【၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)】,၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation),latest updated chapters, free reading

《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》206

၂၀၆။ မိုးကြိုးစွမ်းအားများတိုက်ခိုက်ခြင်း

ထိုလူစုသည် ဟွမ်ရှို့ဆီမှနေ လုထန်ရိဆီသို့ အကြည့်များရောက်သွားကြသည့်အခါ လုထန်ရိသည် ခနကြောင်အသွားပြီးမှ ခပ်ဖွဖွပြုံးကာ

"ဒါကအရသာရှိပြီးတော့ ချိုရှင်းနေတာမျိုးလေး။ မင်းတို့သာ သန္ဓေပြောင်းသီးဆိုတာကို စိတ်ထဲမထားရင် ဒီတိုင်းစားလိုက်ရုံပဲ"

ထိုအချိန်တွင် ဟွမ်ရှို့သည် တစ်ကိုက်ဝါးနေပြီ ဖြစ်သည်။ အရသာသည် အရမ်းမဆိုးဝါးသဖြင့် သူသည် တစ်ကိုက်ကို အမြန်စားပြီးနောက် နောက်တစ်ကိုက်ထပ်ကိုက်လိုက်သည်။ ဟွမ်ရှို့ကစ၍စားသည်နှင့် အခြားသူများသည် စတော်ဘယ်ရီသီးကို သူတို့ပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်ချင်လာသည်။

လင်းချင်းသည် ရှဲ့တုန်းဆီက သင်ပုန်းကိုယူလိုက်ကာ ရေးသည်။

'ဟန်ကျိုးခရိုင်ရဲ့ စီမံရေးရုံးက ဘယ်မှာရှိလဲဆိုတာကို ဘယ်သူသိကြလဲ?'

ရှဲ့တုန်းကို အရင်ပြလိုက်ရာ ရှဲ့တုန်းက ခေါင်းခါပြသည်။ လင်းချင်းသည် သက်ပြင်းချလိုက်ကာ သူမတွင် ဖုန်းသို့မဟုတ်ကွန်ပြူတာဖြင့် လိုင်းပေါ်က ရှာချင်သွားသည်။ သို့သော်လည်း အင်တာနက်မရှိသလို တိကျသည့်မြေပုံနှင့် GPSလည်းမရှိလေရာ သူမက ဘာလုပ်နိုင်မည်နည်း?

သူမသည် စတော်ဘယ်ရီသီးကို ငမ်းနေသည့်သူများအား သင်ပုန်းကိုခေါက်လိုက်၍ ပြလိုက်သည်။ အသံကြားမှ ထိုသူများသည် မော့ကြည့်လာကာ

"စီမံရေးရုံးလား? ဘာဖြစ်လို့သွားမှာလဲ?"

'ဘယ်သူသိလဲ?'

လင်းချင်းက ထပ်ရေးပြသည်။ ထိုလူများသည် ခေါင်းခါပြသည်။ သူတို့သည် ဒီမြို့က မဟုတ်သဖြင့် အစိုးရရုံးများ ဘယ်နေရာရှိသလဲကို မသိကြပေ။ လင်းချင်းသည် သက်ပြင်းချကာ သင်ပုန်းအား ရှဲ့တုန်းဆီသို့ ပစ်ပေးလိုက်သည်။

ကောင်းချင်းမင်းသည် တစ်ချိန်လုံးကြည့်နေရာမှ ပြောသည်။

"အနောက်ပိုင်းကန်ခရိုင်မှာ။ နေရာတိတိကျကျကိုတော့ နင့်ဟာနင်ရှာရလိမ့်မယ်"

လင်းချင်းသည် သူ့ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

'အဲ့ဘက်ကနေ ငါလာခဲ့တာမလား?'

"သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီကနေ ကြားဖူးတာ"

ကောင်းချင်းမင်းက ပြောသည်။

လင်းချင်းသည် မေးကိုပွတ်လိုက်သည်။ သူမသည် ပြန်လှည့်သွားရလိမ့်မည်။ ရုံးတွေ့ရင်လည်း သူမလိုချင်သည့်ဖိုင်ကို ရနိုင်ပါ့မလား? ထိုဖိုင်များက မပျက်စီးသေးဖို့ကိုသာ မျှော်လင့်ရသည်။

ဒီအတွေးဖြင့် ရှဲ့တုန်းကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည့်အခါ သူမပြောချင်သည်ကို နားလည်သည့် ရှဲ့တုန်းသည် သင်ပုန်းတွင်ရေးပြသည်။

'ငါတို့က အခုအနောက်ပိုင်းခရိုင်ကိုသွားမှာ။ ငါတို့လိုချင်တာရတဲ့အချိန်ရောက်ရင် မင်းတို့လည်း ပြန်ကောင်းနေလောက်ပြီ။ အစွမ်းတွေ ပြန်မရသေးခင်အထိ စောင့်ကြဦး'

လုထန်ရိသည် လင်းချင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့တွင်မေးစရာ အများကြီးရှိသေးသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ကိုသူမသည် အချိန်မပေးသလို လှည့်ကိုမကြည့်ဘဲ ထွက်သွားသည်။ လင်းချင်းသည် အမိုးပေါ်ကနေ ဇွန်ဘီအုပ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမသည် အခုတော့ အနောက်ပိုင်းခရိုင်သို့ ပြန်သွားရဦးမည်။ ကောင်းချင်းမင်းက လိမ်နေတာ မဟုတ်သည်ကို သူမအာရုံခံမိသည်။

ထိုအချိန်တွင် ဝူချန်းယွဲ့နှင့် သူ့လူများသည် တစ်ခုခုကလွဲနေပြီ ဆိုသည်ကို သိသွားကြသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်က သာမန်ဇွန်ဘီများသည် မြို့ပေါ်သို့သာ သွားနေကြတာ ဖြစ်သည်။ ထို့အတူ ထူးဆန်းသည်မှာ ဇွန်ဘီတို့သည် သူတို့ကားများကို လျစ်လျူရှုနေကြသည်။ သူတို့ကားများသည် တောင့်တင်းခိုင်မာသည်က မှန်သော်လည်း ဇွန်ဘီများကိုတော့ ဆွဲဆောင်နိုင်ပါသေးသည်။ သို့သော် အခုတော့ သူတို့ကားများကို လျစ်လျူရှုကာ မြို့ပေါ်သို့သာ တရွတ်ဆွဲနေသည့်ကိုယ်များဖြင့် ရွေ့လျားနေကြသည်။

ဝူချန်းယွဲ့သည်လည်း မြို့ပေါ်သို့ သွားမှာဖြစ်သည်။ သူသည် မြို့ပေါ်နားတွင် ကားများကိုရပ်လိုက်စေကာ သူတစ်ယောက်တည်း ထွက်သွားသည်။ ရှောင်ယွင့်လုံနှင့် မုန့်ယွဲ့တို့သည် ထိုနေရာတွင် ဝူယွဲ့လျန်လေးကို စောင့်ရှောက်ရင်း သူပြန်အလာကို စောင့်နေတာ ဖြစ်သည်။ ဝူချန်းယွဲ့က မြို့ပေါ်တွင် ဇွန်ဘီဘုရင်ကို သွားသတ်ပြီးမှ သူ့လူများနှင့်အတူ ရိက္ခာလိုက်စုပေးမှာ ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း မြို့ပေါ်သို့ ရောက်သည့်အခါ ဝူချန်းယွဲ့သည် အရမ်းထူးဆန်းသည့် ခံစားချက်ကို ရလိုက်သည်။ သူသည် အဆောက်အဉီးပေါ်တက်လိုက်ပြီးနောက် ကြည့်လိုက်လေရာ ဇွန်ဘီများသည် တစ်နေရာတည်းသို့ သွားနေကြောင်းကို သိလိုက်ရသည်။ ထိုနေရာသို့ အာရုံစိုက်ကြည့်သည့်အခါ မိုးကြိုးအစွမ်းဖျော့ဖျော့ကို သူအာရုံရလိုက်သလို ကောင်းကင်သည် မည်းမှောင်နေသည်။ ထို့နောက် ဝူချန်းယွဲ့သည် ဒီနေရာသို့လာရသည့် အကြောင်းအရင်းဖြစ်ကြောင်းကို သိလိုက်သည်။

