《Ding-dong(Season 1)(Completed)》(38)ရှောင်အိုက်
Advertisement
ဝမ်ရိပေါ် ရှောင်းကျန့်ကို သူ့အနောက်သို့ပို့လိုက်ကာ သူ့အရှေ့ကအရာကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။မှောင်နေသော်လည်း သူကတော့ ထိုအရာကြီးကို ရှင်းလင်းစွာ မြင်လိုက်ရသည်။
လူဝံလို ခန္ဓာကိုယ်ရှိကာ လက်ညိုးအရွယ်သွားအစွယ်တွေလည်း ရှိကာ rockerတွေလို ဆံပင်အရှည်လည်း ရှိသေးသည်။မျက်လုံးပေါက်ကျဥ်းကာ နှာခေါင်းကတော့ လူနဲ့ဆင်လေသည်။အသားအရည်က နက်မှောင်နေပြီး လက်ချောင်းက သုံးချောင်းသာ ရှိပါသည်။
ဝမ်ရိပေါ်အနေနဲ့ သေချာတာတစ်ခုကတော့ သူ့အရှေ့ကအကောင်ကြီးဟာ သေချာပေါက်သက်ရှိဖြစ်ပါသည်။
"ဟားဟား...ဒီငစနူကောင်လေးက သိပ်ကြောက်တတ်တာဘဲ...ကြောက်နေတာတောင် လည်ချောင်းနာမှာကို စိုးရိမ်ပေးသေးတယ်ပေါ့"
ဝမ်ရိပေါ်အနောက်က ရှောင်းကျန့်ဟာ ဘာမှမမြင်ရသော်လည်း အသံကြောင့် ကြောက်နေသည်။သို့သော် သူ့ကိုပြောတာကိုတော့ ပြန်ပြောလိုက်ပါသေးသည်။
"ဘာလို့စိုးရိမ်ရမှာလဲ...အခုလည်းချောင်မနာတာတောင် အသံက စိတ်ပျက်စရာကောင်းနေတာကို...လည်ချောင်းပါနာသွားရင် ဒီထက်ပိုဆိုးသွားမှာပေါ့...ကျွန်တော်က ကျွန်တော့်နားလေးအတွက် ပြောတာပါနော်"
"ဟားဟား....ဒါဆို မင်းက ငကြောက်လေး မဟုတ်ဘူးဘဲ...ငါက ဒါမျိုးမှ စားချင်တာ...အသားလေးက ချိုနေမှာဘဲ"
"ခင်ဗျားသိလား...ကျွန်တော်ငယ်ငယ်ထဲက အချိုမှုန့်တွေစားလာတာ...ကျွန်တော့်ကိုသာ စားလိုက်ရင် ခင်ဗျားရောဂါရလိမ့်မယ်...ပြီးတော့ ကျွန်တော်က ဝက်သားအရမ်းကြိုက်တာ...နေ့တိုင်းဝက်သားစားတယ်...ခင်ဗျားကျွန်တော့်ကို စားလိုက်ရင် အဆီပိတ်ပြီး သေလိမ့်မယ်...ထပ်ပြီးပြောရမယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်ထဲက နေမကောင်းတော့ ဆေးတွေချည်းဘဲ သောက်လာတာ...ကျွန်တော့်အသားက ခါးနေမှာအသေအချာဘဲ"
"ခါးနေလည်း ကိစ္စမရှိဘူး...သကြားထည့်စားမှာပေါ့"
"ကျွန်တော်က သကြားနဲ့မတည့်ဘူး...သကြားထည့်စားရင် အရသာပိုဆိုးသွားလိမ့်မယ်"
"ကိစ္စမရှိဘူး...ရှာလကာရည်ပါထည့်လိုက်မယ်"
"ခင်ဗျားသိလား...အမွှေးများတဲ့အသားတွေက ရှာလကာရည်ထည့်လို့မရဘူး...ကျွန်တော်က အမွှေးထူတယ်"
"ဘာလို့ရှာလကာရည်ထည့်လို့မရတာလဲ"
"အမွှေးတွေ ချဥ်မှာဆိုးလို့ထင်တယ်"
"ဒါဆို အမွှေးရိတ်ပြီးစားမှာပေါ့"
"နူးညံ့ချောမွတ်အောင် အမွှေးရိတ်ဖို့က ဓားတွေထက် အမွှေးရိတ်စက်က အဆင်အပြေဆုံးဘဲ...ခင်ဗျားမှာ ရှိလို့လား"
