《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၁၂
Advertisement
Zawgyi
"အစ္ကိုအရင္ကေျပာဘူးတယ္ေလ...
အစ္ကိုကလိုခ်င္တာကိုမရရေအာင္ယူ
တတ္တယ္ဆိုတာ...အခုေတာ့ကြၽန္ေတာ္
တကယ္ယံုသြားၿပီ...အစ္ကိုကေလ
တကယ္ကို...အြန္႔..."
ဒီ၁ခါလဲစကားေလးဆံုးေအာင္ေတာင္
မေျပာလိုက္ရခင္သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေလး
ေတြရိေပၚရဲ႕ငံုေထြးစုပ္ယူစားသံုးခ်င္းခံ
လိုက္ရတယ္...
"အြန္႔...ႁပြတ္...အစ္ကို႔!!!...အြန္႔...လႊတ္...
ႁပြတ္..."
အြန္႔းခ်ိန္က၃မိနစ္ေတာင္မၾကာလိုက္ပါဘူး...
ေ႐ွာင္က်န္႔အတင္း႐ုန္းကာတြန္းထုတ္
တယ္...
"အစ္ကိုရာလုပ္ျပန္ၿပီ..."
"မင္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကကိုယ့္ကိုဆြဲေဆာင္
ေနတာကို...''
"ဆြဲေဆာင္ရေအာင္ကြၽန္ေတာ္က
မိန္းကေလးလား...အစ္ကိုအရင္ေကာင္မေလး ေတြတုန္းကလဲအဲ့လိုပဲလား..."
"ဘယ္ေကာင္မေလးလဲ...ကိုယ့္မွာဘယ္
ေကာင္မေလးမွမ႐ွိဘူး..."
"အဲ့ဒါဆိုအစ္ကိုကေကာင္ေလးေတြကို
ႀကိဳက္တာလား..."
"ေကာင္ေလးလဲမႀကိဳက္ဘူး...ေကာင္မေလး
လဲမႀကိဳက္ဘူး...ေဟာဒီကေ႐ွာင္က်န္႔ဆို
တဲ့မင္း၁ေယာက္ထဲကိုပဲႀကိဳက္တာထက္
ပိုၿပီးခ်စ္မိသြားတာ..."
"ကြၽန္ေတာ့္လိုလူမ်ိဳးကိုဘာေၾကာင့္မ်ား
ဒုကၡ႐ွာၿပီးခ်စ္ခ်င္ေနရတာလဲဗ်ာ...u
"မင္းကကိုယ့္အတြက္ဒုကၡမဟုတ္ဘူးသုခ...
မင္းမ႐ွိရင္ကိုယ့္ဘဝမျပည့္စံုသလိုခံစား
ရတယ္..."
"အစ္ကိုက၁ခ်ိန္ခ်ိန္ၾကရင္မမနဲ႔လက္ထက္
ရမဲ့သူေလဗ်ာ..."
"အဲ့ကိစၥကိုယ့္ဟာကိုယ္ၾကည့္ေျဖ႐ွင္း
လိုက္ပါ့မယ္...မင္းဘာမွစိတ္ပူစရာမလို
ဘူး...ကိုယ့္အခ်စ္ကိုလက္ခံေပးၿပီးမင္းလဲ
ကိုယ့္ကိုျပန္ခ်စ္ေပးလိုက္ရံုေလးပါပဲ..."
"ကြၽန္ေတာ္မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူးဗ်ာ..."
"ေျဖးေျဖးေအးေအးစဥ္းစားပါ...
ကိုယ္အခ်ိန္ေပးပါ့မယ္...မနက္ျဖန္ကိုလို
ခ်င္တဲ့အေျဖလာယူမယ္ေနာ္..."
"ဗ်ာ!!!မနက္ျဖန္!!!...မျမန္လြန္းဘူးလား..."
"ကိုယ့္အတြက္ကေတာ့အရမ္းေတာင္ၾကာ
ေနေသးတယ္..."
"ဒါေပမဲ့..."
"ဝန္းခ်င္!!!..."
"ဟမ္!!!...ဘယ္မွာလဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္
ခ်ိန္ကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီးရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔
ရဲ႕ပါးေလးကို "ရႊတ္..."ခနဲျမည္ေအာင္
နမ္းထည့္လိုက္တယ္...
"အာ...အစ္ကိုညာနမ္းျပန္ၿပီ...မမလဲမ႐ွိပဲ
နဲ႔..."
"ေတြ႔လိုက္သလားလို႔ပါ..."
"အခြင့္ေရးသမားႀကီး..."
"မင္း၁ေယာက္ထဲကိုပဲအခြင့္ေရးယူတာပါ..."
"မမတကယ္လာတာလားလို႔လန္႔သြားတာ
ပဲ..."
ဝန္းခ်င္
"ေ႐ွာင္က်န္႔..."
ေန႔ေျပာေနာက္ၾကည့္ ညေျပာေအာက္ၾကည့္ ဆိုသလိုပဲငွက္ဆိုးထိုးသံၾကား
လိုက္ရပါၿပီ...
ဝမ္ရိေပၚ
"ေ႐ွာင္က်န္႔...ကိုယ္သြားအိပ္ေတာ့မယ္...