နောက်ခနအတွင်းမှာ သူ့၏ရှည်လျားကာသွယ်လျသည့်ကိုယ်သည် လေထဲတွင် ပျောက်သွားသည်။ သူပြန်ပေါ်လာသည့်အခါ ဇွန်ဘီဘုရင်နှင့် မီတာငါးရာအကွာတွင် ဖြစ်သည်။ သူ့အရှိန်အဝါကို သူထိန်းလိုက်ကာ အမိုးစွန်ကနေ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

ဘာဖြစ်နေတာလဲ?

ဇွန်ဘီအုပ်ကြီးကို သူမြင်လိုက်ရသလို မိုးကြိုးများက မီတာငါးရာလောက်အကွာတွင် ပစ်ချနေသည်ကိုလည်း မြင်လိုက်ရသည်။

ဂါး! ဂါး! ဂါး!

ဇွန်ဘီအော်သံများသည် နေရာတိုင်းတွင် ကြားနေရသည်။

ဝူချန်းယွဲ့၏ ချောမောသည့်မျက်နှာတွင် စိတ်ရှုပ်မှုများဖြစ်သွားကာ သူသည် ရှေ့သို့ဆက်သွားလိုက်သည်။ သူစိတ်ရှုပ်သည်မှာ သာမန်ဇွန်ဘီများက ဆင့်ခေါ်ခံလိုက်ရသောကြောင့် ဖြစ်ပြီးတော့ ဇွန်ဘီဘုရင်က သာမန်ဇွန်ဘီများကို ဘာဖြစ်လို့ခေါ်မှန်း မသိတာကြောင့်ဖြစ်သည်။

အနားရောက်လေလေ ဇွန်ဘီအုပ်က ပိုထူလာလေလေဖြစ်ပြီးတော့ ဇွန်ဘီအော်သံများက တိုးလာသည်။ ဇွန်ဘီဘုရင်၏ ပြင်းထန်သည့် အရှိန်အဝါနှင့် ဖိအားကိုလည်း သူအာရုံခံမိလိုက်သည်။ သူသည် အဆင့်၇စွမ်းအားရှင်ဖြစ်သည်တောင်မှ ဒီဇွန်ဘီ၏ ဖိအားကို အနည်းငယ်ခံရသေးသည်။ ကောင်းကင်ပေါ်က ကျနေသည့် မိုးကြိုးများသ် ဒီဇွန်ဘီကြောင့်ဆိုသည်က သေချာသော်လည်း ဘာဖြစ်လို့ ဇွန်ဘီဘုရင်က စိတ်တိုနေသလဲဆိုသည်ကိုတော့ မသိပေ။

'တကယ်တော့ ငါအခုလာသင့်တာ မဟုတ်ဘူး။ ဇွန်ဘီဘုရင်ကို တစ်ယောက်ယောက် ဒါမှမဟုတ် တစ်ခုခုက စိတ်တိုအောင်လုပ်ထားတာပဲ'

ဒီလိုတွေးရင်းဖြင့် ဇွန်ဘီဘုရင်အနားသို့ ချဉ်းကပ်လာမိသည်။

မီတာနှစ်ရာလောက်အကွာသို့ရောက်သည်အခါ အမိုးထိပ်တွင်သူရပ်လိုက်ကာ တယ်လီစကုတ်ကိုထုတ်၍ မိုးကြိုးများကျနေသည့်နေရာကို သူကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် သူမြင်လိုက်ရသည်မှာ နှစ်မီတာလောက်ရှည်သည့်အကောင်ကြီးမှာ လမ်းပေါ်တွင် အားဖြင့်ပြေးလွှားနေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

