【၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)】,၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation),latest updated chapters, free reading

《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》229

၂၂၉။ ဇွန်ဘီကိုလူကကိုက်

လင်းချင်းသည် သူမက နာကျင်မှုကို ပြန်ခံစားနိုင်နေကြောင်းကို မသိခဲ့သော်လည်း အခုတော့ ဒီလောက်နာနေလေရာ သိသွားသည်။

'ငါပဲအထင်မှားတာလား? ဒီယောက်ျားရဲ့သွားတွေကပဲ ထက်နေသလား?'

လင်းချင်းသည် အခုအချိန်တွင် စိတ်မကြည်တော့ပေ။ သူမ၏ ပေါင်အတွင်းသားများကို ယောက်ျားတစ်ယောက်က ကိုက်နေသဖြင့် မသင့်တော်သည့်အပြုအမှုဖြစ်သောကြောင့် တရားစွဲချင်လာသည်။ စူးနေသည့် နာကျင်မှုအပြင် ထိုယောက်ျားကိုက်နေသည့် သူမ၏ပေါင်သည် ယားသည့်ခံစားမှုကလည်း ဖြစ်နေသေးသည်။

လင်းချင်းသည် စိတ်ထဲတွင် ဆဲဆိုရင်း ထိုယောက်ျား၏ လက်မောင်းကို လွှတ်ပေးလိုက်ကာ လည်ပင်းကို တင်းနေအောင်ချုပ်ထားသည့် သူမ၏ ခြေထောက်များကိုပါ ဖြေလိုက်ရင်း အံကြိတ်ကာ

"လွှတ်စမ်း!"

"အား"

သူ့လက်ကလွှတ်သည်နှင့် ဝူချန်းယွဲ့သည် လင်းချင်းကို မကိုက်တော့ဘဲ လွှတ်ပေးပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထလာသည်။

"ဖွီ!"

တံတွေးများကို ထွေးလိုက်စဉ် ကျိုးတော့မလို ဖြစ်နေသည့် လက်မောင်းကို ပွတ်လိုက်ရင်းက ပေါင်ကိုပွတ်ကာ သူ့အားစိုက်ကြည့်နေသည့် လင်းချင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။

အကုန်လုံးသည် လင်းချင်းတို့၏ ထူးဆန်းသည့် တိုက်ပွဲဝင် အနေအထားကြောင့် ရယ်နေကြသည်။ ဘယ်သူကမှ လင်းချင်း၏ အော်သံသည် ကျန်းမာသည့်လူသားသံ မပေါက်ဘဲ ဇွန်ဘီသံဖြစ်နေခြင်းကို သတိမထားမိလိုက်ကြပေ။

သူတို့နှစ်ယောက်သည် အစကတော့ ပညာရှင်များလို တိုက်နေကြသော်လည်း မမျှော်လင့်ဘဲ လင်းချင်း၏ ထိန်းချုပ်မှုအောက်သို့ ဝူချန်းယွဲ့က ရောက်သွားသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်ရာ မိန်းမထက် ပိုသန်မာသင့်သော်လည်း သူမက သူ့ထက်ပိုသွက်လက်နေသည်။ ထို့ကြောင့် လင်းချင်းမှာ ဝူချန်းယွဲ့အား ကျွမ်းကျင်စွာဖြင့် ဖိနှိပ်နိုင်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း လူတိုင်းအံ့သြသွားရသည်မှာ သူတို့တိုက်ပွဲသည် ကလေးများကြား လက်မောင်းယှဉ်လှဲသလို ဖြစ်သွားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဝူချန်းယွဲ့သည် သန်မာသည့် ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း သူ့ပြိုင်ဖက် မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် လင်းချင်းကို ကိုက်လိုက်ခြင်းက လူတိုင်းကို အံ့သြစေသည့် အချက်ပင်။

လင်းချင်းသည် တိုက်ပွဲကြောင့် ပေပွသွားသည့် သူမ၏အဝတ်များကို ပြန်သေသပ်အောင် လုပ်နေရသည်။ လည်ပင်းတွင်ချီထားသည့် အကျီသည် နောက်ရောက်သွားကာ လိပ်သွားသဖြင့် ရှေ့သို့ပြန်လှည့်ကာ ဆွဲချလိုက်သည်။ သူမ၏ပေါင်ကိုပွတ်ကာ ဝူချန်းယွဲ့အား အံကြိတ်ကာ

"ငါ့ကိုကိုက်တယ်!"