"မရှိလည်း ဘာဖြစ်လဲ...ငါ့မှာ ဓားထက် ပိုထက်တဲ့သွားတွေရှိတယ်"
"ကျွန်တော့်မှာ Bပိုးရှိတယ်...ခင်ဗျားကူးစက်သွားလိမ့်မယ်"
"ဒါဆိုလည်း ကိစ္စမရှိဘူး...ရောဂါပိုးတွေလည်းသေ... အမွှေးတွေလည်း ရှင်းရလွယ်အောင် ရေနွေးနဲ့အရင်ပြုတ်လိုက်မယ်လေ"
"အဲ့တာက အရသာပိုပေါ့စေတယ်နော်"
"ကိစ္စမရှိဘူး...ငါက ပေါ့တာကိုကြိုက်တယ်"
"အီးဟီးးး....ရိပေါ်....ငါသေရတော့မယ်...ပြောလို့လည်း မရတော့ဘူး...ငါဆံပင်တွေ မျက်ခုံးမွှေး မျက်တောင်မွှေးတွေမရှိဘဲ ပြောင်သလင်းရှင်းကြီးနဲ့ မသေချင်ဘူး"
ခုနက အသည်းအသန်ငြင်းနေတာ သူမဟုတ်သည့်အတိုင်း ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် အော်ငိုတော့သည်။ဘာမှမမြင်ရလို့သာ တော်သေးသည်။မဟုတ်ပါက သူ့ကိုစားမည့်သူက အရမ်းရုပ်ဆိုးပြီးကြောက်စရာကောင်းနေလို့ ပိုငိုပါလိမ့်မည်။
"မငိုပါနဲ့...သူက လျှာမရှိတိုင်း လျှောက်ပြောနေတာ...မင်းကိုစားလည်း အရသာခံဖို့ သူ့မှာလျှာမရှိဘူး"
ထိုလူကြီးဟာ ဝမ်ရိပေါ်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး တဟားဟား အော်ရယ်တော့သည်။
"ဟားဟား...သိပ်ကောင်းတယ်...တစ်ယောက်က ငဝိလေး နောက်တစ်ယောက်ကကျတော့ အရမ်းကိုတော်တဲ့ ငဂွတ်လေးဘဲ...စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတယ်...ငါ့နောက်ကလိုက်လာကြ"
သူပြောလိုက်တာနဲ့ ဂူထဲက မီးတုတ်တွေအကုန် လင်းလာလေသည်။အခုဆို တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သေသေချာချာ မြင်နေရလေပြီ။
ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် သူ့အရှေ့က ပုံဆိုးပန်းဆိုးနဲ့လူကြီးကိုကြည့်ကာ အော်တော့သည်။
"အားးးးးးးး"
သူအော်လိုက်တာကြောင့် ထိုလူကြီးက ရယ်ကာ ပြောလေသည်။
"အမှန်တော့ ဒီဂျရောက မင်းသောက်ရမှာ"
ဝမ်ရိပေါ် သူတို့အရှေ့က လူကြီးဟာ သူတို့အပေါ် အန္တရာယ်ပေးလိုစိတ်မရှိတာကို တွေ့တာမို့ ထိုလူကြီးအနောက်က လိုက်သွားလိုက်သည်။ကြောက်နေသည့် ရှောင်းကျန့်ကို ကုန်းပိုးရင်းနဲ့ပေါ့။
ရှောင်းကျန့်ကတော့ ဝမ်ရိပေါ်ကျောပေါ်ကနေ စိတ်ငြိမ်အောင်လုပ်နေလိုက်သည်။ပြီးနောက် သူ့အရှေ့က သူ့ထက် ခေါင်းသုံးလုံးစာလောက်မြင့်သော လူကြီးကိုကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
"ခင်ဗျား ငယ်ငယ်တုန်းက အပီတန်သောက်ခဲ့တာလား"
