《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၁၆
Advertisement
Zawgyi
🔞 warning 🔞
"ေ႐ွာင္က်န္႔တံခါးဖြင့္စမ္း...တံခါးဖြင့္ေပးလို႔
ကိုယ္ေျပာေနတယ္ေလကြာ..."
"......."
ရိေပၚအခန္းျပင္ကေနတံခါးကိုထုလိုက္
ကန္လိုက္လုပ္ရင္းနဲ႔ေအာ္ေျပာေနတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔အခန္းထဲကေနရိေပၚရဲ႕အသံ
ၾကားေတာ့သူ႔ပါးစပ္သူလက္၂ဖက္နဲ႔အုပ္
ကာတိတ္တိတ္ကေလးႀကိတ္ငိုတယ္...
"ခုတံခါးဖြင့္လို႔ကိုယ္ေျပာေနတယ္ေလကြာ..."
"အစ္ကိုသြားပါေတာ့ဗ်ာ..."
"မသြားဘူး...ခုတံခါးဖြင့္ဆိုဖြင့္...
မဖြင့္ေပးဘူးလား..."
"....."
"ရတယ္ေလ...ဦးေလးလန္!!!ဦးေလးလန္!!!..."
ရိေပၚေအာ္ေခၚလိုက္ေတာ့အလုပ္သမား
၁ေယာက္အိမ္ေအာက္ထပ္ကေနျမန္ျမန္
ေျပးတက္လာတယ္...
ဦးေလးလန္
"သခင္ေလးဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲခင္ဗ်..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒီအခန္းေသာ့အပိုဦးေလးမွာ႐ွိတယ္မလား..."
ဦးေလးလန္
"ဟုတ္ကဲ့...႐ွိပါတယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ခုခ်က္ခ်င္းကြၽန္ေတာ့္ကိုေပး..."
ဦးေလးလန္
"ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့..."
အိတ္ထဲကေနေသာ့တြဲ၁ခုကိုထုတ္လိုက္
ၿပီးေသာ့၁ေခ်ာင္းကိုရိေပၚကိုလွမ္းေပး
လိုက္တယ္...
ဦးေလးလန္
"ဒီမွာပါသခင္ေလး..."
ရိေပၚေသာ့ကိုယူလိုက္ၿပီး...
ဝမ္ရိေပၚ
"သြားလို႔ရၿပီ..."
ဦးေလးလန္ေအာက္ထပ္ကိုျပန္ဆင္းသြား
တယ္...
ရိေပၚေသာ့နဲ႔အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လို႔ရသြား
တယ္...
ၿပီးေတာ့ေသာ့ကိုပစ္ထုတ္ကာတံခါးကို
တြန္းဖြင့္ၿပီးဝင္လာခဲ့တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔မ်က္ရည္ကဗ်ာကယာသုတ္
လိုက္ၿပီး...
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ဇာတ္လမ္းျပတ္ၿပီလို႔ေျပာ
တယ္ေလဗ်ာ...ဘာလို႔ဒီလို...အြန္႔...အု..."
ရိေပၚအခန္းထဲဝင္ဝင္လာခ်င္းဘာစကားမွ
မေျပာပဲေ႐ွာင္က်န္႔ကိုအတင္းနမ္းေတာ့
တယ္...
"အြန္း...ႁပြတ္...ႁပြတ္...ဘာလုပ္...အြန္႔...
တာလဲ...ႁပြတ္...လြတ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ ရိေပၚကိုတြန္းထုတ္ေပမဲ့မရဘူး...
ပိုေတာင္တိုးကပ္လို႔လာခဲ့တယ္...
နမ္းေနရင္းနဲ႔ကုတင္႐ွိရာဆီေျဖးေျဖးခ်င္း
ေခၚေဆာင္သြားၿပီးကုတင္နားေရာက္
ေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုကုတင္ေပၚတြန္းလွဲ
လိုက္ၿပီးအေပၚကေနအုပ္မိုးလိုက္ကာ
ဆက္နမ္းတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲမရမက႐ုန္းတယ္...
ဒါေပမဲ့လဲမလြတ္ႏိုင္...
ဆက္ၿပီး႐ုန္းေနေတာ့ရိေပၚနမ္းေနရာကေန...
"ေ႐ွာင္က်န္႔...ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း!!!..."
အသံမွာေဒါသေတြျပည့္နက္ေနေတာ့
ေ႐ွာင္က်န္႔လန္႔ၿပီးၿငိမ္က်သြားတယ္...
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕လက္၂ဖက္ကိုသူ႔လက္
၂ဖက္နဲ႔ဆုပ္ကိုဖိထားလိုက္ၿပီးမ်က္ႏွာခ်င္း
ဆိုင္လိုက္ကာ...
"မင္းကကိုယ့္အနားကေနထြက္သြားခ်င္
ေနတယ္ေပါ့ေလ...မင္းကိုကိုယ္ခ်စ္လြန္း
လို႔အေႂကြးကိုအေၾကာင္းျပၿပီးကိုယ့္အနား
မွာေခၚထားခဲ့တာ...အဲ့တာေတာင္ကိုယ့္
အနားကထြက္ေျပးခ်င္ေသးတယ္ေပါ့ေလ... အဲ့ေတာ့လဲမင္းကိုကိုယ္၁ျခား၁မ်ိဳး
နဲ႔ခ်ည္ေႏွာင္ရေတာ့မွာေပါ့..."
ရိေပၚသူ႔လည္ပင္းကနက္ခ္တိုင္ကိုဆြဲျဖဳတ္ယူလိုက္ၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕လက္၂ဖက္ကို
ပူးခ်ည္လိုက္တယ္...
