《Cinderellaနဲ႔တူတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ》အပိုင္း - ၂၈
Advertisement
Zawgyi
ေ႐ွာင္က်န္႔ေသြးေတြေပၚလက္ေထာက္မိ
ၿပီးသူ႔လက္ကေသြးေတြသူၾကည့္ကာလန္႔
ၿပီးေမ့လဲသြားေတာ့တယ္...
ဝန္းခ်င္လဲေသြးေတြျမင္ၿပီး႐ုတ္တရက္လန္႔
သြားခ်ိန္ေဘးကရဲ၁ေယာက္လာဖမ္းခ်ဳပ္
လိုက္တယ္...
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုအျမန္ေျပးေပြ႔ကာ
ေဆးရံုကိုအျမန္သြားရေတာ့တယ္...
ဒယ္ဒီဝမ္လဲသတင္းရရခ်င္းေဆးရံုကိုအျမန္
လိုက္လာခဲ့တယ္...
ဝမ္က်ားေအာ္
"သား...ေ႐ွာင္က်န္႔ဘာျဖစ္တာလဲ...ခုေရာ
အေျခေနဘယ္လို႐ွိလဲ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဒယ္ဒီ သူ႔မွာသားရဲ႕ရင္ေသြးေလး႐ွိေနၿပီ...
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းခြဲစိတ္ခန္းထဲဝင္
သြားတာခုထိဘာသတင္းမွမၾကားေသး
ဘူး...သားေဘဘီကိုေရာသားရဲ႕ရင္ေသြး
ေလးကိုေရာစိတ္ပူတယ္..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးကြာ...
သားစိတ္ေအးေအးထားေနာ္..."
ရိေပၚရဲ႕ပုခံုးကိုပုတ္ကာႏွစ္သိမ့္ေပးတယ္...
ခနၾကာေတာ့ခြဲစိတ္ခန္းထဲကနပ္စ္၁ေယာက္ ထြက္လာတယ္...
Nurse
"လူနာ႐ွင္ဘယ္သူပါလဲ႐ွင္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ကြၽန္ေတာ္ပါ..."
Nurse
"႐ွင္ကလူနာနဲ႔ဘယ္လိုပတ္သတ္ပါသလဲ..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ကြၽန္ေတာ္ကသူ႔ရဲ႕...သူ႔ရဲ႕ခင္ပြန္းပါ..."
Nurse
"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့...လူနာခ်က္ခ်င္းခြဲစိတ္မႈ
လုပ္ရပါမယ္...ဗိုက္ထဲကကေလးက
အသက္မ႐ွိေတာ့ပါဘူး...ခ်က္ခ်င္းမခြဲစိတ္
ရင္လူနာပါအသက္ဆံုး႐ွံုးသြားႏိုင္ပါတယ္..."
ဝမ္ရိေပၚ
"ဗ်ာ!!!ကြၽန္ေတာ့္ရင္ေသြးေလးအသက္မ႐ွိ
ေတာ့ဘူးေပါ့ေလ..."
Nurse
"ကြၽန္မလဲခုလိုေျပာရတာစိတ္မေကာင္းပါ
ဘူး...ဒါေပမဲ့လူနာရဲ႕အသက္ကိုျမန္ျမန္
ကယ္မွျဖစ္မယ္...ဒီမွာလူနာ႐ွင္ရဲ႕ခြင့္ျပဳ
ခ်က္လက္မွတ္လိုအပ္ပါတယ္..."
ဝမ္က်ားေအာ္
"သားျမန္ျမန္ထိဳးလိုက္ေလကြာ...ေတာ္ၾကာ
သားေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕အသက္ပါမကယ္ႏိုင္
ျဖစ္ေနမယ္..."
အဲ့ေတာ့မွရိေပၚလဲလက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္
ၿပီးနပ္စ္လဲခြဲစိတ္ခန္းထဲအျမန္ျပန္ဝင္သြား
တယ္...
ဝမ္ရိေပၚ
"လူ႔ေလာကထဲကိုေတာင္မေရာက္ေသး
တဲ့ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ရင္ေသြးေလးခုေတာ့ဗ်ာ...
ေတာက္!!!အဲ့ဒါဟိုအယုတ္တမာမိသားစု
ေၾကာင့္..."
ရိေပၚငိုလဲငိုရင္းေဒါသလဲထြက္လာမိတယ္...
ဒယ္ဒီဝမ္လဲသူ႔သားနဲ႔ထပ္တူစိတ္မေကာင္း
ျဖစ္မိေပမဲ့လူႀကီးေပမို႔တရားနဲ႔သာေျဖရ
တယ္...
၃ ၄နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ခြဲစိတ္မႈၿပီးလို႔
ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုအထူးခန္းကိုေရႊ႔ေျပာင္းေပး
လိုက္တယ္...
ေမ့ေဆးအ႐ွိန္နဲ႔မို႔သတိေတာ့ရမလာေသး
ဘူး...
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕လက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္
ထားၿပီးအနားက၁ဖဝါးမွမခြာဘူး...
ဒယ္ဒီဝမ္ကေတာ့အလုပ္႐ွိေသးလို႔ျပန္
သြားရတယ္...
