《Ding-dong(Season 1)(Completed)》(41)စကားများကြခြင်း

Advertisement

ရှောင်းကျန့်တို့ တဲရှိတဲ့နေရာကို ပြန်ရောက်တော့ ဖန်မုဟန်တို့က မရောက်သေးပေ။ဒီနေရာရဲ့အချိန်က မူလကမ္ဘာကလိုဆိုရင် သိပ်မကြာခင်မှာ ည၆နာရီလောက်ကို ရောက်တော့မည်ဖြစ်ကာ မှောင်လည်းမှောင်တော့မှာဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် ရှောင်းကျန့် ဖန်မုဟန်တို့အတွက် စိုးရိမ်သွားသည်။မတော်တဆလမ်းပျောက်နေတာဆိုရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။

"ရိပေါ်...ငါတို့ သူတို့ကို ထွက်ရှာသင့်လား"

"အမှန်အတိုင်းပြောရရင်တော့ မရှာသင့်ဘူး...ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် မကာကွယ်နိုင်သေးတာ သူတို့ကို သွားရှာတာက သွားသေသလိုဘဲ"

"ဒါဆို သူတို့ကို ပစ်ထားလိုက်ရမှာလား...ရိပေါ်... အဲ့တာဆို ငါက တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တဲ့သူ ဖြစ်မသွားဘူးလား"

"ရှောင်းကျန့်....ဒီလောကကြီးမှာ လူတိုင်းက တစ်မျိုးမဟုတ်တစ်မျိုးတော့ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ကြတယ်လေ...ငယ်ရွယ်တဲ့ကလေးတွေက သူတို့အရမ်းကြိုက်တဲ့စားစရာတွေဆို သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးဆိုရင်တောင် မကျွေးချင်ဘူး...သူတို့ကျွေးချင်ခဲ့ရင်တောင် အများကြီးစားမှာကိုတော့ မလိုလားကြဘူးလေ...သူတို့က ကလေးတွေမို့ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တယ်ဆိုတဲ့စကားက ကြီးလွန်းတာကြောင့် 'ဒီကလေးက စိတ်ပုပ်လိုက်တာ၊သူ့မှာအများကြီးရှိတာကိုတောင် မကျွေးချင်ဘူး'လို့ဘဲ ပြောခဲ့ကြမှာ...ဒါပေမဲ့ ဒါက တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တာဘဲမလား...ဆင်းရဲပြီး ရိုးသားကြိုးစားကြတဲ့ကျောင်းသားတွေ...ပညာသင်ဆုရဖို့ အပြိုင်ကြိုးစားကြတယ်...သူတို့က ပညာသင်ဆုကို သူတို့ကိုယ်တိုင်ဘဲ ရချင်တာ...အခြားလူကို မရစေချင်ဘူး...ဒါပေမဲ့ သူတို့မတွေးတာက ကျန်တဲ့ကြိုးစားနေကြတဲ့ကျောင်းသားတွေကလည်း သူတို့လို အဆင်မပြေတဲ့သူတွေချည်းဘဲလေ...သူတို့က သူတို့ကိုယ်တိုင်အတွက်ဘဲ စဥ်းစားနေရလို့ အခြားလူကို ထည့်မသွင်းပေးနိုင်ပေမဲ့ ဒါကလည်း တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တာဘဲလေ"

"ရိပေါ်...မင်းပြောတာတွေက မှန်တယ်ဆိုပေမဲ့ မှားနေတယ်...အခြားသူငယ်ချင်းတွေကို သူအရမ်းကြိုက်တဲ့မုန့်မကျွေးချင်တဲ့ကလေးက သူ့ရဲ့အခြားမုန့်တွေကိုတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေကို ကျွေးမှာဘဲလေ...ဒါက တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တယ်ဆိုတာထက် သူက သူတန်ဖိုးထားရတဲ့အရာတွေကို သူစိမ်းတွေကို မပေးချင်တာ...အဲ့တာကြောင့် သူ့ရဲ့သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးဆိုတာက သူ့အတွက် အရေးကြီးတဲ့သူမဟုတ်လို့ဘဲ...သူ့အတွက်အရေးကြီးရင် သူ့ရဲ့မုန့်အကုန်ကိုတောင် သူပေးလိုက်လိမ့်မယ်...ပြီးတော့ ပညာသင်ဆုရဖို့ကြိုးစားနေတဲ့ကျောင်းသားတွေ...သူတို့က သူတို့ရဲ့ပြိုင်ဘက်တွေလည်း သူတို့လိုလူမျိုးတွေဆိုတာကို သိပေမဲ့ လက်လျှော့လိုက်ရင် အရင်ဆုံးဒုက္ခခံစားရမှာက သူတို့ကိုယ်တိုင်ဘဲလေ...ပြီးတော့ အရည်းအချင်းနဲ့ယှဥ်ပြိုင်ကြတာ...ညံ့တဲ့သူကတော့ ကျရှုံးမှာဘဲ...ဒါက တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တယ်ဆိုတာထက် ယှဥ်ပြိုင်တာ...တကယ်လို့ အဲ့ဒီထဲက ကျောင်းသားတစ်ယောက်မှာပေါ့...သူ့ပြိုင်ဘက်က သူအရမ်းချစ်ရတဲ့သူဖြစ်နေရင်တော့ အလျှော့ပေးကောင်းပေးလိမ့်မယ်...ဘာလို့ဆို သူ့ရဲ့တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်မှု ဒါမှမဟုတ် ယှဥ်ပြိုင်မှုက သူ့ရဲ့အချစ်လောက်အရေးမကြီးလို့ဘဲ"