"ဟားဟား...မဟုတ်ပါဘူး...ငါငယ်ငယ်တုန်းက သေးသေးကွေးကွေးလေး...အသက်ကြီးလာမှ မျိုးရိုးဗီဇအရ ဒီလိုထွားကြိုင်လာတာ"
"ဒါနဲ့ ခင်ဗျားက ဘယ်လိုပေါင်းစပ်သားရဲအမျိုးအစားလဲ"
"မသိဘူး...ငါမွေးကတည်းက ဒီဂူထဲမှာ ငါတစ်ယောက်တည်းရှိခဲ့တာ...ငါကဘာလဲဆိုတာ ငါကိုယ်တိုင်တောင်မသိဘူး"
"ခင်ဗျားမှာ နာမည်ရှိလား"
"ရှိတယ်...ငါ့ဘာသာငါပေးထားတာ"
"ဘာလဲ"
"ရှောင်အိုက်...ငါ့နာမည်က ရှောင်အိုက်"
ထိုနာမည်ကြောင့် ရှောင်းကျန့် အော်ရယ်တော့သည်။ရှောင်အိုက်ဆိုတာ မိန်းကလေးဆန်လွန်းသည်။ဒီလူထွားကြီးက နူးနူးညံ့ညံ့နာမည်လေးနဲ့ လုံးဝမလိုက်ဖက်ပေ။
"ဘာလို့ ဒီနာမည်ပေးခဲ့တာလဲ"
"ငါ့မှာ ငါ့ကိုချစ်ပေးဖို့ ငါကိုယ်တိုင်ကလွဲရင် ဘယ်သူမှမရှိလို့"
ဒီလိုကျတော့လည်း ရှောင်အိုက်က သနားစရာကောင်းသည်ဟု ရှောင်းကျန့် တွေးလိုက်မိသည်။ထို့နောက် နောက်ထပ်အတွေးတစ်မျိုး ဝင်လာကာ ရယ်လိုက်တော့သည်။
'ရှောင်အိုက်က ရုပ်ကြမ်းကြီးနဲ့ နွဲ့နေတယ်'
ရုပ်ကြမ်းပေမဲ့ အသည်းနုသောရှောင်အိုက် "...."
Part (39)ဆက်ရန်....
Zawgyi
ဝမ္ရိေပၚ ေရွာင္းက်န့္ကို သူ႕အေနာက္သို႔ပို႔လိုက္ကာ သူ႕အေရွ႕ကအရာႀကီးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ေမွာင္ေနေသာ္လည္း သူကေတာ့ ထိုအရာႀကီးကို ရွင္းလင္းစြာ ျမင္လိုက္ရသည္။
လူဝံလို ခႏၶာကိုယ္ရွိကာ လက္ညိုးအ႐ြယ္သြားအစြယ္ေတြလည္း ရွိကာ rockerေတြလို ဆံပင္အရွည္လည္း ရွိေသးသည္။မ်က္လုံးေပါက္က်ဥ္းကာ ႏွာေခါင္းကေတာ့ လူနဲ႕ဆင္ေလသည္။အသားအရည္က နက္ေမွာင္ေနၿပီး လက္ေခ်ာင္းက သုံးေခ်ာင္းသာ ရွိပါသည္။
ဝမ္ရိေပၚအေနနဲ႕ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ သူ႕အေရွ႕ကအေကာင္ႀကီးဟာ ေသခ်ာေပါက္သက္ရွိျဖစ္ပါသည္။
"ဟားဟား...ဒီငစႏူေကာင္ေလးက သိပ္ေၾကာက္တတ္တာဘဲ...ေၾကာက္ေနတာေတာင္ လည္ေခ်ာင္းနာမွာကို စိုးရိမ္ေပးေသးတယ္ေပါ့"
ဝမ္ရိေပၚအေနာက္က ေရွာင္းက်န့္ဟာ ဘာမွမျမင္ရေသာ္လည္း အသံေၾကာင့္ ေၾကာက္ေနသည္။သို႔ေသာ္ သူ႕ကိုေျပာတာကိုေတာ့ ျပန္ေျပာလိုက္ပါေသးသည္။
"ဘာလို႔စိုးရိမ္ရမွာလဲ...အခုလည္းေခ်ာင္မနာတာေတာင္ အသံက စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေနတာကို...လည္ေခ်ာင္းပါနာသြားရင္ ဒီထက္ပိုဆိုးသြားမွာေပါ့...ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္နားေလးအတြက္ ေျပာတာပါေနာ္"
Advertisement