'ငါ့နှယ့် ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး! ဘယ်လိုတွေလား! ဇွန်ဘီဖြစ်နေတဲ့ငါက ဘယ်သူ့ကိုမှ မကိုက်မိအောင် ကြိုးစားနေတာကို! ဒီယောက်ျားက ငါ့ကိုကိုက်သွားတယ်! တော်သေးတာက အသားကိုတိုက်ရိုက်ကိုက်ပြီး သွေးကိုမြိုမချမိတာပဲ မဟုတ်ရင် သူ့ပါဇွန်ဘီဖြစ်လာဦးမယ်!'

သို့သော်လည်း သူမသည် ဒါကိုဒီလောက် စိတ်ထဲရှိတာတော့ မဟုတ်ပေ။

'ငါက ဇွန်ဘီလေ ငါကဇွန်ဘီလို့! ဘာဖြစ်လို့ ငါကပြန်အကိုက်ခံလိုက်ရတာလဲ?'

ထိုအချိန်တွင် ဝူချန်းယွဲ့သည်လည်း သူဘာလုပ်ခဲ့သလဲကို သူသိသွားကာ ချက်ချင်းရှက်သွားပြီး လက်သီးဆုပ်ဖြင့် နှုတ်ခမ်းကိုကွယ်ရင်း ချောင်းဟန့်နေမိသည်။ ထို့နောက် မျက်နှာကို လွှဲထားသည်။

'ဒါတကယ်ရှက်ဖို့ကောင်းတာပဲ! ဘာဖြစ်လို့ ငါသူ့ကိုကိုက်မိတာလဲ! ငါကခွေးလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့! အခုတော့ တကယ် အနေရကြပ်ကုန်ပြီ!'

လင်းချင်းပြောသည်ကို ကြားသည့်အခါ လူတိုင်းသည် မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ရယ်ကုန်ကြသည်။ လုထန်ရိသည် အံ့သြနေကာ ဝူချန်းယွဲ့လိုမျိုး နှုတ်ခမ်းကို လက်သီးဆုပ်ဖြင့် ကာနေမိပြီးမှ

"အဟမ်း ခေါင်းဆောင် ရှုံးတယ် ဦးထုပ်ပြုတ်ကျသွားပြီ"

ဒီလိုပြောကာ လင်းချင်း၏ခြေထောက်နားက သူ့ဦးထုပ်ကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်သည်။

ဝူချန်းယွဲ့သည် လှေကားနားသို့ လှည့်ကာလျှောက်သွားရင်း

"ငါရှုံးတယ်။ ငါ့ဇွန်ဘီအမြူတေကို ခိုးသွားတာကို ငါခွင့်လွှတ်ပေးမယ်"

လင်းချင်းသည် သူ့နောက်ကျောကို ကြည့်ကာ ချက်ချင်းအပြေးလိုက်၍ လည်ပင်းကိုခဲလိုက်ရမလား တွေးနေသည်။ လုထန်ရိသည် သူမ၏အတွေးကို သတိထားမိပုံရသဖြင့် သူမနားသို့ အပြေးလာကာ ခေါင်းဆောင်၏ဦးထုပ်ကို ကောက်လိုက်သည်။

"ဟား ဟား သူ့လက်ကိုချိုးဖို့လုပ်တာက သူလည်းအတော်နာသွားမှာ။ စိတ်မတိုပါနဲ့! ဒါပင်မယ့် ဘယ်တုန်းက ဒီလောက်တိုက်ခိုက်တာကို ကျွမ်းသွားတာလဲ? နင်. . ."

လုထန်ရိသည် ဇွန်ဘီဖြစ်သွားပြီးနောက်မှ တိုက်ရေးခိုက်ရေးကို လေ့လာခဲ့သလားဟု မေးချင်တာ ဖြစ်သည်။

လင်းချင်းသည် သူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ၏အရှိန်နှင့် တုန့်ပြန်ခြင်းများသည် ဇွန်ဘီဖြစ်လာပြီးနောက် ပိုမြန်လာသော်လည်း ဒီလိုတိုက်ခိုက်နည်းများကိုတော့ သူမသည် အရင်တည်းက ကျွမ်းကျင်နေခဲ့တာဖြစ်သည်။