"ကျန့်...ကိုယ်နားလည်ပြီ...မင်းရဲ့တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်မှုက မင်းရဲ့တန်းဖိုးထားရတဲ့သူငယ်ချင်းတွေအတွက်တော့ အရေးမပါဘူးမလား"

"အွန်း...ရိပေါ်...မင်းငါ့ကို နားလည်ပေးမယ်မလား"

"ကိုယ်နားလည်ပေးနိုင်ပါတယ်...ဒါပေမဲ့ မနာလိုတော့ ဖြစ်မိတယ်...မင်းက ကိုယ့်အပေါ်ဆို တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်သလောက် သူငယ်ချင်းတွေအတွက်ကျတော့ အသက်တောင်ပေးရဲတယ်လေ"

ရှောင်းကျန့် သူ့ကို စိတ်ဆိုးသွားတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကို ဖက်လိုက်ပြီး ရှင်းပြလိုက်သည်။

"ရိပေါ်...အကယ်၍ သူတို့နေရာမှာ မင်းဆိုရင် ငါအခုလိုတောင် အခြားလူတွေနဲ့တိုင်ပင်နေမှာမဟုတ်ဘူး...ချက်ချင်းဘဲ ပြေးရှာမိမှာ...ငါက မင်းအပေါ် တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တာကို ဆိုးမိတာလို့ နာမည်တပ်ထားတာကြောင့် ငါ့လုပ်ရပ်တွေအကြောင်း သေချာမတွေးမိလိုက်ဘူး...တောင်းပန်ပါတယ်"

ဝမ်ရိပေါ်က တုတ်တုတ်မှမလှုပ်တာကြောင့် ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် အော်ငိုတော့သည်။

"အီးဟီး...ငါက ပါးစပ်က လျှောက်ပြောနေရုံဘဲကို အတည်ကြီးမှတ်စရာလားလို့...ရွတ်...ငါက မင်းကို ပစ်ထားခဲ့မဲ့ပုံစံပေါက်နေလို့လား...ပြီးတော့ မင်းက ငါ့ကို တကယ်မချစ်ဘူးဘဲ...ငါက နည်းနည်းပါးပါးလေး ဆိုးမိတာကို အထအနကောက်တယ်...နောက်ဆို ငါ့ကို ဘယ်တော့မှချီမပြေးနဲ့တော့...သေရင်သေပါစေ ပစ်ထားခဲ့လိုက်...ဒါဆို ငါလည်း တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ရာ မကျတော့ဘူး...အခုလည်း မင်းမလိုက်ခဲ့နဲ့...ငါ့ဘာသာငါသွားမယ်"

ရှောင်းကျန့်ဟာ ပြောပြီးတာနဲ့ တောထဲကို ပြေးသွားတော့သည်။ဝမ်ရိပေါ်ကတော့ သက်ပြင်းအသာချကာ နောက်ကနေ လိုက်သွားရတော့သည်။သူ့ရဲ့အသည်းအသက်လေးကို တစ်ယောက်တည်းလွှတ်ဖို့ ဘယ်လိုစိတ်ချနိုင်ပါ့မလဲ။ပြီးတော့ အသည်းအသက်ကလည်း နည်းနည်းပါးပါးလောက် ရူးကြောင်ကြောင်ဖြစ်နေတာမို့ ပိုဆိုးသေးသည်။

ရှောင်းကျန့် သူ့အနောက်ကနေ ပါလာတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ကိုကြည့်ပြီး ပြောလိုက်ပြန်သည်။