အဲ့လိုနဲ႔ေနာက္ထပ္၄ ၅ ၆နာရီေလာက္ၾကာ
ေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔လက္ကေလးေတြလႈပ္
လာၿပီးၿငီးသံေလးနဲ႔အတူႏိုးလို႔လာခဲ့တယ္...
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕ပါးျပင္ေလးကိုညႇင္သာ
စြာကိုင္ၿပီး...
"ေဘဘီသတိရလာၿပီလား...ဗိုက္ကနာေန
ေသးလားဟင္..."
"သိပ္မနာေတာ့ပါဘူး...ဒါနဲ႔ကိုကို ေဘဘီ့ရဲ႕
ကေလးေလးဘာမွမျဖစ္ဘူးမလားဟင္..."
"....."
ရိေပၚမ်က္ႏွာပ်က္သြားတယ္...
"ကိုကို ေဘဘီေမးေနတယ္ေလ...ေဘဘီ့ရဲ႕
ကေလးေလးဘာမွမျဖစ္ဘူးမလားလို႔..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ထထိုင္လိုက္တယ္...
ခြဲစိတ္ဒဏ္ရာနဲ႔မို႔ဗိုက္ကနဲနဲနာက်င္ေန
တုန္းပဲ...
ရိေပၚမတ္တပ္အေနထားနဲ႔ေ႐ွာင္က်န္႔ကို
ဖက္ထားကာ...
"ေဘဘီစိတ္ေအးေအးထားေနာ္..."
"ဘာကိုစိတ္ေအးေအးထားရမွာလဲ...
ကေလးေလးကိုေမးတာေလ...
ေဘဘီနဲ႔ကိုကို႔ရဲ႕ကေလးေလး..."
"ကိုယ္တို႔ရဲ႕ရင္ေသြးေလးကမ႐ွိေတာ့ဘူး..."
"ဘယ္လို!!!ကိုကိုမလိမ္နဲ႔ဗ်ာ...ကေလးေလး
ေဘဘီ့ရဲ႕ဗိုက္ထဲမွာေဘးကင္းကင္းနဲ႔႐ွိေန
ပါေသးတယ္...ဟုတ္တယ္မလား..."
အမွန္တရားကိုလက္မခံခ်င္ေပမဲ့လဲ
မ်က္ရည္ေတြကေတာ့စီးက်လာရျပန္
တယ္...
"ကေလးေလး႐ွိေနေသးတယ္လို႔ေျပာစမ္းပါ
ကိုကိုရယ္..."
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေဘဘီရာ...
ကိုယ္ခနေလးေဘဘီ့နားကထြက္သြားမိ
တာနဲ႔ခုလိုေတြျဖစ္ရတာ..."
"ဟင့္...ကေလးေလး...ပါးပါးရဲ႕ကေလးေလး... ကေလးေလးေနာက္ကိုပါးပါး
လိုက္ခဲ့မယ္..."
ေဘးစားပြဲေပၚကသစ္သီးလွီးတဲ့ဓားကိုယူ
ကာသူ႔လက္သူလွီးဖို႔ျပင္လိုက္တယ္...
ရိေပၚအျမန္ဆြဲလုလိုက္ၿပီး...
"ေဘဘီဒါဘာလုပ္တာလဲ..."
"ကေလးေလးမ႐ွိတဲ့ဘဝမွာေဘဘီမေနခ်င္
ေတာ့ဘူး...ေဘဘီကိုယ့္ကိုယ္ကိုသက္
ေသပစ္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့ကေလးေလးေၾကာင့္
အားတင္းၿပီးေနခဲ့ရတာ...ခုေတာ့...ခုေတာ့..."
"အဲ့ဒါဆိုေဘဘီ့ကိုအရမ္းခ်စ္တဲ့ကိုယ္က
ေရာ...ေဘဘီမ႐ွိရင္ကိုယ္လဲအသတ္႐ွင္
ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး...ေဘဘီ့ကို ကိုယ္လိုအပ္
တယ္..."
ရင္ခြင္ထဲဆြဲဖက္ထားလိုက္တယ္...
"ဟင့္...ကေလးေလးကိုျပန္ေခၚေပး...
ေဘဘီ့ရဲ႕ကေလးေလးကိုျပန္ေခၚေပးပါ
လို႔..."
ေဆးရံုခန္းေလးထဲမွာေတာ့ငိုယိုသံေတြ
ပူေဆြဝမ္းနဲမႈေတြနဲ႔ျပည့္နက္လို႔ေနခဲ့ေတာ့တယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔စိတ္ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္လာေအာင္
ရိေပၚမွာမနဲႀကိဳးစားလိုက္ရတယ္...
ေ႐ွာင္က်န္႔မွာအ႐ူး၁ပိုင္းျဖစ္ၿပီး၁ခါ၁ေလ
စိတ္ထထေဖာက္ကာအဝတ္စကိုကေလး
လိုေထြးၿပီးရင္ခြင္ထဲထည့္ကာသားေခ်ာ့
ေတးေလးဆိုျပေနတတ္တယ္...
၁ခါ၁ေလက်ရင္လဲသူ႔ရဲ႕ကေလးေလးကို
ေဆးရံုအႏွံ႔လိုက္႐ွာေနတတ္တယ္...
