《ကြၽန္ေတာ့ေယာက္်ား ေရႊညာသား (Completed) ကျွန်တော့ယောက်ျား ရွှေညာသား (Completed)》37 ( Z + U ) Final
Advertisement
Zawgyi
မၾကာခင္ သီတင္းကြၽတ္ေတာ့မည္။ရြါမွါဆိုရင္သီတင္းကြၽတ္လ်ွင္ ကထိန္ပြဲ မ်ားက စည္စည္ကားကား ။သီတင္းကြၽတ္ကို ရြာကိုျပန္ဖို႔ စိတ္ကူးထားတာမို႔ ဒီေန႔ ကုိ႔ကို႔ အေဖရဲ႕ လလည္ ဆြမ္းေကြၽးၿပီးရင္ တစ္ခါတည္း ထြက္လာခဲ့ဖို႔ တိုင္ပင္ထားၾကတယ္။ဘာလိုလိုႏွင့္ တစ္လဆိုတာလည္း ဘယ္ေလာက္မွေတာင္ မၾကာလိုက္သလိုပါ။
"(အမ်ွ အမ်ွ အမ်ွ....ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာ့...သာဓု သာဓု သာဓု)³"
"လာ...မုန္႔စားၿပီးမွ သြားရေအာင္...လမ္းမွာ တစ္နပ္စာဝယ္ရလြတ္လည္း နည္းတာမဟုတ္ဘူး"
"စားရေအာင္ေလ...ဒါဆို "
တရားနာတဲ့ သူေတြကို မုန္႔ဟင္းခါး ေကြၽးတာမို႔လို႔ တစ္ခါတည္း ဝင္စားၿပီးမွ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။ကားဂိတ္ကို ေရာက္ေတာ့ တစ္နာရီထိုးဖို႔ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ပဲ လိုေတာ့သည္။ခရီးသည္ ေတြ ေစာင့္တဲ့ ခံုမွာပဲ ထိုင္ၿပီးေစာင့္ေနလိုက္တယ္။
"ကိုကို တစ္ခါတည္း အဲ့လိုႀကီးလုပ္လိုက္ရင္ ေကာင္းပါ့မလား"
"မသိဘူး...ေသခ်ာတာတစ္ခုက ငါဒီမွာေနရတာ မေပ်ာ္ဘူး...အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ငါ ဒီမွာ ထပ္မေနခ်င္ေတာ့တာ"
"ကိုစစ္ႏိုင္ကေတာ့ စိတ္ခ်ရမွာပါ...သူက အလုပ္လည္း ႀကိဳးစားတာကို"
"အင္း...ငါလည္း သူ႔ကိုစိတ္ခ်လို႔ပဲေလ"
"ကိုကို႔အေမ သိရင္ေတာ့ ဘယ္လိုေျပာဦးမလဲ မသိဘူးေနာ္"
တစ္ခ်က္ ေငးခနဲ ျဖစ္သြားၿပီးမွ
"ေမာင့္...ငါက သားမိုက္ႀကီး ျဖစ္ေနၿပီလား ဟင္"
လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေမးလာတဲ့ ကိုကိုက ေနာင္တေတြမ်ား ရခ်င္ေနသလားေလ။
"ဘယ္လိုလုပ္ ျဖစ္ရမွာလဲ ကိုကိုကလည္း...အကုန္လံုးကို စဥ္းစားၿပီးမွ ျဖစ္သင့္တာကို လုပ္တာပဲကို"
"ငါတို႔ဆံုးျဖတ္တာ မွန္ရဲ႕လားဟင္...ငါတို႔မမွားပါဘူးေနာ္"
"ကိုိကုိရယ္...ေနာက္သံုးေလးလဆို ညီမေလးကလည္း စာေမးပြဲၿပီးၿပီ ဒါဆို အေမလည္း အေဖာ္ရၿပီေလ...မဟုတ္ဘူးလား"
ကိုကိုက အေမျဖစ္သူအနားေနဖို႔ ညီမတစ္ေယာက္ရိွေသးတယ္ေလ။ကြၽန္ေတာ့္မွာက ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းေလ။ၿပီးေတာ့ စီးပြားေရး။ကိုကိုက စက္ရံုအလုပ္လည္း လုပ္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ဒီအတိုင္းဆို Taxi ဆြဲတဲ့ အလုပ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ က အိမ္လခေရာ လစဥ္ အသံုးစရိတ္ေတြနဲ႔က ဘယ္လိုမွ မစုမိႏိုင္ဘူး။ရြာမွာဆိုရင္ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ အိမ္လခလည္း ကုန္စရာမလိုဘူး။အလုပ္လည္း ေပါတယ္ေလ။ဆိုေတာ့ ဒီမွာထက္ ရြာမွာ ေနတာ အဆင္ေျပဆံုးပဲေလ။ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးလည္း ဒီမွာထက္ ဟိုမွာ ပိုေပ်ာ္ေနၾကတာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့မယ့္ အေမျဖစ္သူကို စိတ္မခ်ျဖစ္တာ ကိုကို႔အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ညီမေလး စာေမးပြဲျပီးသည္အထိ လာေနေပးရင္လည္း ျဖစ္တာပဲ။အလြန္ဆံုးၾကာ ေလးလပါပဲ။
