《Most Popular Playboy》25: Уучлал
Advertisement
Тэхён тонгойн, намайг үнсэнэ. Намайг биеэрээ шахан, бэлхүүсээр минь чанга тэвэрлээ.
Бодит байдал намайг цохин авахад, би түүнийг хүчтэйгээр түлхэв. Тэр хөмсгөө зангидан хэдэн алхам хойш ухарлаа. "Ямар хараал идмэр нь вэ, Тэхён?" хэмээн би хашхираад түүнийг алгадав.
Тэр алгуурханаар гараа хацар руугаа явуулаад, гунигтай нүдээр намайг ширтэн, "Н-намайг уучлаарай." гэж шивнэлээ.
Чи гайхаж байгаа байх. Магадгүй цочирдоогүй ч байж болно. Гэхдээ яагаад гэх асуулт бодогдож байгаа биз дээ? Тийм учраас би чамд тайлбарлъя.
Би сургууль дээрээ байна. Тэхёнтой ярилгүй гурван сар гаруй болжээ. Зөвхөн түүнд зориулсан шийтгэл биш.
Би түүнийг мартан, урагш тэмүүлэхийг хүссэн. Гэвч энэ боломжгүй юм байна лээ. Учир нь түүнийг харах болгондоо би улам түүн рүү тэмүүлдэг.
Сургууль үнэхээр аймшигтай санагдаж байна. Ядаргаатай багш нарыг сонсохоос гадна Тэхёнийг өдөр бүр харна гэдэг там болгож байна. Чанёол Тэхён бид хоёрыг салсныг мэдээд, улам эрчимжиж байгаа ч би түүнийг үл тоож байгаа. Би үүнд дахин анхаарахаа больжээ.
Ядахдаа л надад хамгийн сайн найз минь байна шүү дээ. Энэ л миний сэтгэлийг гэрэлтүүлэх ганц зүйл болох юм даа.
Тэхёнтой зүгээр л ярилцаж үзэж болох юм. Гэвч би хүсэхгүй байна.
Тэр намайг өвтгөсөн болохоор түүнийг уучлана гэж бодохгүй байна. Гэвч нөгөө тал минь түүнийг уучлахыг хүснэ. Эм тахиа хэн нэгнийг өндөг шарж байхыг нь харах шиг өвдөж, бас төөрөгдөлд ороод байна.
Би нүдээ эргэлдүүлэн эргэж хараад, чигээрээ алхлаа. Би гэртээ очин хурдхан шиг эдийн засгийн хичээлээ хийх хэрэгтэй, үгүй бол Ким багш намайг алах болно.
---
"Тэгэхээр та нар хосоороо нэг бие даалт хийж хураалгана. Энэ бол дүнгийн тавин хувьд нь нөлөөлөхүйц юм шүү." хэмээн Ким багш хэлэхдээ бие даалтын дэлгэрэнгүй танилцуулга, сэдэв агуулсан цаас тараалаа.
Тэр үүнийгээ тарааж дуусчхаад хамтарч ажиллах хүүхдүүдийн нэрсийг дуудах гэж байна.
"Хүлээ, бүгдээрээ хамрагдаагүй байна. Сонюүл чамд хамтрагч алга. Тиймээс чи гуравлах болох-" гэхтэй зэрэгцэн, ангийн хаалга онгойн, Тэхён орж ирлээ. "Өө, болчихлоо. Сонюүл чиний хамтрагч Тэхён." гэж дуусгавар болгон хэлэв.
Би санаа алдан, толгойгоо хоёр гараараа барьлаа. Би хараагдчихсан байх. Амьдрал яг сайхан цэцэглэх гэж байхад нэг саад 'мөн горьдов оо' гэсэн шиг гараад ирэх юм.
"Одоо бие даалтаа ярилцаж болно." гэж Ким багш хэлээд, өрөөг орхин гарлаа. Бодвол багш нарын өрөөнөөс кофе авч уух гэж байгаа биз.
