《The Poor Female Lead Can't Take Anymore!(Realm-5)[Myanmar Translation]》Chapter - 142
Advertisement
Unicode
လှပသောထွက်ခွာခြင်း
_______________
ချီရှန်းက ယပ်တောင်ကိုကိုင်ကာ အပြုံးနုနုဖြင့်ဝင်လာ၏။ မုယန်မုန့်ကိုမြင်ချိန်၌ ထူးဆန်းလှသောစွဲလန်းနေဟန်ခံစားချက်တို့က သူ့မျက်ဝန်းတွေထဲဖြတ်ပြေးသွားကာ သူက သက်ပြင်းချသည်။
"ထင်တဲ့အတိုင်း မင်းက မုယန်မုန့်ပဲ၊ ဒါပေမယ့် မင်းက ငါ့ကိုလိမ်နေပြီး မဟုတ်ဘူးပဲပြောတယ်။"
ချီရှန်းရဲ့အပြုံးက ပျောက်ကွယ်မသွားပါချေ။
"ဒါပေမယ့် အခုသိတာကလည်း အရမ်းကြီးနောက်မကျသေးပါဘူး။"
နဉ်ရှုက ခေါင်းမော့ကာ ကောင်းကင်ကိုကြည့်လိုက်ပြီး သက်ပြင်းချသည်။ ဘူးညီနောင်ခုနစ်ဖော် စုစည်းသွားခဲ့ပြီ။ နောက်ဇာတ်ကွက်က ဒီမကောင်းဆိုးဝါးဝိဉာဉ် သူမကို အနိုင်ယူကြမယ့်ဇာတ်ကွက်လား?
အပြင်ကနေ ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက်ခြေသံတွေထပ်ထွက်လာပြန်၏။ သိုင်းလောက,ကလူအုပ်ကြီးတစ်အုပ်က ခြံဝင်းထဲဝင်လာသည်။ ရန်နန်ကျူးကိုမြင်သည့်အခါ သူတို့ကအော်သည်။
"ခေါင်းဆောင်၊ ခေါင်းဆောင် အသက်ရှင်နေသေးတာပဲ! ကောင်းလိုက်တာ၊ ခေါင်းဆောင် တစ်ခုခုဖြစ်သွားပြီလို့ ကျုပ်တို့ထင်နေတာ!"
နဉ်ရှုမှာ လူတွေအုံတိုးနေတဲ့ခြံဝင်းကို ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်မိပြီး သူမတော့ တစ်လောကလုံးနဲ့ ရန်သူလုပ်မိပြီလို့ ရုတ်တရက်ခံစားသွားရရှာ၏။
တစ်ခါက မုယန်မုန့်ကို အရိုးထဲစွဲနေအောင်ချစ်ကြတဲ့အမျိုးသားဇာတ်လိုက်တွေက ယခုတော့ဖြင့် သူမကို တစ်စစီစုတ်ဖြဲပစ်ချင်နေသည်အထိ အင်မတန်မုန်းတီးနေကြသည်။
စစ်ထူချင်းယွီ : "ငါ သူ့ကို သေတဲ့အထိ နှိပ်စက်မယ်။"
လော်ကျွင့်ယန် : "ငါ သူ့ကိုသတ်မယ်။"
ချီရှန်း : "ငါ့ကြာပွတ်အောက်မှာ အညံ့ခံလိုက်တော့။"
ဝမ်ရူဟွား : "ငါ သူ့ကိုအဓမ္မကျင့်ပြီးသတ်ပစ်မယ်။"
နတ်ဆေးသမားတော် : "သူက ငါ့တပည့်လေ၊ မသေလို့ရမလား?"