"အ...အစ္ကိုဘာလုပ္မလို႔လဲ..."
"......."
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ရင္အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔..."
"ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္လြန္းလို႔ခုလိုလုပ္ရတာ..."
အဲ့၁ခြန္းပဲေျပာၿပီးထိုင္ကာသူ႔ရဲ႕အဝတ္စား
ေတြကို၁ထပ္ခ်င္းဆီခြၽတ္တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ထမလို႔လုပ္ေတာ့...
"အဲ့အတိုင္းပဲေနေနာ္...မဟုတ္ရင္ႀကိဳးေတြ
လက္ထိပ္ေတြပါလာလိမ့္မယ္..."
ရိေပၚရဲ႕စကားေၾကာင့္ေၾကာက္ၿပီးမထရဲ
ေတာ့...
ရိေပၚသူ႔အေပၚပိုင္းကအဝတ္စားေတြကို
ခြၽတ္ၿပီးေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕အဝတ္စားေတြ
ကိုခြၽတ္ရန္သူ႔ရဲ႕လက္ေတြကေ႐ွာင္က်န္႔
အက်ႌေပၚကၾကယ္သီးေလးေတြေပၚက်
ေရာက္လာခဲ့တယ္..
ၾကယ္သီးကို၁လံုးခ်င္းျဖဳတ္ရင္းနဲ႔ေနာက္ဆံုး
၁လံုးကိုျဖဳတ္ၿပီးေတာ့အက်ႌကို၂ဖက္ဆြဲ
လွန္လိုက္တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ဆြဲေဆာင္ေနတဲ့ဝါဝါဝင္းဝင္း
အသားရည္ေလးေၾကာင့္ရိေပၚရဲ႕စိတ္ေတြ
မ႐ိုးမယြျဖစ္လာေတာ့တယ္...
"အ...အစ္ကို...ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိစၥကို၁ျခား
နည္းနဲ႔ေျဖ႐ွင္းလဲ...ရ...ရပါတယ္..."
"မရေတာ့ဘူးေဘဘီရာ...ေနာက္က်သြားၿပီ..."
ရီေဝတဲ့မ်က္လံုးမ်ားနဲ႔ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုၾကည့္
ရင္းဆြဲေဆာင္ကာႏႈတ္ခမ္းေလးကို၁ခါ
ထဲစုပ္ယူနမ္း႐ိႈက္ေတာ့တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔အေလွ်ာ့မေပးႏိုင္ေသး...
ပါးစပ္ကိုအေသပိတ္လို႔ထားျပန္တယ္...
ဒီ၁ခါေတာ့ကိုက္ခ်လို႔ေသြးစေလးစို႔သြား
တာေတာင္ဟမလာခဲ့...
"ေဘဘီနွုတ္ခမ္းဟစမ္း..."
"......"
"ကိုယ္ေဒါသထြက္လာၿပီေနာ္...ဟစမ္းလို႔
ေျပာေနတယ္ေလ..."
ရိေပၚေဒါသသံနဲ႔နဲနဲၿခိမ္းေျခာက္ေပး
လိုက္မွေ႐ွာင္က်န္႔ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲနဲဖြင့္ဟ
လာတယ္...
ရိေပၚအနမ္းေတြကိုေ႐ွ႕ဆက္ရင္းသူ႔လွ်ာ
ဖ်ားေလးကိုေ႐ွာင္က်န္႔အာခံတြင္းေလးထဲ
ထိုးထည့္ကာေမႊေႏွာက္တယ္...
ၿပီးေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕လွ်ာဖ်ားေလးကို
သူ႔လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔လ်ွက္သြယ္ယူထုတ္
လိုက္ၿပီးကေလးေလးေတြဂ်ယ္လီကိုမစား
ခင္စုပ္သလိုမ်ိဳးေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕လွ်ာဖ်ားေလး
ကိုလဲစိတ္ႀကိဳက္၁ႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔စုပ္လို႔ေန
တယ္...
ေအာက္ကေ႐ွာင္က်န္႔မွာေတာ့ရိေပၚခါ
တိုင္းနဲ႔မတူပဲသူ႔အေပၚေဒါသေတြအရမ္း
ထြက္ျပေနေတာ့ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ပဲ
ၿငိမ္ခံေနရတယ္...
ရိေပၚလွ်ာဖ်ားေလးကိုစုပ္ယူလို႔ဝသြားေတာ့
ေ႐ွာင္က်န္႔လည္တိုင္ေလးဆီသို႔နယ္ကူး
ေျပာင္းသြားျပန္တယ္...
လည္တိုင္ေဘးေလးကိုအားပါးတရစုပ္ယူ
ရင္း၁ျဖည္းျဖည္းနယ္ခ်ဲ့ကာလည္တိုင္ေလး
က၁ဆင့္ရင္ဘတ္သို႔၁ေလွ်ာက္နမ္း႐ိႈက္စုပ္
ယူလို႔လာတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔မွာအေနရခက္လို႔ခါးေလးေကာ့
တက္သြားရင္ရိေပၚရင္ထဲအခ်စ္လိႈင္းဂရက္
ေတြထလာၿပီးမေနႏိုင္လို႔နမ္းေနရာကေန
ကိုက္လိုက္မိေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ဆီကေန
ညီးသံေလးထြက္လို႔လာျပန္တယ္္...
အဲညီးသံေလးကသူ႔ရဲ႕အခ်စ္စိတ္ကိုႏိႈးဆြ
ေနသလိုပဲ...