"ဟားဟား....ဒါဆို မင္းက ငေၾကာက္ေလး မဟုတ္ဘူးဘဲ...ငါက ဒါမ်ိဳးမွ စားခ်င္တာ...အသားေလးက ခ်ိဳေနမွာဘဲ"
"ခင္ဗ်ားသိလား...ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ထဲက အခ်ိဳမႈန့္ေတြစားလာတာ...ကြၽန္ေတာ့္ကိုသာ စားလိုက္ရင္ ခင္ဗ်ားေရာဂါရလိမ့္မယ္...ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဝက္သားအရမ္းႀကိဳက္တာ...ေန႕တိုင္းဝက္သားစားတယ္...ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကို စားလိုက္ရင္ အဆီပိတ္ၿပီး ေသလိမ့္မယ္...ထပ္ၿပီးေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္က ငယ္ငယ္ထဲက ေနမေကာင္းေတာ့ ေဆးေတြခ်ည္းဘဲ ေသာက္လာတာ...ကြၽန္ေတာ့္အသားက ခါးေနမွာအေသအခ်ာဘဲ"
"ခါးေနလည္း ကိစၥမရွိဘူး...သၾကားထည့္စားမွာေပါ့"
"ကြၽန္ေတာ္က သၾကားနဲ႕မတည့္ဘူး...သၾကားထည့္စားရင္ အရသာပိုဆိုးသြားလိမ့္မယ္"
"ကိစၥမရွိဘူး...ရွာလကာရည္ပါထည့္လိုက္မယ္"
"ခင္ဗ်ားသိလား...အေမႊးမ်ားတဲ့အသားေတြက ရွာလကာရည္ထည့္လို႔မရဘူး...ကြၽန္ေတာ္က အေမႊးထူတယ္"
"ဘာလို႔ရွာလကာရည္ထည့္လို႔မရတာလဲ"
"အေမႊးေတြ ခ်ဥ္မွာဆိုးလို႔ထင္တယ္"
"ဒါဆို အေမႊးရိတ္ၿပီးစားမွာေပါ့"
"ႏူးညံ့ေခ်ာမြတ္ေအာင္ အေမႊးရိတ္ဖို႔က ဓားေတြထက္ အေမႊးရိတ္စက္က အဆင္အေျပဆုံးဘဲ...ခင္ဗ်ားမွာ ရွိလို႔လား"
"မရွိလည္း ဘာျဖစ္လဲ...ငါ့မွာ ဓားထက္ ပိုထက္တဲ့သြားေတြရွိတယ္"
"ကြၽန္ေတာ့္မွာ Bပိုးရွိတယ္...ခင္ဗ်ားကူးစက္သြားလိမ့္မယ္"
"ဒါဆိုလည္း ကိစၥမရွိဘူး...ေရာဂါပိုးေတြလည္းေသ... အေမႊးေတြလည္း ရွင္းရလြယ္ေအာင္ ေရႏြေးနဲ႕အရင္ျပဳတ္လိုက္မယ္ေလ"
"အဲ့တာက အရသာပိုေပါ့ေစတယ္ေနာ္"
"ကိစၥမရွိဘူး...ငါက ေပါ့တာကိုႀကိဳက္တယ္"
"အီးဟီးးး....ရိေပၚ....ငါေသရေတာ့မယ္...ေျပာလို႔လည္း မရေတာ့ဘူး...ငါဆံပင္ေတြ မ်က္ခုံးေမႊး မ်က္ေတာင္ေမႊးေတြမရွိဘဲ ေျပာင္သလင္းရွင္းႀကီးနဲ႕ မေသခ်င္ဘူး"
ခုနက အသည္းအသန္ျငင္းေနတာ သူမဟုတ္သည့္အတိုင္း ေရွာင္းက်န့္တစ္ေယာက္ ေအာ္ငိုေတာ့သည္။ဘာမွမျမင္ရလို႔သာ ေတာ္ေသးသည္။မဟုတ္ပါက သူ႕ကိုစားမည့္သူက အရမ္း႐ုပ္ဆိုးၿပီးေၾကာက္စရာေကာင္းေနလို႔ ပိုငိုပါလိမ့္မည္။
"မငိုပါနဲ႕...သူက လွ်ာမရွိတိုင္း ေလွ်ာက္ေျပာေနတာ...မင္းကိုစားလည္း အရသာခံဖို႔ သူ႕မွာလွ်ာမရွိဘူး"
ထိုလူႀကီးဟာ ဝမ္ရိေပၚကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး တဟားဟား ေအာ္ရယ္ေတာ့သည္။