ကုန်းဝူမေ့ : "ငါ့ကို ဖြေဆေးပေး၊ ငါ မင်းအလောင်းကို အကောင်းအတိုင်းထားပေးမယ်။"
ရန်နန်ကျုး : "နတ်ဆိုးဂိုဏ်းရဲ့ဆက်ခံခွင့်တံဆိပ်ပြားကိုထုတ်ပေး၊ ငါ မင်းအသက်ကိုချမ်းသာပေးမယ်။"
ပြီးတော့ အော်ဟစ်နေကြတဲ့သိုင်းပညာရှင်အုပ်စုကြီး။
"ခေါင်းဆောင်၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခေါင်းဆောင် အဲ့စုန်းမရဲ့ပြုစားမှုမှာ ကျရှုံးသွားလို့မရဘူးနော်။ ဒီစုန်းမက သူ့အပြစ်တွေအတွက် အကြိမ်တစ်ထောင်သေသင့်တယ်။"
နဉ်ရှု : ငါလေး အရမ်းတွေကြောက်နေပါပြီနော် →_→
အခု ဘာလုပ်ရမလဲ?
"မမလေး၊ ကျွန်မတို့ မမလေးကိုကယ်ဖို့လာပြီ။"
ယွဲ့လန်က တစ်ကိုယ်လုံးအနက်ရောင်သာဆင်မြန်းထားဆဲဖြစ်သည့် လေးထောင့်မျက်နှာပိုင်ရှင် သက်တော်စောင့်အစ်ကိုကြီးနဲ့အတူ ခြံဝင်းထဲပြေးဝင်လာ၏။
ယွဲ့လန်က နဉ်ရှုရဲ့ရှေ့မှာရပ်ကာ သူမကိုဒိုင်းလိုကာလိုက်ပြီး အော်သည်။
"ရှင်တို့တွေ မမလေးကို ထိခိုက်အောင်လုပ်ဖို့မကြိုးစားနဲ့။"
လျှို့ဝှက်သက်တော်စောင့်က ဘေးဘီကိုဝေ့ကြည့်ကာ နဉ်ရှုကိုပြောလာသည်။
"ကျုပ် ဒီလူတွေကို မနိုင်ဘူး။"
နဉ်ရှု : ...
ဒီမှာရှိနေတဲ့ အမျိုးသားဇာတ်လိုက်အများစုက သိုင်းပညာအရမ်းတော်တယ်။ သက်တော်စောင့်အတွက် တစ်ယောက်လောက်ကိုတားဖို့တောင် ခက်ခက်ရယ်။ ဒီလောက်အများကြီးဆိုရင်တော့ သူက လုံးဝအသုံးမဝင်ဘူး။
နဉ်ရှုက ယွဲ့လန်ကိုမေးလိုက်သည်။
"နင် ဘာလို့ ဒီကိုရောက်လာတာလဲ?"
အမျိုးသားဇာတ်လိုက်တွေ ဘယ်လိုစုစည်းသွားကြတယ်ဆိုတာ သူမ မတွေးတောနိုင်ပေမယ့် တကယ်တော့ ဒီကိစ္စက ဖြစ်လာရမယ့်ကိစ္စပဲဆိုတာတော့ သူမ သိတယ်။ မူလဇာတ်ကြောင်းမှာလည်း ဒီအချိန်လောက်မှာပဲ အမျိုးသားဇာတ်လိုက်တွေစုမိသွားကြပြီး မုယန်မုန့်ကို စပြီးဝေမျှခဲ့ကြတာလေ။ ဒါပေမယ့် အခု သူမက အမျိုးသမီးဇာတ်လိုက်ဖြစ်နေတော့ ဒီလူတွေက သူမကိုသတ်ဖို့ စုဝေးလာကြတယ်။
လူတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြားကကွာခြားချက်က တကယ်ကိုနည်းတာမဟုတ်ဘူးပဲ။