သူမ၏အင်အား၊ အရှိန်နှင့် တုန့်ပြန်ခြင်းတို့သည် အရမ်းကို တိုးတက်လာခဲ့သော်လည်း ဝူချန်းယွဲ့သည် သူမနှင့်အကြာကြီး တိုက်ခိုက်နိုင်သည်။ ဒါသည် အရမ်းကို အထင်ကြီးဖို့ကောင်းလွန်းသည်။

'ဒါပင်မယ့် ဘာဖြစ်လို့ ငါ့ကိုကိုက်တာလဲ? ရှုံးလို့ကိုက်တာလား? နင်ကခွေးလား? ပြီးတော့လည်း ဒီတိုင်းပဲ ထွက်သွားတော့မှာလား? ငါ့ကိုကိုက်မိတာကို ပြန်တောင်းပန်သွားလေ'

လင်းချင်း၏ အတွေးများကို သတိထားမိပုံရသည့် ဝူချန်းယွဲ့သည် ရပ်သွားကာ ခေါင်းပြန်လှည့်လာပြီး လင်းချင်းကို အသံတိုးတိုးဖြင့်

"ဟို. . .ခုနက ငါတောင်းပန်ပါတယ်! ပြီးတော့လည်း လျန်လျန်ကို ကယ်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

ဒီလိုပြောပြီးသည်နှင့် သူသည် ရှောင်ယွင့်လုံတို့ရှိရာသို့ ဆက်သွားလေရာ အခြားသူများသည် သူ့နောက်ကို အမြန်လိုက်လာကြသည်။ ကောင်းချင်းမင်းက ဝူချန်းယွဲ့ကို

"ခေါင်းဆောင် ကျွန်တော်တို့ရော လိုက်လာလို့ရမလား?"

"သေချာတာပေါ့"

ဝူချန်းယွဲ့က အပြုံးဖြင့် ဖြေသည်။ ထို့နောက် ရှောင်ယွင့်လုံကို လှည့်မေးသည်။

"မုန့်ယွဲ့ဘယ်လိုနေလဲ? သူ့ဒဏ်ရာက ဆိုးဝါးလား? သိပ်မကောင်းဘူးဆိုရင် ငါတို့သူ့ကို စခန်းပြန်ပို့ဖို့လုပ်ရမယ်"

"သူအစာငတ်နေတာ ၂ရက်လောက်ရှိပြီ"

ရှောင်ယွင့်လုံကပြောသည်။

"အားနည်းသွားတာကြောင့် မေ့သွားတာ။ သူ့ဒဏ်ရာတွေက မဆိုးပင်မယ့် သွေးထွက်တာ နည်းနည်းများသွားတယ်"

ဝူချန်းယွဲ့တို့ စကားများကို နားထောင်ရင်း လုထန်ရိသည် သူပြန်ရတော့မည်ကို သိလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူ့တွင် လင်းချင်းကို မေးစရာရှိသေးသည်။

"ငါနင့်ကို ဘယ်မှာရှာရမလဲ? အရှေ့ပိုင်းမှာ နေမှာလား?"

လင်းချင်းသည် ဝူချန်းယွဲ့အား ဒေါသတကြီးစိုက်ကြည့်နေရင်းက သူ့အသံကြားသည့်အခါ

"ရေစက်မကုန်ရင်ဆုံမယ်"

သူမသည် လင်းဖန်တို့နှင့်အတူ ဒီနားတွင် နေမည်ဆိုသည့်အကြောင်းကို သူ့အား မပြောပေ။

လုထန်ရိသည် သူမကိုစိုက်ကြည့်နေသော်လည်း လင်းချင်းက ဘာမှထပ်မပြောသည့်အခါ သက်ပြင်းချလိုက်ကာ ဝူချန်းယွဲ့တို့နှင့် အတူထွက်သွားဖို့လုပ်သည်။ မပြန်ခင်တွင် လူစုထဲမှ တစ်ယောက်က

"အစ်မကြီး ကျွန်တော်တို့နဲ့အတူ စခန်းကို လိုက်ခဲ့ပါလား?"