ေ႐ွာင္က်န္႔လဲရိေပၚခုလိုလုပ္ေနတာက္ို
မႀကိဳက္ေပမဲ့မသိစိတ္ကသာယာလာၿပီး
အခ်စ္စိတ္ေတြေတာင့္တင္းႏိႈးထလာခဲ့
တယ္...
ရိေပၚလဲထိုးနည္းတူေပါ့...
သူကေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕အဝတ္မဖံုးထားတဲ့
ရင္ဘတ္ေလးကိုျမင္လိုက္ထဲကအခ်စ္
စိတ္ေတြႏိႈးႂကြေနခဲ့တာ...
ဒါေပမဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔စိတ္မပါေသးလို႔သူေစာင့္
စားေနခဲ့တာ...
ခုေ႐ွာင္က်န္႔အခ်စ္စိတ္ႏိႈးႂကြလာတာကိုသူ
ျမင္ေတာ့ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္၁ဖက္ေကြးတက္
ကာေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕နားနားေလးကပ္ၿပီး...
"မင္းခုကိုယ့္အခ်စ္ေတြထဲမွာသာယာေနၿပီ
မလား..."
တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔
မ်က္ႏွာေလးရဲတက္သြားၿပီးၾကက္သီးမ်ား
ထကာကိုယ္ေလးေတာင္တုန္တက္သြား
တယ္...
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ေဘာင္းဘီကိုဇစ္ဆြဲခ်
လိုက္တယ္...
"အစ္ကို...မလုပ္ပါ...နဲ႔....ဗ်ာ..."
အသံေလးတိမ္ဝင္လို႔သြားတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔အသံထက္ရိေပၚလက္ကျမန္
ၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ေပါက္စေလးဆီကို
ေရာက္လို႔ေနၿပီေလ...
ရိေပၚျဖည္းညႇင္စြာအေပၚေအာက္ပြတ္ဆြဲ
ေပးတာကို၁ျဖည္းျဖည္းျငင္းရင္းျငင္းရင္းနဲ႔
သာယာလို႔လာေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔လဲ႐ွက္႐ွက္
နဲ႔သာမ်က္လံုးစံုမွိတ္ၿပီးၿငိမ္ခံေနလိုက္
တယ္...
ထိန္းထားတဲ့ၾကားကေန"ဟင္းးးးး..."
ဆိုၿပီးႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကညီးျငဴ သံေလးထြက္
လာမိေတာ့ရိေပၚအေပၚေအာက္ျမန္ျမန္
ပြတ္ဆြဲေပးမိလာတယ္...
သူလဲသူ႔ကိစၥကိုျမန္ျမန္ေျဖ႐ွင္းခ်င္ေနၿပီေလ...
မၾကာပါဘူးေ႐ွာင္က်န္႔ေပါက္စေလးအခ်စ္
ေတြေျပေလ်ာ့သြားၿပီးအခ်စ္ရည္ေတြဖ်ာ
ထြက္လို႔လာေတာ့တယ္...
အဲ့ေတာ့မွရိေပၚလက္လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး...
"မင္းကိစၥလဲကိုယ္ေျဖ႐ွင္းေပးၿပီးၿပီ...
ဒီ၁ခါကိုယ့္အလွည့္ပဲ..."
လူယုတ္မာအျပံဳးျဖင့္ျပံဳးကာေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕
ေျခေထာက္၂ေခ်ာင္းကိုဆြဲေျမႇာက္လိုက္ၿပီး
ခါးေအာက္ကိုေခါင္းအံုးေလးထိုးထည့္
လိုက္တယ္...
ေျခေထာက္၂ေခ်ာင္းကိုက်ေတာ့သူ႔ပုခံုး
ေပၚခြတင္လိုက္တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔မ်က္လံုးျပဴ းသြားၿပီး၁ခုခုေျပာဖို႔
ျပင္လိုက္ေပမဲ့...
ကိုယ္မင္းရဲ႕ၿငီးသံေလးကလြဲၿပီးဘာအသံ
မွမၾကားခ်င္ဘူးေနာ္...
အဲ့လိုေျပာၿပီးသူ႔ေဘာင္းဘီကိုဇစ္ဆြဲခ်ကာ
ခြၽတ္ၿပီးကုတင္ေအာက္ပစ္ခ်လိုက္တယ္...
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုရိေပၚရဲ႕ဂ်ဴနီယာေလးက
မာန္ေတာ္ေတာ္ေထာင္ေနၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕
ယုန္တြင္းေလးနားဟိုထိဒီထိျဖစ္လို႔ေန
တယ္...
"မေၾကာက္ပါနဲ႔ကြာ...ခနၾကာရင္အဆင္ေျပ
သြားမွာပါ..."
အဲ့လိုေျပာၿပီးကုတင္ေဘးခံုေပၚကေခါင္း
လိမ္းဆီဘူးကိုယူကာသူ႔ဂ်ဴ နီယာေလးမွာ
သုတ္ခ်လိုက္တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ယုန္တြင္းဝေလးမွာလဲသုတ္
လိုက္တာေပါ့...
"ေဘဘီ...ခနေလးေအာင့္ခံလိုက္ေနာ္..."
အဲ့လိုေျပာၿပီးခါးေလးထိန္းကိုင္ကာခိ္်န္ရြယ္
ၿပီးျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးသြင္းေတာ့တယ္...
"အ့!!!...."
စထည့္ထည့္ခ်င္းသိသိသာသာခံစား
လိုက္ရတဲ့နာက်င္မႈ...
"အရမ္းက်ပ္တယ္ေဘဘီရာ...