"မမလေး၊ အခု မမလေးက လူတိုင်းသတ်ချင်နေတဲ့ နတ်ဆိုးဂိုဏ်းရဲ့စုန်းမဖြစ်နေပြီ။ ပြီးတော့ နန်းတော်ကလည်း မမလေးကို ဖမ်းမိန့်တွေထုတ်ထားသေးတယ်၊ ဒါကြောင့်မို့ မမလေး ဒီမှာဆိုတာကြားကြားချင်း မမလေးကိုကယ်ဖို့ ကျွန်မတို့ ဒီကို အပြေးလာခဲ့တာ။"
နဉ်ရှု : ပင်ပန်းလိုက်တာ။
သူမက သူမကို သားကောင်တစ်ကောင်လို စူးစိုက်ကြည့်နေကြတဲ့ ယောက်ျားအုပ်ကြီးကိုကြည့်ကာ အသာအယာချောင်းဟန့်၏။
"အားလုံးပဲ၊ ကျေးဇူးပြုပြီး စိတ်ငြိမ်ငြိမ်ထားကြပါ။ ကျွန်မ စကားလေးနည်းနည်းပြောချင်လို့ပါရှင်။"
နဉ်ရှုက လှေကားပေါ်ကဆင်းဖို့လုပ်လိုက်သော်လည်း ခြေချော်သွားတာနဲ့အဆုံးသတ်၏။ ဒုန်းကနဲမြည်သံနဲ့အတူ သူမနောက်စေ့က လှေကားထစ်တွေနဲ့ရိုက်မိသွားတာကို ခံစားလိုက်ရပြီး သူမရဲ့ဝိဉာဉ်က ဒီခန္ဓာကိုယ်ထဲကနေ ကန်ထွက်လာသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။
နဉ်ရှုမှာ လေထဲကနေလှည့်ကြည့်လိုက်မိပြီး မုယန်မုန့်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လှလှလေးမှာ အသက်ရှူရပ်နေပြီဖြစ်ကာ သူမရဲ့ခေါင်းနောက်ကနေ သွေးတွေစီးကျလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
နဉ်ရှု : လီးးးးး....
သူမက ဒီလိုနဲ့ပဲသေသွားတယ်ပေါ့? ဒီလိုနဲ့ပဲ? ကောင်းကောင်းဆိုးဆိုး အနည်းဆုံးတော့ သူတို့တွေက သူမကို သူမနဲ့အတူ တစ်ယောက်ယောက်ကိုဆွဲချသွားခွင့်ပြုသင့်တယ်လေ။ ဒီလိုကြီးသေသွားရတာက တကယ်အကျိုးမရှိဘူးဟဲ့။
...
Zawgyi
လွပေသာထြက္ခြာျခင္း
_______________
ခ်ီရွန္းက ယပ္ေတာင္ကိုကိုင္ကာ အၿပံဳးႏုႏုျဖင့္ဝင္လာ၏။ မုယန္မုန႔္ကိုျမင္ခ်ိန္၌ ထူးဆန္းလွေသာစြဲလန္းေနဟန္ခံစားခ်က္တို႔က သူ႔မ်က္ဝန္းေတြထဲျဖတ္ေျပးသြားကာ သူက သက္ျပင္းခ်သည္။
"ထင္တဲ့အတိုင္း မင္းက မုယန္မုန႔္ပဲ၊ ဒါေပမယ့္ မင္းက ငါ့ကိုလိမ္ေနၿပီး မဟုတ္ဘူးပဲေျပာတယ္။"
ခ်ီရွန္းရဲ့အၿပံဳးက ေပ်ာက္ကြယ္မသြားပါေခ်။
"ဒါေပမယ့္ အခုသိတာကလည္း အရမ္းႀကီးေနာက္မက်ေသးပါဘူး။"
နဉ္ရႈက ေခါင္းေမာ့ကာ ေကာင္းကင္ကိုၾကၫ့္လိုက္ၿပီး သက္ျပင္းခ်သည္။ ဘူးညီေနာင္ခုနစ္ေဖာ္ စုစည္းသြားခဲ့ၿပီ။ ေနာက္ဇာတ္ကြက္က ဒီမေကာင္းဆိုးဝါးဝိဉာဉ္ သူမကို အႏိုင္ယူၾကမယ့္ဇာတ္ကြက္လား?
