《♦ Our lies ♦ [Complete]》10-р хэсэг ( Үүрд ... )
Advertisement
Тэхён гараараа нүүрээ даран хэвтэж байтал түүний утсанд зурвас ирэх нь тэр.
Утсаа ширтэхдээ амаа чихэндээ хүртэл инээмсэглэж байлаа.
Тэрээр хариугаа бичиж дуусан тааз руу ширтэн
Тэхён: би ирээдүйн төлөө санаа зовохгүй ээ. Гээд утсаа аван А-Ён руу залгаж эхлэлээ.
~~~~~
Миний талаас
Тэхёнтой ярингаа орон дээрээ хэвтэж байлаа. Тэр ч бас орон дээрээ хэвтэж байсан юм. Түүний хоолой сөөнгөтөж, үе үе эвшээлгэх нь эгдүүтэй сонсогдож байв.
Яаж ийм хүн тийм том том тэмцээнд орж, тэр том гэмтэлийг ард гарсан юм болоо гэж гайхаж байсан юм.
Түүний хоолой цаашлан сонсогдхоо болиход нь би инээмсэглээд
Би: сайхан амраарай! Тэхёнаа ... Гээд утсаа салган хөнжилдөө шургалаа.
-
Өглөө эрт хичээлтэй болхоор өмнөхөөсөө ч илүү эрт сэрэн үсээ янзлаж бас нүүрээ хөнгөн будаад гэрээс гархад Тэхён ахлах ангийн үеийг санагдуулхаар гадаа хүлээн зогсож байлаа.
Тэхён: өглөөний мэнд
Би: өглөөний мэнд! Хичээлийн цаг асуугаагүй байж яаж мэдэж ирсэн юм.
Тэхён: хүлээж байвал гарч ирэх л байх гэж бодсон юм. Санаснаас эрт гарч ирлээ шүү
Би: хүүхэд шиг гэдэг нь
Тэхён: би чамтай хамт алхахыг хүссэн юм. Гээд гараа сунгахад нь би түүний гараас хөтлөхөд тэр инээмсэглэн
Тэхён: өнөөдөр үнэхээр хөөрхөн харагдаж байна. Ммм би юу гэх гэсэн бэ гэхээр А-Ён дандаа хөөрхөн харагддагч өнөөдөр илүү хөөрхөн байна л гэх гэсийн ... Гэхэд нь би инээмсэглээд
Би: чи өчигдөр миний хоолойг сонсоод л унтаад өгсөн юм уу? Гэхэд тэр миний хөтлөсөн гарыг халаасандаа хийгээд
Тэхён: өчигдөр цас орсон болхоор жавартай байна шүү!
Би: гэхдээ алхахад таарчихсан юм шиг санагдаж байна
Тэхён: автбусанд суухгүй бол хоцрох нь ... Гэв. Бид автобусанд суухад автобус битүү чигчилдсэн рүмүүстэй байлаа. Тэхён намайг хамгаалан зогсох нь намайг догдлуулж орхилоо. Нүүр минь цээжинд нь таарч түүнрүү хархад тэр төв царай гарган хөдлөхгүй зогсох гэж бас намайг хамгаалах гэж хичээж байв. Би түүнийг налан нүдээ анин зогсход намайг унагахгүй гэсэндээ тэр нэг гараараа бэлхүүсээр минь тэврэсэн юм.
Биднийг сургууль дээр ирхэд хичээл орход 10 минут дутуу байлаа. Тэхён үсийг минь оролдонгоо
Advertisement
Тэхён: оройн хоол хамт идэх үү?
Би: болзоо юм уу?
Тэхён: бараг л ...
Тэхён: тэгвэл би орой гэрээс чинь очиж авье гээд духан дээр минь үнсэх нь тэр.
Тэхёнаас салан ангидаа орж ирхэд Жин гэх өнөөх залуу сууж байлаа. Тэр намайг харсан даруйдаа над руу харан даллах нь тэр.
Би түүний хажууд очин суугаад толгойгоо бөхийлгөн
Би: сайн байна уу? Сайн сууж байсан уу?
Жин: сайн. Чи сайн сууж байсан биздээ.
Би: мхн. Гэж хэлээд хичээлээ гаргаж ирэн суулаа.
Удалгүй багш орж ирхэд ангийн шуугиан намдав.