"သူ့မှာလုပ်စရာရှိသေးတာကို မင်းမေ့သွားပြီလား? ငါတို့ကြောင့် သူနေပေးနေတာလေ"

ကောင်းချင်းမင်းက ဝင်ပြောသည်။

"ဟင်? အာ"

ထိုအကြောင်းကို မေ့နေသည့်သူများသည် အခုမှသတိပြန်ရကြသည်။

"အစ်မကြီး နာမည်က ဘယ်သူလဲ? ကျွန်တော်တို့ နာမည်မသိရသေးဘူး"

ကျန်းရှောင်ညန်က လှမ်းအော်မေးသည်။

လုထန်ရိနှင့် ကောင်းချင်းမင်းတို့သည် လင်းချင်းကို ထူးဆန်းစွာ လှည့်ကြည့်ကြသည်။ ဝူချန်းယွဲ့နှင့် ရှောင်ယွင့်လုံတို့ကတော့ သိချင်စိတ်ဖြင့် ကြည့်ကြသည်။ လင်းချင်းက မမိတ်ဆက်ရသေးသဖြင့် သူမ၏နာမည်ကို သူတို့လည်း သိချင်နေကြသည်။

လင်းချင်းသည် သူတို့ကိုကြည့်ကာ တစ်လုံးသာ ဖြေသည်။

"လင်း"

သူမ၏အသံကတိုးသဖြင့် ကျန်းရှောင်ညန်တို့သည် သေချာမကြားလိုက်ပေ။

"ဟမ်? အစ်မကြီးက ဘာပြောလိုက်တာ? မင်းကြားလိုက်လား?"

"ဟင့်အင်း။ ငါလည်းသေချာမကြားဘူး"

"သူပြောတာက လင်း"

ဝူချန်းယွဲ့က ဖြေသည်။

"လင်း?"

Zawgyi Ver

၂၂၉။ ဇြန္ဘီကိုလူကကိုက္

လင္းခ်င္းသည္ သူမက နာက်င္မႈကို ျပန္ခံစားနိုင္ေနေၾကာင္းကို မသိခဲ့ေသာ္လည္း အခုေတာ့ ဒီေလာက္နာေနေလရာ သိသြားသည္။

'ငါပဲအထင္မွားတာလား? ဒီေယာက္်ားရဲ႕သြားေတြကပဲ ထက္ေနသလား?'

လင္းခ်င္းသည္ အခုအခ်ိန္တြင္ စိတ္မၾကည္ေတာ့ေပ။ သူမ၏ ေပါင္အတြင္းသားမ်ားကို ေယာက္်ားတစ္ေယာက္က ကိုက္ေနသျဖင့္ မသင့္ေတာ္သည့္အျပဳအမႈျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တရားစြဲခ်င္လာသည္။ စူးေနသည့္ နာက်င္မႈအျပင္ ထိုေယာက္်ားကိုက္ေနသည့္ သူမ၏ေပါင္သည္ ယားသည့္ခံစားမႈကလည္း ျဖစ္ေနေသးသည္။

လင္းခ်င္းသည္ စိတ္ထဲတြင္ ဆဲဆိုရင္း ထိုေယာက္်ား၏ လက္ေမာင္းကို လႊတ္ေပးလိုက္ကာ လည္ပင္းကို တင္းေနေအာင္ခ်ဳပ္ထားသည့္ သူမ၏ ေျခေထာက္မ်ားကိုပါ ေျဖလိုက္ရင္း အံႀကိတ္ကာ

"လႊတ္စမ္း!"

"အား"

သူ႕လက္ကလႊတ္သည္ႏွင့္ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ လင္းခ်င္းကို မကိုက္ေတာ့ဘဲ လႊတ္ေပးၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထလာသည္။

"ဖြီ!"

တံေတြးမ်ားကို ေထြးလိုက္စဥ္ က်ိဳးေတာ့မလို ျဖစ္ေနသည့္ လက္ေမာင္းကို ပြတ္လိုက္ရင္းက ေပါင္ကိုပြတ္ကာ သူ႕အားစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ လင္းခ်င္းကို ၾကည့္လိုက္သည္။

