"LET'S ORDER," Pinagmasdan ko ang istriktong mukha ni Paula habang pinapasadahan ng tingin ang menu. Gano'n na lang kasi ang pagkawala niya ng mood nang makita niyang nandito si Abigael.

Tinignan ko si Diego na paminsan minsan ay nakikipag-usap ka Abby bago ko ibinaba ang tingin sa menu.

Pero hindi ko naman binasa dahil kabisado ko na ito. Noong kinukulit pa kasi ako ni Caleb ay dito kami madalas na kumakain.

"The usual?" Nagulat ako nang biglang bumulong ito sakin. Ngumiti naman ako at tumango.

"Yup. And rice na rin, gutom ako, e." He nodded bago hinaplos ang kamay ko at pinalaruan 'yon.

Naramdaman kong parang ang bigat ng pakiramdam ko. Nang tignan ko si Diego ay matalim ang tingin samin. Nagtaas ako ng kilay bago ko binalingan ng tingin si Paula.

"Pau, may calamares ba dito? Noong nakaraang linggo ko pa kasi gustong kumain no'n," Nanunuya kong tinignan si Diego. "Sabi kasi sakin ng kakilala ko bibilhan niya ako pero hindi naman."

Kumunot ang noo ni Paula pero tumango parin siya.

"Yes, meron. You want that?" Tumango ako.

Biglang humagikgik si Abby kaya nalipat ang tingin ko sakanya. Pinalo pa nito ang braso ni Diego bago humagikgik na parang tanga.

Nagtawag na ako ng waiter para matigil siya sa kalandian niya. Sinabi nila ang mga order nila habang tahimik lang ako dahil si Caleb ang nagsabi ng order ko.

Tinignan ko si Paula na ngayon ay kinakalikot na ang phone niya. Yung dalawa naman ay naguusap. Binalingan ko ng tingin si Caleb.

Ngumiti ako sakanya bago humilig sa balikat niya. Hilong hilo ata ako sa byahe dahil gusto ko na ring matulog.

"You okay?" He caressed my face.

"Yes,"

Nang dumating ang order namin ay ako pa ang naunang kumuha. Kanina kasi bago kami umalis ay hindi ako nakakain masyado dahil nga badtrip ako kay Diego.

Paminsan minsan ay kinakausap ako ni Caleb pero tipid lang ang sagot ko. Nahalata niya sigurong gutom ako kaya hindi niya na ako kinulit.

Actually, halos lahat naman kami ay tahimik. Round table kasi itong inupuan namin. Hindi ko mapigilang mag-angat ng tingin sa dalawa dahil nakita kong humagikgik yung babae.

Pinigilan ko ang sariling umirap nang malandi nitong hinampas ang braso ng kumakaing si Diego. I gritted my teeth because of too much irritation.

Why is she doing that? Hindi ba niya nakikitang kumakain ang asaw--- ang boss ko?!

Mukhang naramdaman niya ang talim ng tingin ko sakanya kaya bumaling ang tingin niya sakin. Nag-angat ako ng kilay sakanya pero mapang-asar lang siyang ngumisi. Sinipa ako ni Paula sa ibaba ng table pero hindi ako nagpatinag.

Huwag lang akong lokohin ng babaeng 'to dahil sasamain siya sakin. Masama pa naman ang mood ko.

"Oh, you're my boyfriend's secretary, right?" Tinignan nito si Paula. "And my boyfriend's hotel staff?"

I saw how Diego swallowed nang magtanong ang girlfriend niya. I closed my fist. So, sila pala? Hanggang ngayon? I thought... Nevermind. Ano pa bang aasahan ko kay Diego?

"Yes," Pinilit kong ngumiti pero ewan ko ba at wala akong kangiti ngiti nang sinabi ko 'yon.

Wala siyang idea na ako ang dating asawa ni Diego.

"Great! What did you guys do there?" Sumeryoso ang mukha ni Diego sa gilid.

Ngumisi ako.

"Oh, you won't be able to relate even if I explain it to you," Unti unting napanis ang ngiti niya. Pinagpatuloy ko naman ang pagkain.

Tinignan ko si Caleb na seryosong nakikinig ang kumakain. Ngumuso ako bago ko pinatong ang kamay ko sa hita niya. Bahagya siyang napatalon sa gulat dahil sa ginawa kong 'yon.

Mahinang tumawa si Paula habang umayos naman ng upo si Diego at sumimangot. Iniwas ko ang tingin sakanya. I don't really care at all.

"You okay?" Malambing kong tanong kay Caleb. Hinawakan niya rin ang kamay kong nasa hita niya. He caressed it gently as he nodded. Napangiti rin ako.

"I'm fine," Tinignan niya yung tempura na nag-iisa na lang. Patapos na din kasi kami kumain.

He was about to get it nang tusukin din 'yon ni Diego. Mariin akong napalunok sabay tingin kay Paula na mukhang tensyonado rin. Tingin ko ay nakita niyang wala sa mood si Diego.