သူ့အရည်ပြားသည် အနွှာခံထားရသလို ဖြစ်သောကြောင့် သွေးများရွှဲနေကာ ကျောကုံးတွင်အရိုးနှင့် ခရမ်းရောင်ရင့်ရင့် ကြွက်သားများကို မြင်နေရသည်။ ခေါင်းသည်လည်း သွေးရွှဲနေသဖြင့် မျက်နှာကို ဝူချန်းယွဲ့က သေချာမမြင်ရသော်လည်း ခရမ်းရောင်မျက်လုံးတစ်စုံသည် ရန်လိုနေသည်ကိုတော့ တွေ့ရသည်။ သွားများကိုဖြဲ၍ ဒေါသတကြီးအော်နေတာကြောင့် ဇွန်ဘီဘုရင်သည် အရမ်းကို ပေါက်ကွဲနေတာ ဖြစ်မည်။ အခုသွားတိုက်မည့်သူသည် မိုးကြိုးဖြင့် အပစ်ခံရကာ အပိုင်းပိုင်းအစစဆွဲဖြဲခံရမည် ဖြစ်သည်။

ဝူချန်းယွဲ့သည် ဇွန်ဘီဘုရင်က နွားသိုးကြိုးပြတ်သွားသလို အဆောက်အဦးများကို ဝင်တိုက်နေသည်ကို ကြည့်နေမိသည်။ စတိုးဆိုင်သို့ပြေးကာ ပြတင်းပေါက်ကိုခွဲ၍ နောက်အဆောက်အဦးသို့ ခုန်တက်သွားသည်။ ထို့နောက် ဝရံတာကနေ ခုန်ချဆင်းလာပြန်သည်။ ကြည့်ရသည်မှာ တစ်ခုခုကို အသည်းအသန်လိုက်ရှာနေပုံပင်။ အမိုးများပေါ်ကနေတောင် ခုန်ပျံ၍ ရှာနေသေးသည်။

'ဒီဇွန်ဘီဘုရင်က ဆေးသုံးထားလို့ ကြောင်နေတာလား? ဘာဖြစ်လို့ ဒီလောက်ရန်လိုနေတာလဲ?'

ဝူချန်းယွဲ့သည် တွေးမိသည်။

သူသည် တယ်လီစကုတ်ဖြင့် ထောက်လှမ်းကြည့်နေစဉ် ဇွန်ဘီဘုရင်သည် ရပ်သွားကာ သူ့ကိုလှည့်ကြည့်လာသည်။

'ကျစ်! ငါ့ကိုတွေ့သွားပြီပဲ!'

ဝူချန်းယွဲ့သည် တယ်လီစကုတ်ကိုချကာ ဇွန်ဘီဘုရင်က သူ့အားရုပ်တည်ဖြင့် ကြည့်နေသည်ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီးနောက် နောက်သို့အမြန် လှည့်ပြေးသည်။ သူသည် မီတာနှစ်ဆယ်လောက်က အမိုးပေါ်သို့ ခြေချမိသည်နှင့် သူအရင်က ကြည့်နေခဲ့သည် အဆောက်အဦးမှာ လက်မောင်းလုံးလောက်ရှိသည့် မိုးကြိုးများပစ်ခံရသဖြင့် ဆူညံသည့်အသံများ ထွက်လာတော့သည်။

၂၀၆။ မိုးႀကိဳးစြမ္းအားမ်ားတိုက္ခိုက္ျခင္း

ထိုလူစုသည္ ဟြမ္ရွို႔ဆီမွေန လုထန္ရိဆီသို႔ အၾကည့္မ်ားေရာက္သြားၾကသည့္အခါ လုထန္ရိသည္ ခနေၾကာင္အသြားၿပီးမွ ခပ္ဖြဖြၿပဳံးကာ