အကုန္လုံးသည္ လင္းခ်င္းတို႔၏ ထူးဆန္းသည့္ တိုက္ပြဲဝင္ အေနအထားေၾကာင့္ ရယ္ေနၾကသည္။ ဘယ္သူကမွ လင္းခ်င္း၏ ေအာ္သံသည္ က်န္းမာသည့္လူသားသံ မေပါက္ဘဲ ဇြန္ဘီသံျဖစ္ေနျခင္းကို သတိမထားမိလိုက္ၾကေပ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ အစကေတာ့ ပညာရွင္မ်ားလို တိုက္ေနၾကေသာ္လည္း မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ လင္းခ်င္း၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္သို႔ ဝူခ်န္းယြဲ႕က ေရာက္သြားသည္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ရာ မိန္းမထက္ ပိုသန္မာသင့္ေသာ္လည္း သူမက သူ႕ထက္ပိုသြက္လက္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လင္းခ်င္းမွာ ဝူခ်န္းယြဲ႕အား ကြၽမ္းက်င္စြာျဖင့္ ဖိႏွိပ္နိုင္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း လူတိုင္းအံ့ၾသသြားရသည္မွာ သူတို႔တိုက္ပြဲသည္ ကေလးမ်ားၾကား လက္ေမာင္းယွဥ္လွဲသလို ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ သန္မာသည့္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႕ၿပိဳင္ဖက္ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္ လင္းခ်င္းကို ကိုက္လိုက္ျခင္းက လူတိုင္းကို အံ့ၾသေစသည့္ အခ်က္ပင္။

လင္းခ်င္းသည္ တိုက္ပြဲေၾကာင့္ ေပပြသြားသည့္ သူမ၏အဝတ္မ်ားကို ျပန္ေသသပ္ေအာင္ လုပ္ေနရသည္။ လည္ပင္းတြင္ခ်ီထားသည့္ အက်ီသည္ ေနာက္ေရာက္သြားကာ လိပ္သြားသျဖင့္ ေရွ႕သို႔ျပန္လွည့္ကာ ဆြဲခ်လိဳက္သည္။ သူမ၏ေပါင္ကိုပြတ္ကာ ဝူခ်န္းယြဲ႕အား အံႀကိတ္ကာ

"ငါ့ကိုကိုက္တယ္!"

'ငါ့ႏွယ့္ ယုံေတာင္မယုံနိုင္ဘူး! ဘယ္လိုေတြလား! ဇြန္ဘီျဖစ္ေနတဲ့ငါက ဘယ္သူ႕ကိုမွ မကိုက္မိေအာင္ ႀကိဳးစားေနတာကို! ဒီေယာက္်ားက ငါ့ကိုကိုက္သြားတယ္! ေတာ္ေသးတာက အသားကိုတိုက္ရိုက္ကိုက္ၿပီး ေသြးကိုၿမိဳမခ်မိတာပဲ မဟုတ္ရင္ သူ႕ပါဇြန္ဘီျဖစ္လာဦးမယ္!'

သို႔ေသာ္လည္း သူမသည္ ဒါကိုဒီေလာက္ စိတ္ထဲရွိတာေတာ့ မဟုတ္ေပ။

'ငါက ဇြန္ဘီေလ ငါကဇြန္ဘီလို႔! ဘာျဖစ္လို႔ ငါကျပန္အကိုက္ခံလိုက္ရတာလဲ?'

ထိုအခ်ိန္တြင္ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္လည္း သူဘာလုပ္ခဲ့သလဲကို သူသိသြားကာ ခ်က္ခ်င္းရွက္သြားၿပီး လက္သီးဆုပ္ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းကိုကြယ္ရင္း ေခ်ာင္းဟန့္ေနမိသည္။ ထို႔ေနာက္ မ်က္ႏွာကို လႊဲထားသည္။

'ဒါတကယ္ရွက္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ! ဘာျဖစ္လို႔ ငါသူ႕ကိုကိုက္မိတာလဲ! ငါကေခြးလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႕! အခုေတာ့ တကယ္ အေနရၾကပ္ကုန္ၿပီ!'

လင္းခ်င္းေျပာသည္ကို ၾကားသည့္အခါ လူတိုင္းသည္ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ရယ္ကုန္ၾကသည္။ လုထန္ရိသည္ အံ့ၾသေနကာ ဝူခ်န္းယြဲ႕လိုမ်ိဳး ႏႈတ္ခမ္းကို လက္သီးဆုပ္ျဖင့္ ကာေနမိၿပီးမွ

"အဟမ္း ေခါင္းေဆာင္ ရႈံးတယ္ ဦးထုပ္ျပဳတ္က်သြားၿပီ"