စိတ္ေလွ်ာ့ေလကြာ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ေျခေထာက္၂ဖက္ကိုသူ႔
ပုခံုးေပၚကခ်ၿပီးသူ႔ရဲ႕ခါးမွာတြယ္ခ်ိတ္ေစ
ကာငံု့ၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး
ကိုနမး္ရင္းေအာက္ကနာက်င္မႈသက္သာ
ေစရန္ေျဖသိမ့္ေပးတယ္...
အဲ့ေတာ့မွာေ႐ွာင္က်န္႔ ရိေပၚရဲ႕ႏူးညံ့သာ
ယာတဲ့အနမး္ေတြၾကားမွာနစ္ေျမာလာၿပီး
စိတ္နဲနဲေလွ်ာ့ခ်လိုက္ေတာ့တယ္...
အဲ့အခ်ိ္န္ကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီးရိေပၚလဲ
အဆံုးထ္ိထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့တယ္...
ေ႐ွာင့္က်န္႔မွာေတာ့"အင့္!!!...''ခနဲပဲ...
အဆံုးထိဝင္သြားေတာ့မွာရိေပၚထုတ္လိုက္
သြင္းလိုက္ကိုေ႐ွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလုပ္ေဆာင္လာတယ္..
အေပၚကလဲအနမ္းေတြနဲ႔ေခ်ာ့ျမဴ ေနလို႔
ေ႐ွာင္က်န္႔အနာနဲနဲသက္သာၿပီးသာယာ
တဲ့ဘက္ကိုကူေျပာင္းလာတယ္....
ရိေပၚရဲ႕အနမ္းေတြကိုျပန္ၿပီးတုန္႔ျပန္လာ
တဲ့အျပင္ေအာက္ကလဲခါးေလးျပန္ေကာ့
ေကာ့တက္ေပးေသးတယ္...
ရိေပၚမွာေတာ့ေပ်ာ္မဆံုးျဖစ္ၿပီးေဆာင့္ခ်က္
ေတြကလဲျမန္လို႔လာၿပီးစိတ္လာခဲ့တယ္...
၂ေယာက္လံုးအေပၚေအာက္ဆီးခ်က္ညီညီ
ဆက္ဆံေနလိုက္ၾကတာဘယ္အခ်ိန္ေမာ
ပန္းၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းေတာင္မသိ
လိုက္ဘူး...
မနက္မိုးလင္းေတာ့ထံုးစံအတိုင္းေ႐ွာင္က်န္႔
အေစာႀကီးႏိုးလို႔လာခဲ့တယ္...
သူ႔ကိုယ္ေပၚကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ခုထိအဝတ္
မဝတ္ရေသး...
လက္ေတြကိုေတာ့ျဖည္ေပးထားတယ္...
ၿပီးေတာ့သူ႔ကိုအေနာက္ကေနဖက္ထားၿပီ
အိပ္ေပ်ာေနတဲ့၁စံု၁ေယာက္...
ေ႐ွာင္က်န္႔ထမလို႔ျပင္လိုက္ေပမဲ့ေအာက္
ပိုင္းကဆစ္ခနဲနာက်င္ေနၿပီးထမရ...
သူ႔ယုန္တြင္းေလးထဲကလဲခုထိနာက်င္ေန
ၿပီးက်ပ္ညပ္ေနသလိုခံစားရတယ္...
ဟိုေရႊ႔မရဒီလႈပ္မရျဖစ္လို႔ေနတာေပါ့...
အဲ့အခ်ိန္ရိေပၚႏိုးလာၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔လည္
ပင္းေလးက္ိုရႊတ္ခနဲနမ္းကာ...
"ေဘဘီႏိုးေနၿပီလား..."
"ကြၽန္ေတာ္ထလို႔မရျဖစ္ေနတယ္..."
အဲ့ေတာ့မွရိေပၚလဲေအာက္ပိုင္းကိုသတိ
ထားမိသြားတယ္...
ညကေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔အိပ္လိုက္တာ
ျပန္ထုတ္ေပးဖို႔ေတာင္ေမ့လို႔ေနခဲ့...
"အ...အစ္ကိုဟာႀကီးျပန္ခုထိျပန္မထုတ္
ရေသးဘူးမလား..."
"အင္း..."
ရိေပၚခပ္ေအးေအးပဲေျဖလိုက္တယ္...
"ထုတ္ေပးေတာ့ေလဗ်ာ..."
"ဟင့္အင္း...မထုတ္ေပးဘူး..."
အဲ့လိုေျပာၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ခါးေလးကို
ဆြဲဖက္ကာေက်ာျပင္ေဘးကိုသူ႔ရင္ခြင္ထဲ
ဆြဲသြင္းလိုက္ေတာ့ေအာက္ပိုင္းက၁ဝက္
အျပင္ေရာက္ေနတဲ့သူ႔ဂ်ဴ နီယာေလးကလဲ
၁ဆံုးျပန္ဝင္သြားျပန္တယ္...
"အ့!!!ဘာလို႔မထုတ္ေပးတာလဲ..."
"မင္းကိုအပစ္ေပးမလို႔ေလ...ေျပာ...
မင္းကိုယ္နဲ႔လမ္းခြဲဖို႔ေျပာတာဝန္းခ်င္
စနပ္ေတြမလား..."
"......."
"မေျဖဘူးေပါ့ေလ...အင့္...အင့္...အင့္ကြာ..."
၃ ၄ခ်က္ေလာက္ေစာင့္ေပးလိုက္တယ္...
"အ့...အ့...နာ...နာတယ္...အ့..."
