《ကြၽန္ေတာ့ေယာက္်ား ေရႊညာသား (Completed) ကျွန်တော့ယောက်ျား ရွှေညာသား (Completed)》34 ( Z + U )
Advertisement
Zawgyi
အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေဖနဲ႔ အေမနဲ႔က တီဗီေ႐ွ႕ထိုင္ေနၿပီ။အိမ္႐ွင္က ထားထားေပးတဲ့ တီဗီကို နည္းနည္းပါးပါး ျပဳျပင္ၿပီး ထားလိုက္ေတာ့ ၾကည့္လို႔ရသည္ေလ။
"အေဖနဲ႔ အေမ... ညစာစားၾကၿပီးၿပီလား"
"ခုနကပဲ စားၿပီးတယ္...သားငယ္ကေတာ့ မစားေသးဘူး"
"ဟုတ္လား...ငါေျပာထားတာကို.."
"အမေလးဗ်ာ မဆာေသးလို႔မစားတာပါ...ဟုတ္ၿပီလား"
"ေအ...ငါေတာ့ ထပ္မစားႏိုင္ေတာ့ဘူး"
အေဖကေတာ့ နဂိုထဲက စကားနည္းတဲ့သူပီပီ ဘာသိဘာသာ သာေနတယ္။
"ဒါဆို ငါေရခ်ိဳးဦးမယ္..."
"အေအးပတ္ေနဦးမယ္ သားရယ္...ေႏြရာသီမဟုတ္ပါဘူး...တစ္ရက္တစ္ေလမခ်ိဳးေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ"
"အာ..ကြၽန္ေတာ္က ေရခ်ိဳးရက္မမွန္ရင္ လည္ေခ်ာင္းေတြ တအားနာတတ္လို႔..."
"ေျသာ္...ေအးေအး..ခ်ိဳးခ်ိဳး"
ေျပာၿပီး ၾကည့္လက္စ ကိုးရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲကိုပဲ ျပန္အာရံုေရာက္သြားတယ္ထင္တယ္။
"ခ်ိဳးလို႔ရပါၿပီဗ်ိဳ႕..."
"လာၿပီ"
ေမာင္ကေရသြားတင္ေပးေနတာေနမွာ။
"ထမင္းစားခဲ့ၿပီးခါစဆိုလည္း နားဦး"
"ရတယ္ တစ္နာရီပါးနီးရိွေနၿပီ"
ေရသာ တဗြမ္းဗြမ္း ေလာင္းခ်ိဳးပစ္လိုက္ေတာ့တယ္။အုတ္ကန္ထဲမွာ ေရအျပည့္ုျဖည့္ၿပီး ေရခြက္နဲ႔ ခပ္ခ်ိဳးရတာမို႔ အားရပါးရပဲ။တစ္ေနကုန္ ေရမခ်ိဳးရေသးေတာ့ ေရနဲ႔ ထိလိုက္ကတည္းက လန္းဆန္းသြားသလို။
ေရလဲပုဆိုးနဲ႔ လဲခဲ့ၿပီး အေပၚတက္ခဲ့လိုက္ေတာ့ မင္းသားက ထမင္းစားေနၿပီ။ဒါမ်ား မဆာဘူးေလး ဘာေလး။မဆာတာလည္း မဟုတ္ဘဲ အတူတူ စားရမလား ေစာင့္တာသိေတာ့စိတ္မေကာင္း။စိတ္မေကာင္းေပမယ့္လည္း ကိုယ္လည္း ထပ္မွ မစားႏိုင္ေတာ့တာ။ဘယ္ေလာက္ပဲ မဝတဝစားတယ္ပဲ ဆိုဆို ထမင္းတစ္နပ္ဆိုတစ္နပ္ တစ္ခါတည္း စားရမွ ေကာင္းတာ။တစ္နပ္စာကို ႏွစ္ခါခြဲစားရရင္ အဲ့ တစ္ဝက္ေလာက္နဲ႔တင္ ေနာက္ထပ္ထပ္မစားႏိုင္ေတာ့။
အားနာတယ္ ေမာင္ရယ္။ေနာက္ထပ္ အခ်ိန္တစ္ခုထိပဲ သည္းခံေပးပါဦး။
ေနာက္က်မွ ေရခ်ိဳးထားတာမို႔ အက်ႌလက္႐ွည္ ခပ္ပါးပါး ဝတ္ထားလိုက္တယ္။ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ခနၶာကိုယ္က မေတာ္တဆ အေအးပတ္လို႔ ဖ်ားခဲ့ရင္ ခံရမွာမသက္သာဘူး။
"ဘာဟင္းေတမ်ား ခ်က္ထားသလဲလို႔ လာၾကည့္တာ"
"႐ွယ္ ဗ် ႐ွယ္...႐ွယ္ခ်က္ထားတာ"
"ဟုတ္ပါၿပီ..႐ွယ္ဆိုေတာ့လည္း ႐ွယ္ရတာေပါ့"