မနက္က်ရင္သိတယ္ေနာ္..."
ဟိုဟာမမ်က္ႏွာကိုလံုးလံုးမၾကည့္ခ်င္တာ
နဲ႔အိမ္ထဲျပန္ဝင္သြားတယ္...
ဝန္းခ်င္
"ေ႐ွာင္က်န္႔...ခုနကကိုကိုလား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္မမ..."
ဝန္းခ်င္
"နင္တို႔၂ေယာက္ဘာေတြျပာေနၾကတာ
လဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး..."
ဝန္းခ်င္
"နင္ကိုကိုနဲ႔သိပ္နီးနီးကပ္ကပ္မေနစမ္းနဲ႔
ငါမႀကိဳက္ဘူး..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္...ဟုတ္မမ..."
ဝန္းခ်င္
"ဒါနဲ့BTSအဖြဲ႔အိမ္ေရာက္ေနတယ္ဆို..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ခုေလးတင္ျပန္သြားၿပီေလ..."
ဝန္းခ်င္
"သြားပါၿပီ...ငါ့မွာေတာ့သူတို႔နဲ႔ေတြ႔ခ်င္လြန္း
လို႔အိမ္ကိုအျမန္ျပန္လာခဲ့တာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"မမေန႔ခင္းထဲကဘယ္သြားတာလဲ..."
ဝန္းခ်င္
"ငါ့ဟာငါဘယ္သြားသြား...နင့္$ပိုမပါဘူး...
ပင္ပန္းေနၿပီသြားနားေတာ့မယ္...ငါေရခ်ိဳး
ဖို႔ေရေႏြးစပ္ေပးထား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္ကဲ့..."
ဝန္းခ်င္အိမ္ထဲကိုေကာ့ေတာ့ေကာ့ေတာ့
နဲ႔ဝင္သြားတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲစိတ္ေတြ႐ႈပ္ေထြးစြာနဲ႔ပဲအိမ္
ထဲလိုက္ဝင္လာခဲ့တယ္...
_____________
ေနာက္ေန႔မနက္ခင္းေလး...
ေ႐ွာင္က်န္႔မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာခ်က္ရင္းျပဳတ္
ရင္းနဲ႔၁ေန႔တာကိုစတင္လိုက္တယ္...
ဟင္းရည္ခ်က္ေနရင္း
႐ုတ္တရက္သူ႔ရဲ႕ခါးေဘးကိုလာဖက္တဲ့
လက္၁စံုေၾကာင့္လန္႔သြားကာလက္ထဲ
ကဇြန္းခြက္ေတာင္လြတ္က်သြားတယ္...
"ဘယ္သူလဲ...'
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ရိေပၚျဖစ္ေနတယ္...
"အစ္ကိုဘာလုပ္တာလဲ...၁ေယာက္
ေယာက္ျမင္သြားရင္..."
"ျမင္ျမင္ေပါ့ဘယ္သူလာေျပာရဲလဲ...
ဘယ္သူမွဂ႐ုမစိုက္ဘူး..."
"အစ္ကိုဂ႐ုမစိုက္ေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္ဂ႐ုစိုက္
တယ္...မမသာေတြ႔သြားရင္မလြယ္ဘူး..."
"သူေတြ႔ေတာ့ပိုေကာင္းတာေပါ့..."
"မေကာင္းပါဘူး...မီးဖိုေခ်ာင္ကေနျမန္ျမန္
ထြက္သြားပါ..."
"အေျဖမရေသးဘူးေလ..."
"ေနာက္မွေပးမယ္...ခုျမန္ျမန္ထြက္သြားေပး
ပါ..."
"တကယ္လား..."
"အင္း...အင္း...ျမန္ျမန္သြားပါေတာ့..."
"သြားပါၿပီ..."
မနက္စာစားခ်ိန္...
ရိေပၚတို႔သားဖအျပင္ေ႐ွာင္က်န္႔ရယ္
ဝန္းခ်င္ရယ္အတူစားပြဲ၁ဝိုင္းထဲဝိုင္းထိုင္
ၾကတယ္...
ဝန္းခ်င္
"ေ႐ွာင္က်န္႔...နင္ကအလုပ္သမားေလ...
အိမ္႐ွင္ေတြနဲ႔ထမင္းအတူစားတာျဖစ္သင့္
ရဲ႕လား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဦးေလးဝမ္ကအတူစားခိုင္းလို႔ပါ...အဲ့ဒါဆို
သားမီးဖိုထဲမွာပဲသြားစားေတာ့မယ္ေနာ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ထဖို႔ျပင္လိုက္ေပမဲ့ရိေပၚလက္
ကိုလွမ္းဆြဲကာ...
ဝမ္ရိေပၚ
"ဘယ္မွသြားစရာမလိုဘူး...ဒီမွာပဲထိုင္စား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ကြ်န္ေတာ္ဘယ္မွာစားစားအဆင္ေျပပါ
တယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒါကိုယ့္အိမ္...မင္းကကိုယ့္အပိုင္...