ရိေပၚမွာ ေ႐ွာင္က်န္႔ေပ်ာက္လို႔ခနခနလိုက္
႐ွာလိုက္ရတာအေမာ...
သူတို႔၂ေယာက္ရဲ႕ကေလးေလးဆိုၿပီး
ရိေပၚ ေ႐ွာသ္က်န္႔အတြက္ကေလးအ႐ုပ္
ေလး၁႐ုပ္ယူလာခဲ့ေပးမွေ႐ွာင္က်န္႔နဲနဲ
ၿငိမ္သြားတာ...
ရိေပၚမွာေတာ့ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုၾကည့္ၿပီး
စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာနဲ႔သူ႔ေ႐ွ႕မွာလဲ
မငိုရဲဘူး...
အခန္းျပင္ေရာက္မွာခံုတန္းေလးမွာ
စိတ္႐ွိလက္႐ွိထိုင္ငိုမိတယ္...
အဲ့လိုအခ်ိန္တိုင္းေျပးျမင္မိတဲ့ဟိုသားအမိ
ရဲ႕ယုတ္မာတဲ့ပံုရိပ္ေတြ...
"ေဘဘီဆန္ျပဳတ္ေလးေသာက္ရေအာင္
ေနာ္..."
"ဟင့္အင္း ေသာက္ခ်င္ဘူး..."
"ဒါေလးေသာက္မွေဘဘီေနျမန္ျမန္ျပန္ေကာင္း
မွာေပါ့..."
"ဟင့္...မေသာက္ခ်င္ဘူးလို႔..."
-ေဘဘီဒီဆန္ျပဳတ္ကိုမစားရင္ကေလးေလး
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမွာေပါ့..."
"ကေလးေလးစိတ္မေကာင္းျဖစ္လို႔မျဖစ္ဘူး...
ေဘဘီေသာက္မယ္ေနာ္..."
"ေဘဘီကလိမၼာလိုက္တာ...ကိုယ္ခံြ႔ေကြၽး
မယ္ေနာ္..."
ခနၾကာေတာ့ဆန္ျပဳတ္၁ပန္းကန္လံုး
ကုန္သြားပါေလေရာ...
"ေဘဘီအိပ္ေနလိုက္အံုးေနာ္...ကိုယ္ခနေန
ျပန္လာခဲ့မယ္..."
"ဟုတ္...ကေလးေလးေရာ..."
"ဒီမွာေလ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔အတြက္ရိေပၚဝယ္ေပးထားတဲ့
ကေလးအ႐ုပ္ေလးကိုေပးလိုက္တယ္...
"ဟုတ္သားပဲ...ကေလးေလးကဒီမွာကို...
ပါးပါးေခ်ာ့သိပ္မယ္ေနာ္...မြ..."
အ႐ုပ္ေလးကိုနမ္းရင္းေစာင္ျခံဳေပးၿပီးပုတ္
သိပ္ေနတယ္...
ရိေပၚအခန္းျပင္ထြက္လာၿပီးလူ၁ေယာက္
ကိုဖုန္းဆက္လိုက္တယ္...
"Hello..."
"×;==^%×±#±..."
"ေအး တာဝန္ေက်တယ္...ကိစၥအားလံုးၿပီး
သြားရင္က်န္တဲ့ေငြကိုငါမင္းအေကာင့္ထဲ
ကိုလႊဲေပးလိုက္မယ္..."
"=-=^#$±^×±+"±..."
"ဒီကိစၥပိရိပါေစေနာ္...ငါစိတ္ခ်မယ္..."
":±^±±#±´++^±´..."
"ငါမင္းကိုယံုပါတယ္...ဒါပဲကိစၥၿပီးမွငါ့ကို
ဖုန္းဆတ္လိုက္..."
ရိေပၚဖုန္းခ်ၿပီးအခန္းထဲျပန္ဝင္လာေတာ့
ကုတင္ေပၚမွာငိုေနတဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုျမင္
လိုက္ရတယ္...
"ေဘဘီငိုေနတယ္...ဘာျဖစ္လို႔လဲကိုယ့္ကို
ေျပာ..."
"ဟင္႔...ေဘဘီအိပ္မက္ဆိုးမက္လို႔..."
"အိပ္မက္ပဲကြာ...တကယ္မွမဟုတ္တာ...
ျပန္အိပ္လိုက္ေနာ္...ကိုယ္အနားမွာ႐ွိေန
ေပးမယ္..."
ကုတင္ေပၚတက္လာၿပီးေ႐ွာင္က်န္႔ေဘး
လွဲကာရင္ခြင္ထဲေထြးေပြ႔ထားေပးတယ္...
"မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္...ေဘဘီဝမ္းနဲရင္ကိုယ္လဲ
ဝမ္းနဲတယ္...ကိုယ္တို႔ရဲ႕ကေလးေလးလဲ
ဝမ္းနဲေနမွာေပါ့..."
"ဟင့္..."
ရိေပၚရင္ခြင္ထဲမ်က္ႏွာေလးအပ္ကာပိုငို
လာတဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔...
