《The Poor Female Lead Can't Take Anymore!(Realm-5)[Myanmar Translation]》Chapter - 95
Advertisement
[Unicode]
{ဒါက ကျွန်မရဲ့ဝမ်းကွဲအစ်ကိုအတွက် ကျွန်မပြင်ပေးထားတဲ့ တင်တောင်းပစ္စည်းပါ}
"မင်္ဂလာအချိန်ရောက်လာပြီ။ သတို့သားက ဘာလို့ နွားပေါ်မှာပဲ ထိုင်နေသေးတာလဲ?"
ဟယ့်တာ့ဟွားက စူးစိုက်ကြည့်ကာဆိုသည်။
ဝမ်ရူဟွားက သူ့ကို အရေးမလုပ်ဘဲ နဥ်ရှုကိုသာ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြည့်လာ၏။ နဥ်ရှုက ချက်ပင်းပင်လျှောက်လှမ်းလာသည်။
"ဝမ်းကွဲအစ်ကို၊ အစ်ကို နွားပေါ်ကဆင်းပြီး ရိုးရာဓလေ့အတိုင်း ဒူးထောက်အရိုအသေပေးရမယ့်အချိန်ရောက်တော့မယ်။"
"ငါ ဟယ့်ရှောင်ဟွားကို လက်ထပ်မှာမဟုတ်ဘူးလို့ အရင်တည်းက ပြောခဲ့ပြီးသား။"
ဝမ်ရုဟွားရဲ့အသံက စိတ်ရှုပ်နေပုံပေါ်သော်လည်း သူက တစ်စုံတစ်ရာကို မျှော်လင့်နေပုံဖြင့် နဉ်ရှုကိုကြည့်နေလေ၏။
ထိုအချိန်တွင် ဟယ့်တာ့ဟွားကတော့ ဝမ်ရူဟွားကို လူသတ်ချင်နေသည့်အကြည့်တို့ဖြင့် ကြည့်လာသည်။ ရွာလူကြီးရဲ့မျက်နှာက မည်းမှောင်သွားကာ သူက ဝမ်ရူဟွားကို နွားပေါ်ကဆွဲချပြီး ဧည့်ခန်းမဆီခေါ်လာဖို့ လူတစ်ယောက်ကို အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
ဝမ်ရူဟွားက ရုန်းကန်ချင်ခဲ့သော်လည်း သူ့လို အားနည်းတဲ့စာသင်သားတစ်ယောက်က အလုပ်ကြမ်းတွေလုပ်လာခဲ့ရတဲ့ရွာသားတစ်ယောက်ကိုမရုန်းနိုင်ပေ။ အထူးသဖြင့် သူ ဒဏ်ရာလည်းရထားချိန်မှာပင်။
ဝမ်ရူဟွားမှာ ရိုးရာဓလေ့များကိုလုပ်ဆောင်ဖို့ အတင်းအကြပ်ဖိအားပေးခြင်းခံရ၏။ 'အခမ်းအနား ပြီးမြောက်ပါပြီ'ဆိုတဲ့စကားကိုကြားလိုက်ရချိန်၌ သူ့နှလုံးသားထဲက တစ်စုံတစ်ရာ ပေါက်ကွဲသွားကာ စိတ်ခံစးချက်တို့ ဗလာဖြစ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
နဥ်ရှုသည်ကား ဒေါသကြောင့်နီရဲနေသည့် ဝမ်ရူဟွား၏မျက်နှာထက်တွင် ခံစားချက်ပေါင်းစုံ ဖြတ်ပြေးသွားသည်ကို ကြည့်နေခဲ့၏။ သူ့မျက်နှာထက်မှာ ပေါ်မလာတဲ့ တစ်ခုတည်းသောခံစားချက်က ပျော်ရွှင်မှုပင်။