"ဒါကအရသာရွိၿပီးေတာ့ ခ်ိဳရွင္းေနတာမ်ိဳးေလး။ မင္းတို႔သာ သေႏၶေျပာင္းသီးဆိုတာကို စိတ္ထဲမထားရင္ ဒီတိုင္းစားလိုက္႐ုံပဲ"

ထိုအခ်ိန္တြင္ ဟြမ္ရွို႔သည္ တစ္ကိုက္ဝါးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ အရသာသည္ အရမ္းမဆိုးဝါးသျဖင့္ သူသည္ တစ္ကိုက္ကို အျမန္စားၿပီးေနာက္ ေနာက္တစ္ကိုက္ထပ္ကိုက္လိုက္သည္။ ဟြမ္ရွို႔ကစ၍စားသည္ႏွင့္ အျခားသူမ်ားသည္ စေတာ္ဘယ္ရီသီးကို သူတို႔ပါးစပ္ထဲသို႔ ထည့္ခ်င္လာသည္။

လင္းခ်င္းသည္ ရွဲ႕တုန္းဆီက သင္ပုန္းကိုယူလိုက္ကာ ေရးသည္။

'ဟန္က်ိဳးခရိုင္ရဲ႕ စီမံေရး႐ုံးက ဘယ္မွာရွိလဲဆိုတာကို ဘယ္သူသိၾကလဲ?'

ရွဲ႕တုန္းကို အရင္ျပလိုက္ရာ ရွဲ႕တုန္းက ေခါင္းခါျပသည္။ လင္းခ်င္းသည္ သက္ျပင္းခ်လိဳက္ကာ သူမတြင္ ဖုန္းသို႔မဟုတ္ကြန္ျပဴတာျဖင့္ လိုင္းေပၚက ရွာခ်င္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အင္တာနက္မရွိသလို တိက်သည့္ေျမပုံႏွင့္ GPSလည္းမရွိေလရာ သူမက ဘာလုပ္နိုင္မည္နည္း?

သူမသည္ စေတာ္ဘယ္ရီသီးကို ငမ္းေနသည့္သူမ်ားအား သင္ပုန္းကိုေခါက္လိုက္၍ ျပလိုက္သည္။ အသံၾကားမွ ထိုသူမ်ားသည္ ေမာ့ၾကည့္လာကာ

"စီမံေရး႐ုံးလား? ဘာျဖစ္လို႔သြားမွာလဲ?"

'ဘယ္သူသိလဲ?'

လင္းခ်င္းက ထပ္ေရးျပသည္။ ထိုလူမ်ားသည္ ေခါင္းခါျပသည္။ သူတို႔သည္ ဒီၿမိဳ႕က မဟုတ္သျဖင့္ အစိုးရ႐ုံးမ်ား ဘယ္ေနရာရွိသလဲကို မသိၾကေပ။ လင္းခ်င္းသည္ သက္ျပင္းခ်ကာ သင္ပုန္းအား ရွဲ႕တုန္းဆီသို႔ ပစ္ေပးလိုက္သည္။

ေကာင္းခ်င္းမင္းသည္ တစ္ခ်ိန္လုံးၾကည့္ေနရာမွ ေျပာသည္။

"အေနာက္ပိုင္းကန္ခရိုင္မွာ။ ေနရာတိတိက်က်ကိဳေတာ့ နင့္ဟာနင္ရွာရလိမ့္မယ္"

လင္းခ်င္းသည္ သူ႕ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

'အဲ့ဘက္ကေန ငါလာခဲ့တာမလား?'

"သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကေန ၾကားဖူးတာ"

ေကာင္းခ်င္းမင္းက ေျပာသည္။

လင္းခ်င္းသည္ ေမးကိုပြတ္လိုက္သည္။ သူမသည္ ျပန္လွည့္သြားရလိမ့္မည္။ ႐ုံးေတြ႕ရင္လည္း သူမလိုခ်င္သည့္ဖိုင္ကို ရနိုင္ပါ့မလား? ထိုဖိုင္မ်ားက မပ်က္စီးေသးဖို႔ကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။

ဒီအေတြးျဖင့္ ရွဲ႕တုန္းကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည့္အခါ သူမေျပာခ်င္သည္ကို နားလည္သည့္ ရွဲ႕တုန္းသည္ သင္ပုန္းတြင္ေရးျပသည္။

'ငါတို႔က အခုအေနာက္ပိုင္းခရိုင္ကိုသြားမွာ။ ငါတို႔လိုခ်င္တာရတဲ့အခ်ိန္ေရာက္ရင္ မင္းတို႔လည္း ျပန္ေကာင္းေနေလာက္ၿပီ။ အစြမ္းေတြ ျပန္မရေသးခင္အထိ ေစာင့္ၾကဦး'

လုထန္ရိသည္ လင္းခ်င္းကို ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႕တြင္ေမးစရာ အမ်ားႀကီးရွိေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႕ကိုသူမသည္ အခ်ိန္မေပးသလို လွည့္ကိုမၾကည့္ဘဲ ထြက္သြားသည္။ လင္းခ်င္းသည္ အမိုးေပၚကေန ဇြန္ဘီအုပ္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ သူမသည္ အခုေတာ့ အေနာက္ပိုင္းခရိုင္သို႔ ျပန္သြားရဦးမည္။ ေကာင္းခ်င္းမင္းက လိမ္ေနတာ မဟုတ္သည္ကို သူမအာ႐ုံခံမိသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ဝူခ်န္းယြဲ႕ႏွင့္ သူ႕လူမ်ားသည္ တစ္ခုခုကလြဲေနၿပီ ဆိုသည္ကို သိသြားၾကသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္က သာမန္ဇြန္ဘီမ်ားသည္ ၿမိဳ႕ေပၚသို႔သာ သြားေနၾကတာ ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ ထူးဆန္းသည္မွာ ဇြန္ဘီတို႔သည္ သူတို႔ကားမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈေနၾကသည္။ သူတို႔ကားမ်ားသည္ ေတာင့္တင္းခိုင္မာသည္က မွန္ေသာ္လည္း ဇြန္ဘီမ်ားကိုေတာ့ ဆြဲေဆာင္နိုင္ပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ အခုေတာ့ သူတို႔ကားမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ ၿမိဳ႕ေပၚသို႔သာ တ႐ြတ္ဆြဲေနသည့္ကိုယ္မ်ားျဖင့္ ေ႐ြ႕လ်ားေနၾကသည္။

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္လည္း ၿမိဳ႕ေပၚသို႔ သြားမွာျဖစ္သည္။ သူသည္ ၿမိဳ႕ေပၚနားတြင္ ကားမ်ားကိုရပ္လိုက္ေစကာ သူတစ္ေယာက္တည္း ထြက္သြားသည္။ ေရွာင္ယြင့္လုံႏွင့္ မုန့္ယြဲ႕တို႔သည္ ထိုေနရာတြင္ ဝူယြဲ႕လ်န္ေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ရင္း သူျပန္အလာကို ေစာင့္ေနတာ ျဖစ္သည္။ ဝူခ်န္းယြဲ႕က ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ ဇြန္ဘီဘုရင္ကို သြားသတ္ၿပီးမွ သူ႕လူမ်ားႏွင့္အတူ ရိကၡာလိုက္စုေပးမွာ ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ေပၚသို႔ ေရာက္သည့္အခါ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ အရမ္းထူးဆန္းသည့္ ခံစားခ်က္ကို ရလိုက္သည္။ သူသည္ အေဆာက္အဉီးေပၚတက္လိုက္ၿပီးေနာက္ ၾကည့္လိုက္ေလရာ ဇြန္ဘီမ်ားသည္ တစ္ေနရာတည္းသို႔ သြားေနေၾကာင္းကို သိလိုက္ရသည္။ ထိုေနရာသို႔ အာ႐ုံစိုက္ၾကည့္သည့္အခါ မိုးႀကိဳးအစြမ္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကို သူအာ႐ုံရလိုက္သလို ေကာင္းကင္သည္ မည္းေမွာင္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ ဒီေနရာသို႔လာရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းျဖစ္ေၾကာင္းကို သိလိုက္သည္။