အျပင္ကေန ရႈပ္ရႈပ္ယွက္ယွက္ေျခသံေတြထပ္ထြက္လာျပန္၏။ သိုင္းေလာက,ကလူအုပ္ႀကီးတစ္အုပ္က ၿခံဝင္းထဲဝင္လာသည္။ ရန္နန္က်ူးကိုျမင္သၫ့္အခါ သူတို႔ကေအာ္သည္။
"ေခါင္းေဆာင္၊ ေခါင္းေဆာင္ အသက္ရွင္ေနေသးတာပဲ! ေကာင္းလိုက္တာ၊ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ခုခုျဖစ္သြားၿပီလို႔ က်ဳပ္တို႔ထင္ေနတာ!"
နဉ္ရႈမွာ လူေတြအံုတိုးေနတဲ့ၿခံဝင္းကို ေဝ့ဝဲၾကၫ့္လိုက္မိၿပီး သူမေတာ့ တစ္ေလာကလံုးနဲ႔ ရန္သူလုပ္မိၿပီလို႔ ရုတ္တရက္ခံစားသြားရရွာ၏။
တစ္ခါက မုယန္မုန႔္ကို အရိုးထဲစြဲေနေအာင္ခ်စ္ၾကတဲ့အမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္ေတြက ယခုေတာ့ျဖင့္ သူမကို တစ္စစီစုတ္ၿဖဲပစ္ခ်င္ေနသည္အထိ အင္မတန္မုန္းတီးေနၾကသည္။
စစ္ထူခ်င္းယြီ : "ငါ သူ႔ကို ေသတဲ့အထိ ႏိွပ္စက္မယ္။"
ေလာ္ကြၽင့္ယန္ : "ငါ သူ႔ကိုသတ္မယ္။"
ခ်ီရွန္း : "ငါ့ၾကာပြတ္ေအာက္မွာ အညံ့ခံလိုက္ေတာ့။"
ဝမ္ရူဟြား : "ငါ သူ႔ကိုအဓမၼက်င့္ၿပီးသတ္ပစ္မယ္။"
နတ္ေဆးသမားေတာ္ : "သူက ငါ့တပၫ့္ေလ၊ မေသလို႔ရမလား?"
ကုန္းဝူေမ့ : "ငါ့ကို ေျဖေဆးေပး၊ ငါ မင္းအေလာင္းကို အေကာင္းအတိုင္းထားေပးမယ္။"
ရန္နန္က်ဳး : "နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ဆက္ခံခြင့္တံဆိပ္ျပားကိုထုတ္ေပး၊ ငါ မင္းအသက္ကိုခ်မ္းသာေပးမယ္။"
ၿပီးေတာ့ ေအာ္ဟစ္ေနၾကတဲ့သိုင္းပညာရွင္အုပ္စုႀကီး။
"ေခါင္းေဆာင္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေခါင္းေဆာင္ အဲ့စုန္းမရဲ့ျပဳစားမႈမွာ က်ရႈံးသြားလို႔မရဘူးေနာ္။ ဒီစုန္းမက သူ႔အျပစ္ေတြအတြက္ အႀကိမ္တစ္ေထာင္ေသသင့္တယ္။"
နဉ္ရႈ : ငါေလး အရမ္းေတြေၾကာက္ေနပါၿပီေနာ္ →_→
အခု ဘာလုပ္ရမလဲ?
"မမေလး၊ ကြၽန္မတို႔ မမေလးကိုကယ္ဖို႔လာၿပီ။"
ယြဲ႔လန္က တစ္ကိုယ္လံုးအနက္ေရာင္သာဆင္ျမန္းထားဆဲျဖစ္သၫ့္ ေလးေထာင့္မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္ သက္ေတာ္ေစာင့္အစ္ကိုႀကီးနဲ႔အတူ ၿခံဝင္းထဲေျပးဝင္လာ၏။
ယြဲ႔လန္က နဉ္ရႈရဲ့ေရ႔ွမွာရပ္ကာ သူမကိုဒိုင္းလိုကာလိုက္ၿပီး ေအာ္သည္။
"ရွင္တို႔ေတြ မမေလးကို ထိခိုက္ေအာင္လုပ္ဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႔။"
လ်ိႈ႔ဝွက္သက္ေတာ္ေစာင့္က ေဘးဘီကိုေဝ့ၾကၫ့္ကာ နဉ္ရႈကိုေျပာလာသည္။
"က်ဳပ္ ဒီလူေတြကို မႏိုင္ဘူး။"
နဉ္ရႈ : ...