သူမက လမ်းလျှောက်လာကာ ရွာလူကြီးကို ချိုမြိန်စွာပြုံးပြသည်။
"ရွာလူကြီးရှင့်၊ ကျွန်မရဲ့ဝမ်းကွဲအစ်ကိုကို ရွာလူကြီးရဲ့ဂရုစိုက်ပေးမှုအောက်မှာ ထားခဲ့ပါတော့မယ်။ ဒါက ကျွန်မ ဝမ်းကွဲအစ်ကိုအတွက် ပြင်ပေးထားတဲ့ တင်တောင်းပစ္စည်းပါ။ ဝမ်းကွဲအစ်ကိုရဲ့အသက်ကိုကယ်ခဲ့တဲ့ဂျင်ဆင်းက ရှင့်ရဲ့ တန်ဖိုးအရှိဆုံးအရာလို့ ကျွန်မကြားလိုက်ရလို့ နောက်ထပ် ဂျင်ဆင်းတစ်ခုထပ်ဝယ်ပေးဖို့ မြို့ကို လူတစ်ယောက် အထူးတလည်စေလွှတ်လိုက်တာပါ။"
နဥ်ရှုက ယွဲ့လန်လက်ထဲက ဂျင်ဆင်းကိုယူကာ ရွာလူကြီးဆီလွှဲပေးလိုက်သည်။ ရွာလူကြီးက သေတ္တာကိုဖွင့်လိုက်ပြီး ဂျင်ဆင်းရဲ့အရည်အသွေးက သူ့မှာရှိတဲ့တစ်ခုနဲ့ သိပ်မကွာခြားတာကိုတွေ့တဲ့အခါ သူ့မျက်နှာထက်မှာ ပျော်ရွှင်မှုက ချက်ချင်းတောက်ပလာ၏။
"ကောင်းပါပြီ၊ ကောင်းပါပြီ၊ အရမ်းကြီး ယဥ်ကျေးနေစရာမလိုပါဘူး။ ဦးလေးတို့က တစ်မိသားစုတည်းပဲလေ၊ ဦးလေးတို့အားလုံးက မိသားစုတွေပါပဲ။"
ဂျင်ဆင်းကို ဝမ်ရူဟွားမြင်တဲ့အခါ သူ့မျက်လုံးတွေက နီရဲသွားကာ သူကပြောလာသည်။
"အရင်က မင်း ဘာလို့ ဂျင်ဆင်းကိုမထုတ်တာလဲ? ဘာလို့လဲ? ဘာလို့လဲ!?"
ပိုင်ချင်ရှန်းသာ ဂျင်ဆင်းကိုစောစောထုတ်လာခဲ့ရင် သူ ဟယ့်ရှောင်ဟွားကို လက်ထပ်ရမှာမဟုတ်သလို ဒီလိုအရှက်ကွဲရမှာလည်းမဟုတ်ဘူး။
သူ(နဉ်ရှု)က ဂျင်ဆင်းကို ဟယ့်မိသားစုဆီ ဒီအတိုင်းပြန်ပေးလိုက်သင့်တာ! သူ(နဉ်ရှု) ဒီလိုလုပ်ရင် ဂျင်ဆင်းလေးတစ်ခုတည်းအတွက်နဲ့ သူ ဒီလိုကြောက်စရာအကြပ်အတည်းထဲ ကျမှာမဟုတ်ဘူး။
နဉ်ရှုက စိတ်ထဲကြိတ်ကာဆိုသည်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အဓိပ္ပာယ်မရှိ ရုန်းကန်နေတဲ့ နင့်ပုံစံကို ငါသဘောကျလို့လေ။
နဉ်ရှုက အံ့အားသင့်သွားသလို ဟန်ဆောင်လိုက်သည်။
"အရင်က ညီမမှာ ဂျင်ဆင်းမရှိဘူးလေ။ ညီမက အစ်ကိုလက်ထပ်တော့မှာမို့ ဂုဏ်ပြုလက်ဆောင်အနေနဲ့ပေးရအောင်ဆိုပြီး ဒါကိုဝယ်ဖို့ လူလွှတ်လိုက်တာ။ ဝမ်းကွဲအစ်ကို၊ ညီမ အမှားလုပ်မိလို့လား?"