ထိုစဥ္ ကားေပၚတက္ဖို႔ လူေခၚၿပီမို႔ ကားေပၚသာ တက္ေနလိုက္ၾကေတာ့သည္။ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့မွ စထြက္တဲ့ ကားေပၚမွာ နားၾကပ္တစ္ဖက္ကို ဘယ္ဘက္နားမွာတပ္ၿပီး က်န္တစ္ဖက္ကို ကိုကို႔ရဲ႕ ညာဘက္နားမွာ တပ္ေပးထားလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ၾကည့္ၿပီး ျပံဳးျပလာသည္။ဘယ္ဘဝက ဝဋ္ေႂကြးလဲေလ။လက္ထပ္ၿပီးကတည္းက တစ္မ်ိဳးမဟုတ္ တစ္မ်ိဳး ၾကံဳေနရေတာ့တာပါပဲ။
♥♥♥
ကားဂိတ္ကို ေရာက္လာေတာ့ မနက္ ႐ွစ္နာရီေလာက္။မေန႔က ေန႔လည္ထြက္ခဲ့တာ ဒီေန႔မနက္ေရာက္တယ္။မေန႔က ညစာေတာ့ လမ္းမွာစားခဲ့ေပမယ့္ ဗိုက္က ေတာ္ေတာ္ေလး ဆာေနၿပီ။ကားမူးတဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္ေရာ လူက မလန္း။
"ေမာင့္...ဘယ္လိုျပန္မွာလဲ...ႀကိဳဖို႔ေခၚမွာလား "
"ဒီကေနပဲ ဆိုင္ကယ္ငွါးျပန္ရေအာင္...အႀကိဳေခၚရင္ အလုပ္႐ႈပ္ေနဦးမွာ "
"အာ့ဆိုလည္း ျမန္ျမန္ငွါးစမ္းပါကြာ...ဗိုက္ဆာတာလည္း ေလာေနၿပီ"
"ဒါဆို ဒီမွာပဲ စားသြားရေအာင္...လာ...ဟိုနားမွာ ထမင္းဆိုင္ေတြရိွတယ္"
အိမ္ေရာက္မွ ထမင္းစားလိုက္ရင္ ပိုက္ဆံကုန္မွာေတာ့မဟုတ္ဘူး။အိမ္ေရာက္ရင္လည္း မခ်က္အားေသးလို႔ အေမတို႔ ခ်က္ၿပီးသား စားရမွာလည္း အားနာစရာေပမို႔ ဝယ္စားဖို႔ပဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
"Ok ေလ...သြားမယ္ "
ထမင္းဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ထမင္းနဲ႔ ဟင္းနဲ႔ အသီးသီးမွာထားၾကၿပီး ခဏေတာ့ေစာင့္ရေသးတယ္။
"အျပန္က် ေစ်းထဲ တစ္ခါတည္း ဝင္သြားရေအာင္... အေဖနဲ႔ အေမကို ကန္ေတာ့ဖို႔"
"ဒီတိုင္း ပိုက္ဆံပဲ ကန္ေတာ့လိုက္ရမလားလို႔ေလ"
"အင္း...ဒါဆိုလည္း ေကာင္းတာပဲ ပိုက္ဆံနဲ႔ ကန္ေတာ့ေတာ့ သံုးခ်င္တာသံုးလို႔ရတာေပါ့...ေကာင္းပါတယ္...ပိုက္ဆံနဲ႔ပဲ ကန္ေတာ့လိုက္ၾကတာေပါ့"
ဟင္းခြက္ေတြ အရင္လာခ်ေပးသည္။ ေရဘူးရယ္ ခြက္ရယ္ေရာ ခ်ေပးခဲ့တာေၾကာင့္ ေရတစ္ခြက္ အရင္ေသာက္ထားလိုက္သည္။
"ေရာ့.... ေသာက္ဦး"
မေမ့မေလ်ာ့ ထည့္ေပးရေသးသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ထမင္းလာခ်ေပးသည္။ေမာင့္အတြက္ကေတာ့ ထမင္းျဖဴနဲ႔ မွာၿပီး ကိုယ္ကေတာ့ ထမင္းေၾကာ္မွာထားတာ။ေမႊးေနတဲ့ အနံေလးနဲ႔ကို စားခ်င္စိတ္က တားမရ ဆီးမရ မလို႔ ထမင္းေၾကာ္ကိုသာ မွာစားတာ။
ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး စားလို႔ ၿပီးသြားၿပီ။အေတာ္အသင့္ ဗိုက္ျပည့္သြားၿပီမို႔ စိတ္လည္း ခ်မ္းသာသြားၿပီ။ဆာေလာင္ေနတုန္း အရသာရိွရိွ စားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ႐ွယ္ပဲ။
Dee~~Dee
"ေမာင္...ပိုက္ဆံ႐ွင္းခဲ့လိုက္ေနာ္...အေမ့ဆီက"
"အင္း...သြားႏွင့္"
"Hello အေမ"
"မင္း...ငါ့ကိုေတာင္ မတိုင္ပင္ပဲ လုပ္ခ်သြားတာေပါ့ေလ..."