တစ္ေယာက္တည္း ထမင္းစားပြဲမွာ စားေနတဲ့သူနား သြားထိုင္လိုက္တယ္။ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းေတြက ၾကက္သားကို ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ ေရာခ်က္ထားတာက တစ္ခြက္၊ခ်ဥ္ေပါင္ကို ေၾကာ္ထားတာက တစ္ခြက္၊ဘာအရြက္ေတြနဲ႔ ႀကိဳထားတဲ့ ဟင္းရည္က်ိဳလဲ ေတာ့မသိဘူး အဲ့ဒါက တစ္ခြက္၊အဲ့ အရြက္နာမည္က ေခၚရခက္တယ္။ဆိုေတာ့ ဟင္းသံုးမယ္။ႏွစ္ေယာက္တည္းဆို တစ္မယ္တည္းနဲ႔ လည္း စားလို႔ျဖစ္တယ္။အေဖတို႔ အေမတို႔ကိုေတာ့ လာလည္တုန္း ဟင္းေကာင္းေလးခ်က္ေကြၽးရတာေပါ့။ဝင္ေငြကလည္း ေမာင္တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ဝင္ေငြပဲ။အထင္ေသး အျမင္ေသးမွာစိုးလို႔ကို အိမ္က ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မကိုင္ဘူး။ယူဖို႔မေျပာနဲ႔ ကိုင္ကိုမကိုင္တာ။
"ဝၿပီလား"
"အင္း..."
အိမ္ေ႐ွ႕ခန္းထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့ ကိုးရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲက မၿပီးေသးဘူး။ေနပါဦး....။
မီးဖိုေခ်ာင္ ဝင္ၿပီး႐ွာလိုက္ေတာ့ ေခါက္ဆြဲထုပ္အထုပ္ေသးေလးေတြ သံုးထုပ္ေတြ႔တယ္။ဟုတ္ၿပီ။
နာရီဝက္ ေလာက္ၾကာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္တစ္ပန္းကန္က ေရာက္လာၿပီ။
'ေမႊးေနတာပဲ'
အေဖနဲ႔ အေမက တီဗီေ႐ွ႕တည့္တည့္ ခံုမွာထိုင္ေနၾကေတာ့ ေဘးဘက္က ခံုမွာ ထိုင္ၿပီး ဖုန္းသံုးေနတဲ့ ေမာင္။ေမာင္ထိုင္ေနတဲ့ ဘက္က တစ္ေယာက္ခံု ႏွစ္ခုယွဥ္ထားတာေၾကာင့္ ေမာင့္ေဘးမွာဘဲ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
"အေဖ့ အေမ့..စားပါဦး...စားရင္းနဲ႔ၾကည့္..."
"ေအးေအး...ညႀကီးကို မကုန္ရင္ ႏွေျမာစရာ ေနာက္ေန႔မွလုပ္တာမဟုတ္ဘူး"
အေမက အေဖ့ဆီ ပန္းကန္ကမ္းေပးရင္း ေျပာသည္။
"ဒီတိုင္းႀကီး ၾကည့္ေနရတာ ပ်င္းစရာႀကီးမို႔လို႔ေလ...အဆင္သင့္လည္း ဝယ္ထားၿပီးသားရိွတာနဲ႔"
"ဘာလဲ...ကြၽန္ေတာ္အတြက္က မပါတာလား"
ထြက္လာပါၿပီ အသံ။
"မပါဘူး"
"ဘာ..."
"အာ...အပိုေတြလုပ္မေနနဲ႔...ႀကိဳက္ရင္စား"
'ပါတာေပါ့ ေမာင္ရယ္ ေမာင့္အတြက္မပါစရာလား...' ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာေစခ်င္ေနတာထင္တယ္။ဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ။အေဖနဲ႔ အေမရိွေနတာကို ႐ွက္စရာႀကီး။
"အိမ္လခက ဘယ္ေလာက္နဲ႔ ခ်ဳပ္တာလဲ"
အေဖက ေမးတယ္။
"ငါးေသာင္းပါ"
"အင္း...သံုးသိန္းယူထားလိုက္ၾက...မင္းတို႔က အိမ္လခေရာ ဘာေရာဆို မစုမိဘဲ ေနမယ္"
"အားနာပါတယ္ အေဖ...ဟို...ခဏပါပဲေနာ္ ကြၽန္ေတာ္ အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္မွာပါ"
"ရပါတယ္..အဆင္ေျပေအာင္သာလုပ္..."
