ဟန္နီ: "ကဲ.....သဲေရ........စားလို့ဝျပီလား"

လီလီ: "အင္း......ခဏေနဦး။ အခ်ိဳပြဲစားခ်င္ေသးတယ္။ "

ဟန္နီ: "စားနိုင္ပါ့မလား။ ျပန္အန္ထြက္ေနဦးမယ္။ "

လီလီ: "ဘာလဲ။ မေက်ြးခ်င္လို့ျငိဳျငင္တာလား။ ဖုန္းထဲမွာေျပာထားျပီးသားေနာ္။ သူပဲေက်ြးမယ္ဆိုျပီးေတာ့"

ဟန္နီ: "ဟာ.....မဟုတ္ပါဘူး။ အစ္မကတစ္ကယ္စိတ္ပူလို့ပါ။ "

လီလီ: "စိတ္မပူနဲ့။ အိမ္မွာလဲဒီလိုပဲစားတာ။ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ "

ဟန္နီ: "ဟုတ္ပါျပီသဲရယ္။ အစ္မအရမ္းေကာင္းတဲ့ဆိုင္တစ္ဆိုင္သိတယ္သြားမလား။ "

လီလီ: "သြားမယ္။ အယ္.......ေမွာင္ေနျပီေရာ"

ဟန္နီ: "ဘာျဖစ္လို့လဲသဲရဲ့ "

လီလီ: "ေမေမတို့ကအျပင္ေပးလႊတ္တယ္ဆိုေပမယ့္ညမေမွာင္ခင္ျပန္လာရမယ္လို့မွာထားျပီးသား။ "

ဟန္နီ: "ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူး။ အစ္မပါတာပဲေလ။ အစ္မအေမတို့အခ်င္းခ်င္းကသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုေတာ့သဲနဲ့စိတ္ခ်ေလာက္ပါတယ္။ "

လီလီ: "အေမဆူရင္အစ္မေျကာင့္ပဲ"

လို့ေျပာကာကေပၚတက္သြားသည္။

ဟန္နီ: "ေဟာ္......မဟုတ္ရင္မလိုက္ခ်င္တဲ့ပံုစံနဲ့"

လီလီ: "အစာမေျကခင္ျမန္ျမန္လာ။ စိတ္ကရွည္တာမဟုတ္ဘူး "

ဟန္နီ: "ဟုတ္ပါျပီသဲေလးရဲ့"

-

-

-

-

-

-

-

-

-

လီလီအေမ: "ေအာ္..ရွင္ကလဲဒီတိုင္းထိုင္ေနစမ္းပါ။ လာလာရွုပ္ေနတယ္။ "

လီလီအေဖ: "မိန္းမရယ္ ခ်စ္လို့ဝိုင္းကူေပးေနတာေပါ့။ "

လီလီအေမ: "ရွင္တကယ္ခ်စ္ရင္ဟိုမွာေအးေဆးသြားထိုင္ေန။ "

ခင္: "အန္တီနားလိုက္ပါေတာ့။ သမီးပဲလုပ္လိုက္မယ္ "

လီလီအေမ: "နားရမွာကသမီးေလကြယ္။ မနက္လဲအလုပ္လုပ္ရ၊ ညဘက္လဲဟင္းခ်က္ရ၊ ထိုင္ေနလိုက္ပါ။ အေမပဲလုပ္လိုက္မယ္။ ျပီးေတာ့မယ္။ "

ကိုျကီး: "အေမ..........အေမ့သမီးေရာ.......အခုခ်ိန္ထိျပန္မလာေသးဘူးလား။ ဖုန္းဆက္တာလဲဖုန္းမကိုင္ဘူး"

ကိုျကီးကစိုးရိမ္တျကီးနဲ့ေျပးလာျပီးေမးေတာ့ခင္ခဏေျကာင္သြားသည္။ ကေလးကဟိုေကာင္မေလးနဲ့.........

လီလီအေမ: "ေဩာ္......ေျပာဖို့ေမ့လို့။ မခိုင္သမီးနဲ့အျပင္သြားတယ္ေလ"

ကိုျကီး: "ေဩာ္.....ေဒၚခိုင္သမီးနဲ့လား။ ဒါဆိုဘာလို့ဖုန္းမကိုင္တာပါလိမ့္။ "

လီလီအေမ:

" ကိစၥတစ္ခုခုရွိလို့ေနမွာေပါ့သားရယ္။ မခိုင္အေျကာင္းသိလ်က္သားနဲ့။ လီလီေလးကိုအရမ္းခ်စ္တာေလ။ စိတ္ခ်လို့ရပါတယ္ကြယ္။ "

လီလီအေဖ: "သူ့သမီးေလးတစ္ေယာက္လဲလီလီေလးကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာေနာ္။ လီလီေလးရွာခိုင္းတဲ့အဲ့ဒီအစ္မကိုမရွာေပးလို့ဆိုျပီးငိုေနတုန္းကသမီးေလး ဟန္နီကပဲအားကိုးလို့ရခဲ့တာ။ ရွာေပးမယ္လို့ေျပာျပီးေတာ့လီလီနဲ့ဟန္နီကိုတူတူထားလိုက္ေတာ့အဲ့ဒီလီလီေျပာတဲ့အစ္မအေျကာင္းပါေမ့သြားတဲ့ပံုပဲ။ သူ့အေျကာင္းကိုအဲ့ဒီအခ်ိန္ကစျပီးစကားမစခဲ့တာေနာ္။ သတိထားမိလားမိန္းမ။ ျကည့္ရတာအစားထိုးနိုင္တဲ့ပံုပဲ။ "

ခင္: "အာ့....."

