《Your Loving Heart /✔️/》19.
Advertisement
Ёстой тооооом шооокк.
Би Хисын-ий бүр холын хамаатан юм байх өө. За мэдэхгүй ээ аавын эгчийн хүүхдийнх нь эхнэрийн дүүгийнх нь ихрийнх нь найз залуугийнх нь дүүгийн найз охин нь Хисынтэй хамаатан юм байх. Тэгээл би ч бас Хисыний хамаатан болчихсон. Би сонсчихоод аяга алдаж хагалсан гээл бод. Аймар том шоконд орсон.
(Худлаа худлаа. Албаар та нарын толгойг эргүүлсэн юм.)
Хамгийн түрүүнд сэрчихжээ. Өчигдөр орой ноцолдоод ядраад шал дэмий эрт унтлаа. Гэхдээ эхнээс нь өрөө өрөө лүү нь орж чадах болно. Миний өрөөтэй хамгийн ойрхон байгаа хүн нь хэн билээ. Аан тийн И Хисын.
Сохи өрөө рүү нь сэмээрхэн орж гэтсээр Хисын-ий өрөөнд орж ирэн, найруулдаг кофенуудыг нь бүгдийг нь шалан дээр асгаад, Heeseung гэсэн нэртэй үзэгийг нь аван гарав.
Дараа нь дараагийн өрөөний эзэн болох Жэйн өрөө рүү орон хамаг хувцсыг нь бүр бүгдийг нь энд тэнд шидэж, шалаар нэг тараачихаад хажууд нь өнөө үзгээ шидчихлээ.
Эхний ажиллагаа амжилттай.
Дараагийн өрөөний эздүүд болох Сонхүн, Сонү хоёрын өрөө рүү орлоо.
Өнөөх хоёр шөнөжин тоглосон бололтой нам. Пломостер аван Сонхүн-ий духан дээр баахан юм сараачиж орхив. Хамгийн гол нь энэ маркер арилдаггүйдээ байгаа юм.
"Хайрыгаа хорлох хэцүү ч гэсэн нэг эхэлсэн бол дуусгах л хэрэгтэй." гэж бодсоор Сохи хэнийх нь мэдэгдэхгүй газар хэвтэж байсан харандааг нь аваад орны цагаан дэвсгэр даавуун дээр нь "Ким Сонү динэг" гээд хэлээ гаргаж байгаа хүний дүрс зуран орхив.
"Динэг гэж бичсэн учраас намайг гэж мэдэхгүй л дээ."
Дараагийн өрөөний эзэн. Алтан бага дүү Нишимура Ники. Алтан дүүг яаж хорлох вэ? гэж бодсоор нэгэн санааг оллоо.
Өөрийнхөө хар өнгийн сул хувцаснуудад их хайртай байх аа. Тэд нарыг нь аваад нуучихая. Шүүгээг нь нээсэн чинь "Өнөөдөр өмсөх хувцас" гээд өмд подволк хоёр тусад нь тавьчихаж. Nice.
Тэд нарыг нь авч угаалгын машинд ус тосоод хийчихсэн. Нороод сайхан юм болж байгаа биз.
Одоо хамгийн их далчиганасан хүний ээлж. Сургуулийн хамгийн царайлаг залуугаар тодорсон Шим Жэйк гэгч.
Advertisement
Ойрд нүүрэн дээр нь юм гараад байгаа гээд арьсаа их л арчлаад өглөө болгон маск тавиад л байсан. Тэр сайхан маскнуудыг нь оролдоно оо.
Ганцхан ширхэгийг үлдээгээд бусад нь бүгд Ники гэгчийн хувцасан дээр очих болно. Хийгээд эргүүлчихдэг юм бил үү? Эргэж л байг сайн л биз.
Жонвон-ий өрөө. Бишээ Ян ахлагчийн өрөө. Нээх инээж хүн шоолоод байдаггүй юм байж өчигдөр бүр юу вэ?
Аа үхлээ гэж ирээд л маасайтал инээгээд байсан зүгээр.
За байз яаж хоролмаатах вэ?