Advertisement
Тэхён сандлаа чирэн, миний ширээн дээр хажууд минь суулаа. "Бид юу хийх вэ?" хэмээн түүнийг асуухад би, "Би ганцаараа хийгээд чиний нэрийг оруулчихна."
"Сонюүл." хэмээн тэр хэлээд гараа минийхтэй нийлүүллээ. Би гараа ухасхийн татаад, түүн рүү байдгаараа муухай харж, "Юу?"
"Гуйя, би чамайг намайг уучлаач гэж хүчлэхгүй. Зүгээр л надтай ярилцаач. Надтай хамт энэ бие даалтыг хийгээч. Энэ ганц чиний дүн биш, минийх бас хамаатай учир би оролцмоор байна. Тиймээс чамд надтай байхад асуудалтай байвал Ким багш руу очоод хэлчих. Учир нь чи надад уурлаж байгааг мэднэ, бас чи хүссэнээрээ намайг үзэн ядаж болно. Гэхдээ чи үргэлж намайг үл тоож чадахгүй шүү дээ. Яагаад чамайг надад одоо хүртэл уурлаад байгааг ойлгохгүй нь. Аль хэдийн гурван сар өнгөрчихлөө шүү дээ."
"Чи намайг чамд уурлаад байгаа шалтгааныг ойлгохгүй байна аа? Тэхён, чи өөр охин үнссэн, намайг өлөгчин гэж дуудсан, бас надад хайртай болсондоо харамсаж байна гэж хэлсэн. Чи намайг өвтгөдөг. Надад хэр хугацаа өнгөрсөн нь хамаагүй, би үүнийг энэ хэдэн саруудын турш бодож байна. Би чамайг оюун санаанаасаа гаргаж чадахгүй байна. Учир нь би өөрийгөө юуг буруу хийсэн эсэхээ мэдэхгүй байна. Бид үерхдэггүй байж чи намайг шархлуулсаар л байна. Тиймээс зөв өө, би чамд хүссэн хугацаагаараа уурлах болно. Чи үүнийг харж байгаагаас хойш." гэж би хэлээд нэг цаас аваад түүнийг базаад, "Энэ бол чи миний зүрхэнд хийсэн зүйлтэй чинь адил. Одоо үүнийг анх байсан хэвэнд нь оруулах гээд үз." хэмээгээд базсан цаасаа түүн рүү шидлээ.
Бид нэгнээ чимээгүй ширтэцгээнэ. Яагаад гэдгийг нь мэдэхгүй ч зүрх минь галзуу юм шиг цохилно.
Хонх дуугарахтай зэрэгцэн би босон ангиас гараад, коридороор уруудлаа. Гэнэт Тэхён миний гарнаас барин, өөр рүүгээ харуулаад, "Сонс Сонюүл, чиний надад уурлаж байгаа чинь хамаарахаа больсон. Тиймээ, чамайг надад уурлаад байгааг чинь үзэн ядаж байна. Гэвч би үүнтэй эвлэрсэн. Болоод өнгөрчихсөн. Би чамд цэцэг, уучлал эрсэн захиа, шоколад өгөхийг оролдсон. Бас би хэдэн удаа уучлал гуйснаа мэдэхгүй байна, гэвч чи энэ бүгдийг үл тоосон. Чи мэдэх үү, энэ чинь хэр их өвтгөдгийг." гэж түүнийг хэлэхэд хоолой нь чичрэн, нулимсаа барьж ядан байгаа нь харагдана. "М-миний чамд хийж өгсөн капкэйкнүүд, бас олон цаг сууж бичсэн захиануудаа хогийн саванд байгааг харахад... Чи тэднийг ядахдаа онгойлгож ч үзээгүй байсан, Сонюүл. Чи надад ямар утга учиртай хүн болохыг дүрслэн буулгах гэж олон цаг бичиж суусан тэр сэтгэл шингэсэн захиа минь хог болон хэвтэхийг харсан...
Advertisement
Чи хэдий миний зүрхийг хаяж болох ч надтай энэ бие даалтыг цуг хий. Чиний дуртай байх эсэх чинь хамаагүй, тиймээс өнөөдөр манайд оройн зургаан цагт ирээрэй." хэмээн Тэхён тушаачхаад, гарыг минь тавин, цааш алхан одлоо.