"I will have this," Sambit ni Diego pero hindi inalis ni Caleb ang tinidor niya doon.

"No," Muntik nang malaglag ang panga ko sa sinabi ni Caleb.

Diego smirked kahit na mukhang hindi siya natutuwa.

"Why not?"

"I will give this to Zia," Unti unting nawala ang ngisi ni Diego.

Tinignan niya yung tempura. Napalunok ako nang maalala kong favorite niya 'yon. Noong mag-asawa pa kasi kami ay lagi siyang nagpapa-order nito. At ngayon, halos siya na ang umubos.

Inalis niya ang tinidor niya doon. Hindi ko alam pero biglang kumirot ang dibdib ko sa ginawa niya.

Kinuha naman 'yon ni Caleb at nilagay sa plato ko. May sinabi pa siya pero hindi ko na naintindihan dahil nanatili ang tingin ko kay Diego na nakatingin sa malayo.

I licked my lips bago ko tinignan ang tempura.

Walang pagdadalawang isip kong sinaksak 'yon ng tinidor at nilipat sa plato ni Diego. I heard Paula's gasp because of what I did. Caleb and Abby looks shocked, too. Lalo na si Diego.

"W-why?" Umiwas ako ng tingin.

"I'm full and I don't want to eat it," Naghanap ako ng waiter at sumenyas ng 'bill-out' Nakuha nito agad ang ibig kong sabihin at tumango.

Hindi ko tinignan ang kahit sino sakanila. Kinalikot ko na lang ang phone ko pero nakita kong kinain na 'yon ni Diego. Ngumuso ako para pigilan ang ngiti.

Naglabas ako ng card nang nand'yan na ang bill.

"I will pay," Sambit ni Diego pero agad umiling si Caleb.

"No, I will be the one who will pay." Asungot nito.

Umirap ako at sinuksok na ang card doon sa itim at ibinigay sa waiter. May pinapindot at pinapirmahan pa ito sakin bago ko tuluyang nabayaran.

I looked at Paula and nod. Tumayo siya kaya tumayo na rin ako.

"It's already paid. Let's go." Sambit ko.

Nauna na kami ni Paula lumabas. Bigla akong nakaramdam ng antok at gustong gusto ko na umuwi sa condo at matulog.

"Antok ka, girl?" Natatawa niyang tanong. Tumango naman ako agad.

Maya maya ay nand'yan na yung tatlo. Kahit anong pilit kong hindi tignan si Diego at Abigael ay hindi ko magawa. Nahuli ko ring nakatingin sakin si Diego.

Ngumiti ako sakanya.

"Thank you," Napatitig pa siya sakin bago tumango.

"You're welcome. Thank you for giving me enough time to spend more time with you," Nag-init ang gilid ng mata at ilong ko sa sinabi niya. Parang anumang oras ay iiyak ako.

Litong lito yung katabi niya sa sinabi ni Diego.

Ngumiti ako ulit at tumango.

"Okay, see you tomorrow."

Tumalikod na ako agad dahil hindi ko na napigilang pa ang luha ko na agad ko ring inalis dahil kasama ko pa si Caleb. Ako pa ang naunang pumasok sa sasakyan nito.

Tahimik lang kaming bumyahe papunta sa condo ko. Wala ako sa mood makipag-usap at mas gusto ko na lang umiyak.

Tulala ako buong byahe. Kung hindi pa ako kakalabitin ni Paula ay hindi ako magiging mula sa pagkakatulala. I looked at Caleb na nakatingin rin sakin.

"You rest first," Lumapit siya sakin at hinalikan ako sa noo. Tumango ako at ngumiti.

"Thank you..."

Lumabas na kami ni Paula pagkatapos naming magpa-alam. Si Paula na ang humila sa maleta ko paakyat sa condo ko.

Unti unting uminit ang gilid ng mata ko at pati na rin ang ilong. Pagkapasok pa lang namin sa condo ko ay halos mapaluhod ako sa sobrang panghihina. But of course, Paula was so fast that she hold me to stay still.

Pero kahit gano'n ay napaluhod parin ako kaya nasama siya.

She hugged me tighter when I started to cry.

Alam kong alam niya kung sino ang iniiyakan ko ngayon. Hindi siya nagsalita at nanatili lang akong yakap. I was crying so hard to the point that I couldn't speak.

"Paula..." Hikbi ko. Hinahagod niya ang likod ko pero hindi 'yon naging sapat para tumahan ako. "Tapos na kami... na-grant na yung annulment namin, Paula."

"Shh... everything will be okay, Zia."

"Paula, mahal na mahal ko siya..." Sumubsob ako lalo sakanya. "Mahal na mahal ko parin siya. And he told me that he loves me, too. Gusto niyang magsimula kami ulit, but I just can't. Ang sakit sakit parin."

Inalis niya ang mga luha ko pero kahit anong alis niya ay hindi 'yon matigil.