"ဟုတ္ပါတယ္...တိုင္ပင္ရင္ အေမက လက္ခံမွာ မဟုတ္လို႔ ဒီလိုလုပ္လိုက္ရတာပါ"
"ေဩာ္...ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း မင္းက ငါ့ကို လွည့္မၾကည့္ခဲ့ဘူးပဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္...အေလးအနက္ထားၿပီး အႏူးအၫြတ္ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္"
စိတ္မေကာင္းပါဘူး အေမ။ဒီတစ္ခါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အတၱႀကီးခ်င္တယ္။အမ်ားအျမင္မွာ သားမိုက္တစ္ေယာက္ျဖစ္လည္း ျဖစ္ပါေစ။
Advertisement
"မင္း....."
Ti
ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ အေမ။
"ကိုကို...လာေတာ့ "
"ေအး"
ႏွစ္ေယာက္မလို႔ ဆိုင္ကယ္ႏွစ္စီးငွါးထားရတယ္။ပစၥည္း ပစၥယ ကေတာ့ တစ္ေယာက္ကို အိတ္တစ္လံုး။
♥♥♥
"အား...ေပါ့ပါးသြားသလိုပဲ"
"ဟင္း..."
"အာ...ေဆာရီးပါဗ်..ကိုိကုိရ"
အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိတ္ကို ခြၽတ္ခ်ၿပီး အခန္းထဲ တန္းဝင္ၿပီး လွဲခ်လိုက္တာမ်ား ။ေပါ့ပါးသြားသလိုပဲ ဆိုပဲ။ဟိုမွာေနတုန္းက ကိုယ္ကပဲ သူ႔ကို ေလးေအာင္ လုပ္ေနသလို။
"ငါလည္း ပင္ပန္းတယ္ကြာ...အိပ္စမ္းဦးမယ္"
တစ္ညလံုး ကားေပၚမွာ ေနရၿပီး အခုမွ ေက်ာခင္းရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ အေညာင္းေျပတယ္။ဖ်ာေပၚမွာ ဒီတိုင္းေခါင္းအံုးႏွစ္လံုးခ်ၿပီး အိပ္ပစ္လိုက္ၾကေတာ့သည္။အရာအားလံုး ေမ့ထားၿပီးေတာ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတယ္။
♥♥♥
"ေဟ်ာင့္...ငၿဖိဳး...ငၿဖိဳး.."
"ငၿဖိဳးေရ!"
"ေဟ်ာင့္ ေမာင္ထြန္းသား!"
ေအာင္ျမင္လွတဲ့ အသံေၾကာင့္ ႏိုးသြားရပါၿပီ။သာသာယာယာ မႏိုးရဘဲ ေအာ္သံေၾကာင့္ ႏိုးရပါၿပီ။
"အား...ဘာလဲကြာ..ေခြးေကာင္"
အိပ္ေနရာက မထေသးဘဲ ပ်င္းရိပ်င္းတြဲေျပာလိုက္သည္။အိပ္ေနရင္း ႏိႈးခံရတာ စိတ္ၾကည္မေနဘူး။
"ဆင္းခဲ့ ၾကပါဦးဟ..ႏွစ္ေယာက္လံုး"
"ငါ-ိုး..."
"ဘယ္သူလဲ ထြဋ္ေခါင္လား...ဝွါး"
"ဟုတ္တယ္ အဲ့ေကာင္..."
"ထ..ထ..."
"အား..."