"ဟုတ္ကဲ့"
အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္မယ္ဆိုတာက ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ ကိုစစ္ႏိုင္ကိုပဲ စက္ရံုကို လႊဲထားခဲ့မွာ။ကိုယ့္သားမဟုတ္လို႔ မယံုလည္း အလုပ္မႏိုင္ရင္ တစ္ခုခုျဖဳတ္လိုက္ၾကေပါ့။ငတ္မေသႏိုင္ပါဘူး။ေမာင္နဲ႔အတူပဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနခ်င္တာ။ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ အေဖ့အေျခအေနကလည္း မၾကာေတာ့ဘူး။အေမလည္း အိပ္ကပ္ေနရတာ ၾကာၿပီ။ဖြင့္သာ မေျပာၾကေပမယ့္ အကုန္လံုးက အေျခအေနကို သိေနၾကတဲ့ သူခ်ည္း။မီးငယ္က လြဲလို႔။မီးငယ္ကို ေတာ့ စာထဲ အာရံုစိုက္မရမွာစိုးလို႔ မေျပာထားဘူး။
"ေအး ေျပာ..ေဟ်ာင့္"
ဖုန္းကို နားမွာကပ္လို႔ ထသြားၿပီ။
"သားငယ္မရိွတုန္း ေမးဦးမယ္...သားငယ္ လိမၼာရဲ႕လား"
လိမၼာရဲ႕လားဆိုတာ အရင္ကလို ကိစၥမ်ိဳးေတြ လုပ္ေသးလားလို႔ ေမးတာ။
"ဟုတ္ကဲ့... "
"ေအ...ေနာက္တစ္ခါ ဘာဘာညာညာဆို အေမတို႔ကို ခ်က္ခ်င္းေျပာ...ၾကားလား"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ...ေျပာပါ့မယ္"
ငါကေတာ့ အျပည့္အဝ ယံုထားတာေနာ္ ေမာင္။ ေမာင္က သက္ေသျပလိုက္။
Advertisement
♥♥♥
ံ"ေနာ္လို႔...ႁပြတ္စ္..လုပ္ပါ...ေနာ္"
"ငါေျပာၿပီးၿပီေလကြာ...ေနဦး"
"အာ...ကိုကိုကလည္း..."
"႐ွဴး...တိုးတိုး..."
အိမ္က အခန္းက ႏွစ္ခန္းပဲပါတာ။အဲ့ ႏွစ္ခန္းကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထားထားတာမို႔ ၾကားထဲမွာက မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သြားဖို႔နဲ႔ ေနာက္ေဖးသြားဖို႔ ေလ်ွာက္လမ္းေလာက္ပဲ ျခားထားတာ။ဒီဘက္အခန္းက လႈပ္လႈပ္ရြရြဆို ဟိုဘက္အခန္းက မၾကားဘဲ ေနပါ့မလား။ကာထားတာေတြကလည္း အထပ္သားျပားေတြေလ။မေတာ္တဆ ထိမိတာတို႔ ဘာတို႔ဆိုရင္ေတာင္ တဒုန္းဒုန္းျမည္လြန္းလို႔။ေမာင္ကလည္း ဒီေန႔ညမွ...။အရင္ညေတြက သူကလည္း ပင္ပန္းလို႔ ေစာေစာအိပ္ ကိုယ္ကလည္း ပင္ပန္းလို႔ ေစာေစာအိပ္နဲ႔ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနခဲ့ၾကတာ။
လူက ဘယ္ဘက္ေစာင္းအိပ္ၿပီး ဖုန္းခဏ ဖြင့္ၾကည့္မယ္လုပ္ေနတာကို ေနာက္ကေန တိုးၿပီး ဟိုနားနမ္းလိုက္ သည္နားပြတ္လိုက္ လုပ္ေနတာ။လႊတ္မယ့္ပံုလည္း မေပၚဘူး။ဒါေပမယ့္လည္း ျဖစ္ပါ့မလား။အိမ္မွာ အရင္ကလို ႏွစ္ေယာက္တည္းလည္း မဟုတ္ဘူး။
"လုပ္ပါဗ်ာ..ေနာ္...အေမတို႔က အိပ္ေနၾကတာ ေဟာက္သံေတာင္ ထြက္ေနၿပီကို..."