"Sa halos dalawang linggong nando'n kami sa Palawan, araw-araw ang hirap sakin. Hirap na hirap akong pigilan ang sarili kong sabihin sakanyang mahal ko rin siya."

I covered my face habang inaalala yung mga nangyari samin sa Palawan.

"I never stop loving him. Gusto kong sabihin sakanya na mahal ko siya pero natatakot ako, Paula. You know how much I trusted him and then, he just... dropped me. I'm so scared that that will happen again."

Bigla ko pang naalala ang girlfriend niya kaya mas lalo akong naiyak.

"Ayan ka na naman e. I don't want to see you miserable again, Zia." Pati siya ay naiyak na rin sa hitsura ko. "Please... 'wag mong gawin 'to sa sarili mo."

She stayed with me all day. Sinabihan niya na lang ang boyfriend niya na dito siya sakin matutulog.

I really want to tell her what exactly happened between me and Diego. Pati yung mga ginawa at nangyari samin ay gusto kong ikwento sakanya pero wala ako sa mood.

Maliban kasi sa masakit ang mata ko kakaiyak, nahihilo at inaantok rin ako.

I fell asleep hugging my best friend.

---

I woke up the next day nang wala na siya. But she left me a note, saying na umuwi siya sa condo nila ng jowa niya para doon na magbihis at magkita na lang daw kami sa trabaho.

Antok na antok ako kagabi pero ang aga ko namang nagising.

Naligo na lang din ako para mawala ang antok. I wore pencil skirt and a long sleeve polo. Hinayaan ko ring nakalugay ang buhok ko bago ko kinuha ang bag ko.

Wala akong kailangang dalhin dahil nasa opisina na lahat ang gamit niya at yung sakin. I just have to bring myself.

Hindi na ako kumain ng breakfast. Doon na lang siguro. Gusto ko kasing maunang pumasok kesa doon kay Diego. I tsked.

When I arrived the Rivera's Hotel and Resort, wala pa si Diego pero nando'n na si Paula. Sinabi kong ayos na ako dahil ayos naman na talaga ako.

I just ordered a food breakfast for me. Pero bago ako kumain ay naisipan kong timplahan muna ng kape si Diego.

I entered his office. He's not here yet, huh. Baka pagod?

Inilapag ko ang kape sa coffee table niya nang hindi ko sinasadyang makita ang picture frame na nakalagay sa lamesa niya na bahagyang nakatalikod.

Out of curiosity, ihinarap ko 'yon only to see that it was our wedding picture.

Me wearing a simple dress and him wearing his button down white shirt. Kinuha ko 'yon para mas titigan. I can still clearly remember what happened on this day and of course, our honeymoon.

I caressed our picture. Hindi ko mapigilang mapait na ngumiti.

Wrong move ata na hinayaan kong maging good wife ako sakanya. Sa tingin ko ay ako pa tuloy ang mas apektado sa nangyayari samin. I'm scared that I will lose myself again. Mabuti na lang at papakasalan ko na Caleb.

"What are you doing here?"

"Shit!"

Nabitawan ko ang picture frame na 'yon sa gulat ko nang may magsalita mula sa likod ko which is Diego!

"What the hell?!" Nagmamadali siyang lumapit sakin. Akala ko kung anong gagawin niya pero bigla siyang lumuhod. Tumungo ako para makita ang ginawa niya.

My eyes widened nang makita kong basag na ang picture frame ng wedding picture namin!

"Oh my, God!" Yumuko ako para subukang kuhanin 'yon pero inilayo niya sakin at tumayo nang maayos.

He glared at me habang kabang kaba naman ako. He's mad, I know. I bit ny lower lip. I want to say sorry, but I can't speak and I don't know why.

"What are you doing here? Nakabasag ka pa tuloy!" Bulyaw niya.

"S-sorry. Dinalhan lang naman kita ng kape---"

"I don't need your coffee, Crizia! Isa pa, nandito na ba ako para magdala ka ng kape? Look what you have done! Nabasag mo pa ito!" Feeling ko maiiyak na ako sa sigaw niya.

"Sorry talaga, Diego. Gusto ko lang magdala ng kape para mainitan---"

"Nagdala ka lang pala ng kape, bakit kailangan mong makielam sa gamit ko? Seriously? Ito pa talaga ang binasag mo?" I swallowed. "Zia, alam kong hindi na tayo mag-asawa but it doesn't mean na hindi ko na pwedeng gawin frame itong wedding picture natin."

Umiling ako agad.

"No! It's perfectly okay with me na gamitin mo parin siya. N-nagulat lang ako kaya---"

Tinalikuran niya ako kaya natigil rin ako sa pagsasalita.

"Whatever. Just leave." Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya.

"Diego---"

"We are working together and I am your boss. You must stop calling me by my name, Miss Secretary." Natulala ako sa sinabi niya. Humarap siya sakin. "You may now leave."