"ရိပေါ်...ငါမင်းကိုချစ်တယ်ဆိုတာ သိတယ်မလား...အဲ့တာကြောင့် ငါမင်းကို မသေစေချင်ဘူး...ငါ့နောက်မလိုက်လာခဲ့ပါနဲ့...ငါ့အရှေ့မှာ မင်းတစ်ခုခုဖြစ်မှာကို ငါမမြင်ချင်ဘူး"

"ရှောင်းကျန့်...မင်းလေးရဲ့မျက်နှာမှာလေ ကိုယ်လိုက်လာလို့ ပျော်နေတာထင်းနေတာဘဲ...မင်းကိုချစ်မိထဲက မင်းဘယ်လိုနေနေ ကိုယ်အားလုံး ဖြည့်ဆည်းပေးမှာ..ပြီးတော့ မင်းရဲ့အကြောင်းကို ကိုယ်သိပြီးသားပါ...မင်းက ပေါတောတောတွေပြောနေပေမဲ့ စိတ်ထားအရမ်းကောင်းတာကို"

ရှောင်းကျန့်ရဲ့ မိုးပြိုနေသလို ဟန်ဆောင်ထားတဲ့မျက်နှာဟာ ချက်ချင်းပြောင်းလဲသွားပြီး ဝမ်ရိပေါ်အပေါ်ကို ခုန်တက်လိုက်ကာ ဝမ်ရိပေါ်ပါးအား ဆက်တိုက်နမ်းတော့သည်။

"မင်းက အကောင်းဆုံးဘဲ ရိပေါ်... ငါမင်းကို အရမ်းချစ်တယ်"

ဝမ်ရိပေါ် ရှောင်းကျန့်စကားကြောင့် ပြုံးလိုက်သည်။သို့သော် ကောင်းကင်ကိုကြည့်လိုက်တော့ မျက်မှောင်ကျုံ့မိသွားသည်။ရှောင်းကျန့်လည်း သူ့နည်းတူဖြစ်သွားသည်။

"ငါတို့စကားများနေတာနဲ့ မှောင်တောင်သွားခဲ့ပြီ".

ပတ်ဝန်းကျင်က တဖြည်းဖြည်းချင်းမှောင်သွားကာ ရှောင်းကျန့်တို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မမြင်နိုင်တော့သည်အထိ မဲမှောင်သွားတော့သည်။

Part (42)ဆက်ရန်....

Zawgyi

ေရွာင္းက်န့္တို႔ တဲရွိတဲ့ေနရာကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဖန္မုဟန္တို႔က မေရာက္ေသးေပ။ဒီေနရာရဲ႕အခ်ိန္က မူလကမၻာကလိုဆိုရင္ သိပ္မၾကာခင္မွာ ည၆နာရီေလာက္ကို ေရာက္ေတာ့မည္ျဖစ္ကာ ေမွာင္လည္းေမွာင္ေတာ့မွာျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္ ဖန္မုဟန္တို႔အတြက္ စိုးရိမ္သြားသည္။မေတာ္တဆလမ္းေပ်ာက္ေနတာဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

"ရိေပၚ...ငါတို႔ သူတို႔ကို ထြက္ရွာသင့္လား"

"အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ မရွာသင့္ဘူး...ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ မကာကြယ္နိုင္ေသးတာ သူတို႔ကို သြားရွာတာက သြားေသသလိုဘဲ"

"ဒါဆို သူတို႔ကို ပစ္ထားလိုက္ရမွာလား...ရိေပၚ... အဲ့တာဆို ငါက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့သူ ျဖစ္မသြားဘူးလား"

Advertisement

"ေရွာင္းက်န့္....ဒီေလာကႀကီးမွာ လူတိုင္းက တစ္မ်ိဳးမဟုတ္တစ္မ်ိဳးေတာ့ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၾကတယ္ေလ...ငယ္႐ြယ္တဲ့ကေလးေတြက သူတို႔အရမ္းႀကိဳက္တဲ့စားစရာေတြဆို သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးဆိုရင္ေတာင္ မေကြၽးခ်င္ဘူး...သူတို႔ေကြၽးခ်င္ခဲ့ရင္ေတာင္ အမ်ားႀကီးစားမွာကိုေတာ့ မလိုလားၾကဘူးေလ...သူတို႔က ကေလးေတြမို႔ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ဆိုတဲ့စကားက ႀကီးလြန္းတာေၾကာင့္ 'ဒီကေလးက စိတ္ပုပ္လိုက္တာ၊သူ႕မွာအမ်ားႀကီးရွိတာကိုေတာင္ မေကြၽးခ်င္ဘူး'လို႔ဘဲ ေျပာခဲ့ၾကမွာ...ဒါေပမဲ့ ဒါက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တာဘဲမလား...ဆင္းရဲၿပီး ရိုးသားႀကိဳးစားၾကတဲ့ေက်ာင္းသားေတြ...ပညာသင္ဆုရဖို႔ အၿပိဳင္ႀကိဳးစားၾကတယ္...သူတို႔က ပညာသင္ဆုကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ဘဲ ရခ်င္တာ...အျခားလူကို မရေစခ်င္ဘူး...ဒါေပမဲ့ သူတို႔မေတြးတာက က်န္တဲ့ႀကိဳးစားေနၾကတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကလည္း သူတို႔လို အဆင္မေျပတဲ့သူေတြခ်ည္းဘဲေလ...သူတို႔က သူတို႔ကိုယ္တိုင္အတြက္ဘဲ စဥ္းစားေနရလို႔ အျခားလူကို ထည့္မသြင္းေပးနိုင္ေပမဲ့ ဒါကလည္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တာဘဲေလ"