"ဟားဟား...သိပ္ေကာင္းတယ္...တစ္ေယာက္က ငဝိေလး ေနာက္တစ္ေယာက္ကက်ေတာ့ အရမ္းကိုေတာ္တဲ့ ငဂြတ္ေလးဘဲ...စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတယ္...ငါ့ေနာက္ကလိုက္လာၾက"
သူေျပာလိုက္တာနဲ႕ ဂူထဲက မီးတုတ္ေတြအကုန္ လင္းလာေလသည္။အခုဆို တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ေနရေလၿပီ။
ေရွာင္းက်န့္တစ္ေယာက္ သူ႕အေရွ႕က ပုံဆိုးပန္းဆိုးနဲ႕လူႀကီးကိုၾကည့္ကာ ေအာ္ေတာ့သည္။
"အားးးးးးးး"
သူေအာ္လိုက္တာေၾကာင့္ ထိုလူႀကီးက ရယ္ကာ ေျပာေလသည္။
"အမွန္ေတာ့ ဒီဂ်ေရာက မင္းေသာက္ရမွာ"
ဝမ္ရိေပၚ သူတို႔အေရွ႕က လူႀကီးဟာ သူတို႔အေပၚ အႏၱရာယ္ေပးလိုစိတ္မရွိတာကို ေတြ႕တာမို႔ ထိုလူႀကီးအေနာက္က လိုက္သြားလိုက္သည္။ေၾကာက္ေနသည့္ ေရွာင္းက်န့္ကို ကုန္းပိုးရင္းနဲ႕ေပါ့။
ေရွာင္းက်န့္ကေတာ့ ဝမ္ရိေပၚေက်ာေပၚကေန စိတ္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္ေနလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ သူ႕အေရွ႕က သူ႕ထက္ ေခါင္းသုံးလုံးစာေလာက္ျမင့္ေသာ လူႀကီးကိုၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ား ငယ္ငယ္တုန္းက အပီတန္ေသာက္ခဲ့တာလား"
"ဟားဟား...မဟုတ္ပါဘူး...ငါငယ္ငယ္တုန္းက ေသးေသးေကြးေကြးေလး...အသက္ႀကီးလာမွ မ်ိဳးရိုးဗီဇအရ ဒီလိုထြားႀကိဳင္လာတာ"
"ဒါနဲ႕ ခင္ဗ်ားက ဘယ္လိုေပါင္းစပ္သားရဲအမ်ိဳးအစားလဲ"
"မသိဘူး...ငါေမြးကတည္းက ဒီဂူထဲမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္းရွိခဲ့တာ...ငါကဘာလဲဆိုတာ ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိဘူး"
"ခင္ဗ်ားမွာ နာမည္ရွိလား"
"ရွိတယ္...ငါ့ဘာသာငါေပးထားတာ"
"ဘာလဲ"
"ေရွာင္အိုက္...ငါ့နာမည္က ေရွာင္အိုက္"
ထိုနာမည္ေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္ ေအာ္ရယ္ေတာ့သည္။ေရွာင္အိုက္ဆိုတာ မိန္းကေလးဆန္လြန္းသည္။ဒီလူထြားႀကီးက ႏူးႏူးညံ့ညံ့နာမည္ေလးနဲ႕ လုံးဝမလိုက္ဖက္ေပ။
"ဘာလို႔ ဒီနာမည္ေပးခဲ့တာလဲ"
"ငါ့မွာ ငါ့ကိုခ်စ္ေပးဖို႔ ငါကိုယ္တိုင္ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွမရွိလို႔"
ဒီလိုက်ေတာ့လည္း ေရွာင္အိုက္က သနားစရာေကာင္းသည္ဟု ေရွာင္းက်န့္ ေတြးလိုက္မိသည္။ထို႔ေနာက္ ေနာက္ထပ္အေတြးတစ္မ်ိဳး ဝင္လာကာ ရယ္လိုက္ေတာ့သည္။
'ေရွာင္အိုက္က ႐ုပ္ၾကမ္းႀကီးနဲ႕ ႏြဲ႕ေနတယ္'
႐ုပ္ၾကမ္းေပမဲ့ အသည္းႏုေသာေရွာင္အိုက္ "...."