ဒီမွာရိွေနတဲ့ အမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္အမ်ားစုက သိုင္းပညာအရမ္းေတာ္တယ္။ သက္ေတာ္ေစာင့္အတြက္ တစ္ေယာက္ေလာက္ကိုတားဖို႔ေတာင္ ခက္ခက္ရယ္။ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးဆိုရင္ေတာ့ သူက လံုးဝအသံုးမဝင္ဘူး။
နဉ္ရႈက ယြဲ႔လန္ကိုေမးလိုက္သည္။
"နင္ ဘာလို႔ ဒီကိုေရာက္လာတာလဲ?"
အမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္ေတြ ဘယ္လိုစုစည္းသြားၾကတယ္ဆိုတာ သူမ မေတြးေတာႏိုင္ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ဒီကိစၥက ျဖစ္လာရမယ့္ကိစၥပဲဆိုတာေတာ့ သူမ သိတယ္။ မူလဇာတ္ေၾကာင္းမွာလည္း ဒီအခ်ိန္ေလာက္မွာပဲ အမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္ေတြစုမိသြားၾကၿပီး မုယန္မုန႔္ကို စၿပီးေဝမ်ွခဲ့ၾကတာေလ။ ဒါေပမယ့္ အခု သူမက အမ်ိဳးသမီးဇာတ္လိုက္ျဖစ္ေနေတာ့ ဒီလူေတြက သူမကိုသတ္ဖို႔ စုေဝးလာၾကတယ္။
လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ၾကားကကြာျခားခ်က္က တကယ္ကိုနည္းတာမဟုတ္ဘူးပဲ။
"မမေလး၊ အခု မမေလးက လူတိုင္းသတ္ခ်င္ေနတဲ့ နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့စုန္းမျဖစ္ေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့ နန္းေတာ္ကလည္း မမေလးကို ဖမ္းမိန႔္ေတြထုတ္ထားေသးတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ မမေလး ဒီမွာဆိုတာၾကားၾကားခ်င္း မမေလးကိုကယ္ဖို႔ ကြၽန္မတို႔ ဒီကို အေျပးလာခဲ့တာ။"
နဉ္ရႈ : ပင္ပန္းလိုက္တာ။
သူမက သူမကို သားေကာင္တစ္ေကာင္လို စူးစိုက္ၾကၫ့္ေနၾကတဲ့ ေယာက္်ားအုပ္ႀကီးကိုၾကၫ့္ကာ အသာအယာေခ်ာင္းဟန႔္၏။
"အားလံုးပဲ၊ ေက်းဇူးျပဳျပီး စိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ထားၾကပါ။ ကြၽန္မ စကားေလးနည္းနည္းေျပာခ်င္လို႔ပါရွင္။"
နဉ္ရႈက ေလွကားေပၚကဆင္းဖို႔လုပ္လိုက္ေသာ္လည္း ေျခေခ်ာ္သြားတာနဲ႔အဆံုးသတ္၏။ ဒုန္းကနဲျမည္သံနဲ႔အတူ သူမေနာက္ေစ့က ေလွကားထစ္ေတြနဲ႔ရိုက္မိသြားတာကို ခံစားလိုက္ရၿပီး သူမရဲ့ဝိဉာဉ္က ဒီခႏၶာကိုယ္ထဲကေန ကန္ထြက္လာသည္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။
နဉ္ရႈမွာ ေလထဲကေနလွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္မိၿပီး မုယန္မုန႔္ရဲ့ခႏၶာကိုယ္လွလွေလးမွာ အသက္ရႉရပ္ေနၿပီျဖစ္ကာ သူမရဲ့ေခါင္းေနာက္ကေန ေသြးေတြစီးက်လာသည္ကို ေတြ့လိုက္ရ၏။
နဉ္ရႈ : လီးးးးး....