Би коридорт хэлэх үггүй болон, Тэхёний ар талыг харан хоцров.
*~*~*~*~*~*~*~*~*
Би инээд алдан, "Заза, тэгье." гэж хэлээд толгойгоо сэгсрэн, нүдээ эргэлдүүллээ. Би сүүлийн хэдэн цагийн Тэхёний гэрт өнгөрүүлж байна. Мөн бид бие даалтан дээрээ ажиллан сууна.
Бид дессерт хийх ёстой боловч, анхны удаагаа улаан лоолийн соустай хүрэн зүйл болж хувираад байв. Тиймээс бид дахин хийж байна.
"Тэгээд чи намайг уучилсан уу?" хэмээн Тэхён асуугаад гал тогооныхоо гантиган чулуугаар хийсэн ширээн дээрээ үсрэн гарч, хөлөө унжуулан суулаа.
"Эхлээд, би зарим зүйлсийг мэдэхийг хүсч байна... Чи яагаад Юнхиг үнссэн юм бэ?"
Тэхён хөмсгөө зангидан, "Би чамайг хардуулахыг хүссэн юм." гэхэд би толгойгоо сэгсрэн, "Тиймээ, тэр завхай юм байна лээ. Түүний ах нь надад хэлсэн." гэлээ.
Тэхён инээд алдан, "Харин чи?" хэмээхэд би инээмсэглэхээ болив.
Юу? Намайг Тэхён руу ширтэхэд ам минь аль хэдийн хагас ангайлттай болсон байв. "Өүв, алив л дээ..." хэмээн Тэхён инээд алдах боловч жаахан цухалдсан нь илт байлаа.
Тэр ширээн дээрээсээ буун, над руу ойртов. Надтай ойрхон зайд ирээд, тэр гараа өргөн надад хүрэх гэхэд би арагш ухарлаа. "Надад битгий хүр." гэж би эвгүйхнээр хэлэв.
"Сонюүл..." Тэр тоглож байгаа юм шиг сонсогдохгүй байна. Тэр уучлаарай ч гэж хэлэхгүй нь. Воав. Би толгойгоо сэгсрэн, "Шоколадтай самран жигнэмэг болчихсон юм чинь намайг ганцааранг минь орхихгүй биз?" гэж хэлээд гарах хаалга руу алхлаа.
"Сонюүл, алив ээ. Чи намайг өршөөсөн гэж би бодсон ш дээ." хэмээн Тэхён намайг хаалгаар гарахтай зэрэгцэн хэллээ. "Яахав, чи намайг завхай амьтнаас өөрөөр харж байгаа гэж би бодсон." гэж би хэлээд ээжийн машинд орон суугаад, хөдлөв. Тэр надад зээлүүлсэн юм л даа.
Бидний хоёулангийнх нь буруу байх.
Намайг заалныхаа толинд харахад, Тэхён машиндаа сууж байв. Тиймээс би хурдаа нэмлээ. Тэнэг. Тэнэг. Тэнэг.
Тэхёний захидал, капкэйкийг хаясан хүн нь би биш. Энэ Еэсүл байсан юм. Би түүний захидлыг уншин, инээмсэглэхэд Еэсүл түүнийг булаан аваад, түүний өгсөн бүх зүйлсийг хогийн саванд хийгээд надад түүнд хайртай байхаа боль гэж хэлсээр байсан. Тэр бол тоглогч, намайг өвтгөнө гэж сануулсаар байсан.
Би өөрийн гүн хөх өнгөтэй шүүгээг онгойлгохоор явна. Жинхнээсээ хичээл тарчихсан учир миний хийхийг хүсч буй ганц зүйл бол гэртээ харих. Тэхён намайг өвтгөснөөс хойш хэд хоног өнгөрчээ. Би түүнийг амархан уучлах гээд байгаа болохоор түүнийг харахыг үзэн ядаж байна.