ႏွစ္ေယာက္လံုး ထၿပီး မ်က္ႏွာသစ္လိုက္ၿပီးေတာ့ နာရီၾကည့္ေတာ့ သံုးနာရီ။အံေတာင္ ဩတယ္။ဒီေလာက္ၾကာၾကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔။မိုးအံု႔ေနလို႔ လည္း အိပ္ေပ်ာ္တယ္ထင္တယ္။
ထြဋ္ေခါင္ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ ျပံဳးျပလိုက္ရေသးသည္။ေမာင္က ဆဲထားတာ အားနာစရာ။
ဟိုအေၾကာင္း သည္အေၾကာင္း ေရာက္တတ္ရာရာ ေျပာေနရာမွ အၿပီးျပန္ခဲ့ၾကတာလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကိုေရာက္ေတာ့
"ဟုတ္တယ္...ဒီမွာပဲ ေနမွာ"
"ေကာင္းတယ္...ဘယ္လိုစဥ္းစားစဥ္းစား ဒီလိုပဲ ျဖစ္သင့္တာကို ေနာ့"
ေမာင္ကေတာ့ ဝင္မေျပာ။အားနာေနဟန္။
အားနာစရာမလိုပါဘူး။ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ဒီဘဝကို အရာအားလံုးထက္ အျမတ္တႏိုးရိွလွတဲ့ အေၾကာင္း ေနာက္မွ ေမာင့္ကို ေျပာျပရေပဦးမည္။
♥♥♥
14.11.21
ဒီမွာတင္ပဲ အဆံုးသတ္လိုက္ပါၿပီ။အဆံုးသတ္ကို သေဘာမက်ဘူးဆိုရင္လည္း သည္းခံေပးၾကပါေနာ့။ဒီဟာေလးကို အတူတူ လိုက္ဖတ္ေပးၾကတဲ့ သူေတြကို အမ်ားႀကီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။viewer သိပ္မရိွတဲ့ fic ေလးကို RL ထဲထည့္ေပးတဲ့ သူေတြေရာ on going လိုက္ဖတ္ၾကတဲ့ သူေတြေရာကို အမ်ားႀကီးခ်စ္ပါတယ္။vote ေပးၾကတာေလးေတြ cmt ေပးၾကတာေလးေတြ ႏိုတီတက္လာရင္ အေပ်ာ္လံုးဆို႔ဆို႔သြားတတ္ပါေသးတယ္။ခြဲေတာင္မခြဲခ်င္ဘူး။သတိရတိုင္း ဒီတစ္ပုဒ္ေလးကို ဆက္ေရးျဖစ္ေနဦးမယ္ထင္တယ္။
ဒါနဲ႔ေလ ေနာက္တစ္ပုဒ္မ်ား ေရးျဖစ္ခဲ့ရင္ ဖတ္ေပးၾကမလား။
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Unicode
မကြာခင် သီတင်းကျွတ်တော့မည်။ရွါမှါဆိုရင်သီတင်းကျွတ်လျှင် ကထိန္ပြဲ မ်ားက စည်စည်ကားကား ။သီတင်းကျွတ်ကို ရွာကိုပြန်ဖို့ စိတ်ကူးထားတာမို့ ဒီနေ့ ကို့ကို့ အဖေရဲ့ လလည် ဆွမ်းကျွေးပြီးရင် တစ်ခါတည်း ထွက်လာခဲ့ဖို့ တိုင်ပင်ထားကြတယ်။ဘာလိုလိုနှင့် တစ်လဆိုတာလည်း ဘယ်လောက်မှတောင် မကြာလိုက်သလိုပါ။
"(အမ်ွ အမ်ွ အမ်ွ....ယူတော်မူကြပါကုန်လော့...သာဓု သာဓု သာဓု)"
"လာ...မုန့်စားပြီးမှ သွားရအောင်...လမ်းမှာ တစ်နပ်စာဝယ်ရလွတ်လည်း နည်းတာမဟုတ်ဘူး"
"စားရအောင်လေ...ဒါဆို "
တရားနာတဲ့ သူတွေကို မုန့်ဟင်းခါး ကျွေးတာမို့လို့ တစ်ခါတည်း ဝင်စားပြီးမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ကားဂိတ်ကို ရောက်တော့ တစ်နာရီထိုးဖို့ ဆယ်မိနစ်လောက်ပဲ လိုတော့သည်။ခရီးသည် တွေ စောင့်တဲ့ ခုံမှာပဲ ထိုင်ပြီးစောင့်နေလိုက်တယ်။
"ကိုကို တစ်ခါတည်း အဲ့လိုကြီးလုပ်လိုက်ရင် ကောင်းပါ့မလား"