"အဲ့ဒါဆိုေျဖေလ...မေျဖရင္ဒီထပ္ၾကမ္းမွာ..."
"မမကအစ္ကို႔ကိုခ်စ္လို႔ပါ..."
"ထင္သားပဲ...သူ႔လက္ခ်က္ပဲဆိုတာ...
ခုခ်ိန္ကစၿပီးကိုယ့္အနားကထြက္သြားဖို႔
လံုးဝမစဥ္းစားရေတာ့ဘူးေနာ္...လမ္းခြဲ
စကားလဲထပ္မေျပာနဲ႔..."
"........"
"မေျဖျပန္ဘူးလား...ေရာ့ကြာ...အင့္..."
"အ့!!!မ...မေျပာေတာ့ဘူး...အရမ္းနာေနၿပီ
ေတာ္ပါေတာ့..."
"အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ...မင္းကိုကိုယ္ေဘဘီ
လို႔ပဲေခၚေတာ့မယ္ေနာ္...မင္းလဲကိုယ့္ကို
ကိုကိုလို႔ေခၚရမယ္...လက္မခံရင္..."
ခါးေလးကိုကိုင္ကာထပ္သြင္းရန္ျပင္လိုက္
ေတာ့...
"အင္း...လက္ခံတယ္...လက္ခံတယ္...
မမတို႔အေ႐ွ႕မွာေတာ့မေခၚနဲ႔ေပါ့..."
"ေဘဘီသေဘာပါ..."
"ရၿပီမလား...ထုတ္ေပးေတာ့ေလဗ်ာ
ပိုတင္းက်ပ္လာသလိုပဲ..."
"မရေသးဘူးေဘဘီရာ...ကိုယ္လိုခ်င္လာျပန္
ၿပီမထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး..."
ရိေပၚသူ႔ဂ်ဴ နီယာေလးကိုျပန္ထုတ္ေပး
မလိုလိုနဲ႔၁ဆံုးျပန္ထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့
တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔မွာေတာ့နာၿပီးရင္းဆက္နာရ
ေတာ့တာေပါ့...
အဲ့လိုနဲ႔သူတို႔ရဲ႕မနက္ခင္းေလးကိုေသြးပူ
ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရင္းစတင္လိုက္ၾက
တယ္...
_______________
ရိေပၚကုမၸဏီသြားရန္အျပင္ထြက္လို႔လာ
ေတာ့...
ဝန္းခ်င္
"ကိုကိုဒီေန႔ကုမၸဏီသြားမယ္မလား...
ခ်င္ခ်င္နဲ႔တူတူသြားမယ္ေလ..."
လက္ေမာင္းကိုေျပးခ်ိတ္လိုက္ေတာ့...
ဝမ္ရိေပၚ
"လႊတ္စမ္းပါ...မင္းဘယ္တုန္းကျပန္ေရာက္
ေနတာလဲ..."
ဝန္းခ်င္
''ခုနေလးတင္ပဲ...ကုမၸဏီသြားဖို႔ကိုကို႔ကို
ေစာင့္ေနတာ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"မင္းကဘာကိစၥကုမၸဏီလိုက္လာမွာလဲ..."
ဝန္းခ်င္
"ဦးေလးကိုကုမၸဏီမွာအလုပ္လုပ္ခ်င္လို႔ပါ
လို႔ေျပာထားတာေလ...အဲ့ဒါဦးေလးက
ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ၿပီ..."
အဲ့အခ်ိန္အိမ္အေပၚထပ္ကေနေ႐ွာင္က်န္႔
မ်က္ႏွာျဖဴ ဖက္ျဖဴ ေရာ္ပံုစံေလးနဲ႔ေျဖးေျဖး
ခ်င္းဆင္းလာခဲ့တယ္...
ဝန္းခ်င္
"ဟဲ့...နင့္႐ုပ္ကေသြးမ႐ွိသလို႐ုပ္နဲ႔ဘယ္လို
ျဖစ္ေနတာလဲ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔
"သားေနမေကာင္းခ်င္ျဖစ္ေနလို႔ပါမမ..."
ဝန္းခ်င္
"ဘာအလုပ္ေတြမ်ားေရေရရာရာလုပ္ေနရ
လို႔ေနမေကာင္းတဲ့အထိပါျဖစ္ေနရတာ
လဲေအ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ေ႐ွာင္က်န္႔...ေနမေကာင္းဘူးဆိုၿပီးနားဖို႔
မစဥ္းစားနဲ႔ေနာ္...လုပ္စရာအလုပ္ေတြ႐ွိ
ေသးတယ္မလား...သြားလုပ္...ဝန္းခ်င္
မင္းငါနဲ႔ကုမၸဏီလိုက္မလို႔မလား...
လာသြားမယ္..."
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုမၾကည့္ပဲေျပာကာ
ထြက္သြားတယ္...
ရိေပၚရဲ႕ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ပံုစံေၾကာင့္
ေ႐ွာင္က်န္႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္...
ဝန္းခ်င္မကေတာ့အရမ္းေတြေက်နပ္လို႔ေန
တာေပါ့...
____________________________________
အပိုင္း ၁၇...........ေမွ်ာ္
Unicode
🔞 warning 🔞
"ရှောင်ကျန့်တံခါးဖွင့်စမ်း...တံခါးဖွင့်ပေးလို့
ကိုယ်ပြောနေတယ်လေကွာ..."
"......."
ရိပေါ်အခန်းပြင်ကနေတံခါးကိုထုလိုက်
ကန်လိုက်လုပ်ရင်းနဲ့အော်ပြောနေတယ်...