"ရိေပၚ...မင္းေျပာတာေတြက မွန္တယ္ဆိုေပမဲ့ မွားေနတယ္...အျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကို သူအရမ္းႀကိဳက္တဲ့မုန့္မေကြၽးခ်င္တဲ့ကေလးက သူ႕ရဲ႕အျခားမုန့္ေတြကိုေတာ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေကြၽးမွာဘဲေလ...ဒါက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ဆိုတာထက္ သူက သူတန္ဖိုးထားရတဲ့အရာေတြကို သူစိမ္းေတြကို မေပးခ်င္တာ...အဲ့တာေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးဆိုတာက သူ႕အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့သူမဟုတ္လို႔ဘဲ...သူ႕အတြက္အေရးႀကီးရင္ သူ႕ရဲ႕မုန့္အကုန္ကိုေတာင္ သူေပးလိုက္လိမ့္မယ္...ၿပီးေတာ့ ပညာသင္ဆုရဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြ...သူတို႔က သူတို႔ရဲ႕ၿပိဳင္ဘက္ေတြလည္း သူတို႔လိုလူမ်ိဳးေတြဆိုတာကို သိေပမဲ့ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရင္ အရင္ဆုံးဒုကၡခံစားရမွာက သူတို႔ကိုယ္တိုင္ဘဲေလ...ၿပီးေတာ့ အရည္းအခ်င္းနဲ႕ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကတာ...ညံ့တဲ့သူကေတာ့ က်ရႈံးမွာဘဲ...ဒါက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တယ္ဆိုတာထက္ ယွဥ္ၿပိဳင္တာ...တကယ္လို႔ အဲ့ဒီထဲက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္မွာေပါ့...သူ႕ၿပိဳင္ဘက္က သူအရမ္းခ်စ္ရတဲ့သူျဖစ္ေနရင္ေတာ့ အေလွ်ာ့ေပးေကာင္းေပးလိမ့္မယ္...ဘာလို႔ဆို သူ႕ရဲ႕တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈ ဒါမွမဟုတ္ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈက သူ႕ရဲ႕အခ်စ္ေလာက္အေရးမႀကီးလို႔ဘဲ"

"က်န့္...ကိုယ္နားလည္ၿပီ...မင္းရဲ႕တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈက မင္းရဲ႕တန္းဖိုးထားရတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ေတာ့ အေရးမပါဘူးမလား"

"အြန္း...ရိေပၚ...မင္းငါ့ကို နားလည္ေပးမယ္မလား"

"ကိုယ္နားလည္ေပးနိုင္ပါတယ္...ဒါေပမဲ့ မနာလိုေတာ့ ျဖစ္မိတယ္...မင္းက ကိုယ့္အေပၚဆို တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သေလာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္က်ေတာ့ အသက္ေတာင္ေပးရဲတယ္ေလ"

ေရွာင္းက်န့္ သူ႕ကို စိတ္ဆိုးသြားတဲ့ ဝမ္ရိေပၚကို ဖက္လိုက္ၿပီး ရွင္းျပလိုက္သည္။

"ရိေပၚ...အကယ္၍ သူတို႔ေနရာမွာ မင္းဆိုရင္ ငါအခုလိုေတာင္ အျခားလူေတြနဲ႕တိုင္ပင္ေနမွာမဟုတ္ဘူး...ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေျပးရွာမိမွာ...ငါက မင္းအေပၚ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တာကို ဆိုးမိတာလို႔ နာမည္တပ္ထားတာေၾကာင့္ ငါ့လုပ္ရပ္ေတြအေၾကာင္း ေသခ်ာမေတြးမိလိုက္ဘူး...ေတာင္းပန္ပါတယ္"