"မသိဘူး...သေချာတာတစ်ခုက ငါဒီမှာနေရတာ မေပ်ာ္ဘူး...အဲ့ဒါကြောင့်မို့လို့ ငါ ဒီမွာ ထပ်မနေချင်တော့တာ"
"ကိုစစ်နိုင်ကတော့ စိတ္ခ်ရမွာပါ...သူက အလုပ်လည်း ကြိုးစားတာကို"
"အင်း...ငါလည်း သူ့ကိုစိတ်ချလို့ပဲလေ"
"ကိုကို့အမေ သိရင်တော့ ဘယ်လိုပြောဦးမလဲ မသိဘူးနော်"
တစ်ချက် ငေးခနဲ ဖြစ်သွားပြီးမှ
"မောင့်...ငါက သားမိုက်ကြီး ဖြစ်နေပြီလား ဟင်"
လှည့်ကြည့်ပြီး မေးလာတဲ့ ကိုကိုက နောင်တတွေများ ရချင်နေသလားလေ။
"ဘယ်လိုလုပ် ဖြစ်ရမှာလဲ ကိုကိုကလည်း...အကုန်လုံးကို စဉ်းစားပြီးမှ ဖြစ်သင့်တာကို လုပ္တာပဲကို"
"ငါတို့ဆုံးဖြတ်တာ မှန်ရဲ့လားဟင်...ငါတို့မမှားပါဘူးနော်"
"ကိိုကိုရယ်...နောက်သုံးလေးလဆို ညီမလေးကလည်း စာမေးပွဲပြီးပြီ ဒါဆို အမေလည်း အဖော်ရပြီလေ...မဟုတ္ဘူးလား"
ကိုကိုက အမေဖြစ်သူအနားနေဖို့ ညီမတစ်ယောက်ရှိသေးတယ်လေ။ကျွန်တော့်မှာက ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းလေ။ပြီးတော့ စီးပွားရေး။ကိုကိုက စက်ရုံအလုပ်လည်း လုပ်ချင်တာမဟုတ်ဘူး။ဒီအတိုင်းဆို Taxi ဆြဲတဲ့ အလုပ်တစ်ခုတည်းနဲ့ က အိမ္လခေရာ လစဉ် အသုံးစရိတ်တွေနဲ့က ဘယ္လိုမွ မစုမိနိုင်ဘူး။ရွာမှာဆိုရင် ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် အိမ်လခလည်း ကုန်စရာမလိုဘူး။အလုပ်လည်း ပေါတယ်လေ။ဆိုတော့ ဒီမှာထက် ရွာမှာ နေတာ အဆင်ပြေဆုံးပဲလေ။ပြီးတော့ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း ဒီမှာထက် ဟိုမွာ ပိုပျော်နေကြတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား။တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့မယ့် အေမျဖစ္သူကို စိတ်မချဖြစ်တာ ကိုကို့အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး။ညီမလေး စာမေးပွဲပြီးသည်အထိ လာနေပေးရင်လည်း ဖြစ်တာပဲ။အလွန်ဆုံးကြာ လေးလပါပဲ။
Advertisement
ထိုစဉ် ကားပေါ်တက်ဖို့ လူခေါ်ပြီမို့ ကားပေါ်သာ တက်နေလိုက်ကြတော့သည်။ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့မှ စထွက်တဲ့ ကားပေါ်မှာ နားကြပ်တစ်ဖက်ကို ဘယ်ဘက်နားမှာတပ်ပြီး က်န္တစ္ဖက္ကို ကိုကို့ရဲ့ ညာဘက္နားမွာ တပ်ပေးထားလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ ကြည့်ပြီး ပြုံးပြလာသည်။ဘယ်ဘဝက ဝဋ်ကြွေးလဲလေ။လက်ထပ်ပြီးကတည်းက တစ်မျိုးမဟုတ် တစ်မျိုး ကြုံနေရတော့တာပါပဲ။
♥♥♥
ကားဂိတ္ကို ရောက်လာတော့ မနက် ရှစ်နာရီလောက်။မနေ့က နေ့လည်ထွက်ခဲ့တာ ဒီနေ့မနက်ရောက်တယ်။မနေ့က ညစာတော့ လမ်းမှာစားခဲ့ပေမယ့် ဗိုက္က တော်တော်လေး ဆာနေပြီ။ကားမူးတဲ့ ဒဏ်ကြောင့်ရော လူက မလန်း။