မင္းကိုကိုယ္ကလြဲၿပီးဘယ္သူမွအမိန္႔ေပး
ပိုင္ခြင့္မရိွဘူး...မင္းေန႔တိုင္းကိုယ္တို႔နဲ႔
တူတူ၁ဝိုင္းထဲစားရမယ္...မေက်နပ္တဲ့သူ
႐ွိရင္ထြက္သြား..."
ဝန္းခ်င္ဘက္ၾကည့္ကာေျပာလိုက္တယ္...
ဝန္းခ်င္
"ခ်င္ခ်င္ကအဲ့လိုသေဘာမ်ိဳးေျပာတာမဟုတ္
ပါဘူး...ေ႐ွာင္က်န္႔...မမလြန္သြားလား
ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ရ...ရပါတယ္မမ..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ကဲ...စကားမ်ားမေနၾကနဲ႔စားၾကေတာ့..."
ဝန္းခ်င္
"ကိုကိုဒါေလးစားၾကည့္အရမ္းေကာင္း
တယ္..."
ရိေပၚပန္းကန္ထဲကိုၾကက္သားဖက္ေလး
၁ဖက္တူေလးနဲ႔ညႇပ္ကာထည့္ေပးလိုက္
တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ခ်က္ထားတာေတြနဲ႔မ်က္ႏွာလုပ္
ေနတဲ့ဝန္းခ်င္...
ရိေပၚကအဲ့ဒါကိုတူနဲ့ျပန္ညႇပ္ကာ
ေ႐ွာင္က်န္႔ပန္းကန္ထဲျပန္ထည့္ေပးျပန္
တယ္...
ဝမ္ရိေပၚ
"ေရာ့အသားမ်ားမ်ားစား...အဲ့ဒါမွအား႐ွိမွာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဟုတ္ကဲ့..."
ဝန္းခ်င္၁ေယာက္ၾကည့္ၿပီးေဒါသထြက္
ကာေခါင္းေပၚမွာအေငြ႔၁ေထာင္းေထာင္း
ထြက္လို႔ေနေတာ့တယ္...
ဒယ္ဒီဝမ္ကေတာ့မႏိုင္စိန္သူ႔သားကို
ၾကည့္ၿပီးေခါင္း၁ခါခါျဖင့္...
စားၿပီးေသာက္ၿပီးၾကလို႔ပန္းကန္ေတြေဆး
ၿပီးေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ဝန္းခ်င္ရဲ႕အဝတ္မ်ား
ကိုသူ႔အခန္းထဲယူကာမီးပူတိုက္ေပးလို႔
ေနတယ္...
"က်ီြ..."
တံခါးဖြင့္သံၾကားေတာ့...
"မမအဝတ္ေတြဘီဒိုနားမွာထားခဲ့ပါ..."
အေနာက္ကိုမလွည့္ၾကည့္ပဲေျပာေန
တယ္...
"ဘာလို႔သူ႔အဝတ္ေတြမီးပူတိုက္ေပးေန
Advertisement
တာလဲ..."
"ဟမ္!!!အစ္ကို..."
"သူတိုက္ခိုင္းတာလား..."
"မဟုတ္ပါဘူး...ဘာအလုပ္မွမ႐ွိတာနဲ႔ပ်င္း
ေနလို႔..."
"ပ်င္းရင္တီဗြီၾကည့္ပါလား..."
"မၾကည့္ခ်င္လို႔ေပါ့...အစ္ကိုကြၽန္ေတာ့္ကို
ဘာခိုင္းစရာ႐ွိလို႔လဲ..."
"ဘာမွခိုင္းစရာမ႐ွိဘူး...အေျဖလာေတာင္း
တာ..."
"အေျဖ...ေနာက္မွ..."
"ေနာက္မွျပန္ၿပီလား...ခုေပးေတာ့...မေပး
ရင္ဒီအခန္းထဲကမထြက္သြားဘူး..."
"ကြၽန္ေတာ္ခုမအားေသးဘူးေလ..."
"လက္မအားတာပါးစပ္အားတယ္ေလ...
ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာလိုက္ရံုေလးကို..."
ဝန္းခ်င္
"ေ႐ွာင္က်န္႔နင္႐ွိလား..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"မမပဲ...သူဝင္လာလို႔ဒီအခန္းထဲမွာေတြ႔
သြားရင္ေတာ့ဒုကၡပဲ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"အဲ့ေတာ့လဲမင္းဆီကခ်စ္အေျဖလာေတာင္း တာလို႔ေျပာလိုက္မွာေပါ့..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"အဲ့လိုေျပာလိုက္လို႔ျဖစ္မလား..."
ဝန္းခ်င္
"ဟဲ့ငါဝင္လာၿပီေနာ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...
အာ...ဟိုဘီဒိုႀကီးထဲဝင္ပုန္းေနလိုက္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒါကိုယ့္အိမ္ေလ...ဘာလို႔ကိုယ့္အိမ္မွာ
ကိုယ္ကျပန္ပုန္းေနရမွာလဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"ျမန္ျမန္လာပါဆို..."
ရိေပၚလက္ကိုဆြဲကာ၂ေယာက္လံုးဘီဒို
လဲဝင္ပုန္းၾကတယ္...
ဝန္းခ်င္အခန္းထဲေရာက္ေတာ့...
