ✔️✔️
8 74 - In Serial35 Chapters
Stranded
When a zombie apocalypse breaks out whilst Bella is still at school, she decides to stay, unlike her friends who are risking their lives and fleeing. But has she made a mistake? Will she find a group and will they have to fight to survive together? Or will it all be over too soon?
8 173
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