"မောင့်...ဘယ်လိုပြန်မှာလဲ...ကြိုဖို့ခေါ်မှာလား "
"ဒီကေနပဲ ဆိုင်ကယ်ငှါးပြန်ရအောင်...အကြိုခေါ်ရင် အလုပ်ရှုပ်နေဦးမှာ "
"အာ့ဆိုလည်း မြန်မြန်ငှါးစမ်းပါကွာ...ဗိုက်ဆာတာလည်း လောနေပြီ"
"ဒါဆို ဒီမွာပဲ စားသွားရအောင်...လာ...ဟိုနားမွာ ထမင်းဆိုင်တွေရှိတယ်"
အိမ်ရောက်မှ ထမင်းစားလိုက်ရင် ပိုက်ဆံကုန်မှာတော့မဟုတ်ဘူး။အိမ်ရောက်ရင်လည်း မချက်အားသေးလို့ အမေတို့ ချက်ပြီးသား စားရမှာလည်း အားနာစရာပေမို့ ဝယ်စားဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
"Ok လေ...သွားမယ် "
ထမင်းဆိုင်ရောက်တော့ ထမင်းနဲ့ ဟင်းနဲ့ အသီးသီးမှာထားကြပြီး ခဏတော့စောင့်ရသေးတယ်။
"အျပန္က် ဈေးထဲ တစ်ခါတည်း ဝင်သွားရအောင်... အဖေနဲ့ အေမကို ကန်တော့ဖို့"
"ဒီတိုင်း ပိုက္ဆံပဲ ကန်တော့လိုက်ရမလားလို့လေ"
"အင်း...ဒါဆိုလည်း ကောင်းတာပဲ ပိုက်ဆံနဲ့ ကန်တော့တော့ သုံးချင်တာသုံးလို့ရတာပေါ့...ကောင်းပါတယ်...ပိုက်ဆံနဲ့ပဲ ကန်တော့လိုက်ကြတာပေါ့"
ဟင်းခွက်တွေ အရင်လာချပေးသည်။ ရေဘူးရယ် ခွက်ရယ်ရော ချပေးခဲ့တာကြောင့် ရေတစ်ခွက် အရင်သောက်ထားလိုက်သည်။
"ရော့.... သောက်ဦး"
မေမ့မေလ်ာ့ ထည့်ပေးရသေးသည်။
ထိုအချိန်မှာပဲ ထမင်းလာချပေးသည်။မောင့်အတွက်ကတော့ ထမင်းဖြူနဲ့ မှာပြီး ကိုယ္ကေတာ့ ထမင်းကြော်မှာထားတာ။မွှေးနေတဲ့ အနံလေးနဲ့ကို စားချင်စိတ်က တားမရ ဆီးမရ မလို့ ထမင်းကြော်ကိုသာ မွာစားတာ။
ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ နှစ်ယောက်လုံး စားလို့ ပြီးသွားပြီ။အတော်အသင့် ဗိုက်ပြည့်သွားပြီမို့ စိတ်လည်း ချမ်းသာသွားပြီ။ဆာလောင်နေတုန်း အရသာရှိရှိ စားလိုက်ရတာကြောင့် ရှယ်ပဲ။
Dee~~Dee
"မောင်...ပိုက်ဆံရှင်းခဲ့လိုက်နော်...အေမ့ဆီက"
"အင်း...သွားနှင့်"
"Hello အေမ"
"မင်း...ငါ့ကိုတောင် မတိုင်ပင်ပဲ လုပ်ချသွားတာပေါ့လေ..."
"ဟုတ်ပါတယ်...တိုင်ပင်ရင် အေမက လက်ခံမှာ မဟုတ်လို့ ဒီလိုလုပ်လိုက်ရတာပါ"
"ေဩာ်...နောက်ဆုံးတော့လည်း မင်းက ငါ့ကို လှည့်မကြည့်ခဲ့ဘူးပဲ"
"ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်...အလေးအနက်ထားပြီး အနူးအညွတ်ကိုတောင်းပန်ပါတယ်"
စိတ်မကောင်းပါဘူး အမေ။ဒီတစ်ခါတော့ ကျွန်တော် အတ္တကြီးချင်တယ်။အများအမြင်မှာ သားမိုက်တစ်ယောက်ဖြစ်လည်း ဖြစ်ပါစေ။
"မင်း....."
Ti
ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ် အေမ။
"ကိုကို...လာတော့ "
"အေး"
နှစ်ယောက်မလို့ ဆိုင်ကယ်နှစ်စီးငှါးထားရတယ်။ပစ္စည်း ပစ္စယ ကေတာ့ တစ်ယောက်ကို အိတ်တစ်လုံး။
♥♥♥
"အား...ပေါ့ပါးသွားသလိုပဲ"
"ဟင်း..."