ေျပာရင္းနဲ႔ကို လက္ေတြက ဟိုေရာက္သည္ေရာက္ျဖစ္ေနၿပီ။
ဘယ္လိုေျပာေျပာ ဒါလုပ္ရင္ အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ အသံက ထြက္မွာပဲေလ။ႏိုးလာၾကရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
"ေမာင္ကကြာ...ဟင္း"
"ကိုကိုကလည္း...မခ်စ္ဘူးလား...ႁပြတ္စ္"
ေျပာေနရတာ အာသံႏွင့္။ေမာင္က တကယ္ဆိုးတယ္။
လူက သူဆြဲလွန္လိုက္လို႔ ပက္လက္ျဖစ္သြားၿပီ။အက်ႌကို လွန္တင္ၿပီးသြားၿပီ။ေမာင့္အနမ္းေတြလည္း ေရာက္ေနၿပီ။လက္ေတြက ပုဆိုးေပၚ ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့
"ေမာင့္..."
တားလို႔ရဦးမလားလို႔ ေနာက္ဆံုး တစ္ေခါက္ေခၚမိျပန္တယ္။မရဘူး။ဒီေန႔မွ စိတ္ျမန္လက္ျမန္ ေတြ ျဖစ္ေနပါလား။
ေနာက္ဆံုး ပုဆိုးပါ ကြၽတ္က်သြားတဲ့ အခိုက္မွာေတာ့ လူဆိုးေလးရဲ႕ ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးကိုသာ ဖက္တြယ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။ဒီည အသံလံုးဝထြက္လို႔မရဘူးဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္ ေမာင့္ရဲ႕ ပုခံုးေတြေပၚမွာေတာ့ အနာတရ က်န္ေနပါဦးမည္။ထပ္ေလာင္းဆုေတာင္းမိတာ တစ္ခုက အိပ္ေပ်ာ္ေနသူေတြ မႏိုးလာပါေစနဲ႔ ဟူ၍။
♥♥♥
11.11.21
ေမးလိုက္ဦးမယ္ လြမ္းမ်ား ေနၾကေသးလား႐ွင္။
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Unicode
အိမ္ကို ပြန်ရောက်တော့ အဖေနဲ့ အမေနဲ့က တီဗီရှေ့ထိုင်နေပြီ။အိမ်ရှင်က ထားထားပေးတဲ့ တီဗီကို နည်းနည်းပါးပါး ပြုပြင်ပြီး ထားလိုက်တော့ ကြည့်လို့ရသည်လေ။
"အဖေနဲ့ အေမ... ညစာစားကြပြီးပြီလား"
"ခုနကပဲ စားပြီးတယ်...သားငယ္ကေတာ့ မစားသေးဘူး"
"ဟုတ္လား...ငါပြောထားတာကို.."
"အမေလးဗ်ာ မဆာသေးလို့မစားတာပါ...ဟုတ်ပြီလား"
"အေ...ငါတော့ ထပ်မစားနိုင်တော့ဘူး"
အေဖကေတာ့ နဂိုထဲက စကားနည်းတဲ့သူပီပီ ဘာသိဘာသာ သာနေတယ်။
"ဒါဆို ငါရေချိုးဦးမယ်..."
"အအေးပတ်နေဦးမယ် သားရယ်...နွေရာသီမဟုတ်ပါဘူး...တစ်ရက်တစ်လေမချိုးတော့ ဘာဖြစ်လဲ"
"အာ..ကျွန်တော်က ရေချိုးရက်မမှန်ရင် လည်ချောင်းတွေ တအားနာတတ်လို့..."
"သြော်...အေးအေး..ချိုးချိုး"
ပြောပြီး ကြည့်လက်စ ကိုးရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲကိုပဲ ပြန်အာရုံရောက်သွားတယ်ထင်တယ်။
"ချိုးလို့ရပါပြီဗျို့..."