ေနာက္ခနအတြင္းမွာ သူ႕၏ရွည္လ်ားကာသြယ္လ်သည့္ကိုယ္သည္ ေလထဲတြင္ ေပ်ာက္သြားသည္။ သူျပန္ေပၚလာသည့္အခါ ဇြန္ဘီဘုရင္ႏွင့္ မီတာငါးရာအကြာတြင္ ျဖစ္သည္။ သူ႕အရွိန္အဝါကို သူထိန္းလိုက္ကာ အမိုးစြန္ကေန ငုံ႕ၾကည့္လိုက္သည္။

ဘာျဖစ္ေနတာလဲ?

ဇြန္ဘီအုပ္ႀကီးကို သူျမင္လိုက္ရသလို မိုးႀကိဳးမ်ားက မီတာငါးရာေလာက္အကြာတြင္ ပစ္ခ်ေနသည္ကိုလည္း ျမင္လိုက္ရသည္။

ဂါး! ဂါး! ဂါး!

ဇြန္ဘီေအာ္သံမ်ားသည္ ေနရာတိုင္းတြင္ ၾကားေနရသည္။

ဝူခ်န္းယြဲ႕၏ ေခ်ာေမာသည့္မ်က္ႏွာတြင္ စိတ္ရႈပ္မႈမ်ားျဖစ္သြားကာ သူသည္ ေရွ႕သို႔ဆက္သြားလိုက္သည္။ သူစိတ္ရႈပ္သည္မွာ သာမန္ဇြန္ဘီမ်ားက ဆင့္ေခၚခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဇြန္ဘီဘုရင္က သာမန္ဇြန္ဘီမ်ားကို ဘာျဖစ္လို႔ေခၚမွန္း မသိတာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

အနားေရာက္ေလေလ ဇြန္ဘီအုပ္က ပိုထူလာေလေလျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဇြန္ဘီေအာ္သံမ်ားက တိုးလာသည္။ ဇြန္ဘီဘုရင္၏ ျပင္းထန္သည့္ အရွိန္အဝါႏွင့္ ဖိအားကိုလည္း သူအာ႐ုံခံမိလိုက္သည္။ သူသည္ အဆင့္၇စြမ္းအားရွင္ျဖစ္သည္ေတာင္မွ ဒီဇြန္ဘီ၏ ဖိအားကို အနည္းငယ္ခံရေသးသည္။ ေကာင္းကင္ေပၚက က်ေနသည့္ မိုးႀကိဳးမ်ားသ္ ဒီဇြန္ဘီေၾကာင့္ဆိုသည္က ေသခ်ာေသာ္လည္း ဘာျဖစ္လို႔ ဇြန္ဘီဘုရင္က စိတ္တိုေနသလဲဆိုသည္ကိုေတာ့ မသိေပ။

'တကယ္ေတာ့ ငါအခုလာသင့္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဇြန္ဘီဘုရင္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခုခုက စိတ္တိုေအာင္လုပ္ထားတာပဲ'

ဒီလိုေတြးရင္းျဖင့္ ဇြန္ဘီဘုရင္အနားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာမိသည္။