ဝမ်ရူဟွားရဲ့နှလုံးသားက ဒေါသတို့ဖြင့် ပူလောင်လို့နေသည်။ သူ သူ့ရင်ဘတ်ကိုကုတ်ခြစ်ကာ ကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်ပြီး အော်ဟစ်ပစ်လိုက်ချင်သည်။ သူသာ သူ့ဒေါသကို ဒီလိုဆက်ချိုးနှိမ်ထားရမယ်ဆို သူရူးသွားတော့မယ်လို့ တွေးလိုက်မိသည်။
ဝမ်ရူဟွားက သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်က အနီရောင်ဖဲပွင့်ကြီးကို ဆွဲဖြုတ်ကာ ကြမ်းပေါ်ပစ်ချလိုက်သည်။
"ခင်ဗျားတို့ဂျင်ဆင်းကို ခင်ဗျားတို့ပြန်ရပြီပဲ။ ဒီတော့ ကျုပ် ဟယ့်ရှောင်ဟွားကို လုံးဝလက်မထပ်ဘူး။"
ရွာလူကြီးရဲ့အမူအရာက အေးစက်သွားသည်။ ဟယ့်တာ့ဟွားက ပြော၏။
"သောက်အယုတ်တမာကောင်! လောင်းမလား? မင်း ဒီခန်းမထဲက အသက်ရှင်ရက် ထွက်သွားနိုင်မလားဆိုတာကြည့်ကြသေးတာပေါ့? မင်း ထွက်သွားနိုင်ရင် ငါ ငါ့မျိုးရိုးကို မင်းမျိုးရိုးနာမည်ပြောင်းပစ်လိုက်မယ်!"
ထိုအချိန်တွင် ဟယ့်ရှောင်ဟွားက သူမရဲ့မျက်နှာအုပ်ဇာပဝါကိုဆွဲဖယ်ကာ ဝမ်ရူဟွားကိုကြည့်လာသည်။ သူမစကားပြောလိုက်ချိန်၌ ပုံမှန်အားဖြင့် ဆွဲဆောင်မှုရှိကာအနီရောင်တောက်နေသောမျက်နှာချေက သူမရဲ့အမူအရာနှင့်အတူ ရက်စက်ခက်ထန်ဟန်ပြောင်းလဲသွားသည်။
"ပါးစပ်ပိတ်ထား၊ ငါတို့ မင်္ဂလာအိပ်ခန်းကို သွားမယ်!"
...
အမှန်တော့ သုံးပိုင်းတင်ပေးဖို့ အစီအစဥ်မရှိဘူး။ ရှေ့က Chapter - 94မှာ Zawgyiမရဘူးပြောနေကြလို့။ အိုင် အသေအချာကိုထည့်ထားတယ်။ ဘာလို့မရတာလဲတော့ မသိဘူး။ libထဲကထုတ်ပြီး ပြန်ထည့်ကြည့်ကြပေါ့။ ဒါပြောဖို့ လာတင်တာ။
...
[Zawgyi]
{ဒါက ကြၽန္မရဲ့ဝမ္းကြဲအစ္ကိုအတြက္ ကြၽန္မျပင္ေပးထားတဲ့ တင္ေတာင္းပစၥည္းပါ}
"မဂၤလာအခ်ိန္ေရာက္လာၿပီ။ သတို႔သားက ဘာလို႔ ႏြားေပၚမွာပဲ ထိုင္ေနေသးတာလဲ?"