Дэлгэцэн дээр багшийн заах сэдэв гарч багш түүнийгээ дэлгэрүүлэн зааж байлаа.
Хичээлээ зааж дуусган гэрлээ асаахад оюутнуудын нүд гэрэлд гялбаж, унтаж байсан хүүхдүүд ч нойрноосоо сэргэцгээж байв.
Багш: за ингээд миний заах хичээл энэ хүрээд дуусаж байгаа бөгөөд дараагийн хичээлээс эхлээд хичээл дуустал багаараа лекц тавих болно. Лекц хамгийн багадаа 10минут хамгийн ихдээ 30 минут байх болно. За багаа олчихоод надаас ирж лекцийн сэдэвээ аваарай гээд гараад явчихлаа.
Жин: 2лаа нэг баг болох уу?
Би: тэгье
Бид багшийн өрөөнд орж сэдвээ сонгочихоод ангид орж ирэн хичээлээ бэлдэх цонхтой цагуудаа таарууллаа.
Би: сонбэ та кэндогоор хичээлэлдэг юм уу?
Жин: тиймээ. Би бэлтгэлтэй чи очиж үзэх үү? Сургуулийн хажууханд
Тэгээд ч чи цонхтой цагтай юм байна шдээ
Би: тэгий л даа. Цонхтой цагаараа хийх юмгүй байсын гээд сонбэ рүү харан малийлаа.
Бид сургуулиас гаран нээх холдсонгүй! Түүний кэндогийн газар ирхэд Жин сонбэ намайг танхим руу оруулан суулгаад өөрөө яваад өгөв.
Удалгүй танхимд кэндо хувцастай хүүхдүүд орж ирэн газар бохирон сууцгаж, дасгалжуулагч нэр дуудхад 2 2роо гарч ирэн дасгалжуулагч дохио өгхөд гартаа барих модоороо тулалдаж байлаа.
Нийт 20 тамирчин 10 тулаан болох байв. Жин сонбэ 4т тулалдаж, ялалт байгуулсан юм.
Сонбэ бид 2 түүний бэлтгэлээс гарч ирэн буцаж сургууль дээр ирэн кофе уухаар автомат машин дээр ирцгээлээ.
Би: та үнэхээр мундаг юм аа
Жин: сонирхогчийн төвшинд бол сайн шүү гээд надад кофе авч өгөөд
Би: тийм гэж үү? Надад бол мэргэжлийн тамирчин шиг л санагдлаа.
Advertisement
Жин: үгүй дээ гээл инээлээ. Тэрээр бугуйн цагаа хараад
Жин: би ажилтай болхоор ингээд явлаа. Аан нээрэн утасны дугаараа солилцох хэрэгтэй байх гэлээ.
Бид дугаараа солилцсоны дараа тэр яваад өгөх нь тэр.
Би дараагийн хичээл орох ангид орж ирхэд Ина аль хэдийнээ ирчихсэн байхын хараад түүний хажууд очин
Би: ингэж нэг уулзах гэж
Ина: би завгүй эмэгтэй шүү
Би: вуа юу хийгээд вэ?
Ина: цагийн ажил
Би: би ч гэсэн хиймээр л байна
Ина: хий л дээ. Зөндөө олддог шдээ
Би: тэгвэл хайж үзнээ
Сүүлийн цагаа таран суниалгасаар ангиас гарч ирхэд
Ина: чи манай ажил дээр очих уу?
Би: уучлаарай, би өнөөдөр болзоотой
Ина: өө тийм гэж үү? Тэгвэл дараа ирээрэй! Гэв.
Би түүнд толгой дохин хариу өгөхдөө Тэхён руу хариу бичиж байлаа.
Ина: та 2 байнга мэссэжээр харилцах юм аа. Тэгээд юу ярьдаг юм бэ
Би: бидний ярианы сэдэв гэсэн юм байхгүй. Бид бүх л төрлийн зүйл ярьдаг
Ина: гоё юм аа. Атаархчихлаа
Би: найз залуутай бол л доо. Гэхэд зүгээр л инээмсэглэлээ.
-
Гэртээ орж ирэн үсээ угааж янзлаад дараа нь өмсөх хувцасаа сонгох гэж хэдэн цаг тольны өмнө эргэлдэнэ.