သူမက ဒီလိုနဲ႔ပဲေသသြားတယ္ေပါ့? ဒီလိုနဲ႔ပဲ? ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုး အနည္းဆံုးေတာ့ သူတို႔ေတြက သူမကို သူမနဲ႔အတူ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုဆြဲခ်သြားခြင့္ျပဳသင့္တယ္ေလ။ ဒီလိုႀကီးေသသြားရတာက တကယ္အက်ိဳးမရိွဘူးဟဲ့။
...
Advertisement
- In Serial11 Chapters
Minimum Wage Metahuman
Everyone is familiar with the concept of the Gamer - someone with powers that turn their life into a video game. But what happens when everyone has this power? How does one get by in a world where all the superhumans are fantasy characters? When every quest can lead to looking like a lunatic to those around you? Where walkthroughs are a state secret, and dungeons are strategic assets? Well, first, you hide the entire thing and then - you dress it up in spandex.
8 201 - In Serial13 Chapters
Into the Everwood
A former mercenary is imprisoned and brought to the Everwood to serve his sentence. Despite his longing to live a quiet life, he is forced to once again wield his spear for survival in the vast land unknown to those who live outside it. Stranded in the forest, he unwittingly embarks on a journey to find his purpose and see sights that will bring both awe and despair. Perhaps the enchanted fens, arid deserts, frozen moors, and ancient cities will hold the answers he seeks.
8 78 - In Serial9 Chapters
Records of The Last Land
Once the land spread far and wide and the world was bathed in sunshine and life, but, this is not the story of that land. Many say the corruption is a curse called down by Sol when he saw how humanity ravaged the land and how the other gods allowed this to happen, but, this is not sol’s story. The last land is all the druids could save from the corruption and even now, 2000 years later, they fight on however the kingdoms within the last land have forgotten what lies outside and they fight internal wars and struggle for power. Nihe is little more than a tool. Raised to fight in the gladiator arenas as an interesting experiment by his owner he knows little else than fighting. Danen is running from the ker-ja kingdom unsure of what lies ahead but knows he can hide from what is behind him if he joins the druids order. Lara is the genius of the druid fort Hac-Lu regularly boasted about by her father as a one in thousand year genius. Oh how she hates his boasts, hates the gazes of admiration, hates the title and veneration that cost her happiness This is their story
8 280 - In Serial11 Chapters
All In One
Kira a 15-year old boy was bored out of his normal daily boring life, Kira always wanted something interesting in his life but then someday something happens he teleported to...
8 99 - In Serial65 Chapters
The Faction Contributor [Sci-Fi LitRPG]
While casually studying for his upcoming university exam, Aven suddenly felt the world around him start warping. It started with flashes of light appearing from nowhere, quickly escalating into his whole world becoming an absolute mess of flickering pixels and chaotic color flows, as if reality had become a malfunctioning glitched screen. What he could recognize as numbers, letters, and strange symbols flew everywhere around him, obviously trying to form a coherent whole to be displayed before his eyes, but such attempts kept failing, again and again. Before he could even start thinking about how both mesmerizing and absurd this spectacle was, however, it all stopped, as suddenly as it had begun. Accompanying the end of this unique show, 2 things happened. First, knowledge had spontaneously appeared in his mind and he could perfectly understand it, as if it had always been there, just inaccessible. Second, a weird simultaneously hot and cold energy had made its apparition inside his body completely unannounced. Aven had just simply and purely awakened his innate ability and the energy potential of his cells, joining the world of the supers, a minority that had always controlled and protected the world since ancient times, by becoming one of them. *** Do you have a sci-fi itch to scratch? Maybe that story can help~ It’s not a comic story that doesn’t take itself seriously. It’s also not a grimdark story, going to the depth of making sure the environment is the worst one ever. It’s just a serious story, a rational one, one you can comfortably dive into, written by a guy who already got some writing experience by having seriously written more than 2 000 pages of another serious story prior to starting this one. Enjoy *** Update: 3 chapters every week (Friday, Saturday, Sunday) Chapters: Around 3 000 words each.
8 310 - In Serial17 Chapters
late nights ; cody ko
sometimes we want what we can't have
8 129
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