ဒီလိုေျပာကာ လင္းခ်င္း၏ေျခေထာက္နားက သူ႕ဦးထုပ္ကို လက္ညိုးထိုးျပလိုက္သည္။

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ ေလွကားနားသို႔ လွည့္ကာေလွ်ာက္သြားရင္း

"ငါရႈံးတယ္။ ငါ့ဇြန္ဘီအျမဴေတကို ခိုးသြားတာကို ငါခြင့္လႊတ္ေပးမယ္"

လင္းခ်င္းသည္ သူ႕ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ကာ ခ်က္ခ်င္းအေျပးလိုက္၍ လည္ပင္းကိုခဲလိုက္ရမလား ေတြးေနသည္။ လုထန္ရိသည္ သူမ၏အေတြးကို သတိထားမိပုံရသျဖင့္ သူမနားသို႔ အေျပးလာကာ ေခါင္းေဆာင္၏ဦးထုပ္ကို ေကာက္လိုက္သည္။

"ဟား ဟား သူ႕လက္ကိုခ်ိဳးဖို႔လုပ္တာက သူလည္းအေတာ္နာသြားမွာ။ စိတ္မတိုပါနဲ႕! ဒါပင္မယ့္ ဘယ္တုန္းက ဒီေလာက္တိုက္ခိုက္တာကို ကြၽမ္းသြားတာလဲ? နင္. . ."

လုထန္ရိသည္ ဇြန္ဘီျဖစ္သြားၿပီးေနာက္မွ တိုက္ေရးခိုက္ေရးကို ေလ့လာခဲ့သလားဟု ေမးခ်င္တာ ျဖစ္သည္။

လင္းခ်င္းသည္ သူ႕ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူမ၏အရွိန္ႏွင့္ တုန့္ျပန္ျခင္းမ်ားသည္ ဇြန္ဘီျဖစ္လာၿပီးေနာက္ ပိုျမန္လာေသာ္လည္း ဒီလိုတိုက္ခိုက္နည္းမ်ားကိုေတာ့ သူမသည္ အရင္တည္းက ကြၽမ္းက်င္ေနခဲ့တာျဖစ္သည္။

သူမ၏အင္အား၊ အရွိန္ႏွင့္ တုန့္ျပန္ျခင္းတို႔သည္ အရမ္းကို တိုးတက္လာခဲ့ေသာ္လည္း ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ သူမႏွင့္အၾကာႀကီး တိုက္ခိုက္နိုင္သည္။ ဒါသည္ အရမ္းကို အထင္ႀကီးဖို႔ေကာင္းလြန္းသည္။

'ဒါပင္မယ့္ ဘာျဖစ္လို႔ ငါ့ကိုကိုက္တာလဲ? ရႈံးလို႔ကိုက္တာလား? နင္ကေခြးလား? ၿပီးေတာ့လည္း ဒီတိုင္းပဲ ထြက္သြားေတာ့မွာလား? ငါ့ကိုကိုက္မိတာကို ျပန္ေတာင္းပန္သြားေလ'

လင္းခ်င္း၏ အေတြးမ်ားကို သတိထားမိပုံရသည့္ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ ရပ္သြားကာ ေခါင္းျပန္လွည့္လာၿပီး လင္းခ်င္းကို အသံတိုးတိုးျဖင့္

"ဟို. . .ခုနက ငါေတာင္းပန္ပါတယ္! ၿပီးေတာ့လည္း လ်န္လ်န္ကို ကယ္ေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"

ဒီလိုေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူသည္ ေရွာင္ယြင့္လုံတို႔ရွိရာသို႔ ဆက္သြားေလရာ အျခားသူမ်ားသည္ သူ႕ေနာက္ကို အျမန္လိုက္လာၾကသည္။ ေကာင္းခ်င္းမင္းက ဝူခ်န္းယြဲ႕ကို

"ေခါင္းေဆာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရာ လိုက္လာလို႔ရမလား?"