"လာပြီ"
မောင်ကရေသွားတင်ပေးနေတာနေမှာ။
"ထမင်းစားခဲ့ပြီးခါစဆိုလည်း နားဦး"
"ရတယ် တစ်နာရီပါးနီးရှိနေပြီ"
ရေသာ တဗွမ်းဗွမ်း လောင်းချိုးပစ်လိုက်တော့တယ်။အုတ်ကန်ထဲမှာ ရေအပြည့်ုဖြည့်ပြီး ရေခွက်နဲ့ ခပ်ချိုးရတာမို့ အားရပါးရပဲ။တစ်နေကုန် ရေမချိုးရသေးတော့ ရေနဲ့ ထိလိုက်ကတည်းက လန်းဆန်းသွားသလို။
ရေလဲပုဆိုးနဲ့ လဲခဲ့ပြီး အပေါ်တက်ခဲ့လိုက်တော့ မင်းသားက ထမင်းစားနေပြီ။ဒါများ မဆာဘူးလေး ဘာလေး။မဆာတာလည်း မဟုတ်ဘဲ အတူတူ စားရမလား စောင့်တာသိတော့စိတ်မကောင်း။စိတ်မကောင်းပေမယ့်လည်း ကိုယ်လည်း ထပ်မှ မစားနိုင်တော့တာ။ဘယ်လောက်ပဲ မဝတဝစားတယ်ပဲ ဆိုဆို ထမင်းတစ်နပ်ဆိုတစ်နပ် တစ်ခါတည်း စားရမွ ကောင်းတာ။တစ်နပ်စာကို နှစ်ခါခွဲစားရရင် အဲ့ တစ်ဝက်လောက်နဲ့တင် နောက်ထပ်ထပ်မစားနိုင်တော့။
အားနာတယ် မောင်ရယ်။နောက်ထပ် အချိန်တစ်ခုထိပဲ သည်းခံပေးပါဦး။
နောက်ကျမှ ရေချိုးထားတာမို့ အကျႌလက်ရှည် ခပ်ပါးပါး ဝတ်ထားလိုက်တယ်။ဖောက်လွဲဖောက်ပြန်ခန္ဓာကိုယ်က မတော်တဆ အအေးပတ်လို့ ဖျားခဲ့ရင် ခံရမွာမသက္သာဘူး။
"ဘာဟင်းတေများ ချက်ထားသလဲလို့ လာကြည့်တာ"
"ရှယ် ဗ် ရှယ်...ရှယ်ချက်ထားတာ"
"ဟုတ်ပါပြီ..ရှယ်ဆိုတော့လည်း ရှယ်ရတာပေါ့"
တစ်ယောက်တည်း ထမင်းစားပွဲမှာ စားနေတဲ့သူနား သွားထိုင်လိုက်တယ်။ချက်ထားတဲ့ ဟင်းတွေက ကြက်သားကို ခရမ်းချဉ်သီးနဲ့ ရောချက်ထားတာက တစ်ခွက်၊ချဉ်ပေါင်ကို ကြော်ထားတာက တစ်ခွက်၊ဘာအရွက်တွေနဲ့ ကြိုထားတဲ့ ဟင်းရည်ကျိုလဲ တော့မသိဘူး အဲ့ဒါက တစ်ခွက်၊အဲ့ အရွက်နာမည်က ခေါ်ရခက်တယ်။ဆိုတော့ ဟင်းသုံးမယ်။နှစ်ယောက်တည်းဆို တစ်မယ်တည်းနဲ့ လည်း စားလို့ဖြစ်တယ်။အဖေတို့ အမေတို့ကိုတော့ လာလည်တုန်း ဟင်းကောင်းလေးချက်ကျွေးရတာပေါ့။ဝင်ငွေကလည်း မောင်တစ်ယောက်တည်းရဲ့ ဝင်ငွေပဲ။အထင်သေး အမြင်သေးမှာစိုးလို့ကို အိမ္က ပိုက်ဆံတစ်ပြားမှ မကိုင်ဘူး။ယူဖို့မပြောနဲ့ ကိုင်ကိုမကိုင်တာ။
"ဝပြီလား"
"အင်း..."
အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်လာခဲ့လိုက်တော့ ကိုးရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲက မပြီးသေးဘူး။နေပါဦး....။
မီးဖိုချောင် ဝင်ပြီးရှာလိုက်တော့ ခေါက်ဆွဲထုပ်အထုပ်သေးလေးတွေ သုံးထုပ်တွေ့တယ်။ဟုတ်ပြီ။
နာရီဝက် လောက်ကြာတဲ့ အချိန်မှာတော့ ခေါက်ဆွဲကြော်တစ်ပန်းကန်က ရောက်လာပြီ။
'မွှေးနေတာပဲ'
အဖေနဲ့ အေမက တီဗီရှေ့တည့်တည့် ခုံမှာထိုင်နေကြတော့ ဘေးဘက်က ခုံမှာ ထိုင်ပြီး ဖုန်းသုံးနေတဲ့ မောင်။မောင်ထိုင်နေတဲ့ ဘက္က တစ်ယောက်ခုံ နှစ်ခုယှဉ်ထားတာကြောင့် မောင့်ဘေးမှာဘဲ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
"အေဖ့ အေမ့..စားပါဦး...စားရင်းနဲ့ကြည့်..."