Шүүгээн дотор минь ягаан дугтуй болоод тансаг гэмээр сав байлаа. Намайг түүнийг татан гаргахтай зэрэгцэн, Еэсүл хүрч ирэв. Би түүний цэвэрхэн бичгийг захианы гадна талд байхыг харан, инээмсэглэлээ.
"Үгүй." хэмээн Еэсүл хэлээд миний гарнаас үнэхээр гоёмсог цагаанаар хучигдсан капкэйкнүүд болон дугтуйг аван хогийн саванд хийж орхив. "Сүл..." хэмээн би гоншигноод, "Би эднийг идэж үзэхийг хүсч байна."
Сүл шүүгээг налаад, над руу ширтэн, "Юүл..." гээд санаа алдан, "Гуйя, надад итгэ. Би чиний хамгийн сайн найз. Би тэнэгүүдтэй үерхдэг зөндөө кино үзэж, ном уншсан. Би Тэхёний юунд дуртайг мэднэ, тиймээс үгүй. Би түүнтэй байж үзээгүй ч түүнтэй адилхан хүнтэй хамт байж үзсэн. Чи тэрнийг хичнээн удаа уучилсан ч эцэст нь чи шаналж л хоцорно. Чи үүнийг хүртэх ёсгүй. Тэр өвтгөсөн дурсамжуудаа хадгалаад, зүгээр л түүнийг мартах гэж оролд. Одоо би чамайг март гэж хүчлэхгүй ч чи аль чадахаараа түүнээс хол бай. Бас энэ тэнэг сэтгэл татахаар захиануудыг нь битгий унш." хэмээн тэр хэлээд хөмсгөө зангидлаа.
Сүлийн зөв байж.
Тэр бол тоглогч, мөн би түүнийг үзэн ядах ёстой. Гэвч түүнийг харах болгондоо улам гүн дурлаж, түүнийг уучлаад байна шүү дээ. Энэ үнэхээр тэнэг юм, учир нь би найз залуугийнхаа төлөө үхэн хатдаг тэнэг охидуудын нэг болсон юм шиг мэдрэгдэж байна.
Би төв замд орон, дуут дохио сонсмогцоо эргэлээ. Энэ угаасаа цагдаа. Учир нь тэд дандаа аюулгүй байдал шалгадаг.
Би гэр рүүгээ орон, хаалгаа хаав. Миний утас халаасанд чичирч эхлэхэд, гаргаж ирлээ. Энэ Хусог байна. "Байна уу?" намайг ийн мэндчилэхэд, "Сонюүл, чи энд хурдан ирэх хэрэгтэй байна." хэмээн сандарсаар хэллээ.
"Юу? Яагаад?"
"Тэхён эмнэлэг дээр байна. Тэр машинтай мөргөлдөөд, осолд орчихлоо. Бас т-тэр ухаан орохгүй байна."
*-*-*-*-*
😭😭
Advertisement
- In Serial68 Chapters
The Billionaire's Pup
"I won't be able to control it then, Eos. Once I'm inside you, there is no going back."He had secrets.I had mine.All was well until he returned. The dark billionaire who made himself out of nothing, the mysterious handsome man that held deep, evil secrets within himself, and the man who was well-known across the country. KingI wondered who was he and what he was doing here-in a small town, in the outskirts of the country. I learned my answer when he gave me his curse and told me to live with it forever. An eternity of sadness and despair until he became my new addiction. And I became his.
8 516 - In Serial42 Chapters
Torched Souls|Cherish
"Love does not begin and end the way we seem to think it does. Love is a battle, love is a war; love is a growing up." -James Baldwin ⚠️SEXUAL CONTENT Copyright © GabriellaLovely 2021
8 65 - In Serial43 Chapters
To Learn to Let Go | ✔
Grayson Daniels is trying to cope with the trauma he suffered as a child when Trent, the beautiful local bad boy fights his way into his life. Will Grayson take a chance on love and learn to heal? #1 in LGBTFiction 1/7/22*CONTENT WARNING*This story contains discussions of sexual assault and abuse, mental illness, self-harm, drugs, alcohol, and contains a queer relationship. You have been warned!©JessMarie1017 all rights reserved.