Аан тийм. Чихмэлд их дуртай шүү дээ. Чихмэлүүдийн дүрээс хамгийн дуртай нь муур нтр гээд л. Өө олигтой муурын чихмэл харагдахгүй байнашт. Олдож байгаа нь бүр том дэрнүүд байна аа.
Аан олсон. Мууртай түлхүүрний оосор байна. Шүүгээнийх нь түлхүүр л юм шиг байна даа. Муурыг салгаж аваад хогийн сав руу. Нөгөө том дэрэн дээр нь Жонвон+Муур=Жонму гээд аймар томоор бичээд орхичихсон.
За тэгээд одоо сайхан сэрээд орилолдох байхдаа. Бүгд хохирсон байгаагаа мэдээд мэдээж над руу ирж таарна. Тэгэхээр би ч бас хохирсон байх хэрэгтэй.
Цүнхээ ухан бүүр хэдэн жилийн өмнөх хэрэглэдэггүй дэвтрээ гаргаж ирээд хуудсыг нь нэг нэгээр нь ураад шалан дээр тараачихлаа. Харин одоо унтсан мэт хойшоо хэвтэнэ. Хэн та нарыг намайг шоол гэсэн юм. Сайхан юм болох нь дээ. (Poker Face)
Яагаад ийм чимээгүй байгаа билээ. Сэрээгүй байгаа юм байхдаа. Ингэж нүдээ аниад хэвтээд байхаар жинхнээсээ нойр хүрээд байна штээ. Бүр эвшээгээд...
Жэй хоёр дахь том ахын шинжээр хамгийн түрүүнд сэрлээ. Хэсэг орондоо хэвтэж байгаад босов. Бүгд сэрцгээсэн бололтой шуугилдаж байх чинь.
Босоод таавчигаа өмсөөд өндийтөл хөл доор хөглөрсөн юмнууд. Хажууд нь Heeseung гэсэн үзэг...
И ХИСЫН!!!
Сонхүн хальтхан сэрж 1 давхрын угаалгын өрөө орон нүүрээ угааж эхлэв. Толинд харж цочиж орилоод арилгах гэж яаж ч хичээсэн өнөөх нь арилсангүй ээ.
"Сонхүн ахаа сайн өндөр болоорой" гэсэн бичиг.
НИКИ!!!
Сонхүний орилох дуугаар Сонү ч бас сэрлээ. Цасан цагаан орных нь даавуу хар болсоныг үзээд арай үгүй байлгүйдээ гэж бодсоор өндийлөө.
Advertisement
МУУ 2 БАЦААН. НИКИ!!! ЯН ЖОНВОН!!!
Юу болоод орилолдоод байгаа юм гэсээр Хисын нүдээ нээнэ. Үзэгдэх орчинд юу ч алга. Гараа явуулан кофегоо найруулах гэсэн боловч хов хоосон. Босохоор шийдэн орноосоо хөлөө унжуулав уу? үгүй юу? ширхэглэсэн элс шиг юман дээр гишгэв.
ЯН ЖОНВОН!!!
Жонвон нүдээ нээгээд хамгийн түрүүнд өрөөтэйгөө залгаатай байдаг шүүгээгээ онгойлгохоор түлхүүрээ авав. Байз энд нэг л юм дутуу гэсээр гүйлгэн хараад хогийн сав олж харав. Мөн түүний хажууд буй
Жонму-г.
ПАК СОНХҮН!!!
Жэйк сэрээд ойрд зуршилаа болгоод байгаа маскаа тавихаар хажуудах төвиурлуугаа гараа явуулна. Ганцхан ширхэг маск баригдсанд "Энэ өнөөдрийнх биш л байнадаа" гэж хэлээд үргэлжлүүлэн тэмтэрнэ.
Байхгүй л байна. Байз даа? Хайрт маскуудаар нь хийсэн 2 давхрын угаалгын өрөө рүү хөтөлсөн зам. Даган явбал
Ааааа миний маскууд. Угаалгын машин дотор эргэлдэж байна.
ПАК ЖУНСОН!!!
Бөөн орилооноор арай гэж сэрсэн Ники нүдээ эргэлдүүлнэ. Юу болчихов доо гэсээр босон хувцсаа өмсөх гэтэл яах аргагүй өчигдөр бэлдэж тавьсан хувцас нь алга.