"အေးအေး...ညကြီးကို မကုန်ရင် နှမြောစရာ နောက်နေ့မှလုပ်တာမဟုတ်ဘူး"
အေမက အေဖ့ဆီ ပန်းကန်ကမ်းပေးရင်း ပြောသည်။
"ဒီတိုင်းကြီး ကြည့်နေရတာ ပျင်းစရာကြီးမို့လို့လေ...အဆင်သင့်လည်း ဝယ်ထားပြီးသားရှိတာနဲ့"
"ဘာလဲ...ကျွန်တော်အတွက်က မပါတာလား"
ထွက်လာပါပြီ အသံ။
"မပါဘူး"
"ဘာ..."
"အာ...အပိုတွေလုပ်မနေနဲ့...ကြိုက်ရင်စား"
'ပါတာပေါ့ မောင်ရယ် မောင့်အတွက်မပါစရာလား...' ဆိုပြီး ပြန်ပြောစေချင်နေတာထင်တယ်။ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ။အဖေနဲ့ အမေရှိနေတာကို ရှက်စရာကြီး။
"အိမ္လခက ဘယ်လောက်နဲ့ ချုပ်တာလဲ"
အေဖက မေးတယ်။
"ငါးသောင်းပါ"
"အင်း...သုံးသိန်းယူထားလိုက်ကြ...မင်းတို့က အိမ္လခေရာ ဘာရောဆို မစုမိဘဲ နေမယ်"
"အားနာပါတယ် အေဖ...ဟို...ခဏပါပဲနော် ကျွန်တော် အဆင်ပြေအောင် စီစဉ်မှာပါ"
"ရပါတယ်..အဆင်ပြေအောင်သာလုပ်..."
"ဟုတ်ကဲ့"
အဆင်ပြေအောင် စီစဉ်မယ်ဆိုတာက နောက်ပိုင်းကျရင် ကိုစစ်နိုင်ကိုပဲ စက်ရုံကို လွှဲထားခဲ့မှာ။ကိုယ့်သားမဟုတ်လို့ မယုံလည်း အလုပ်မနိုင်ရင် တစ်ခုခုဖြုတ်လိုက်ကြပေါ့။ငတ်မသေနိုင်ပါဘူး။မောင်နဲ့အတူပဲ အေးအေးချမ်းချမ်းနေချင်တာ။ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင် အဖေ့အခြေအနေကလည်း မကြာတော့ဘူး။အမေလည်း အိပ်ကပ်နေရတာ ကြာပြီ။ဖွင့်သာ မပြောကြပေမယ့် အကုန်လုံးက အခြေအနေကို သိနေကြတဲ့ သူချည်း။မီးငယ်က လွဲလို့။မီးငယ်ကို တော့ စာထဲ အာရုံစိုက်မရမှာစိုးလို့ မပြောထားဘူး။
"အေး ပြော..ဟျောင့်"
ဖုန်းကို နားမှာကပ်လို့ ထသွားပြီ။
"သားငယ်မရှိတုန်း မေးဦးမယ်...သားငယ် လိမ္မာရဲ့လား"
လိမ္မာရဲ့လားဆိုတာ အရင်ကလို ကိစ္စမျိုးတွေ လုပ်သေးလားလို့ မေးတာ။
"ဟုတ်ကဲ့... "
"အေ...နောက်တစ်ခါ ဘာဘာညာညာဆို အမေတို့ကို ချက်ချင်းပြော...ကြားလား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ...ပြောပါ့မယ်"
ငါကေတာ့ အပြည့်အဝ ယုံထားတာနော် မောင်။ မောင်က သက်သေပြလိုက်။
♥♥♥
ံ"နော်လို့...ပြွတ်စ်..လုပ်ပါ...နော်"
"ငါပြောပြီးပြီလေကွာ...နေဦး"
"အာ...ကိုကိုကလည်း..."
"ရှူး...တိုးတိုး..."