"ေသခ်ာတာေပါ့"

ဝူခ်န္းယြဲ႕က အၿပဳံးျဖင့္ ေျဖသည္။ ထို႔ေနာက္ ေရွာင္ယြင့္လုံကို လွည့္ေမးသည္။

"မုန့္ယြဲ႕ဘယ္လိုေနလဲ? သူ႕ဒဏ္ရာက ဆိုးဝါးလား? သိပ္မေကာင္းဘူးဆိုရင္ ငါတို႔သူ႕ကို စခန္းျပန္ပို႔ဖို႔လုပ္ရမယ္"

"သူအစာငတ္ေနတာ ၂ရက္ေလာက္ရွိၿပီ"

ေရွာင္ယြင့္လုံကေျပာသည္။

"အားနည္းသြားတာေၾကာင့္ ေမ့သြားတာ။ သူ႕ဒဏ္ရာေတြက မဆိုးပင္မယ့္ ေသြးထြက္တာ နည္းနည္းမ်ားသြားတယ္"

ဝူခ်န္းယြဲ႕တို႔ စကားမ်ားကို နားေထာင္ရင္း လုထန္ရိသည္ သူျပန္ရေတာ့မည္ကို သိလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႕တြင္ လင္းခ်င္းကို ေမးစရာရွိေသးသည္။

"ငါနင့္ကို ဘယ္မွာရွာရမလဲ? အေရွ႕ပိုင္းမွာ ေနမွာလား?"

လင္းခ်င္းသည္ ဝူခ်န္းယြဲ႕အား ေဒါသတႀကီးစိုက္ၾကည့္ေနရင္းက သူ႕အသံၾကားသည့္အခါ

"ေရစက္မကုန္ရင္ဆုံမယ္"

သူမသည္ လင္းဖန္တို႔ႏွင့္အတူ ဒီနားတြင္ ေနမည္ဆိုသည့္အေၾကာင္းကို သူ႕အား မေျပာေပ။

လုထန္ရိသည္ သူမကိုစိုက္ၾကည့္ေနေသာ္လည္း လင္းခ်င္းက ဘာမွထပ္မေျပာသည့္အခါ သက္ျပင္းခ်လိဳက္ကာ ဝူခ်န္းယြဲ႕တို႔ႏွင့္ အတူထြက္သြားဖို႔လုပ္သည္။ မျပန္ခင္တြင္ လူစုထဲမွ တစ္ေယာက္က

"အစ္မႀကီး ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႕အတူ စခန္းကို လိုက္ခဲ့ပါလား?"

"သူ႕မွာလုပ္စရာရွိေသးတာကို မင္းေမ့သြားၿပီလား? ငါတို႔ေၾကာင့္ သူေနေပးေနတာေလ"

ေကာင္းခ်င္းမင္းက ဝင္ေျပာသည္။

"ဟင္? အာ"

ထိုအေၾကာင္းကို ေမ့ေနသည့္သူမ်ားသည္ အခုမွသတိျပန္ရၾကသည္။

"အစ္မႀကီး နာမည္က ဘယ္သူလဲ? ကြၽန္ေတာ္တို႔ နာမည္မသိရေသးဘူး"

က်န္းေရွာင္ညန္က လွမ္းေအာ္ေမးသည္။

လုထန္ရိႏွင့္ ေကာင္းခ်င္းမင္းတို႔သည္ လင္းခ်င္းကို ထူးဆန္းစြာ လွည့္ၾကည့္ၾကသည္။ ဝူခ်န္းယြဲ႕ႏွင့္ ေရွာင္ယြင့္လုံတို႔ကေတာ့ သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ ၾကည့္ၾကသည္။ လင္းခ်င္းက မမိတ္ဆက္ရေသးသျဖင့္ သူမ၏နာမည္ကို သူတို႔လည္း သိခ်င္ေနၾကသည္။

လင္းခ်င္းသည္ သူတို႔ကိုၾကည့္ကာ တစ္လုံးသာ ေျဖသည္။

"လင္း"

သူမ၏အသံကတိုးသျဖင့္ က်န္းေရွာင္ညန္တို႔သည္ ေသခ်ာမၾကားလိုက္ေပ။

"ဟမ္? အစ္မႀကီးက ဘာေျပာလိုက္တာ? မင္းၾကားလိုက္လား?"

"ဟင့္အင္း။ ငါလည္းေသခ်ာမၾကားဘူး"

"သူေျပာတာက လင္း"

ဝူခ်န္းယြဲ႕က ေျဖသည္။

"လင္း?"

people are reading<၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)>

View all messages

Close message

Next Chap

《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》229

Advertisement

Advertisement

Advertisement

Advertisement

Legends of the Six Realms - A LitRPG Adventure

Redemption

Vampire Reborn

New Poetry Book

∆Cocaine∆ •Lil Peep

Beast Tamer

Earn coins to read for free

You are?