"ဟင့္...ေဘဘီသိပါတယ္...ေဘဘီအားလံုး
ကိုမွတ္မိၿပီ...ကေလးေလး...ကေလးေလး
မ႐ွိေတာ့ဘူးဆိုတာ...ဒါေပမဲ့ေဘဘီ့ရဲ႕
ႏွလံုးသားကအမွန္တရားကိုလက္မခံႏိုင္
ျဖစ္ေနတယ္..."
"ကိုယ္လဲဘယ္လက္ခံခ်င္ပါ့မလဲ..."
"ဟင့္...ခုေတာ့ေဘဘီဝေအာင္ငိုပါရေစ
ေနာ္...ဝေအာင္ငိုၿပီးရင္ေနာင္ထပ္မငိုေတာ့
ပါဘူး..."
"ေဘဘီရယ္..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုတင္းက်ပ္စြာဖက္ထားၿပီးသူ
လဲမ်က္ရည္ေတြစီးက်လို႔လာေတာ့တယ္...
___________
ဒီေန႔ဝန္းခ်င္တို႔သားမိကိုေထာင္ေျပာင္းေရႊ႔
ရေတာ့မယ္...
ဝန္းခ်င္လဲလူသတ္ရန္ၾကံစည္မႈနဲ႔ေထာင္
ဒဏ္၂ႏွစ္က်ခံထိထားတယ္ေလ...
ဝန္းေမေအာ္ကေတာ့၁၅ႏွစ္ေပါ့...
( သာသာဥပေဒအေၾကာင္းဘာမွမသိပါ
ဘူးေနာ္...😅😅
မွားရင္ခြင့္လႊတ္ပါ...😁😘😘 )
ရဲ၂ေယာက္သူတို႔ကိုအခ်ဳပ္ကားေပၚတင္ၿပီး
ေထာင္ႀကီးကိုေမာင္းလာခဲ့ၾကတယ္...
ခရီးကေတာ္ေတာ္လွမ္းတယ္...
၁နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ကားရပ္ၿပီး
ေထာင္သားေတြကိုဆင္းခိုင္းကာက်န္းမာ
ေရးအေပါ့အပါးသြားခိုင္းတယ္...
ဝန္းခ်င္တို႔သားမိ၂ေယာက္အေပါ့အပါး
သြားၿပီးလို႔ျပန္လာေတာ့သူတို႔ကိုေစာင့္
ၾကည့္ေနတဲ့ရဲေတြကလူ၁ေယာက္နဲ႔
စကားေျပာေနၿပီးအခ်ဳပ္ကားတံခါးကိုေသာ့
ခတ္ဖို႔ေမ့ေနခဲ့တယ္...
အခ်ဳပ္ကားေဘးကိုကား၁စီးေရာက္လာ
ၿပီးကားထဲကလူ၁ေယာက္ဆင္းလာကာ
ကားအမိုးေပၚမွာေသာ့တင္ခဲ့ၿပီးသူလဲ
သန္႔စင္ခန္းဘက္ထြက္သြားတယ္...
အဲ့ဒါကိုလွမ္းျမင္လိုက္တဲ့ဝန္းခ်င္ကသူ႔
အေမကိုမ်က္စပစ္ျပၿပီး၂ေယာက္သား
အခ်ဳပ္ကားေပၚကျဖည္းျဖည္းခ်င္းခိုးဆင္း
လာၾကၿပီးဟိုဘက္ကားအမိုးေပၚက
ေသာ့ကိုယူကာကားထဲအျမန္ဝင္ၿပီးေမာင္း
ထြက္သြားၾကတယ္...
ရဲေတြကေတာ့သတိမထားခဲ့မိၾကပါ...
____________________________________
အပိုင္း ၂၉.........ေမွ်ာ္
ကေလးေလးအတြက္ေတာ့စိတ္မေကာင္း
ပါဘူးကြယ္...😢😢😢
Unicode
ရှောင်ကျန့်သွေးတွေပေါ်လက်ထောက်မိ
ပြီးသူ့လက်ကသွေးတွေသူကြည့်ကာလန့်
ပြီးမေ့လဲသွားတော့တယ်...
ဝန်းချင်လဲသွေးတွေမြင်ပြီးရုတ်တရက်လန့်
သွားချိန်ဘေးကရဲ၁ယောက်လာဖမ်းချုပ်
လိုက်တယ်...
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်ကိုအမြန်ပြေးပွေ့ကာ
ဆေးရုံကိုအမြန်သွားရတော့တယ်...
ဒယ်ဒီဝမ်လဲသတင်းရရချင်းဆေးရုံကိုအမြန်
လိုက်လာခဲ့တယ်...
ဝမ်ကျားအော်
"သား...ရှောင်ကျန့်ဘာဖြစ်တာလဲ...ခုရော
အခြေနေဘယ်လိုရှိလဲ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဒယ်ဒီ သူ့မှာသားရဲ့ရင်သွေးလေးရှိနေပြီ...
ရောက်ရောက်ချင်းခွဲစိတ်ခန်းထဲဝင်
သွားတာခုထိဘာသတင်းမှမကြားသေး
ဘူး...သားဘေဘီကိုရောသားရဲ့ရင်သွေး
လေးကိုရောစိတ်ပူတယ်..."
ဝမ်ကျားအော်
"ဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူးကွာ...
သားစိတ်အေးအေးထားနော်..."