အိမ္က အခန်းက နှစ်ခန်းပဲပါတာ။အဲ့ နှစ်ခန်းကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ထားထားတာမို့ ကြားထဲမှာက မီးဖိုချောင်ဘက်သွားဖို့နဲ့ နောက်ဖေးသွားဖို့ လျှောက်လမ်းလောက်ပဲ ခြားထားတာ။ဒီဘက်အခန်းက လှုပ်လှုပ်ရွရွဆို ဟိုဘက်အခန်းက မကြားဘဲ နေပါ့မလား။ကာထားတာတွေကလည်း အထပ်သားပြားတွေလေ။မတော်တဆ ထိမိတာတို့ ဘာတို့ဆိုရင်တောင် တဒုန်းဒုန်းမြည်လွန်းလို့။မောင်ကလည်း ဒီနေ့ညမှ...။အရင်ညတွေက သူကလည်း ပင်ပန်းလို့ စောစောအိပ် ကိုယ်ကလည်း ပင်ပန်းလို့ စောစောအိပ်နဲ့ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်နေခဲ့ကြတာ။
လူက ဘယ်ဘက်စောင်းအိပ်ပြီး ဖုန်းခဏ ဖွင့်ကြည့်မယ်လုပ်နေတာကို နောက်ကနေ တိုးပြီး ဟိုနားနမ်းလိုက် သည်နားပွတ်လိုက် လုပ်နေတာ။လွှတ်မယ့်ပုံလည်း မပေါ်ဘူး။ဒါပေမယ့်လည်း ဖြစ်ပါ့မလား။အိမ်မှာ အရင်ကလို နှစ်ယောက်တည်းလည်း မဟုတ္ဘူး။
"လုပ်ပါဗျာ..နော်...အမေတို့က အိပ်နေကြတာ ဟောက်သံတောင် ထွက်နေပြီကို..."
ပြောရင်းနဲ့ကို လက်တွေက ဟိုရောက်သည်ရောက်ဖြစ်နေပြီ။
ဘယ်လိုပြောပြော ဒါလုပ်ရင် အနည်းနဲ့ အများတော့ အသံက ထွက်မှာပဲလေ။နိုးလာကြရင် ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
"မောင်ကကွာ...ဟင်း"
"ကိုကိုကလည်း...မခ်စ္ဘူးလား...ပြွတ်စ်"
ပြောနေရတာ အာသံနှင့်။မောင်က တကယ်ဆိုးတယ်။
လူက သူဆွဲလှန်လိုက်လို့ ပက်လက်ဖြစ်သွားပြီ။အကျႌကို လှန်တင်ပြီးသွားပြီ။မောင့်အနမ်းတွေလည်း ရောက်နေပြီ။လက်တွေက ပုဆိုးပေါ် ရောက်လာတဲ့ အခါမှာတော့
"မောင့်..."
တားလို့ရဦးမလားလို့ နောက်ဆုံး တစ်ခေါက်ခေါ်မိပြန်တယ်။မရဘူး။ဒီနေ့မှ စိတ်မြန်လက်မြန် တွေ ဖြစ်နေပါလား။
နောက်ဆုံး ပုဆိုးပါ ကျွတ်ကျသွားတဲ့ အခိုက်မှာတော့ လူဆိုးလေးရဲ့ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကိုသာ ဖက်တွယ်ထားလိုက်တော့တယ်။ဒီည အသံလုံးဝထွက်လို့မရဘူးဆိုတဲ့ အသိကြောင့် မောင့်ရဲ့ ပုခုံးတွေပေါ်မှာတော့ အနာတရ ကျန်နေပါဦးမည်။ထပ်လောင်းဆုတောင်းမိတာ တစ္ခုက အိပ်ပျော်နေသူတွေ မနိုးလာပါစေနဲ့ ဟူ၍။
♥♥♥
11.11.21
မေးလိုက်ဦးမယ် လွမ်းများ နေကြသေးလားရှင်။
Advertisement
- In Serial14 Chapters
The Lurking Lair - An Adventurer Series Short Story
Charlie had never felt comfortable in their own skin. Enduring the taunts and teasing that echoed from their youth had become all too commonplace. Most adults don't think twice about staring at someone who looks different. They may not speak the insults, but they are felt just the same. This book is a prequel to Adventurer, it is independent and stand alone, but it does contain spoilers that will give away world elements of that work. Spoiler: Nextlife offered the ultimate solution to Charlie's problems. Not only were they able to participate in the development of whole new worlds, they could find the perfect one. A world where Charlie could become the ultimate expression of their desires, dreams, and aspirations. After all, a dungeon isn't confined by the constraints of human interpretation. Join Charlie as they dive headfirst into the world of Elysium! Authors Note: I understand that gender discussions are not for everyone. If gender fluid concerns are an issue for you please consider not reading this story as it may upset you. If you can withhold your judgement, it is not a heavy topic of the narrative, but it is the MC's motivation to become what they become. I hope that this note helps folks.