Хажууд нь жижигхэн зурвас байхыг нь унштал
"2 давхрын угаалгын өрөө" ингээд л болоо юу? Очиж хартал...
Никигийн нүднээс гал асаж байна.
КИМ СОНҮ АХ АА!!!
Бүгд зэрэг байгаа өрөөнөөсөө хаалгануудаа савж гарч ирцгээнэ. Өөрсдийн таамаглаж орилсон хүмүүс дээрээ очиж хэрүүл хийж эхлэв. Гэхдээ энд нэг л хүн дутуу байгааг гэнэт анзаарлаа. Мөн бүгд хохирсон байсан бөгөөд яг У Со... гээд хашгирах гэж байтал Сохигийн өрөөнөөс "Аааа" гэсэн дуу сонсогдож удалгүй тэдний савснаас ч илүү хүчтэйгээр хаалга савагдан гарч ирэв.
Цочих нь цочиж зүрхээ дарах бол сэгсийсэн Сохи дэвтрээ үзүүлэн үглэнэ.
"Ямар балай нь миний дэвтрийг урчихав аа? Энийг хардаа хар" гээд нүүр лүү нь тулгах шахам нааш цааш холхино.
Харин Сохи дотроо инээхгүйг хичээж байсан юм. Өглөө орилолдож хаалгануудаа савахыг нь сонсоод Сохи дахин сэрж жүжиглэсээр хаалгаа саван гарч ирсэн юм.
Хөөх чиний жүжиглэлт ч сайжирчээ.
Эцэст нь бүгд хохирсон учраас энэ хэрэг хаагдаж, өглөөний цайгаа уухаар ширээ тойрон суув.
Сонхүний духан дээрх арилаагүй учир үсээ дух руугаа унжуулаад доошоо харан сууна. Ники хувцас нь норчихсон тул зүгээр унтлагын хувцастайгаа сууна.
Сонү харин даавуугаа зүлгэж зүлгэж арай гэж цагаавтар өнгөтэй болгочихоод саяхан бууж ирсэн.
Хисын өглөө кофегоо уугаагүй бас их орилсон тул өрвийсөн амьтан.
Жэйн хувцас энд тэндгүй таран үрчийсэн тул нэг үрчинхий хувцас өмсөөд хоолоо аягалан зогсоно.
Жонвон түлхүүрний оосороо хогон дундаас арайхийн олж угааж байгаад одоо л бууж ирж байна.
Жэйк нүүрэн дээрээ маск тавиагүй учир арьс хэцүүднэ гээд нүүрээ тослон сууна.
Сохи ч бас муухай царай гаргана.
Хэсэг хугацааны дараа хоолоо дуусгаад Сохи тэсэлгүй чанга чанга инээж савж унав. Савлаа татлаа гэдэг үгнүүд чинь бодит амьдрал дээр хэрэгждэг л юм билээ. Бүгд гайхан сууж байснаа удалгүй ойлгож энэ бүхнийг Сохи хийжээ гэдгийг ухаарлаа.
"Та нарыг нэг нэгнээ гүтгээд, хэрэлдээд, чичээд байхыг харах үнэхээр гоё байсан. Тэсэлгүй инээчих гээд. Ёстой хохино за юу хэн та нарыг надаар тоглоод, өчигдөржингөө шоол гэсэн юм. Инээд хүрж үхлээ." гэсээр элгээ даран хэвтэнэ.
Харин бусад нь зүгээр л муухай царайтай болон сууцгаана. Сохиг оролдох дэмий байжээ гэдгээ ухаарсан байлгүй дээ.