ဝန္းခ်င္
"ဒီေကာင္ေလးငါ့အဝတ္ေတြမီးပူတိုက္
ခိုင္းထားတာကိုဘယ္သြားေနျပန္ၿပီလဲ
မသိဘူး...BTSအဖြဲ႔ဖုန္းနံပါတ္႐ွိတယ္ဆို
လို႔ယူမလို႔ဟာကို..."
ဝန္းခ်င္ ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕အိပ္ယာကိုဟိုလွန္
ေလွာ ဒီလွန္ေလွာလုပ္ေနတယ္...
ဘီဒိုထဲကေ႐ွာင္က်န္႔မွာေတာ့မိသြား
မလားဆိုၿပီးရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္လို႔ေန
တာေပါ့...
ရိေပၚကေတာ့အဲ့လိုမဟုတ္ပဲေပ်ာ္ေတာင္
ေပ်ာ္ေနေသးတယ္...
ဘီဒိုကေသးေတာ့၂ေယာက့ကအရမ္းပူး
ကပ္နီးစပ္ေနၾကၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔မွာရင္တုန္
လို႔ေနေပမဲ့သူကေတာ့သူ႔ေ႐ွ႕ကလူသား
ေလးေၾကာင့္ရင္ခုန္လို႔ေနတယ္...
"ေ႐ွာင္က်န္႔..."
"ဗ်...ဗ်ာ..."
"မင္းကေကာဘာလို႔ပုန္းစရာမလိုပဲပုန္းေန
ရတာလဲ..."
"ဟမ္...ဟုတ္...ဟုတ္တယ္ေနာ္...ထြက္မွပဲ..."
"ခုမွထြက္လို႔ရေတာ့မလား...မိသြားမွာေပါ့..."
"အဲ့ဒါလဲ...ဟုတ္...ဟုတ္တာပဲ..."
"သူေတြ႔သြားမွာကိုမင္းအဲ့ေလာက္ေတာင္
ေၾကာက္သလား..."
"မမအထင္မလြဲေစခ်င္လို႔ပါ..."
"ခုေနကိုယ္အသံေပးလိုက္လို႔သူကိုယ္တို႔
ကိုမိသြားရင္ဒီထက္ပိုၿပီးအထင္လြဲႏိုင္
တယ္ေနာ္..."
"အဲ့လိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔..."
"မလုပ္ပါဘူးမင္းကိုယ့္ကိုအေျဖေပးရင္ေပါ့..."
"အခ်ိန္ခနေလာက္ေတာ့ေစာင့္ေပးပါဗ်ာ...
အစ္ကိုလိုခ်င္တဲ့အေျဖကြၽန္ေတာ္ေပးႏိုင္
ေအာင္ႀကိဳးစားပါ့မယ္..."
"မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့လို႔ေပါ့ကြာ...မင္းကိုယ့္
ကိုအေျဖမေပးခ်င္လို႔လား...
ေကာင္းၿပီေလအမိခံၿပီးအထင္လြဲတာပဲ
ခံလိုက္ေတာ့မယ္..."
"အဲ့လိုမလုပ္နဲ႔ေလဗ်ာ..."
"အဲ့ဒါဆိုအေျဖေပး..."
"........."
"ေကာင္းၿပီေလ...အ..."
တိုးတိုးေလးေျပာေနၾကရာကေနအက်ယ္
ႀကီးေအာ္မလို႔ျပင္လိုက္တဲ့ရိေပၚေၾကာင့္
ေ႐ွာင္က်န္႔လန္႔ျဖန္႔သြားၿပီး...
"ခ်စ္...ခ်စ္တယ္..."
ေခါင္းေလးငံု႔ကာေျပာလိုက္တယ္...
"တကယ္!!!..."
ေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပတယ္...
ရိေပၚေပ်ာ္ေနတုန္း႐ွိေသးတယ္သူ႔ပုခံုးေပၚ
ကိုပိုးဟပ္၁ေကာင္ျပဳတ္က်လာပါေရာ...
"ပုခံုးေပၚမွာလႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔ဘာႀကီးလဲ..."
"ပိုးဟပ္ေလးပါအစ္ကိုရဲ႕..."
"ပိုး...ပိုးဟပ္!!!..."
ရိေပၚကအေကာင္ပိစိေညႇာင့္ေတာင္ေလး
ေတြဆိုအေသေၾကာက္တတ္တာ...
၁ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ပိုးဟပ္ကလည္ပင္းနား
ေရာက္လာတယ္...
ရိေပၚအရမ္းေတြအသဲယားလာၿပီးေအာ္ဖို႔
ျပင္လိုက္တယ္...
"အစ္ကို...မေအာ္နဲ႔ေနာ္..."
"......"
"အစ္ကို..."
ရိေပၚဘာမွမၾကားႏိုင္ေတာ့ဘူး...
ခႏၶာကိုယ္၁ခုလံုးေရခဲ႐ိုက္ထားသလို
မလႈပ္မယွက္ျဖစ္လို႔ေနတယ္...
ေအာ္မလို႔ျပင္ေနတုန္းမွာပဲေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕
စတင္နမ္း႐ိႈက္ျခင္းကိုခံလိုက္ရတယ္...