8 149 - In Serial8 Chapters
Specious Present
"What makes us villains and them heroes? Why are they placed on pedestals above us?"Since the appearance of super powered people, Amps, the world has been transformed, changing to fit the new times we live in. Even so, Amps are still new, and people are learning to deal with them. This is a story about a few of the people deciding what to use their powers for, and slowly uncovering a secret that threads throughout everything the world knows.--------------------------Updates Saturdays, might update twice a week if this gets super popular or something :)
8 56 - In Serial15 Chapters
Tales of the Legendary Scholar
They meet in the most unlikely moment and turned their life around. Freidrech newly arrived in his own nation's capital city, which is so foreign to him compared to his village's idyllic and nondiscriminatory atmosphere, after he is forced to come. Now, he is facing a royal prince and tells him to bow. This draws out one of his late father's teachings from the deepest recesses in his mind. "The blood of your great ancestors runs in your veins. Don't easily bow down to anyone, or accept suppression by any being, not even from a monarch, unless you pledge your allegiance to him. Also, giving in to oppression is directly telling the oppressor that you're easy prey and open for manipulation." He is uncertain on how to face this oppression right now. Will he bows or not? What will he do to uphold his father's words while keeping his life safe? As for the prince, Theodrech has nothing to do with Freidrech, so he wishes to let this slip, but the boy opens his mouth and proposes the most ludicrous challenge he ever heard and triggers his curiosity. "I, Freidrech Goederf Gerboud, son of the late Village Chief Louvel Gerboud of Wrilon, will challenge you, Your Highness, to a battle of riddles… If you win, I will not only bow but be your servant for the rest of my life." This amuses the prince. It is the first he met a boy of the same age who is not intimidated by the air of authority he projects. Rather, this boy challenges him. "Why are you so headstrong? In fact, bowing to me is an honor. You saw the King's noble Knights. When they saw me, they bowed," says Theodrech, testing Freidrech. "Allow me to be forward, Your Highness. For me, bowing to a monarch does not guarantee loyalty. If I were you, I rather have men who stand straight in my presence but who got my back, than bowing men who are dreaming of my death," replies Freidrech. The prince’s curiosity increases. A huge smile is seen on his face. Prince Theodrech decides to take Freidrech under his wing. Little did they know, this boy who Prince Theodrech takes in as his confidant and friend in the most ridiculous fashion is someone indispensable in his life and the one who can help him succeed the throne when he almost believes he has lost. Thus, the Tales of the Legendary Scholar begins. ------ o ------ Old Synopsis: A famous ancient adage stated, behind a successful man is a woman BUT… In these lands, the monarchs are seeking not a woman to stand behind them but the man hailed as the Legendary Scholar. However, this legendary figure starts off in life as a youngster of humble birth, a newly orphaned lad named Freidrech, who courageously faces the high-strung aristocrats and big-bellied bureaucrats in the kingdom.He is held in contempt as unscholarly, ignorant, and a plebeian from the hinterlands.But he proved them wrong.Not with an iron-clad fist of which he has none, but with his studious nature, ingeniousness, courage, wit, and honesty. Also, with the assistance of two ousted beings: a former aka 'great wizard', and a burly fairy. Follow Freidrech’s adventures, on how he wins the heart of the future king of Xaeviel, befriends outlaws, prevents the people from being slaughtered from an unknown plague, rerouting the enemies’ attacks when reinforcements are denied, secures Prince Theodrech’s claim to the throne in the midst of utter despair, and many more.
8 237 - In Serial58 Chapters
Master of Cards. *Reborn*
Set in a world where magic and the modern world exist. Kael Webster was a loser in his first life. He lost everything all because he refused a deal. His girlfriend left him, his family murdered. The businesses that he had inherited from his family dried up because of sabotage from his other family members. Kael lived a total of 52 lives ever since then. By the end of the 52nd life, he slayed the Malevolent Gods that ruined his family when he was Kael. He was given the chance to return. So he did. Now returning as the 18 year old Kael Webster, fresh in college and about to start his life once again. Only difference? Kael remembers all 52 lives he had. Now what is he going to do?
8 188 - In Serial12 Chapters
Kalyug - As told by Krishna
Kalyug, the final age of human generation, the destruction of the Earth- the book will tell you everything that you're wishing to know about the end of the world.
8 83 - In Serial9 Chapters
Deku in dxd
In this story Izuku after killing Shigaraki is gravely injured. He is suddenly teleported into a place of nothingness. Where ever he looks its nothing. He is soon gifted by god and sent to live in a new Universe with 3 other people from his previous Universe. Let's see where the journey takes him.
8 154
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