ရိပေါ်ရဲ့ပုခုံးကိုပုတ်ကာနှစ်သိမ့်ပေးတယ်...
ခနကြာတော့ခွဲစိတ်ခန်းထဲကနပ်စ်၁ယောက် ထွက်လာတယ်...
Nurse
"လူနာရှင်ဘယ်သူပါလဲရှင်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ကျွန်တော်ပါ..."
Nurse
"ရှင်ကလူနာနဲ့ဘယ်လိုပတ်သတ်ပါသလဲ..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ကျွန်တော်ကသူ့ရဲ့...သူ့ရဲ့ခင်ပွန်းပါ..."
Nurse
"အော် ဟုတ်ကဲ့...လူနာချက်ချင်းခွဲစိတ်မှု
လုပ်ရပါမယ်...ဗိုက်ထဲကကလေးက
အသက်မရှိတော့ပါဘူး...ချက်ချင်းမခွဲစိတ်
ရင်လူနာပါအသက်ဆုံးရှုံးသွားနိုင်ပါတယ်..."
ဝမ်ရိပေါ်
"ဗျာ!!!ကျွန်တော့်ရင်သွေးလေးအသက်မရှိ
တော့ဘူးပေါ့လေ..."
Nurse
"ကျွန်မလဲခုလိုပြောရတာစိတ်မကောင်းပါ
ဘူး...ဒါပေမဲ့လူနာရဲ့အသက်ကိုမြန်မြန်
ကယ်မှဖြစ်မယ်...ဒီမှာလူနာရှင်ရဲ့ခွင့်ပြု
ချက်လက်မှတ်လိုအပ်ပါတယ်..."
ဝမ်ကျားအော်
"သားမြန်မြန်ထိုးလိုက်လေကွာ...တော်ကြာ
သားရှောင်ကျန့်ရဲ့အသက်ပါမကယ်နိုင်
ဖြစ်နေမယ်..."
အဲ့တော့မှရိပေါ်လဲလက်မှတ်ထိုးပေးလိုက်
ပြီးနပ်စ်လဲခွဲစိတ်ခန်းထဲအမြန်ပြန်ဝင်သွား
တယ်...
ဝမ်ရိပေါ်
"လူ့လောကထဲကိုတောင်မရောက်သေး
တဲ့ကျွန်တော့်ရဲ့ရင်သွေးလေးခုတော့ဗျာ...
တောက်!!!အဲ့ဒါဟိုအယုတ်တမာမိသားစု
ကြောင့်..."
ရိပေါ်ငိုလဲငိုရင်းဒေါသလဲထွက်လာမိတယ်...
ဒယ်ဒီဝမ်လဲသူ့သားနဲ့ထပ်တူစိတ်မကောင်း
ဖြစ်မိပေမဲ့လူကြီးပေမို့တရားနဲ့သာဖြေရ
တယ်...
၃ ၄နာရီလောက်ကြာတော့ခွဲစိတ်မှုပြီးလို့
ရှောင်ကျန့်ကိုအထူးခန်းကိုရွှေ့ပြောင်းပေး
လိုက်တယ်...
မေ့ဆေးအရှိန်နဲ့မို့သတိတော့ရမလာသေး
ဘူး...
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်ရဲ့လက်လေးကိုဆုပ်ကိုင်
ထားပြီးအနားက၁ဖဝါးမှမခွာဘူး...
ဒယ်ဒီဝမ်ကတော့အလုပ်ရှိသေးလို့ပြန်
သွားရတယ်...
အဲ့လိုနဲ့နောက်ထပ်၄ ၅ ၆နာရီလောက်ကြာ
တော့ရှောင်ကျန့်လက်ကလေးတွေလှုပ်
လာပြီးငြီးသံလေးနဲ့အတူနိုးလို့လာခဲ့တယ်...
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့်ရဲ့ပါးပြင်လေးကိုညှင်သာ
စွာကိုင်ပြီး...
"ဘေဘီသတိရလာပြီလား...ဗိုက်ကနာနေ
သေးလားဟင်..."
"သိပ်မနာတော့ပါဘူး...ဒါနဲ့ကိုကို ဘေဘီ့ရဲ့
ကလေးလေးဘာမှမဖြစ်ဘူးမလားဟင်..."
"....."
ရိပေါ်မျက်နှာပျက်သွားတယ်...
"ကိုကို ဘေဘီမေးနေတယ်လေ...ဘေဘီ့ရဲ့
ကလေးလေးဘာမှမဖြစ်ဘူးမလားလို့..."
ရှောင်ကျန့်ထထိုင်လိုက်တယ်...
ခွဲစိတ်ဒဏ်ရာနဲ့မို့ဗိုက်ကနဲနဲနာကျင်နေ
တုန်းပဲ...
ရိပေါ်မတ်တပ်အနေထားနဲ့ရှောင်ကျန့်ကို
ဖက်ထားကာ...
"ဘေဘီစိတ်အေးအေးထားနော်..."
"ဘာကိုစိတ်အေးအေးထားရမှာလဲ...
ကလေးလေးကိုမေးတာလေ...
ဘေဘီနဲ့ကိုကို့ရဲ့ကလေးလေး..."