ရိေပၚေအာ္မွာဆိုးလို႔အာရံုေျပာင္းသြား
ေအာင္လို႔ေပါ့...
အာရံုလဲတကယ္ေျပာင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ဘယ္တုန္းကမွရိေပၚနမ္းတိုင္း
အနမ္းေတြကိုျပန္မတုန္႔ျပန္ဖူးဘူးေလ...
ခုေ႐ွာင္က်န္႔ကအရင္သူ႔ကိုနမ္းလာေတာ့
ရိေပၚ၁ေယာက္႐ူးမတတ္ေပါ့...
ရင္ခုန္သံေတြကေတာင္သူ႔ေအာ္သံထက္
ပိုၿပီးက်ယ္ေလာင္ေနခဲ့တယ္...
ရိေပၚအနမ္းေတြၾကားနစ္ေမ်ာသြားကာ
မ်က္လံုးေလးစံုမွိတ္ခ်လိုက္ၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔
ရဲ႕ေခါင္းေလးကိုထိန္းကိုင္ကာျပန္နမ္း
ေတာ့တယ္...
၂ေယာက္သားႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကိုအျပန္
လွန္စုပ္ယူနမ္း႐ိႈက္ေနၾကတုန္းဝန္းခ်င္
၁ေယာက္ဘီဒိုနားနီးကပ္လို႔လာေတာ့
တယ္...
အခန္းထဲမွာလဲ႐ွာတာႏွံ႔ေနၿပီ႐ွာစရာဆို
လို႔ဘီဒို၁ခုပဲက်န္ေတာ့တယ္ေလ...
ဘီဒိုတံခါးလက္ကိုင္ေလးကိုကိုင္ကာ
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္...
____________________________________
အပိုင္း ၁၃.................ေမွ်ာ္
Unicode
"အစ်ကိုအရင်ကပြောဘူးတယ်လေ...
အစ်ကိုကလိုချင်တာကိုမရရအောင်ယူ
တတ်တယ်ဆိုတာ...အခုတော့ကျွန်တော်
တကယ်ယုံသွားပြီ...အစ်ကိုကလေ
တကယ်ကို...အွန့်..."
ဒီ၁ခါလဲစကားလေးဆုံးအောင်တောင်
မပြောလိုက်ရခင်သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေး
တွေရိပေါ်ရဲ့ငုံထွေးစုပ်ယူစားသုံးချင်းခံ
လိုက်ရတယ်...
"အွန့်...ပြွတ်...အစ်ကို့!!!...အွန့်...လွှတ်...
ပြွတ်..."
အွန့်းချိန်က၃မိနစ်တောင်မကြာလိုက်ပါဘူး...
ရှောင်ကျန့်အတင်းရုန်းကာတွန်းထုတ်
တယ်...
"အစ်ကိုရာလုပ်ပြန်ပြီ..."
"မင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကကိုယ့်ကိုဆွဲဆောင်
နေတာကို...''
"ဆွဲဆောင်ရအောင်ကျွန်တော်က
မိန်းကလေးလား...အစ်ကိုအရင်ကောင်မလေး တွေတုန်းကလဲအဲ့လိုပဲလား..."
"ဘယ်ကောင်မလေးလဲ...ကိုယ့်မှာဘယ်
ကောင်မလေးမှမရှိဘူး..."
"အဲ့ဒါဆိုအစ်ကိုကကောင်လေးတွေကို
ကြိုက်တာလား..."
"ကောင်လေးလဲမကြိုက်ဘူး...ကောင်မလေး
လဲမကြိုက်ဘူး...ဟောဒီကရှောင်ကျန့်ဆို
တဲ့မင်း၁ယောက်ထဲကိုပဲကြိုက်တာထက်
ပိုပြီးချစ်မိသွားတာ..."
"ကျွန်တော့်လိုလူမျိုးကိုဘာကြောင့်များ
ဒုက္ခရှာပြီးချစ်ချင်နေရတာလဲဗျာ...u
"မင်းကကိုယ့်အတွက်ဒုက္ခမဟုတ်ဘူးသုခ...
မင်းမရှိရင်ကိုယ့်ဘဝမပြည့်စုံသလိုခံစား
ရတယ်..."
"အစ်ကိုက၁ချိန်ချိန်ကြရင်မမနဲ့လက်ထက်
ရမဲ့သူလေဗျာ..."
"အဲ့ကိစ္စကိုယ့်ဟာကိုယ်ကြည့်ဖြေရှင်း
လိုက်ပါ့မယ်...မင်းဘာမှစိတ်ပူစရာမလို
ဘူး...ကိုယ့်အချစ်ကိုလက်ခံပေးပြီးမင်းလဲ
ကိုယ့်ကိုပြန်ချစ်ပေးလိုက်ရုံလေးပါပဲ..."
"ကျွန်တော်မစဉ်းစားတတ်တော့ဘူးဗျာ..."
"ဖြေးဖြေးအေးအေးစဉ်းစားပါ...
ကိုယ်အချိန်ပေးပါ့မယ်...မနက်ဖြန်ကိုလို
ချင်တဲ့အဖြေလာယူမယ်နော်..."
"ဗျာ!!!မနက်ဖြန်!!!...မမြန်လွန်းဘူးလား..."