ဟယ့္တာ့ဟြားက စူးစိုက္ၾကည့္ကာဆိုသည္။
ဝမ္ရူဟြားက သူ႔ကို အေရးမလုပ္ဘဲ နဥ္ရႈကိုသာ တန္းတန္းမတ္မတ္ၾကည့္လာ၏။ နဥ္ရႈက ခ်က္ပင္းပင္ေလ်ွာက္လွမ္းလာသည္။
"ဝမ္းကြဲအစ္ကို၊ အစ္ကို ႏြားေပၚကဆင္းၿပီး ရိုးရာဓေလ့အတိုင္း ဒူးေထာက္အရိုအေသေပးရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မယ္။"
"ငါ ဟယ့္ေရွာင္ဟြားကို လက္ထပ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ အရင္တည္းက ေျပာခဲ့ၿပီးသား။"
ဝမ္ရုဟြားရဲ့အသံက စိတ္ရႈပ္ေနပံုေပၚေသာ္လည္း သူက တစ္စံုတစ္ရာကို ေမ်ွာ္လင့္ေနပံုျဖင့္ နဉ္ရႈကိုၾကၫ့္ေနေလ၏။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဟယ့္တာ့ဟြားကေတာ့ ဝမ္ရူဟြားကို လူသတ္ခ်င္ေနသၫ့္အၾကၫ့္တို႔ျဖင့္ ၾကၫ့္လာသည္။ ရြာလူႀကီးရဲ့မ်က္ႏွာက မည္းေမွာင္သြားကာ သူက ဝမ္ရူဟြားကို ႏြားေပၚကဆြဲခ်ၿပီး ဧၫ့္ခန္းမဆီေခၚလာဖို႔ လူတစ္ေယာက္ကို အမိန႔္ေပးလိုက္သည္။
ဝမ္ရူဟြားက ရုန္းကန္ခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ႔လို အားနည္းတဲ့စာသင္သားတစ္ေယာက္က အလုပ္ၾကမ္းေတြလုပ္လာခဲ့ရတဲ့ရြာသားတစ္ေယာက္ကိုမရုန္းႏိုင္ေပ။ အထူးသျဖင့္ သူ ဒဏ္ရာလည္းရထားခ်ိန္မွာပင္။
ဝမ္ရူဟြားမွာ ရိုးရာဓေလ့မ်ားကိုလုပ္ေဆာင္ဖို႔ အတင္းအၾကပ္ဖိအားေပးျခင္းခံရ၏။ 'အခမ္းအနား ၿပီးေျမာက္ပါၿပီ'ဆိုတဲ့စကားကိုၾကားလိုက္ရခ်ိန္၌ သူ႔ႏွလံုးသားထဲက တစ္စံုတစ္ရာ ေပါက္ကြဲသြားကာ စိတ္ခံစးခ်က္တို႔ ဗလာျဖစ္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
Advertisement
နဥ္ရႈသည္ကား ေဒါသေၾကာင့္နီရဲေနသည့္ ဝမ္ရူဟြား၏မ်က္ႏွာထက္တြင္ ခံစားခ်က္ေပါင္းစံု ျဖတ္ေျပးသြားသည္ကို ၾကည့္ေနခဲ့၏။ သူ႔မ်က္ႏွာထက္မွာ ေပၚမလာတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာခံစားခ်က္က ေပ်ာ္ရႊင္မႈပင္။
သူမက လမ္းေလ်ွာက္လာကာ ရြာလူႀကီးကို ခ်ိဳၿမိန္စြာၿပံဳးျပသည္။
"ရြာလူႀကီးရွင့္၊ ကြၽန္မရဲ့ဝမ္းကြဲအစ္ကိုကို ရြာလူႀကီးရဲ့ဂရုစိုက္ေပးမႈေအာက္မွာ ထားခဲ့ပါေတာ့မယ္။ ဒါက ကြၽန္မ ဝမ္းကြဲအစ္ကိုအတြက္ ျပင္ေပးထားတဲ့ တင္ေတာင္းပစၥည္းပါ။ ဝမ္းကြဲအစ္ကိုရဲ့အသက္ကိုကယ္ခဲ့တဲ့ဂ်င္ဆင္းက ရွင့္ရဲ့ တန္ဖိုးအရိွဆံုးအရာလို႔ ကြၽန္မၾကားလိုက္ရလို႔ ေနာက္ထပ္ ဂ်င္ဆင္းတစ္ခုထပ္ဝယ္ေပးဖို႔ ၿမိဳ႔ကို လူတစ္ေယာက္ အထူးတလည္ေစလႊတ္လိုက္တာပါ။"
နဥ္ရႈက ယြဲ႔လန္လက္ထဲက ဂ်င္ဆင္းကိုယူကာ ရြာလူႀကီးဆီလႊဲေပးလိုက္သည္။ ရြာလူႀကီးက ေသတၲာကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး ဂ်င္ဆင္းရဲ့အရည္အေသြးက သူ႔မွာရိွတဲ့တစ္ခုနဲ႔ သိပ္မကြာျခားတာကိုေတြ့တဲ့အခါ သူ႔မ်က္ႏွာထက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက ခ်က္ခ်င္းေတာက္ပလာ၏။
"ေကာင္းပါၿပီ၊ ေကာင္းပါၿပီ၊ အရမ္းႀကီး ယဥ္ေက်းေနစရာမလိုပါဘူး။ ၪီးေလးတို႔က တစ္မိသားစုတည္းပဲေလ၊ ၪီးေလးတို႔အားလံုးက မိသားစုေတြပါပဲ။"
ဂ်င္ဆင္းကို ဝမ္ရူဟြားျမင္တဲ့အခါ သူ႔မ်က္လံုးေတြက နီရဲသြားကာ သူကေျပာလာသည္။
"အရင္က မင္း ဘာလို႔ ဂ်င္ဆင္းကိုမထုတ္တာလဲ? ဘာလို႔လဲ? ဘာလို႔လဲ!?"