"ကိုယ်တို့ရဲ့ရင်သွေးလေးကမရှိတော့ဘူး..."
"ဘယ်လို!!!ကိုကိုမလိမ်နဲ့ဗျာ...ကလေးလေး
ဘေဘီ့ရဲ့ဗိုက်ထဲမှာဘေးကင်းကင်းနဲ့ရှိနေ
ပါသေးတယ်...ဟုတ်တယ်မလား..."
အမှန်တရားကိုလက်မခံချင်ပေမဲ့လဲ
မျက်ရည်တွေကတော့စီးကျလာရပြန်
တယ်...
"ကလေးလေးရှိနေသေးတယ်လို့ပြောစမ်းပါ
ကိုကိုရယ်..."
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်ဘေဘီရာ...
ကိုယ်ခနလေးဘေဘီ့နားကထွက်သွားမိ
တာနဲ့ခုလိုတွေဖြစ်ရတာ..."
"ဟင့်...ကလေးလေး...ပါးပါးရဲ့ကလေးလေး... ကလေးလေးနောက်ကိုပါးပါး
လိုက်ခဲ့မယ်..."
ဘေးစားပွဲပေါ်ကသစ်သီးလှီးတဲ့ဓားကိုယူ
ကာသူ့လက်သူလှီးဖို့ပြင်လိုက်တယ်...
ရိပေါ်အမြန်ဆွဲလုလိုက်ပြီး...
"ဘေဘီဒါဘာလုပ်တာလဲ..."
"ကလေးလေးမရှိတဲ့ဘဝမှာဘေဘီမနေချင်
တော့ဘူး...ဘေဘီကိုယ့်ကိုယ်ကိုသက်
သေပစ်လိုက်ချင်ပေမဲ့ကလေးလေးကြောင့်
အားတင်းပြီးနေခဲ့ရတာ...ခုတော့...ခုတော့..."
"အဲ့ဒါဆိုဘေဘီ့ကိုအရမ်းချစ်တဲ့ကိုယ်က
ရော...ဘေဘီမရှိရင်ကိုယ်လဲအသတ်ရှင်
နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး...ဘေဘီ့ကို ကိုယ်လိုအပ်
တယ်..."
ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ထားလိုက်တယ်...
"ဟင့်...ကလေးလေးကိုပြန်ခေါ်ပေး...
ဘေဘီ့ရဲ့ကလေးလေးကိုပြန်ခေါ်ပေးပါ
လို့..."
ဆေးရုံခန်းလေးထဲမှာတော့ငိုယိုသံတွေ
ပူဆွေဝမ်းနဲမှုတွေနဲ့ပြည့်နက်လို့နေခဲ့တော့တယ်...
ရှောင်ကျန့်စိတ်ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာအောင်
ရိပေါ်မှာမနဲကြိုးစားလိုက်ရတယ်...
ရှောင်ကျန့်မှာအရူး၁ပိုင်းဖြစ်ပြီး၁ခါ၁လေ
စိတ်ထထဖောက်ကာအဝတ်စကိုကလေး
လိုထွေးပြီးရင်ခွင်ထဲထည့်ကာသားချော့
တေးလေးဆိုပြနေတတ်တယ်...
၁ခါ၁လေကျရင်လဲသူ့ရဲ့ကလေးလေးကို
ဆေးရုံအနှံ့လိုက်ရှာနေတတ်တယ်...
ရိပေါ်မှာ ရှောင်ကျန့်ပျောက်လို့ခနခနလိုက်
ရှာလိုက်ရတာအမော...
သူတို့၂ယောက်ရဲ့ကလေးလေးဆိုပြီး
ရိပေါ် ရှောသ်ကျန့်အတွက်ကလေးအရုပ်
လေး၁ရုပ်ယူလာခဲ့ပေးမှရှောင်ကျန့်နဲနဲ
ငြိမ်သွားတာ...
ရိပေါ်မှာတော့ရှောင်ကျန့်ကိုကြည့်ပြီး
စိတ်မကောင်းခြင်းများစွာနဲ့သူ့ရှေ့မှာလဲ
မငိုရဲဘူး...
အခန်းပြင်ရောက်မှာခုံတန်းလေးမှာ
စိတ်ရှိလက်ရှိထိုင်ငိုမိတယ်...
အဲ့လိုအချိန်တိုင်းပြေးမြင်မိတဲ့ဟိုသားအမိ
ရဲ့ယုတ်မာတဲ့ပုံရိပ်တွေ...
"ဘေဘီဆန်ပြုတ်လေးသောက်ရအောင်
နော်..."
"ဟင့်အင်း သောက်ချင်ဘူး..."
"ဒါလေးသောက်မှဘေဘီနေမြန်မြန်ပြန်ကောင်း
မှာပေါ့..."
"ဟင့်...မသောက်ချင်ဘူးလို့..."
-ဘေဘီဒီဆန်ပြုတ်ကိုမစားရင်ကလေးလေး
စိတ်မကောင်းဖြစ်နေမှာပေါ့..."
"ကလေးလေးစိတ်မကောင်းဖြစ်လို့မဖြစ်ဘူး...
ဘေဘီသောက်မယ်နော်..."
"ဘေဘီကလိမ္မာလိုက်တာ...ကိုယ်ခံွ့ကျွေး
မယ်နော်..."