"ကိုယ့်အတွက်ကတော့အရမ်းတောင်ကြာ
နေသေးတယ်..."
"ဒါပေမဲ့..."
"ဝန်းချင်!!!..."
"ဟမ်!!!...ဘယ်မှာလဲ..."
ရှောင်ကျန့်အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်
ချိန်ကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီးရိပေါ် ရှောင်ကျန့်
ရဲ့ပါးလေးကို "ရွှတ်..."ခနဲမြည်အောင်
နမ်းထည့်လိုက်တယ်...
"အာ...အစ်ကိုညာနမ်းပြန်ပြီ...မမလဲမရှိပဲ
နဲ့..."
"တွေ့လိုက်သလားလို့ပါ..."
"အခွင့်ရေးသမားကြီး..."
"မင်း၁ယောက်ထဲကိုပဲအခွင့်ရေးယူတာပါ..."
"မမတကယ်လာတာလားလို့လန့်သွားတာ
ပဲ..."
ဝန်းချင်
"ရှောင်ကျန့်..."
နေ့ပြောနောက်ကြည့် ညပြောအောက်ကြည့် ဆိုသလိုပဲငှက်ဆိုးထိုးသံကြား
လိုက်ရပါပြီ...
ဝမ်ရိပေါ်
"ရှောင်ကျန့်...ကိုယ်သွားအိပ်တော့မယ်...
မနက်ကျရင်သိတယ်နော်..."
ဟိုဟာမမျက်နှာကိုလုံးလုံးမကြည့်ချင်တာ
နဲ့အိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားတယ်...
ဝန်းချင်
"ရှောင်ကျန့်...ခုနကကိုကိုလား..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်မမ..."
ဝန်းချင်
"နင်တို့၂ယောက်ဘာတွေပြာနေကြတာ
လဲ..."
ရှောင်ကျန့်
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး..."
ဝန်းချင်
"နင်ကိုကိုနဲ့သိပ်နီးနီးကပ်ကပ်မနေစမ်းနဲ့
ငါမကြိုက်ဘူး..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်...ဟုတ်မမ..."
ဝန်းချင်
"ဒါနဲ့BTSအဖွဲ့အိမ်ရောက်နေတယ်ဆို..."
ရှောင်ကျန့်
"ခုလေးတင်ပြန်သွားပြီလေ..."
ဝန်းချင်
"သွားပါပြီ...ငါ့မှာတော့သူတို့နဲ့တွေ့ချင်လွန်း
လို့အိမ်ကိုအမြန်ပြန်လာခဲ့တာ..."
ရှောင်ကျန့်
"မမနေ့ခင်းထဲကဘယ်သွားတာလဲ..."
ဝန်းချင်
"ငါ့ဟာငါဘယ်သွားသွား...နင့်$ပိုမပါဘူး...
ပင်ပန်းနေပြီသွားနားတော့မယ်...ငါရေချိုး
ဖို့ရေနွေးစပ်ပေးထား..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်ကဲ့..."
ဝန်းချင်အိမ်ထဲကိုကော့တော့ကော့တော့
နဲ့ဝင်သွားတယ်...
ရှောင်ကျန့်လဲစိတ်တွေရှုပ်ထွေးစွာနဲ့ပဲအိမ်
ထဲလိုက်ဝင်လာခဲ့တယ်...
_____________
နောက်နေ့မနက်ခင်းလေး...
ရှောင်ကျန့်မီးဖိုချောင်ထဲမှာချက်ရင်းပြုတ်
ရင်းနဲ့၁နေ့တာကိုစတင်လိုက်တယ်...
ဟင်းရည်ချက်နေရင်း
ရုတ်တရက်သူ့ရဲ့ခါးဘေးကိုလာဖက်တဲ့
လက်၁စုံကြောင့်လန့်သွားကာလက်ထဲ
ကဇွန်းခွက်တောင်လွတ်ကျသွားတယ်...
"ဘယ်သူလဲ...'
လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ရိပေါ်ဖြစ်နေတယ်...
"အစ်ကိုဘာလုပ်တာလဲ...၁ယောက်
ယောက်မြင်သွားရင်..."
"မြင်မြင်ပေါ့ဘယ်သူလာပြောရဲလဲ...
ဘယ်သူမှဂရုမစိုက်ဘူး..."
"အစ်ကိုဂရုမစိုက်ပေမဲ့ကျွန်တော်ဂရုစိုက်
တယ်...မမသာတွေ့သွားရင်မလွယ်ဘူး..."
"သူတွေ့တော့ပိုကောင်းတာပေါ့..."
"မကောင်းပါဘူး...မီးဖိုချောင်ကနေမြန်မြန်
ထွက်သွားပါ..."
"အဖြေမရသေးဘူးလေ..."
"နောက်မှပေးမယ်...ခုမြန်မြန်ထွက်သွားပေး
ပါ..."
"တကယ်လား..."
"အင်း...အင်း...မြန်မြန်သွားပါတော့..."
"သွားပါပြီ..."
မနက်စာစားချိန်...
ရိပေါ်တို့သားဖအပြင်ရှောင်ကျန့်ရယ်
ဝန်းချင်ရယ်အတူစားပွဲ၁ဝိုင်းထဲဝိုင်းထိုင်
ကြတယ်...