ပိုင္ခ်င္ရွန္းသာ ဂ်င္ဆင္းကိုေစာေစာထုတ္လာခဲ့ရင္ သူ ဟယ့္ေရွာင္ဟြားကို လက္ထပ္ရမွာမဟုတ္သလို ဒီလိုအရွက္ကြဲရမွာလည္းမဟုတ္ဘူး။
သူ(နဉ္ရႈ)က ဂ်င္ဆင္းကို ဟယ့္မိသားစုဆီ ဒီအတိုင္းျပန္ေပးလိုက္သင့္တာ! သူ(နဉ္ရႈ) ဒီလိုလုပ္ရင္ ဂ်င္ဆင္းေလးတစ္ခုတည္းအတြက္နဲ႔ သူ ဒီလိုေၾကာက္စရာအၾကပ္အတည္းထဲ က်မွာမဟုတ္ဘူး။
နဉ္ရႈက စိတ္ထဲႀကိတ္ကာဆိုသည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဓိပၸာယ္မရိွ ရုန္းကန္ေနတဲ့ နင့္ပံုစံကို ငါသေဘာက်လို႔ေလ။
နဉ္ရႈက အံ့အားသင့္သြားသလို ဟန္ေဆာင္လိုက္သည္။
"အရင္က ညီမမွာ ဂ်င္ဆင္းမရိွဘူးေလ။ ညီမက အစ္ကိုလက္ထပ္ေတာ့မွာမို႔ ဂုဏ္ျပဳလက္ေဆာင္အေနနဲ႔ေပးရေအာင္ဆိုၿပီး ဒါကိုဝယ္ဖို႔ လူလႊတ္လိုက္တာ။ ဝမ္းကြဲအစ္ကို၊ ညီမ အမွားလုပ္မိလို႔လား?"
ဝမ္ရူဟြားရဲ့ႏွလံုးသားက ေဒါသတို႔ျဖင့္ ပူေလာင္လို႔ေနသည္။ သူ သူ႔ရင္ဘတ္ကိုကုတ္ျခစ္ကာ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကၫ့္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ သူသာ သူ႔ေဒါသကို ဒီလိုဆက္ခ်ိဳးႏိွမ္ထားရမယ္ဆို သူရူးသြားေတာ့မယ္လို႔ ေတြးလိုက္မိသည္။
ဝမ္ရူဟြားက သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚက အနီေရာင္ဖဲပြင့္ႀကီးကို ဆြဲျဖဳတ္ကာ ၾကမ္းေပၚပစ္ခ်လိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားတို႔ဂ်င္ဆင္းကို ခင္ဗ်ားတို႔ျပန္ရၿပီပဲ။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္ ဟယ့္ေရွာင္ဟြားကို လံုးဝလက္မထပ္ဘူး။"
ရြာလူႀကီးရဲ့အမူအရာက ေအးစက္သြားသည္။ ဟယ့္တာ့ဟြားက ေျပာ၏။
"ေသာက္အယုတ္တမာေကာင္! ေလာင္းမလား? မင္း ဒီခန္းမထဲက အသက္ရွင္ရက္ ထြက္သြားႏိုင္မလားဆိုတာၾကၫ့္ၾကေသးတာေပါ့? မင္း ထြက္သြားႏိုင္ရင္ ငါ ငါ့မ်ိဳးရိုးကို မင္းမ်ိဳးရိုးနာမည္ေျပာင္းပစ္လိုက္မယ္!"