ခနကြာတော့ဆန်ပြုတ်၁ပန်းကန်လုံး
ကုန်သွားပါလေရော...
"ဘေဘီအိပ်နေလိုက်အုံးနော်...ကိုယ်ခနနေ
ပြန်လာခဲ့မယ်..."
"ဟုတ်...ကလေးလေးရော..."
"ဒီမှာလေ..."
ရှောင်ကျန့်အတွက်ရိပေါ်ဝယ်ပေးထားတဲ့
ကလေးအရုပ်လေးကိုပေးလိုက်တယ်...
"ဟုတ်သားပဲ...ကလေးလေးကဒီမှာကို...
ပါးပါးချော့သိပ်မယ်နော်...မွ..."
အရုပ်လေးကိုနမ်းရင်းစောင်ခြုံပေးပြီးပုတ်
သိပ်နေတယ်...
ရိပေါ်အခန်းပြင်ထွက်လာပြီးလူ၁ယောက်
ကိုဖုန်းဆက်လိုက်တယ်...
"Hello..."
"×;==^%×±#±..."
"အေး တာဝန်ကျေတယ်...ကိစ္စအားလုံးပြီး
သွားရင်ကျန်တဲ့ငွေကိုငါမင်းအကောင့်ထဲ
ကိုလွှဲပေးလိုက်မယ်..."
"=-=^#$±^×±+"±..."
"ဒီကိစ္စပိရိပါစေနော်...ငါစိတ်ချမယ်..."
":±^±±#±´++^±´..."
"ငါမင်းကိုယုံပါတယ်...ဒါပဲကိစ္စပြီးမှငါ့ကို
ဖုန်းဆတ်လိုက်..."
ရိပေါ်ဖုန်းချပြီးအခန်းထဲပြန်ဝင်လာတော့
ကုတင်ပေါ်မှာငိုနေတဲ့ရှောင်ကျန့်ကိုမြင်
လိုက်ရတယ်...
"ဘေဘီငိုနေတယ်...ဘာဖြစ်လို့လဲကိုယ့်ကို
ပြော..."
"ဟင့်...ဘေဘီအိပ်မက်ဆိုးမက်လို့..."
"အိပ်မက်ပဲကွာ...တကယ်မှမဟုတ်တာ...
ပြန်အိပ်လိုက်နော်...ကိုယ်အနားမှာရှိနေ
ပေးမယ်..."
ကုတင်ပေါ်တက်လာပြီးရှောင်ကျန့်ဘေး
လှဲကာရင်ခွင်ထဲထွေးပွေ့ထားပေးတယ်...
"မငိုနဲ့တော့နော်...ဘေဘီဝမ်းနဲရင်ကိုယ်လဲ
ဝမ်းနဲတယ်...ကိုယ်တို့ရဲ့ကလေးလေးလဲ
ဝမ်းနဲနေမှာပေါ့..."
"ဟင့်..."
ရိပေါ်ရင်ခွင်ထဲမျက်နှာလေးအပ်ကာပိုငို
လာတဲ့ရှောင်ကျန့်...
"ဟင့်...ဘေဘီသိပါတယ်...ဘေဘီအားလုံး
ကိုမှတ်မိပြီ...ကလေးလေး...ကလေးလေး
မရှိတော့ဘူးဆိုတာ...ဒါပေမဲ့ဘေဘီ့ရဲ့
နှလုံးသားကအမှန်တရားကိုလက်မခံနိုင်
ဖြစ်နေတယ်..."
"ကိုယ်လဲဘယ်လက်ခံချင်ပါ့မလဲ..."
"ဟင့်...ခုတော့ဘေဘီဝအောင်ငိုပါရစေ
နော်...ဝအောင်ငိုပြီးရင်နောင်ထပ်မငိုတော့
ပါဘူး..."
"ဘေဘီရယ်..."
ရှောင်ကျန့်ကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ထားပြီးသူ
လဲမျက်ရည်တွေစီးကျလို့လာတော့တယ်...
___________
ဒီနေ့ဝန်းချင်တို့သားမိကိုထောင်ပြောင်းရွှေ့
ရတော့မယ်...
ဝန်းချင်လဲလူသတ်ရန်ကြံစည်မှုနဲ့ထောင်
ဒဏ်၂နှစ်ကျခံထိထားတယ်လေ...
ဝန်းမေအော်ကတော့၁၅နှစ်ပေါ့...
( သာသာဥပဒေအကြောင်းဘာမှမသိပါ
ဘူးနော်...😅😅
မှားရင်ခွင့်လွှတ်ပါ...😁😘😘 )
ရဲ၂ယောက်သူတို့ကိုအချုပ်ကားပေါ်တင်ပြီး
ထောင်ကြီးကိုမောင်းလာခဲ့ကြတယ်...
ခရီးကတော်တော်လှမ်းတယ်...
၁နာရီလောက်ကြာတော့ကားရပ်ပြီး
ထောင်သားတွေကိုဆင်းခိုင်းကာကျန်းမာ
ရေးအပေါ့အပါးသွားခိုင်းတယ်...