ဝန်းချင်
"ရှောင်ကျန့်...နင်ကအလုပ်သမားလေ...
အိမ်ရှင်တွေနဲ့ထမင်းအတူစားတာဖြစ်သင့်
ရဲ့လား..."
ရှောင်ကျန့်
"ဦးလေးဝမ်ကအတူစားခိုင်းလို့ပါ...အဲ့ဒါဆို
သားမီးဖိုထဲမှာပဲသွားစားတော့မယ်နော်..."
ရှောင်ကျန့်ထဖို့ပြင်လိုက်ပေမဲ့ရိပေါ်လက်
ကိုလှမ်းဆွဲကာ...
ဝမ်ရိပေါ်
"ဘယ်မှသွားစရာမလိုဘူး...ဒီမှာပဲထိုင်စား..."
ရှောင်ကျန့်
"ကွျန်တော်ဘယ်မှာစားစားအဆင်ပြေပါ
တယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဒါကိုယ့်အိမ်...မင်းကကိုယ့်အပိုင်...
မင်းကိုကိုယ်ကလွဲပြီးဘယ်သူမှအမိန့်ပေး
ပိုင်ခွင့်မရှိဘူး...မင်းနေ့တိုင်းကိုယ်တို့နဲ့
တူတူ၁ဝိုင်းထဲစားရမယ်...မကျေနပ်တဲ့သူ
ရှိရင်ထွက်သွား..."
ဝန်းချင်ဘက်ကြည့်ကာပြောလိုက်တယ်...
ဝန်းချင်
"ချင်ချင်ကအဲ့လိုသဘောမျိုးပြောတာမဟုတ်
ပါဘူး...ရှောင်ကျန့်...မမလွန်သွားလား
ခွင့်လွှတ်ပါနော်..."
ရှောင်ကျန့်
"ရ...ရပါတယ်မမ..."
ဝမ်ကျားအော်
"ကဲ...စကားများမနေကြနဲ့စားကြတော့..."
ဝန်းချင်
"ကိုကိုဒါလေးစားကြည့်အရမ်းကောင်း
တယ်..."
ရိပေါ်ပန်းကန်ထဲကိုကြက်သားဖက်လေး
၁ဖက်တူလေးနဲ့ညှပ်ကာထည့်ပေးလိုက်
တယ်...
ရှောင်ကျန့်ချက်ထားတာတွေနဲ့မျက်နှာလုပ်
နေတဲ့ဝန်းချင်...
ရိပေါ်ကအဲ့ဒါကိုတူနဲ့ပြန်ညှပ်ကာ
ရှောင်ကျန့်ပန်းကန်ထဲပြန်ထည့်ပေးပြန်
တယ်...
ဝမ်ရိပေါ်
"ရော့အသားများများစား...အဲ့ဒါမှအားရှိမှာ..."
ရှောင်ကျန့်
"ဟုတ်ကဲ့..."
ဝန်းချင်၁ယောက်ကြည့်ပြီးဒေါသထွက်
ကာခေါင်းပေါ်မှာအငွေ့၁ထောင်းထောင်း
ထွက်လို့နေတော့တယ်...
ဒယ်ဒီဝမ်ကတော့မနိုင်စိန်သူ့သားကို
ကြည့်ပြီးခေါင်း၁ခါခါဖြင့်...
စားပြီးသောက်ပြီးကြလို့ပန်းကန်တွေဆေး
ပြီးတော့ရှောင်ကျန့်ဝန်းချင်ရဲ့အဝတ်များ
ကိုသူ့အခန်းထဲယူကာမီးပူတိုက်ပေးလို့
နေတယ်...
"ကျွီ..."
တံခါးဖွင့်သံကြားတော့...
"မမအဝတ်တွေဘီဒိုနားမှာထားခဲ့ပါ..."
အနောက်ကိုမလှည့်ကြည့်ပဲပြောနေ
တယ်...
"ဘာလို့သူ့အဝတ်တွေမီးပူတိုက်ပေးနေ
တာလဲ..."
"ဟမ်!!!အစ်ကို..."
"သူတိုက်ခိုင်းတာလား..."
"မဟုတ်ပါဘူး...ဘာအလုပ်မှမရှိတာနဲ့ပျင်း
နေလို့..."
"ပျင်းရင်တီဗွီကြည့်ပါလား..."
"မကြည့်ချင်လို့ပေါ့...အစ်ကိုကျွန်တော့်ကို
ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ..."
"ဘာမှခိုင်းစရာမရှိဘူး...အဖြေလာတောင်း
တာ..."
"အဖြေ...နောက်မှ..."
"နောက်မှပြန်ပြီလား...ခုပေးတော့...မပေး
ရင်ဒီအခန်းထဲကမထွက်သွားဘူး..."
"ကျွန်တော်ခုမအားသေးဘူးလေ..."
"လက်မအားတာပါးစပ်အားတယ်လေ...
ချစ်တယ်လို့ပြောလိုက်ရုံလေးကို..."
ဝန်းချင်
"ရှောင်ကျန့်နင်ရှိလား..."