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဟယ့္ေရွာင္ဟြားက သူမရဲ့မ်က္ႏွာအုပ္ဇာပဝါကိုဆြဲဖယ္ကာ ဝမ္ရူဟြားကိုၾကၫ့္လာသည္။ သူမစကားေျပာလိုက္ခ်ိန္၌ ပံုမွန္အားျဖင့္ ဆြဲေဆာင္မႈရိွကာအနီေရာင္ေတာက္ေနေသာမ်က္ႏွာေခ်က သူမရဲ့အမူအရာႏွင့္အတူ ရက္စက္ခက္ထန္ဟန္ေျပာင္းလဲသြားသည္။
"ပါးစပ္ပိတ္ထား၊ ငါတို႔ မဂၤလာအိပ္ခန္းကို သြားမယ္!"
...
အမွန္ေတာ့ သံုးပိုင္းတင္ေပးဖို႔ အစီအစဥ္မရိွဘူး။ ေရ႔ွက Chapter - 94မွာ Zawgyiမရဘူးေျပာေနၾကလို႔။ အိုင္ အေသအခ်ာကိုထည့္ထားတယ္။ ဘာလို႔မရတာလဲေတာ့ မသိဘူး။ libထဲကထုတ္ၿပီး ျပန္ထည့္ၾကည့္ၾကေပါ့။ ဒါေျပာဖို႔ လာတင္တာ။
...
Advertisement
- In Serial46 Chapters
Re: Evolution Online
Liam was a nobody, whether it was grades or sports or appearance or social life. Not because he didn't have a brain but because his luck was just that bad. However, everything changed when a mysterious game called 'Evolution Online' was suddenly launched. The world he knew changed upside down!There was blood, death, and carnage everywhere. While everyone from small companies and big governments scrambled to get a foothold on this mysterious video game, some people's lives turned for the better and some for the worse.Liam, unfortunately, being the latter, still somehow ended up at the bottom of the barrel. His insignificant life was squished like an insect and his loved ones were destroyed right in front of him. In the end, he was already dead without ever having a single chance to fight back.But his story did not end there. Liam found himself returned back to the time before everything began!Watch as the young man who was once a nobody reaches for the pinnacle of strength and power wreaking havoc on the world that destroyed him once! This time everything will be different! [participant in the Royal Road Writathon challenge]
8 389 - In Serial96 Chapters
God of Eyes
Speaking heresy on my deathbed led me to meet god. Maybe it was a curse, or a blessing, but he decided I would work it off--as one of many gods on another world of magic and sorcery. It wasn't something I intended or was prepared for, but I am willing to work to make the world a better place. Isn't that what a god SHOULD do? Part of the Demonsword Project universe (First Age).
8 176 - In Serial12 Chapters
Eschaton System - A DiceRPG
A young smith apprentice, named Elliot, heads out on his own to explore the wasteland of post-apocalyptic America where the apocalypse was a fantasy world and its system merged with Earth. He navigates his way through the world, discovering more of its past, and discovering more of his own potential. Discord
8 131 - In Serial23 Chapters
Re: Transport to Another World as My Game Character!
The stories about high school students. who asleep while his pc game still on. When he wake up suddenly he was in a fantasy world as his game Character that, he playing for 4 years #Warning! Bad Grammar!
8 222 - In Serial17 Chapters
Ephemeral
After being stolen from his world and deposited on a strange new one Tim is forced to use his strange new abilities to survive. Will constantly shifting powers be enough to overcome the insanity of locusinte?
8 172 - In Serial16 Chapters
Precipice
Man believes in his dreams, his hopes, his prayers. But what if those very prayers led to his downfall? Humanity’s thirst for knowledge and greed for power has left it at the pinnacle of science. At least that’s what Smith believes. Working tirelessly on the ‘Spread Function’, he hopes to usher in a golden age for mankind and to reconnect with his wife and child, victims of his obsession with the Spread Function. The world is not what it once was. Altered forever by ‘The Reckoning’, the survivors of humanity struggle to live on, drifting as nomads or forming small communities, sustained only by their own blood and sweat. This is the world that Esterian is born into. After learning of his father’s death at the hands of one known only as the 'Shadow of Heaven', he vows vengeance. But there are other forces at work as well. The rulers of the land, beings of unimaginable power known only as the ‘Holy Ones’ would twist Esterian’s rage to serve their own perverted motives. So too would the band of rebels called Advaitha, shrouded in mystery, their seemingly noble motive of reclaiming the world for man hiding a much darker agenda.
8 241
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