ရှောင်ကျန့်အခန်းထဲကနေရိပေါ်ရဲ့အသံ
ကြားတော့သူ့ပါးစပ်သူလက်၂ဖက်နဲ့အုပ်
ကာတိတ်တိတ်ကလေးကြိတ်ငိုတယ်...
"ခုတံခါးဖွင့်လို့ကိုယ်ပြောနေတယ်လေကွာ..."
"အစ်ကိုသွားပါတော့ဗျာ..."
"မသွားဘူး...ခုတံခါးဖွင့်ဆိုဖွင့်...
မဖွင့်ပေးဘူးလား..."
"....."
"ရတယ်လေ...ဦးလေးလန်!!!ဦးလေးလန်!!!..."
ရိပေါ်အော်ခေါ်လိုက်တော့အလုပ်သမား
၁ယောက်အိမ်အောက်ထပ်ကနေမြန်မြန်
ပြေးတက်လာတယ်...
ဦးလေးလန်
"သခင်လေးဘာကိစ္စရှိလို့လဲခင်ဗျ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဒီအခန်းသော့အပိုဦးလေးမှာရှိတယ်မလား..."
ဦးလေးလန်
"ဟုတ်ကဲ့...ရှိပါတယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ခုချက်ချင်းကျွန်တော့်ကိုပေး..."
ဦးလေးလန်
"ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့..."
အိတ်ထဲကနေသော့တွဲ၁ခုကိုထုတ်လိုက်
ပြီးသော့၁ချောင်းကိုရိပေါ်ကိုလှမ်းပေး
လိုက်တယ်...
ဦးလေးလန်
"ဒီမှာပါသခင်လေး..."
ရိပေါ်သော့ကိုယူလိုက်ပြီး...
ဝမ်ရိပေါ်
"သွားလို့ရပြီ..."
ဦးလေးလန်အောက်ထပ်ကိုပြန်ဆင်းသွား
တယ်...
ရိပေါ်သော့နဲ့အခန်းတံခါးကိုဖွင့်လို့ရသွား
တယ်...
ပြီးတော့သော့ကိုပစ်ထုတ်ကာတံခါးကို
တွန်းဖွင့်ပြီးဝင်လာခဲ့တယ်...
ရှောင်ကျန့်မျက်ရည်ကဗျာကယာသုတ်
လိုက်ပြီး...
"ကျွန်တော်တို့ဇာတ်လမ်းပြတ်ပြီလို့ပြော
တယ်လေဗျာ...ဘာလို့ဒီလို...အွန့်...အု..."
ရိပေါ်အခန်းထဲဝင်ဝင်လာချင်းဘာစကားမှ
မပြောပဲရှောင်ကျန့်ကိုအတင်းနမ်းတော့
တယ်...
"အွန်း...ပြွတ်...ပြွတ်...ဘာလုပ်...အွန့်...
တာလဲ...ပြွတ်...လွတ်..."
ရှောင်ကျန့် ရိပေါ်ကိုတွန်းထုတ်ပေမဲ့မရဘူး...
ပိုတောင်တိုးကပ်လို့လာခဲ့တယ်...
နမ်းနေရင်းနဲ့ကုတင်ရှိရာဆီဖြေးဖြေးချင်း
ခေါ်ဆောင်သွားပြီးကုတင်နားရောက်
တော့ရှောင်ကျန့်ကိုကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲ
လိုက်ပြီးအပေါ်ကနေအုပ်မိုးလိုက်ကာ
ဆက်နမ်းတယ်...
ရှောင်ကျန့်လဲမရမကရုန်းတယ်...
ဒါပေမဲ့လဲမလွတ်နိုင်...
ဆက်ပြီးရုန်းနေတော့ရိပေါ်နမ်းနေရာကနေ...
"ရှောင်ကျန့်...ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း!!!..."
အသံမှာဒေါသတွေပြည့်နက်နေတော့
ရှောင်ကျန့်လန့်ပြီးငြိမ်ကျသွားတယ်...
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်ရဲ့လက်၂ဖက်ကိုသူ့လက်
၂ဖက်နဲ့ဆုပ်ကိုဖိထားလိုက်ပြီးမျက်နှာချင်း
ဆိုင်လိုက်ကာ...
"မင်းကကိုယ့်အနားကနေထွက်သွားချင်
နေတယ်ပေါ့လေ...မင်းကိုကိုယ်ချစ်လွန်း
လို့အကြွေးကိုအကြောင်းပြပြီးကိုယ့်အနား
မှာခေါ်ထားခဲ့တာ...အဲ့တာတောင်ကိုယ့်
အနားကထွက်ပြေးချင်သေးတယ်ပေါ့လေ... အဲ့တော့လဲမင်းကိုကိုယ်၁ခြား၁မျိုး
နဲ့ချည်နှောင်ရတော့မှာပေါ့..."
ရိပေါ်သူ့လည်ပင်းကနက်ခ်တိုင်ကိုဆွဲဖြုတ်ယူလိုက်ပြီးရှောင်ကျန့်ရဲ့လက်၂ဖက်ကို
ပူးချည်လိုက်တယ်...
"အ...အစ်ကိုဘာလုပ်မလို့လဲ..."
"......."
"ကျွန်တော့်ကိုချစ်ရင်အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့..."
"ကိုယ်မင်းကိုချစ်လွန်းလို့ခုလိုလုပ်ရတာ..."
အဲ့၁ခွန်းပဲပြောပြီးထိုင်ကာသူ့ရဲ့အဝတ်စား
တွေကို၁ထပ်ချင်းဆီချွတ်တယ်...
ရှောင်ကျန့်ထမလို့လုပ်တော့...