ဝမ္ရိေပၚက တုတ္တုတ္မွမလႈပ္တာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္တစ္ေယာက္ ေအာ္ငိုေတာ့သည္။

"အီးဟီး...ငါက ပါးစပ္က ေလွ်ာက္ေျပာေန႐ုံဘဲကို အတည္ႀကီးမွတ္စရာလားလို႔...႐ြတ္...ငါက မင္းကို ပစ္ထားခဲ့မဲ့ပုံစံေပါက္ေနလို႔လား...ၿပီးေတာ့ မင္းက ငါ့ကို တကယ္မခ်စ္ဘူးဘဲ...ငါက နည္းနည္းပါးပါးေလး ဆိုးမိတာကို အထအနေကာက္တယ္...ေနာက္ဆို ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့မွခ်ီမေျပးနဲ႕ေတာ့...ေသရင္ေသပါေစ ပစ္ထားခဲ့လိုက္...ဒါဆို ငါလည္း တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ရာ မက်ေတာ့ဘူး...အခုလည္း မင္းမလိုက္ခဲ့နဲ႕...ငါ့ဘာသာငါသြားမယ္"

ေရွာင္းက်န့္ဟာ ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ေတာထဲကို ေျပးသြားေတာ့သည္။ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ သက္ျပင္းအသာခ်ကာ ေနာက္ကေန လိုက္သြားရေတာ့သည္။သူ႕ရဲ႕အသည္းအသက္ေလးကို တစ္ေယာက္တည္းလႊတ္ဖို႔ ဘယ္လိုစိတ္ခ်နိဳင္ပါ့မလဲ။ၿပီးေတာ့ အသည္းအသက္ကလည္း နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနတာမို႔ ပိုဆိုးေသးသည္။

ေရွာင္းက်န့္ သူ႕အေနာက္ကေန ပါလာတဲ့ ဝမ္ရိေပၚကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္ျပန္သည္။

"ရိေပၚ...ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ သိတယ္မလား...အဲ့တာေၾကာင့္ ငါမင္းကို မေသေစခ်င္ဘူး...ငါ့ေနာက္မလိုက္လာခဲ့ပါနဲ႕...ငါ့အေရွ႕မွာ မင္းတစ္ခုခုျဖစ္မွာကို ငါမျမင္ခ်င္ဘူး"

"ေရွာင္းက်န့္...မင္းေလးရဲ႕မ်က္ႏွာမွာေလ ကိုယ္လိုက္လာလို႔ ေပ်ာ္ေနတာထင္းေနတာဘဲ...မင္းကိုခ်စ္မိထဲက မင္းဘယ္လိုေနေန ကိုယ္အားလုံး ျဖည့္ဆည္းေပးမွာ..ၿပီးေတာ့ မင္းရဲ႕အေၾကာင္းကို ကိုယ္သိၿပီးသားပါ...မင္းက ေပါေတာေတာေတြေျပာေနေပမဲ့ စိတ္ထားအရမ္းေကာင္းတာကို"

ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ မိုးၿပိဳေနသလို ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့မ်က္ႏွာဟာ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲသြားၿပီး ဝမ္ရိေပၚအေပၚကို ခုန္တက္လိုက္ကာ ဝမ္ရိေပၚပါးအား ဆက္တိုက္နမ္းေတာ့သည္။

"မင္းက အေကာင္းဆုံးဘဲ ရိေပၚ... ငါမင္းကို အရမ္းခ်စ္တယ္"

ဝမ္ရိေပၚ ေရွာင္းက်န့္စကားေၾကာင့္ ၿပဳံးလိုက္သည္။သို႔ေသာ္ ေကာင္းကင္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕မိသြားသည္။ေရွာင္းက်န့္လည္း သူ႕နည္းတူျဖစ္သြားသည္။

"ငါတို႔စကားမ်ားေနတာနဲ႕ ေမွာင္ေတာင္သြားခဲ့ၿပီ".

ပတ္ဝန္းက်င္က တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေမွာင္သြားကာ ေရွာင္းက်န့္တို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မျမင္နိုင္ေတာ့သည္အထိ မဲေမွာင္သြားေတာ့သည္။

Part (42)ဆက္ရန္....

    people are reading<Ding-dong(Season 1)(Completed)>
      Close message
      Advertisement
      You may like
      You can access <East Tale> through any of the following apps you have installed
      5800Coins for Signup,580 Coins daily.
      Update the hottest novels in time! Subscribe to push to read! Accurate recommendation from massive library!
      2 Then Click【Add To Home Screen】
      1Click