💕
Advertisement
- In Serial49 Chapters
Tempest Rogue
This story follows Auron, a man who has been plagued with vivid nightmares his entire life. While running away from a beating, a splitting headache causes him to fall to his knees. Once again his nightmares bleed into reality. The next "episode" he has brings him from the scene of his nightmare, to a posionous swamp. To make matters worse his memories from earth are fading, and these nightmares that plagued his childhood, filled with darkness and a red coocoon, are back and worse than ever. As he clings to the only memories he has left, he is forced to fight through a world of brutal blood thirsty monsters, dungeons, and a complex magic system governed by an ancient agreement. First time writing any sort of story. Everything is still a work in progress. As I improve on my writing I will go back and edit parts. Early chapters are subject to change as I grow my ability. I am going to try my best to write this world and improve as I go. My goal is to make my dream come to life through the medium of text. This is why I wanted to post it here. Feel free to comment, and bring constructive criticism. Hope you enjoy! More info (Spoiler warning): only read if you are picky, read a lot, and want to waste no time with a story you may not want read. This book is a litrpg. This means it contains stat tables, and other game elements. (Which you may gloss over if you would like) It is written in a fantasy world, in the style of a progression fantasy. The main character grows in power as the story plays out. My characters are written to my best ability, but you may find them immature. The MC has to adjust to fighting, and killing which he struggles with for a while. His partner is a magical salamander who is a friend and mentor. The world building, monsters, and descriptions are also low tier. (I am working hard to change that!) If you are okay reading something by someone who is just getting started then welcome! I am doing my best, and incrementally improving as I go.
8 189 - In Serial8 Chapters
Sera
""""MA MA ARE YOU A WIZARD?"""" She is, by the way. Kinda. Sort of. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------This is a story about a woman who did the old """"die and get reborn"""" act and retained her memories. I do not promise a good story. But hey, I might as well try. Note : permanently halted. Possibly dropped.
8 176 - In Serial31 Chapters
We Are Humans
In a distant future where humans are thought to be extinct through the death of their own creations, The Machines. An earth rebuilt by the AI where they now rule the planet with an iron fist until one baby boy is found and changes it all. follow the grim and wretched journey of Axel Iridian, the boy who will change humanity and machines alike as he struggles with his beliefs and discovers the truth behind the extinction of mankind and the rise of The Machines.
8 177 - In Serial13 Chapters
Seeking Clarity
A boy wakes up in a hospital. He can't remember anything at all. Memories slowly come back as he wanders the building, and he attempts to piece together why he is there....At least, that's how it starts.
8 127 - In Serial10 Chapters
Coalescence of Two Lifetimes
Cilen was you typical, run-of-the-mill kinda guy. Well, until his parents passed away when he was 17 forcing him to learn to grow up. Fast. He figured it wouldn't be that bad. He had a house, he had an inheritance, he had friends that kept him company. And at first, it really wasn't anything But sometimes, the loneliness just gets to you. Sometimes, the expectation to not disappoint just gets to you. Sometimes, life just gets to you. And it brought Cilen to his knees, lamenting, cursing, questioning, "why?" "Why did his parents pass away as they did, forcing him to fend for his own?" "Why wasn't he born in a rich household, with a silver spoon in his mouth that catered to his every need?" "Why was every step forwards so difficult, in this accursed society?" He wished that everything would be easy, like inside the worlds of the wuxia novels that he had grown up reading. Special constitution, lucky breaks, fast powerup, get all the chicks and defeat the big evil guy. Simple, easy, satisfying. But life ain't cut out to be that way. The main actors were already set, and there was no changing them. Unless, you moved to a different stage... But this ain't one of your friendly neighborhood transmigrations. It rewards those that are patient, creative and willing to adapt. But perhaps Cilen is able to make use of this opportunity and become something more. _______________________________________________________________________________________________ This story is a personal love letter to all the pieces of fiction that I have read. Its a culmination of the things that made me laugh, cry and smile when I first read them and It has been a personal wish to craft a story that makes me feel the way I did when reading those stories for the first time. Its gonna be a slow ride but worth it. Promise. Photo by Johannes Plenio on Unsplash
8 131 - In Serial20 Chapters
The fallen will rise
The title is only temporary and might be changed in the future. A curse was born of the hatred between two gods. That curse spread throughout the mortal worlds. This began the thousand years of war. Now, the curse is all but forgotten. A fairy tale or legend that was barely told anymore. A thief sent on a simple mission unwittingly frees the curse back into the world. Somewhere else a man has been ripped from his life and turned into something he doesnt understand.
8 352