"အဲ့အတိုင်းပဲနေနော်...မဟုတ်ရင်ကြိုးတွေ
လက်ထိပ်တွေပါလာလိမ့်မယ်..."
ရိပေါ်ရဲ့စကားကြောင့်ကြောက်ပြီးမထရဲ
တော့...
ရိပေါ်သူ့အပေါ်ပိုင်းကအဝတ်စားတွေကို
ချွတ်ပြီးတော့ရှောင်ကျန့်ရဲ့အဝတ်စားတွေ
ကိုချွတ်ရန်သူ့ရဲ့လက်တွေကရှောင်ကျန့်
အကျႌပေါ်ကကြယ်သီးလေးတွေပေါ်ကျ
ရောက်လာခဲ့တယ်..
ကြယ်သီးကို၁လုံးချင်းဖြုတ်ရင်းနဲ့နောက်ဆုံး
၁လုံးကိုဖြုတ်ပြီးတော့အကျႌကို၂ဖက်ဆွဲ
လှန်လိုက်တယ်...
ရှောင်ကျန့်ရဲ့ဆွဲဆောင်နေတဲ့ဝါဝါဝင်းဝင်း
အသားရည်လေးကြောင့်ရိပေါ်ရဲ့စိတ်တွေ
မရိုးမယွဖြစ်လာတော့တယ်...
"အ...အစ်ကို...ကျွန်တော်တို့ကိစ္စကို၁ခြား
နည်းနဲ့ဖြေရှင်းလဲ...ရ...ရပါတယ်..."
"မရတော့ဘူးဘေဘီရာ...နောက်ကျသွားပြီ..."
ရီဝေတဲ့မျက်လုံးများနဲ့ရှောင်ကျန့်ကိုကြည့်
ရင်းဆွဲဆောင်ကာနှုတ်ခမ်းလေးကို၁ခါ
ထဲစုပ်ယူနမ်းရှိုက်တော့တယ်...
ရှောင်ကျန့်အလျှော့မပေးနိုင်သေး...
ပါးစပ်ကိုအသေပိတ်လို့ထားပြန်တယ်...
ဒီ၁ခါတော့ကိုက်ချလို့သွေးစလေးစို့သွား
တာတောင်ဟမလာခဲ့...
"ဘေဘီနှုတ်ခမ်းဟစမ်း..."
"......"
"ကိုယ်ဒေါသထွက်လာပြီနော်...ဟစမ်းလို့
ပြောနေတယ်လေ..."
ရိပေါ်ဒေါသသံနဲ့နဲနဲခြိမ်းခြောက်ပေး
လိုက်မှရှောင်ကျန့်နှုတ်ခမ်းလေးနဲနဲဖွင့်ဟ
လာတယ်...
ရိပေါ်အနမ်းတွေကိုရှေ့ဆက်ရင်းသူ့လျှာ
ဖျားလေးကိုရှောင်ကျန့်အာခံတွင်းလေးထဲ
ထိုးထည့်ကာမွှေနှောက်တယ်...
ပြီးတော့ရှောင်ကျန့်ရဲ့လျှာဖျားလေးကို
သူ့လျှာဖျားလေးနဲ့လျှက်သွယ်ယူထုတ်
လိုက်ပြီးကလေးလေးတွေဂျယ်လီကိုမစား
ခင်စုပ်သလိုမျိုးရှောင်ကျန့်ရဲ့လျှာဖျားလေး
ကိုလဲစိတ်ကြိုက်၁ပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်လို့နေ
တယ်...
အောက်ကရှောင်ကျန့်မှာတော့ရိပေါ်ခါ
တိုင်းနဲ့မတူပဲသူ့အပေါ်ဒေါသတွေအရမ်း
ထွက်ပြနေတော့ကြောက်ကြောက်နဲ့ပဲ
ငြိမ်ခံနေရတယ်...
ရိပေါ်လျှာဖျားလေးကိုစုပ်ယူလို့ဝသွားတော့
ရှောင်ကျန့်လည်တိုင်လေးဆီသို့နယ်ကူး
ပြောင်းသွားပြန်တယ်...
လည်တိုင်ဘေးလေးကိုအားပါးတရစုပ်ယူ
ရင်း၁ဖြည်းဖြည်းနယ်ချဲ့ကာလည်တိုင်လေး
က၁ဆင့်ရင်ဘတ်သို့၁လျှောက်နမ်းရှိုက်စုပ်
ယူလို့လာတယ်...
ရှောင်ကျန့်မှာအနေရခက်လို့ခါးလေးကော့
တက်သွားရင်ရိပေါ်ရင်ထဲအချစ်လှိုင်းဂရက်
တွေထလာပြီးမနေနိုင်လို့နမ်းနေရာကနေ
ကိုက်လိုက်မိတော့ရှောင်ကျန့်ဆီကနေ
ညီးသံလေးထွက်လို့လာပြန်တယ််...
အဲညီးသံလေးကသူ့ရဲ့အချစ်စိတ်ကိုနှိုးဆွ
နေသလိုပဲ...
ရှောင်ကျန့်လဲရိပေါ်ခုလိုလုပ်နေတာက်ို
မကြိုက်ပေမဲ့မသိစိတ်ကသာယာလာပြီး
အချစ်စိတ်တွေတောင့်တင်းနှိုးထလာခဲ့
တယ်...
ရိပေါ်လဲထိုးနည်းတူပေါ့...
သူကတော့ရှောင်ကျန့်ရဲ့အဝတ်မဖုံးထားတဲ့
ရင်ဘတ်လေးကိုမြင်လိုက်ထဲကအချစ်
စိတ်တွေနှိုးကြွနေခဲ့တာ...