"အာ...ဆောရီးပါဗျ..ကိိုကိုရ"
အိမ်ရောက်တော့ အိတ္ကို ချွတ်ချပြီး အခန်းထဲ တန်းဝင်ပြီး လွဲခ်လိုက္တာမ်ား ။ေပါ့ပါးသြားသလိုပဲ ဆိုပဲ။ဟိုမှာနေတုန်းက ကိုယ္ကပဲ သူ့ကို လေးအောင် လုပ်နေသလို။
"ငါလည်း ပင်ပန်းတယ်ကွာ...အိပ်စမ်းဦးမယ်"
တစ်ညလုံး ကားပေါ်မှာ နေရပြီး အခုမွ ကျောခင်းရတော့ တော်တော်တော့ အညောင်းပြေတယ်။ဖျာပေါ်မှာ ဒီတိုင်းခေါင်းအုံးနှစ်လုံးချပြီး အိပ်ပစ်လိုက်ကြတော့သည်။အရာအားလုံး မေ့ထားပြီးတော့ အေးအေးချမ်းချမ်းပဲ အိပ်ပျော်သွားကြတယ်။
♥♥♥
"ဟျောင့်...ငဖြိုး...ငဖြိုး.."
"ငဖြိုးရေ!"
"ဟျောင့် မောင်ထွန်းသား!"
အောင်မြင်လှတဲ့ အသံကြောင့် နိုးသွားရပါပြီ။သာသာယာယာ မနိုးရဘဲ အော်သံကြောင့် နိုးရပါပြီ။
"အား...ဘာလဲကြာ..ခွေးကောင်"
အိပ်နေရာက မထေသးဘဲ ပျင်းရိပျင်းတွဲပြောလိုက်သည်။အိပ်နေရင်း နှိုးခံရတာ စိတ်ကြည်မနေဘူး။
"ဆင်းခဲ့ ကြပါဦးဟ..နှစ်ယောက်လုံး"
"ငါ-ိုး..."
"ဘယ္သူလဲ ထွဋ်ခေါင်လား...ဝွါး"
"ဟုတ်တယ် အဲ့ကောင်..."
"ထ..ထ..."
"အား..."
နှစ်ယောက်လုံး ထပြီး မျက်နှာသစ်လိုက်ပြီးတော့ နာရီကြည့်တော့ သုံးနာရီ။အံတောင် ဩတယ်။ဒီလောက်ကြာကြာ အိပ်ပျော်သွားလို့။မိုးအုံ့နေလို့ လည်း အိပ်ပျော်တယ်ထင်တယ်။
ထွဋ်ခေါင်ရှေ့ရောက်တော့ ပြုံးပြလိုက်ရသေးသည်။မောင်က ဆဲထားတာ အားနာစရာ။
ဟိုအကြောင်း သည်အကြောင်း ရောက်တတ်ရာရာ ပြောနေရာမှ အပြီးပြန်ခဲ့ကြတာလား ဆိုတဲ့ မေးခွန်းကိုရောက်တော့
"ဟုတ်တယ်...ဒီမွာပဲ နေမှာ"
"ကောင်းတယ်...ဘယ်လိုစဉ်းစားစဉ်းစား ဒီလိုပဲ ဖြစ်သင့်တာကို နော့"
မောင်ကတော့ ဝင်မပြော။အားနာနေဟန်။
အားနာစရာမလိုပါဘူး။ကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်ထားတဲ့ ဒီဘဝကို အရာအားလုံးထက် အမြတ်တနိုးရှိလှတဲ့ အကြောင်း နောက်မှ မောင့်ကို ပြောပြရပေဦးမည်။
♥♥♥
14.11.21
ဒီမှာတင်ပဲ အဆုံးသတ်လိုက်ပါပြီ။အဆုံးသတ်ကို သဘောမကျဘူးဆိုရင်လည်း သည်းခံပေးကြပါနော့။ဒီဟာလေးကို အတူတူ လိုက်ဖတ်ပေးကြတဲ့ သူတွေကို အများကြီးကျေးဇူးတင်ပါတယ်။viewer သိပ်မရှိတဲ့ fic လေးကို RL ထဲထည့်ပေးတဲ့ သူတွေရော on going လိုက်ဖတ်ကြတဲ့ သူတွေရောကို အများကြီးချစ်ပါတယ်။vote ပေးကြတာလေးတွေ cmt ပေးကြတာလေးတွေ နိုတီတက်လာရင် အပျော်လုံးဆို့ဆို့သွားတတ်ပါသေးတယ်။ခွဲတောင်မခွဲချင်ဘူး။သတိရတိုင်း ဒီတစ်ပုဒ်လေးကို ဆက်ရေးဖြစ်နေဦးမယ်ထင်တယ်။
ဒါနဲ့လေ နောက်တစ်ပုဒ်များ ရေးဖြစ်ခဲ့ရင် ဖတ်ပေးကြမလား။
Advertisement
- In Serial10 Chapters
The Rage
Hidden in the darkness, they stalk the unwary. They have a hunger, a burning desire to taste of the flesh of others and their bite carries an infection, a virus that will send those who are bitten, crazy.Those infected lose everything that makes them human, leaving them with just an urge for violence, for lust, for hunger and an unquenchable rage!In the city of Leeds, Sarah, a young nurse, sees first-hand, the effects of this infection as it sweeps through the city, filling the emergency room with injured people. Unable to do more than bandage their wounds and send them home, she doesn’t realise how bad things are about to become.Not far away, Jack, finds himself thrust into the role of leader as his tower block is quarantined by the military when martial law descends on the city. With little food and a community in terror, he has to hold things together and find a way to survive as the city dies around him.