Дүү: таньд өмсчихөөр юм нэг ч алгаа
Би: тийм байна. Ахх
Дүү: хэт албаных биш зүгээр л юбка болон цамц өмсвөл яаж байна
Би: тэр нь дээр юм байна
Дүүгийнхээ зөвөлсөнөөр хувцаслан Тэхёныг хүлээн суулаа. Тэхён удалгүй ирсэн гэдгээ зурвасаар хэлхэд нь би баярлан доош бууж байтал дүү намайг зогсоон
Дүү: ийм тэнэг шдээ. Та эмэгтэй нь байж бага зэрэг үнэд орооч. Түүнийг хүлээлгэ за гэлээ.
Түүнийг тэгж хэлхэд би гал тогоо орж жимсний шүүс уун жигнэмэг идчихээд хархад 10 минут өнгөрсөн байв.
Гадуур хувцасаа өмсөөд хамгийн сүүлд гутлаа өмсөн гарч очход Тэхён өдөр боогон уулздаг тэр залуу шиг инээмсэглэн зогсож байлаа.
Тэхён өөрийнхөө ард байх машин руу заан
Тэхён: би машинтай болсон болхоор дахин автобус хүлээх шаардлагагүй болсон
Би: би чамайг машин барьж чаддаг гэж бодоогүй юм байна бас мөнгө
Тэхён: аххх А-Ён минь дээ. Би аль 16 насандаа сурчихсан бас мөнгөний тухайд би маш олон гадны тэмцээнд орж байсаныг мартаагүй биздээ гээд машиныхаа хаалгыг нээж өгөх нь тэр.
Бид явсаар зоогийн газар ирэн дотогш орход Тэхён аль хэдийнээ ширээ захиалсан байв.
Зөөгч бидний захиалгыг авсаныхаа дараа дарс хундагадаж өгөн явхад
Тэхён: би дараа жил их сургуульд орох гэж байгаа
Би: аль сургууль
Тэхён: энэ жил дахин шалгалт өгөөд л сургуулиа сонгоно доо
Би: тийм байхнээ.
Бид ойр зуурын зүйлс ярин сууж байхад бидний захиалга ирлээ.
Би түүний хүүхэд шиг ааш занд илүү ихээр татагдаж, хамтдаа илүү удаан хамт баймаар санагддаг болчихсон юм.
Хэрвээ бид мэссэжлэхгүй бас уулзахгүй удвал надад гунигтай санагдаж түүнийг санадаг болчиж.
Бид хооллож дууссаны дараа дарс ууцгааж, нүүр минь улайж эхлэхэд
Тэхён: бид гарах хэрэгтэй бололтой гээд намайг дагуулан гарч бид түүний машинд суун хүн цөөнтэй машин зогсоолд ирхэд би бараг л унтаж байлаа.
Тэхён зүүн хацранд минь хүрч эрхий хуруугаараа илж байв.
Бидний бие биеэн рүүгээ ширтэлцэж байсан ч зовхи минь хүнд санагдана.
Тэхён гараа аван дараа нь арагш болгож өгөөд
Тэхён: унтах юм уу?
Би: анияа~ би зүгээр байна
Тэхён: тэгвэл би чамд өгөх юм байна гэхэд нь түүнрүү хархад гараа атгасан хэвээр над сунгаж удалгүй гараа дэлгэхэд алганаас нь улаан шигтгээтэй зүүлт унжих нь тэр.
Тэхён: би охидуудад ямар зүүлт таалагддаг тухай мэдэхгүй энэ зүүлтийг авхын тулд маш их судласан шүү! Энэ улаан шигтгээ нь анар гэдэг чулуу бас анар чулуу үүрд үргэжлэх хайрыг бэлэгддэг. Ер нь эрэгтэйчүүд алдахыг хүсэхгүй үүрд хамт байхыг хүссэн эмэгтэйдэн өгдөг гэхэд Тэхён ичсэн байртай харагдсан ч би түүнрүү нуруугаа харуулан үсээ холдуулаад
Би: зүүлгээд өг гэлээ.