ဒါပေမဲ့ရှောင်ကျန့်စိတ်မပါသေးလို့သူစောင့်
စားနေခဲ့တာ...
ခုရှောင်ကျန့်အချစ်စိတ်နှိုးကြွလာတာကိုသူ
မြင်တော့နှုတ်ခမ်းထောင့်၁ဖက်ကွေးတက်
ကာရှောင်ကျန့်ရဲ့နားနားလေးကပ်ပြီး...
"မင်းခုကိုယ့်အချစ်တွေထဲမှာသာယာနေပြီ
မလား..."
တိုးတိုးလေးပြောလိုက်တော့ရှောင်ကျန့်
မျက်နှာလေးရဲတက်သွားပြီးကြက်သီးများ
ထကာကိုယ်လေးတောင်တုန်တက်သွား
တယ်...
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်ရဲ့ဘောင်းဘီကိုဇစ်ဆွဲချ
လိုက်တယ်...
"အစ်ကို...မလုပ်ပါ...နဲ့....ဗျာ..."
အသံလေးတိမ်ဝင်လို့သွားတယ်...
ရှောင်ကျန့်အသံထက်ရိပေါ်လက်ကမြန်
ပြီးရှောင်ကျန့်ရဲ့ပေါက်စလေးဆီကို
ရောက်လို့နေပြီလေ...
ရိပေါ်ဖြည်းညှင်စွာအပေါ်အောက်ပွတ်ဆွဲ
ပေးတာကို၁ဖြည်းဖြည်းငြင်းရင်းငြင်းရင်းနဲ့
သာယာလို့လာတော့ရှောင်ကျန့်လဲရှက်ရှက်
နဲ့သာမျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီးငြိမ်ခံနေလိုက်
တယ်...
Advertisement
- In Serial20 Chapters
Plastic Bones
A sentient generation ship slaughters a few hundred thousand passengers. Scientists implant part of her mind into an android to find out why. Things don't quite go as planned, and the android who calls herself Ina Kurosawa joins a crew of scrappy smugglers trying to survive at the edge of humanity's reach. Deep space is populated by criminals and the disenfranchised alike. Something else is out there, too. The darkness is hungry, and the darkness wants to be worshipped as a god. (c) 2012-2021 biocageCover Art is licensed under CC BY-SA 4.0 Cover Art is based on "Hologram scheme" by Anto
8 205 - In Serial37 Chapters
Alive?
In the ruins of a once glorious city, a mage awakens. As the sole survivor(?) of the cataclysm that destroyed his entire species, he’s forced to adapt. While learning the intricacies of his new body, he must first carve out a place for himself in a familiar yet foreign world before he can set out to reclaim his heritage. I cannot stress this enough: the character is not human, do not expect him to react like one. I know the hand on the cover only has five finger, but I doubt I am going to find a royalty free radiography with two perfectly functional thumbs placed in a sensible way anytime soon. The rewrite is finished. Beta readers are welcomed and I am still wondering whether I should put the sci-fi tag or not.
8 281 - In Serial22 Chapters
They Call Me Fionn
Faerie is real, but it's not the place of sunshine and buttercups. It's a place of madness, of homicidal Queens and Kings. For centuries our world has been kept safe from them by trickery, lies and a system of Visas that only lets some of them out at a time. Things become a little unhinged when Cliodhna, the ancient Goddess of love escapes. She's looking for her eternal lover, Ciabhan, and for William Suntag this is not a good thing. As grade 12 student, William is just trying to survive. He soon finds himself stuck between the Goddess and her intended, and is abruptly transported into a bizarre world where he is strangely -- at home. There he finds out who he truly is, his family and his heritage and his purpose, which is to protect humanity from the impending madness that is trying to reclaim the world.
8 150 - In Serial33 Chapters
Gliese
Dreading their inevitable demise, mankind launches a desperate project to colonize an earth like planet in the Gliese planetary system, 20 light years away. This project signified a turning point for humanity, their light in the dark. However, mysterious and unfathomable entities get involved, manipulating things from the shadows. Humanity's star of hope is no longer as it seems. “What is it you desire Lwanda ? , fame? fortune? Or maybe …” Having woken up in a strange and unforgiving planet, Lwanda has but one goal, Survive long enough to have a tomorrow.
8 191 - In Serial65 Chapters
Control [Carlisle Cullen]
•They send me away to find them a fortune•[Carlisle Cullen][Twilight-Breaking Dawn Part 2][cover by: @kingsmaria][Started April 2018][Ended March 2019]
8 85 - In Serial24 Chapters
Descent into Mayhem
After two hundred years of isolation, the colonists of Capicua, a fertile super-earth orbiting Gliese 667C, are suddenly faced with an unknown and hostile military force. Oblivious to the impending invasion, Toni Miura joins Capicua's decrepit armed forces in a bid to escape domestic troubles, aiming for the privilege of driving the Hammerhead, a bipedal mobile suit which is the epitome of his planet's ailing warrior spirit. With the arrival of the earthborn invaders, Toni's unqualified platoon, brimming with misfits and plagued by internal differences, is suddenly thrown into the midst of battle. Abandoned by their seniors in the course of their mission, Toni and the remnants of his unit become lost in a world which, owing to the nature of its orbit, suffers periodically from planet-wide hurricane conditions. So begins a race against time, where a handful of cadets will be forced to outmaneuver a pursuing enemy in the boondocks of a turbulent planet, all the while seeking to deliver an odd but important Bavarian prisoner-of-war to their headquarters.
8 125

