"Nay, ano pong ulam natin?" Tanong ko kay nanay na medyo nagulat pa dahil napahawak pa ito sa kanyang dibdib.

"Ayyy! Nakung bata ka, bigla bigla ka nalang nagsasalita."

"Hehe sorry po kung nagulat ko kayo." pag paumanhin ko matapos kong kumuha ng pinggan at umupo.

"Kumain ka na," inabot nya sa akin ang sinangag at tuyo na may kamatis "Bakit ang aga mo ngayon? Wala kang pasok diba?" Dahil araw ng linggo ngayon, wala talaga akong pasok. Depende nalang kung ipatawag na naman ako ng magaling kong boss.

"Opo, wala akong pasok pero may bibisitahin po ako.. birthday nya po," tumingin naman ito sa akin na animoy nagtatanong pero di na ako umimik.

Maya-maya pa ay natigilan ako sa pagsubo ng may mapansin ako. Napatingin si nanay sa akin.

"N-nasaan po pala si Tatay? Kagabi ko pa siyang hindi nakikita." nagtataka kong tanong dahil kahapon ay hindi ko ito naabutan sa bahay.

"Ayyy naku yang tatay mo. Umalis may pupuntahan daw siyang isang kaibigan.. birthday daw ngayon."

'Hindi man lang nagpaalam sa akin'

Hindi na ako muling nag salita at tinapos ko na ang pagkain at umakyat sa kwarto para kunin ang bag ko.

"Nay, alis na po ako. Babalik din po ako agad." humalik muna ako sa kanya.

"Sige. Mag ingat ka." Bilin nito at kumaway.

Kumaway lang ako at nag lakad na palabas ng bahay.

Pag labas ko ay sumalubong sa akin ang malamyos na hangin. Maaliwalas ang umaga. Hindi na ako sumakay ng jeep dahil gusto kong maglakad medyo malapit lamang ito kaya okay lang lakarin. Maraming mga nagtatakbuhan sa gilid ng kalsada para mag papawis. Merong mag asawa, mag babarkada at mga mag nobyo at nobya.

Ilang minuto pa akong nag lakad ng makarating ako. Pumasok muna ako sa isang tindahan ng mga bulaklak.

"Ate magkano po itong rose" bigay pansin ko sa babaeng nakangiting nakamasid lang sa akin.

"One hundred twenty lang po iyan," kinuha ko ito at nag bayad matapos ay lumabas na ako. Hindi na ako bumili pa ng iba pang kailangan dahil may dala na ako.

Pumasok na ako sa loob ng sementeryo at agad tinungo kung saan sya nakalibing. Inalis ko ang mga dahon na nakatabon sa lapida nya, medyo mapuno kasi lang lugar kaya maraming mga dahon ang nahuhulog.

 In Loving Memory

of

Felip John Tompson

June 19, 1997 - April 09, 2019

"Happy 24th Birthday, Babe. Masaya ka naman ba dyan? Sana all nalang kung Oo." Natatawa kung kausap sa kanya habang inaayos ang mga kandila at bulaklak kong dala. Tatlong taon na ang nakalipas simula nang iwan nya ako. Naaksidente ang kotseng sinasakyan nila kasama ang pamilya niya ng mabagga sila ng isang bus na may sakay na mga estudyante dahil nawalan ito ng preno. Marami ang nasawi at isa na si Felip doon. Marami rin ang nasaktan kasama ang pamilya nya.

Tatlong taon na ang nakalipas pero yung sakit nandito parin. 'Yung alaala nalang talaga namin ang patuloy kung pinanghahawakan. Feeling ko nga hindi na ako makakahanap ng isang tao na katulad niya. Kaya siguro hanggang ngayon taga sana all nalang ako sa relasyon ng iba.

Marami akong sinabi sa kanya, mga bagay na sa kanya lang ako komportabling sabihin. Kahit masakit na wala na sya, hindi na sya sasagot sa tuwing kakausapin ko, yung hindi ko na nararamdaman ang mga yakap nya sa tuwing kailangan ko ng karamay, yung hindi niya na mapupunasan yung mga luha na dati ayaw na ayaw niyang makita at yung mga ngiti na sobrang tamis ay hinding hindi ko na masisilayan pa.

"Babalik nalang ako sa susunod na araw ah, mag tatanghali na rin kaya medyo mainit na dito sa pwesto mo." Natawa naman ako dahil nag hihintay ako ng sagot.

Napahinto ako sa paglalakad ng tumunog ang cellphone.

"Bess, punta ka dito sa bahay may niluto akong pancit." basa ko sa text ng kaibigan kong si Alexa. Hindi na ako nag reply, nakapag desisyon ako na pumunta na lang sa bahay nila. Sa aming magkakaibigan si Alexa talaga yung kahit simpleng pagkain lang meron siya tatawag o mag tetext talaga siya sa amin ni Acee para samahan sya. Dahil hindi naman malayo ang bahay namin sa isat isa. Nakasanayan narin namin laging pumunta.

Ibinalik ko ang cellphone ko sa bag ko pero ganun na lang ang gulat ko sa pag angat ng aking ulo ay may nahagip akong isang bulto ng tao na matamang nakatingin sa akin. Hindi ko man nakikita ang mga mata niya dahil sa sunglasses nitong suot pero masasabi kong sa akin siya nakatingin.

Maya-maya pa ay agad din itong umiwas. Tumingin pa muli sa akin bago ito tuluyang sumakay sa nakaparadang sasakyan malapit sa kinatatayuan nya. At tuluyan ng nilisan ang lugar.

Wala man itong ginawang masama sa akin pero hind ko maiwasang hindi matakot lalo na at nitong mga nakaraang araw may mga kung anu-anong bagay akong natatanggap sa hindi ko malaman kung kanino nanggaling.

Muli ko pang nilingon ang puntod ni Felip pero ganun na lang ang gulat ko na wala na doon ang bulaklak na dala ko. Nilapitan ko pa ang puntod dahil baka nilipad lamang ng hangin pero bigla akong natauhan na hindi pala yun plastik.

'Nasaan napunta 'yon? Sinong kumuha?'

Dali-dali kong nilisan ang lugar dahil sa sobrang kabang nararamdaman ko. Sumakay na ako ng jeep pauwi sa bahay dahil pakiramdam ko hindi ko na magagawa ang maglakad.

"Ohh, anak bakit ganyan ang itsura mo? Anong nangyari?" Salubong sa akin ni tatay na tumayo pa sa kinauupuan nya nang makita ako. "Bakit pawis na pawis ka? Anong nangyari sa iyong bata ka!"

Pero hindi parin ako nagsasalita dahil sa mga taong nakaupo sa sala ng bahay namin.

"M-mom" agad kong usal sa taong miss na miss ko na to the point na ayaw ko na siyang makita. 

**

Author's Note: Mag-iiwan lang ako ng mga favorite quotes ko kahit di related sa story. HAHAHA

"Years pass by but you will always be important to me."