Part (39)ဆက္ရန္....
Advertisement
- In Serial47 Chapters
Nero, My Existence is Perfect
Nero begins his new life in a different world, in a body that does not belong to him. Along with a system he still needs to learn and understand it.
8 874 - In Serial11 Chapters
Winded
Fenn Farrow longs for adventure, but sneaking away from home in the back of a tinker's wagon may not have been the best way to go about it. She awakens, disoriented and confused, in a land she's never heard of, with no recollection of how she got there. And as Fenn soon discovers, the City of Yarde, home of the Duke and his prize turnip, is on high alert. The Beast is afoot. And it's devouring everything it can get its claws on. The townsfolk are terrified. No one knows what--or who--will be next. Dreams of adventure forgotten, all Fenn wants now is to get home to the quiet forest town of Wynne. But she has got no idea where home is. And the longer she spends in Yarde, the more the gnawing fear grows that her presence and that of the frightful Beast are somehow tied together. She's not the only one that suspects. Lost and alone, with no friends to speak of and danger round lurking round every corner, can Fenn find her way before disaster strikes again? ...Or will she too wind up at the bottom of the belly of the Beast?
8 161 - In Serial70 Chapters
Overture of an Odyssey
Awakened in a dungeon by a voice calling him "Harbinger", Hyx had no recollection of his memories prior to this peculiar situation. There are only two things he remembers, his name and he comes from earth. Facing the countless aberrations of the dungeon, he came to realize he is not on earth anymore. Now faced with such reality filled with dangerous monsters, hostile environments and difficult choices, his humanity and morals will be hanging on a thin blur line between black and white if he wishes to survive. This is a story of a seemingly normal human's transformation into a monster. A tale of a boy's rising among terrors of the foulest. An overture of a tragic and epic odyssey. A/N: This is a novel inspired by japanese light novels and web novels. Also, I'm not really good at English as it is not my first language. I am aware of the grammar mistakes and inconsistency in my writing. Please pardon me for this and by all means, point out any mistakes spotted. I will be grateful for that.
8 161 - In Serial15 Chapters
Penance's Pursuit
This future sci-fi fantasy follows the progression of a few main characters as they navigate their unique spheres of life in the year 2242. The story focuses heavily on themes of guilt, personal failing, and penance. The conflict revolves around two main concepts: Man vs. Himself (Internal conflict) and Man vs Man (External conflict). The internal conflicts focus on many of the characters' inner demons and how each of them deal with the scars of the past. The external conflict centers around a mysterious criminal organization called Nexus that conducts human trafficking. There are three groups of main characters. The first group belong to a vigilante mercenary organization called Ab Aeterno. Titus, Venna, and Benjamin are Achilles team. This team is a part of Ab Aeterno's special forces branch which is designated Demon Stalkers. Their goal and mission is to perform assassinations, abductions, and destabilization operations on criminal organizations throughout the solar system. Their current mission places them directly in the path of Nexus. Titus interacted with them in his past and they seem to have unlimited reach, resources, and power. As the team faces this threat, old wounds will surface and dangerous connections to the past will emerge. The second group of characters are on the Mars colony. Randal Page is an analyst for a talent scout company on Mars. He is faced with the reality that the company he thought he was working for is in fact Nexus. His story centers around his coming to realize the duplicity of the company he works for and then his response to the startling realization of his own ignorant involvement. Also on Mars is a woman named FaRarra Njokko. She is a Nexus sex slave in a brothel on Mars and is known by the stage name of Stardust. She is striving to escape when her path crosses with Randal. The final main character is Preston Coretel. He is a monk with a mysterious and shady past. He is on the run from Nexus in more ways than one. He is seeking sanctuary on an abandoned monastery space station in order to avoid agents of Nexus and to atone for his previous involvement with Nexus.
8 198 - In Serial49 Chapters
Rate The Ship (Countryhumans edition)
Art cover by: clowningon on Instagram
8 161 - In Serial45 Chapters
Friendly Sex {{ GeorgeNotFound }}
In which they had fun together, maybe too much fun, but the public eye weighed down heavy on both of themOrIn which she questioned her meaning in his life Whilst he just wanted to hold her close and see her smileShe is his escape, and he plans to keep her a secret, even if it breaks them apart.A Georgenotfound x OC fanfictionStarted: April 21st 2022Finished:
8 136
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