8 201 - In Serial76 Chapters
BOUNDARY: LOW ORBITAL WARFARE
Civilization has tamed the final frontier. It is the year 2075, and the world is at the cusp of a new era. United, the once warring superpowers of Earth now work together to herald an unforeseen age of peace and prosperity, securing the future of humankind in the stars. The deadly orbital wars of yesteryear, fought by now defunct private military companies over the flow of priceless resources from the void, are nothing more than inconvenient memories of another era. Until now. A coalition of political terrorists, nations left behind by the expansion of humanity, and the final remnants of private military forces have begun their last stand against an uncaring universe. Against them: the newly formed Task Force 31 of the United Nation’s Solar System Defense Force. A band of misfits and irregulars brought together by an ailing Admiral on a legal technicality, the men and women of Task Force 31’s Marauder Team will sink neck deep into an orbital conspiracy that will threaten the very future of the human race. Now, the Boundary is a battlefield. Season One: Completed Season Two: In production...
8 198 - In Serial8 Chapters
Blood Cursed: Demon of Time
James, the only normal human from super-heroes family, found he was blood cursed by the Demon of Time. The Demon world is about to invade Earth, leading to post appocolypse. The system, the gonverment are corrupted and are the manager of the heroes, some are involved. The bad guys are on top in name of good guys, no one's there to stop them. Joining with someone with the right view, James moves against the system, and dicovers his abilities.
8 145 - In Serial82 Chapters
Poké Oneshots [Requests Temporarily Closed]
This is a small collection of oneshots that I either wrote for myself, or other people have requested. Requests are my top priority, so when you request, that comes immediately before anything that I happen to be writing for myself. Sometimes it may take me a while to publish the chapter you request, because the requests can back up a little bit.Requesting a scenario helps me form ideas a little faster, but if there's nothing in particular that you want to see, then I'll try my best to portray a good chapter from my viewpoint of the ship.You can absolutely request any ship that you want. There's a lot of oneshot collections out there who only do requests if it's a ship that they ship, but I know how hard it is to find stories for a ship that you like sometimes.Ships I'll probably inlude when writing for myself are:SpecialshippingNamelessshipping OldrivalshippingMangaquestshippingSoulsilvershippingFranticshippingAgencyshippingSequelshippingGreyskyshippingKalosshippingTwinleafshippingDualrivalshippingChessshippingFerriswheelshippingEntourageshippingCorruptedshippingBlacksoulshippingMalasadashippingLaverreshipping(You can request a ship and/or scenario)(I don't do ships from the anime, sorry (。ヘ°))
8 92 - In Serial62 Chapters
ASTRO || S E L C A || book 1 || ✅
"Smile. And think of me" Where a normal high school meets an uzzlang through selca. Start: 23-02-16 End: 12-11-16
8 55 - In Serial200 Chapters
Nostalgia | ✔
Highest Achievement - #7 in poetry [Oct 3, 2016]~Nostalgia~It's delicate, but potent.The pain from an old wound.A twinge in your heart..Far more powerful than memory aloneA feeling of a placeWhere we...AcheToGoAgain.-My thoughts. My words. You'll be charged before God if you copy so think before you do it. I can forgive anything but my poetry means THE WORLD to me. :)-Publishing date [July 20, 2016]Ending date [September 15, 2019]Ranking on the last update: #391 in Poetry, #10 in poesia and #3 in poesie#18 in Poetry [January 7, 2021]#44 in Poetry [August 19, 2021]Featured at @WattpadPoetry
8 149
Prev Chap
Next Chap
Chap List
Boy
Girl