8 201 - In Serial45 Chapters
I Dare You
Adelaide Beck dared Tristan Presley to become her best friend in the fifth grade... and he said okay. After a summer of doing nearly everything together, Tristan suddenly becomes distant with her. Adelaide had always guessed that natural causes had drifted them apart and that there wasn't much more she could do to stop it.Then years later in their Junior year of high school, Adelaide and Tristan meet again in detention.The time that they're forced to spend with each other bring the two close once again, but this time Tristan's secrets will no longer be kept in the dark, and Adelaide will begin to wonder if the drift in their friendship wasn't so natural after all... !Warning: this story is mildly mature and will contain cussing, violence, and some other mature content!Trope: enemies to besties to strangers to lovers ;)COVER BY: @meha-kReader reviews: "This was literally the most wholesome book ever... absolutely loved it and finished it in 3 hrs" - RafiaTahrin"so so so great! I enjoyed reading this book so much. Made me happy, sad, laugh, cry, and I just LOVE IT SO MUCH" -NovaWrites00"This was amazing and I'm smiling at 00:22 rn feeling better than ever"-Lady_fishstick "MY MOM JUST ENTERED MY ROOM AND SHE ASKED ME IF I WAS HUNGRY AND I SCREAMED "NO MOM I'M CRYING GET THE FUCK OUT". I'm grounded for the next freaking week..." -imnotoxic
8 177 - In Serial25 Chapters
komorebi - a naruto uzumaki love story
DISCLAIMER-> TAKE THE FANFIC LIGHTLY ! writing this after a year (?) or two. THIS IS my first fanfiction, i never post my stuff but since i wrote this during quarantine, i thought of publishing it just to check off a task/bullet in my bucketlist. there are some parts that probably don't make much sense + are not that accurate to the plot of naruto (considering that i havent watched that show in YEARS) basically, after absorbing so many naruto fanfictions since i was in elementary, i wanted to make one for myself to please my 12-year-old self with atleast decent writing and character (bare minimum, i just want fluff in canon) THANK U SO MUCH FOR READING THIS ?! i never expected it to get attention so i sincerely apologize for some stupid parts ! i don't want to try and edit the parts since i would always find it ugly then i would delete the whole thing, and i dont want to regret writing this !!! tysm again and ily all ! 𝓴𝓸𝓶𝓸𝓻𝓮𝓫𝓲 - sunlight filtered through tree leaves.Light blue hair along with the girl's eyes. The same girl who has forgotten about her origin. The girl who does not remember her capabilities. The girl who would unfold the mysteries of a clan. The girl with the light blue hair who would cross her path with a blonde knucklehead.-"ʏᴏᴜ ᴍᴀᴋᴇ ᴍᴇ ꜰᴇᴇʟ ʟɪᴋᴇ ᴍʏꜱᴇʟꜰ""ʏᴏᴜ'ʀᴇ ɴᴏᴛ ɢᴏɪɴɢ ᴛᴏ ᴅɪᴇ ᴛᴏᴏ, ʀɪɢʜᴛ?""ɪ ᴄᴀʀᴇ ᴀʙᴏᴜᴛ ʏᴏᴜ ᴀ ʟᴏᴛ.""ɪ'ʟʟ ᴘʀᴏᴛᴇᴄᴛ ʏᴏᴜ ᴡɪᴛʜ ᴍʏ ʟɪꜰᴇ."- a naruto uzumaki love story, completed (pain arc, unedited)
8 115 - In Serial57 Chapters
The Millionaires Pursuit
Self-made millionaire Erik Silverstein seems to believe that he has everything he could ever want. As an entrepreneur, philanthropist and model, his days are tirelessly spent working like a well-oiled machine. Despite his gruelling work ethic, Erik never denies himself a good ol' time between the long list of women he has practically drooling at his feet. But just how exactly will Erik react when primary school teacher Rosaline Covault enters his fast-paced world and attempts to disarm his charming personality and killer looks with her unique private life and an age gap that is potentially greater than they both can ignore.
8 301