မီတာႏွစ္ရာေလာက္အကြာသို႔ေရာက္သည္အခါ အမိုးထိပ္တြင္သူရပ္လိုက္ကာ တယ္လီစကုတ္ကိုထုတ္၍ မိုးႀကိဳးမ်ားက်ေနသည့္ေနရာကို သူၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူျမင္လိုက္ရသည္မွာ ႏွစ္မီတာေလာက္ရွည္သည့္အေကာင္ႀကီးမွာ လမ္းေပၚတြင္ အားျဖင့္ေျပးလႊားေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

သူ႕အရည္ျပားသည္ အႏႊာခံထားရသလို ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေသြးမ်ား႐ႊဲေနကာ ေက်ာကုံးတြင္အရိုးႏွင့္ ခရမ္းေရာင္ရင့္ရင့္ ႂကြက္သားမ်ားကို ျမင္ေနရသည္။ ေခါင္းသည္လည္း ေသြး႐ႊဲေနသျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ဝူခ်န္းယြဲ႕က ေသခ်ာမျမင္ရေသာ္လည္း ခရမ္းေရာင္မ်က္လုံးတစ္စုံသည္ ရန္လိုေနသည္ကိုေတာ့ ေတြ႕ရသည္။ သြားမ်ားကိုၿဖဲ၍ ေဒါသတႀကီးေအာ္ေနတာေၾကာင့္ ဇြန္ဘီဘုရင္သည္ အရမ္းကို ေပါက္ကြဲေနတာ ျဖစ္မည္။ အခုသြားတိုက္မည့္သူသည္ မိုးႀကိဳးျဖင့္ အပစ္ခံရကာ အပိုင္းပိုင္းအစစဆြဲၿဖဲခံရမည္ ျဖစ္သည္။

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ ဇြန္ဘီဘုရင္က ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္သြားသလို အေဆာက္အဦးမ်ားကို ဝင္တိုက္ေနသည္ကို ၾကည့္ေနမိသည္။ စတိုးဆိုင္သို႔ေျပးကာ ျပတင္းေပါက္ကိုခြဲ၍ ေနာက္အေဆာက္အဦးသို႔ ခုန္တက္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ဝရံတာကေန ခုန္ခ်ဆင္းလာျပန္သည္။ ၾကည့္ရသည္မွာ တစ္ခုခုကို အသည္းအသန္လိုက္ရွာေနပုံပင္။ အမိုးမ်ားေပၚကေနေတာင္ ခုန္ပ်ံ၍ ရွာေနေသးသည္။

'ဒီဇြန္ဘီဘုရင္က ေဆးသုံးထားလို႔ ေၾကာင္ေနတာလား? ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ရန္လိုေနတာလဲ?'

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ ေတြးမိသည္။

သူသည္ တယ္လီစကုတ္ျဖင့္ ေထာက္လွမ္းၾကည့္ေနစဥ္ ဇြန္ဘီဘုရင္သည္ ရပ္သြားကာ သူ႕ကိုလွည့္ၾကည့္လာသည္။

'က်စ္! ငါ့ကိုေတြ႕သြားၿပီပဲ!'

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ တယ္လီစကုတ္ကိုခ်ကာ ဇြန္ဘီဘုရင္က သူ႕အား႐ုပ္တည္ျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေနာက္သို႔အျမန္ လွည့္ေျပးသည္။ သူသည္ မီတာႏွစ္ဆယ္ေလာက္က အမိုးေပၚသို႔ ေျခခ်မိသည္ႏွင့္ သူအရင္က ၾကည့္ေနခဲ့သည္ အေဆာက္အဦးမွာ လက္ေမာင္းလုံးေလာက္ရွိသည့္ မိုးႀကိဳးမ်ားပစ္ခံရသျဖင့္ ဆူညံသည့္အသံမ်ား ထြက္လာေတာ့သည္။

people are reading<၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)>

View all messages

Close message

Next Chap

《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》206

Advertisement

Advertisement

Advertisement

Advertisement

The Devil in Me

Gods and Glory

When it's Dark

Titan Sol

My love, brother and obsession

The mafia vs the psychopath

Earn coins to read for free

You are?