ရှောင်ကျန့်
"မမပဲ...သူဝင်လာလို့ဒီအခန်းထဲမှာတွေ့
သွားရင်တော့ဒုက္ခပဲ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"အဲ့တော့လဲမင်းဆီကချစ်အဖြေလာတောင်း တာလို့ပြောလိုက်မှာပေါ့..."
ရှောင်ကျန့်
"အဲ့လိုပြောလိုက်လို့ဖြစ်မလား..."
ဝန်းချင်
"ဟဲ့ငါဝင်လာပြီနော်..."
ရှောင်ကျန့်
"ဘယ်လိုလုပ်မလဲ...ဘယ်လိုလုပ်မလဲ...
အာ...ဟိုဘီဒိုကြီးထဲဝင်ပုန်းနေလိုက်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဒါကိုယ့်အိမ်လေ...ဘာလို့ကိုယ့်အိမ်မှာ
ကိုယ်ကပြန်ပုန်းနေရမှာလဲ..."
ရှောင်ကျန့်
"မြန်မြန်လာပါဆို..."
ရိပေါ်လက်ကိုဆွဲကာ၂ယောက်လုံးဘီဒို
လဲဝင်ပုန်းကြတယ်...
ဝန်းချင်အခန်းထဲရောက်တော့...
ဝန်းချင်
"ဒီကောင်လေးငါ့အဝတ်တွေမီးပူတိုက်
ခိုင်းထားတာကိုဘယ်သွားနေပြန်ပြီလဲ
မသိဘူး...BTSအဖွဲ့ဖုန်းနံပါတ်ရှိတယ်ဆို
လို့ယူမလို့ဟာကို..."
Advertisement
- In Serial139 Chapters
Purple Lightning Emperor
This is a story about Shad, a young orphan who was struck by lightning. Instead of dying, he was reborn into another world known as Eidrin. The ambient mana on Eidrin is extremely dense and abundant, allowing mages to reign supreme over the rest of the populace. Follow Shad as he develops the strength to survive in this new world and reaches heights thought to be unattainable for mortals, all in a quest to learn the truth behind his reincarnation and the purple lightning that resides in his soul. The cover isn’t mine , just found it on google . All the credit goes to the artist that designed it. If the owner of this pic wish for it to be taking off , just let me know.
8 452 - In Serial10 Chapters
He Came From the Forest
After being left on a doorstep by his birth mother, Joseph is adopted by a childless couple and raised as their own. In a world of magic, however, random babies who mysteriously appear are rarely human and he's no exception. Raised by his father who sought to teach him right from wrong, Joseph becomes a young man, ready to explore the world. However, after war breaks out and everything he's known vanishes in one fell swoop, he's left with nothing. Knowing only a bit of his heritage, Joseph sets out on his own..Not only to find his place in the world, but to discover more about who his birth parents might have been.
8 203 - In Serial54 Chapters
Cheat List || Taekook
"I can't do this.""I'm on your list, right?"~In which Kim Taehyung, an introvert and quiet singer, enters a singing competition where he meets the one and only person that's on his cheat list, Jeon Jungkook.~Complete~
8 181 - In Serial110 Chapters
To The Far Shore
Post apocalyptic Oregon Trail. The apocalypse has come and gone. And come back again, and left again... nobody really knows how often. Nothing lasts forever, but nothing is ever completely gone. Which is a shame for young Mazelton, as his family has been around a terribly long time, and made an astonishing amount of enemies. Millenia's worth. So he has to run- from mobs, cannibals, soldiers, sailors, cholera, cattle, thieving sales-monks, starvation, mechanical horrors, vengeful spirits, negotiating your own marriage, and poison of every sort. Fortunately, his not terribly nice family has trained him well in the arts of core polishing. Or as you and I might know it- turning radioactive pellets into useful tools. And weapons. Updates Monday-Wednesday-Friday. Usual defensive tags applied. The goal isn't exactly family friendly, but you have probably seen worse on network TV. After the watershed. Not full blown HBO, let's say. This is the first novel I am sharing publicly, so feedback is very much appreciated and encouraged. Act 1 of the novel is completed, but do please let me know what works, what doesn't, and what you would like to see more of. Thank you, and Enjoy!
8 239 - In Serial9 Chapters
Choices of the Magicless Son
I had an ability that allowed me to watch everyone. I narrated everything I witnessed. To who? To whichever being that's listening to my thoughts right now. I have a gut feeling you're there. Erik Spearhand was born from one of the many concubines of the current human emperor. The boy was insignificant. He was the only one in the whole world who couldn't use magic. And yet, his choices impacted everyone. I had seen every sort. Powerful mages who could kill with a thought. Monster people who had their own history among human and beastman civilization. And even what I presume are time travelers. Those mess with my head. And still, the magicless son was the most formidable of them all. Of all of us.
8 150 - In Serial50 Chapters
Unforgivable ✔️
Sage has been haunted by her past for years. She has been able to run away from it for a long time but not anymore. When Sage crosses Night Shade's territory there is no getting out of it. The one thing Sage fears is being taken back to confront her past. What Sage didn't expect was finding her mate, the Alpha of Night Shade. Shayne is connected to Sage's past and she'll soon find out exactly how. Sage will cause ties to be broken between families, and fights that will end any truce between two strong packs.
8 132
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