ဝန်းချင်တို့သားမိ၂ယောက်အပေါ့အပါး
သွားပြီးလို့ပြန်လာတော့သူတို့ကိုစောင့်
ကြည့်နေတဲ့ရဲတွေကလူ၁ယောက်နဲ့
စကားပြောနေပြီးအချုပ်ကားတံခါးကိုသော့
ခတ်ဖို့မေ့နေခဲ့တယ်...
အချုပ်ကားဘေးကိုကား၁စီးရောက်လာ
ပြီးကားထဲကလူ၁ယောက်ဆင်းလာကာ
ကားအမိုးပေါ်မှာသော့တင်ခဲ့ပြီးသူလဲ
သန့်စင်ခန်းဘက်ထွက်သွားတယ်...
အဲ့ဒါကိုလှမ်းမြင်လိုက်တဲ့ဝန်းချင်ကသူ့
အမေကိုမျက်စပစ်ပြပြီး၂ယောက်သား
အချုပ်ကားပေါ်ကဖြည်းဖြည်းချင်းခိုးဆင်း
လာကြပြီးဟိုဘက်ကားအမိုးပေါ်က
သော့ကိုယူကာကားထဲအမြန်ဝင်ပြီးမောင်း
ထွက်သွားကြတယ်...
ရဲတွေကတော့သတိမထားခဲ့မိကြပါ...
____________________________________
အပိုင်း ၂၉.........မျှော်
ကလေးလေးအတွက်တော့စိတ်မကောင်း
ပါဘူးကွယ်...😢😢😢
Advertisement
- In Serial128 Chapters
Shamrock Samurai
How many shotgun blasts does it take to kill a Banshee? Sean’s a martial arts enthusiast who just discovered his Luck magic. Will his new powers be enough to combat the slew of celtic monsters that cropped up to terrorize his city? He’ll unload a whole barrel of Luck on these paranormal pests, cruising in his ‘69 Fastback, slaying shades after dark. You’ll ride shotgun with Sean as he battles Banshees, clashes with Leprechauns, strives against Vampires, and defends his own against Celtic Demigods. There’s plenty of magic sword fights, shots fired, car chases, fisticuffs, and portal hopping while adventuring between the Bay Area and the mythical realm of Irish legend, Tir na nOg! ------------------------------------------------ I'm happy to offer this COMPLETE SAGA (6 arcs) here PERMAFREE (never in Kindle Unlimited). Imagine the intense action of JOHN WICK + the swords-n-guns slaying of DEVIL MAY CRY, and that had a baby with CELTIC MYTHOLOGY and some PORTAL HOPPING, add a pinch of INUYASHA's horrific monsters, a smattering of YUYU HAKUSHO angst, and that's Shamrock Samurai.*Contains portal hopping as a major element in each arc, but this story IS NOT Isekai (nothing against it personally. Want to make sure you know what you're getting into). Enjoy, and good luck ☘️! ------------------------------------------------ Readers say... “This series is kind of wild.”_David Simpson, author of the Zombie Road series. “Loved the plot twists and the action.” “I found the concept of magic/luck to be original and refreshing... PLENTY of action.” “Cool blend of geek culture and Gaelic mythology in a modern paranormal setting.” “Hang on till the end. There’s a wild twist I didn’t see coming.”
8 522 - In Serial89 Chapters
The Martyrs: the Generation that Burns
“Perhaps we are indeed the main characters of the story, but who is to say we are not the Galactic Republic in the prequel --- No matter how many victories we seize or how many foes we slay, our fate has been sealed from the very beginning.” --- KR043. When a portal to another world was created in the deserts of Nevada, the United States, humanity was faced with a choice. Neglect it, and pray nothing happens. Or confront it, and in doing so, pay a dear cost. Earth chose the latter, and thus, came the heroic tales of the Phasewalker Corps. And thus, came the numberless skirmishes, battles, and wars that would ravage across Humanity's enemies. And thus, came the warcry that would soon echo through countless worlds. "For Earth! For Humanity! For...Victory!" This is the story of the generation that burns. Participant in the Royal Road Writathon Challenge. The cover is custom created on the Webnovel website.
8 423 - In Serial7 Chapters
Daffodil amongst Thorns
Based on a true story.Bullying has always been there and has caused so much pain and suffering.This is a story about a teenage boy that goes to a boarding school. He is not like other boys and is bullied and teased constantly. What will happen to his self-esteem and will he have courage?Will he survive?(NB there are references to abuse in his life before boarding school)
8 299 - In Serial27 Chapters
Queen of the Rings
What if Arwen Evenstar became a member of the Fellowship, only to succumb to the temptation of the Ring? The love story of Arwen and Sauron.
8 108 - In Serial15 Chapters
I Am Legend
Faced with the reality of life Caleb decided to fight against the odds thrown at him by fate.What would you do if you were crossed by fate?Will you cry and sulk in a corner?Who will you blame? God? or yourself?Not Caleb, like his favorite Quote spoken by the one and only Captain Jack Sparrow “I regret nothing, Ever.â€Legends are made not born…
8 154 - In Serial11 Chapters
Facade
In a world full of lies, where does the truth lie? In the great unknown? In the minds of the rulers of the world? Or does the truth lie somewhere else? Somewhere....more obvious, where every single person can see and access....but do not realize?
8 105