Тэхён зүүлтийг минь зүүлгэж өгхөд би түүн рүү хархад тэр хацранд минь дахин гараа хүргээд аажим аажимаар над руу ойртон
Тэхён: би чамтай хамт үүрд хамт байхыг хүсэж байна А-Ёнаа. Би~би чамд сайн. Үгүйээ би чамд хайртай! Чиний төсөөлж байгаагаас ч илүү их гэхэд нь би юу ч хэлсэнгүй зүгээр л түүнрүү ширтэнэ.
Тэхён ямар ч эргэлзээгүй уруулан дээр минь үнсэж, түүний үнсэлт тийм гэхийн аргагүй хүчтэй байлаа.
---MN4EVER---
Advertisement
- In Serial581 Chapters
Kuma Kuma Kuma Bear
Yuna, a 15 years old girl started playing the world’s first VRMMO. She has earned billions of yen in stocks. She confines herself in her house playing the game without going to school. Today, a huge update has arrived. She obtains a non-transferable rare bear outfit. But the equipment is so embarrassing that she can’t wear it even in the game. Furthermore, when she answers the survey regarding the new update and relaunches the game, she appears in unknown forest in a bear outfit. Where is this? Email from God? Different world? If she wears the bear outfit she’s a cheat, if she takes it off she’s a normal girl. Her adventure starts just like that. Yuna began doing as she liked.
8 554 - In Serial207 Chapters
A Journey of Black and Red
A conversation with a handsome stranger leaves Ariane chained in a cellar with a strange affliction. She soon discovers that the darkness of the nineteenth century’s Deep South hides many dangers. Mages, wolf shifters and the humans who hunt them play a risky game where to stumble is to die, all under the amused gaze of the apex predators of the supernatural world: vampires. It is never healthy to attract the gaze of the aristocracy of the night. It takes much to survive in this merciless world, but Ariane will not let that deter her. The southern belle has a bite, and she is willing to learn and to grow in this hostile new world. She will use whatever means necessary to reclaim her freedom, be it guile, charm, or those intriguing new instincts that make blood so delectable. This is a story of vampires as I believe they should be, with their strengths and weaknesses, with their remnants of humanity and the beast inside. Updates every Friday. Mind the tags. Cover by Antti Hakosaari: https://www.artstation.com/haco Special thanks to Svensonsen for getting me started, as well as Omi Nya, Jemima, my patrons and you dear readers, for the support.
8 171 - In Serial45 Chapters
The Timebender
What would do your typical, totally normal human when it gets summoned by a being that can only be classified as a Divinity to another world. This is the story of a man who thought that the Arcane Record was a game and was surprised to find the reality of the universe. We are not alone, there are more. Maybe identical, maybe different. Maybe friends, maybe enemies. Only one thing is sure, and that is his fucked [Status]
8 405 - In Serial6 Chapters
Soul's Curtain
The mortal land bordered by two worlds, one of immortals and the other of ceaselessness. As Illias Finn remains bound within the cell of an abandoned prison the curtain calls its chosen to descend into it's embrace. To be honest I will just write and upload whenever i feel like it, but if i find it getting relative success I can try write a bit more. This will just be a write, read then upload kind of thing for me while i try to flesh out more worldbuilding. I'm pretty novice when it comes to writing just a few years of secondary english under my belt but hardly any of that's creative. NGL, a lot of this world building is inspired by Tower of God or other fiction i have read, especially the tower-like setting.
8 200 - In Serial18 Chapters
The Journey's of an uninterested person
A man, immortal yet not, never aging, never ending. A victim of deaths callous rejection, stuck in time, until the end of the world only to repeat for eternity. is given a chance, a gift to enter a new world, a new universe, an escape from the limits of his world. Knowledge is his passionno, his driveafter losing it all far too many timeswhat can a man who has seen everything do in a universe dominated by beings whose emotions are their reasons to live.what can a man who finds cruelty and kindness equally the same in his jaded view do?
8 111 - In Serial150 Chapters
Number 7
The Cataclysm. The end of the world. When one wakes up in a world destroyed with rot and overtaken by the undead, survival should be one's number 1 priority. However survival is no longer an option. As he awakens one day, Marcus finds that he is no longer alone in this world. Ever. [It is only through experiencing death and destruction... that you will truly know the meaning of suffering.] [And the demented nature of humanity.] [And what better place to experience such things... than in a world which has been ruined?] This is the story of a man and a monster. [Man and monster... are they not one and the same?] This is the story of Number 7.
8 106