လီလီအေမ: "သမီးလက္မွာေသြးေတြ.....သားေရျမန္ျမန္ေဆးဘူးယူလာခဲ့"

ခင္: "ရတယ္အန္တီ။ ဒီတိုင္းရွသြားတာေလးပဲ"

လီလီအေမ: "ရွတာေလးမဟုတ္ဘူး။ လက္က္ုိလွီးမိသြားတာ။ ခပ္နက္နက္ေလးပဲ။ ေျပာသားပဲ။ ဒီတိုင္းထိုင္ေနပါဆို"

ကိုျကီး: "ေရာ့အေမ.......အေမ......ေဆးခန္းသြားရင္မေကာင္းဘူးလား"

ခင္: "မလိုပါဘူး။ အန္တီလုပ္ေပးတာေတာင္ျပီးေနျပီပဲ"

လီလီအေမ: "ကဲရျပီ။ သတိထားေနာ္သမီး။ အေညာ္မိခံလို့မျဖစ္ဘူးဆိုေတာ့သားေရ....သားရဲ့ဟင္းမခ်က္ေတာ့ဘူး။ ရွိတာနဲ့စား။ ခဏေလးေနရင္စားလို့ရျပီ"

ကိုျကီး: "ဟုတ္......ေမ "

ခင္: "ဟို....အေမ...ရရဲ့လား။ ပန္းကန္ေတြမ်ားတယ္။ သမီးဝိုင္းလုပ္ေပးမယ္"

ခင္သြားကူဖို့လုပ္ေနစဥ္ကိုျကီးကျကားကေနဟင္းပန္းကန္ကိုဝင္ယူသြားသည္။ ခင္ကကိုျကီးကိုျကည့္ေနရင္းကိုျကီးကခံုတစ္ခံုကိုဆြဲကာခင့္ကိုျပန္ျကည့္ရင္း

ကိုျကီး: "လာထိုင္ေလ"

ခင္: "ေဩာ္.......အင္း"

ခင္ကထမင္းသာစားေနေပမယ့္စိတ္ကလီလီဆီကိုသာေရာက္ေနမိသည္။ အန္ကယ္ေျပာတာတကယ္ပဲလား။ ငါ့ကိုေမ့နိုင္ေလာက္တဲ့အထိသူတို့နွစ္ေယာက္ကခင္ျကတာလား။ ဘာလို့အခုခ်ိန္ထိျပန္မလာေသးတာပါလိမ့္။ အဲ့လိုနဲ့လီလီျပန္လာတဲ့အထိဧည့္ခန္းမွာေစာင့္ေနဖို့ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။

-

-

-

-

-

-

-

-

-

ဟန္နီ: "တကယ္အစ္မကိုမမွတ္မိတာလား"

လီလီ: "တကယ္ပါဆို"

ေျဖသာေျဖေနသည္။ အစားကမပ်က္

ဟန္နီ: "အစ္မသဲရဲ့အိမ္မွာ3လေလာက္ေနျပီးသဲနဲ့တူတူကစားဖူးတယ္ေလ။ ဒီစေတာ္ဘယ္ရီကိတ္မုန့္ရဲ့အရသာေလးေရာမမွတ္မိဘူးလား။ သဲအိမ္မွာေနတုန္းကသဲအရမ္းျကိုက္တယ္ဆိုလို့ညသန္းေခါင္ျကီးထလုပ္ေပးခဲ့တာေလ"

လီလီ: "အင္းးးးးးးး စေတာ္ဘယ္ရီအရသာေတာ့မွတ္မိတယ္။ အခုခ်ိန္ထိေတာင္လက္ရာမေျပာင္းဘူးးပဲ။က်န္တာေတာ့မမွတ္မိဘူး "

ဟန္နီ: "အေမ့ထူတဲ့သဲေလးကေတာ့ထားလိုက္ပါေတာ့။ ေျဖပါဦး။ ရည္းစားရွိလား"

လီလီ: "ရွိတယ္....."

ဟန္နီ: "ဟာ.......သဲကငယ္ေသးတယ္ေလ။ ရည္းစားမထားပဲနဲ့စာပဲျကိဳးစားစမ္းပါ။ "

လီလီ: "တြဲလာတာ3နွစ္ေလာက္ရွိျပီးဘယ္လိုလုပ္ျဖတ္မွာတုန္း။ ျပီးေတာ့ေလသူ့ကလီလီ့ကိုအရမ္းခ်စ္တာ။ သဲစာညံ့လာရင္အဆက္အသြယ္ျဖတ္ျပီးေတာ္္ေနပစ္မွာတဲ့။ သူေလးေျကာင့္စာေတြျကိဳးစားေနတာေပါ္"

ဟန္နီ: "ဘယ္သူလဲ "

လီလီ: "ေျပာရင္လဲသိမွာလား"

ဟန္နီ: "ေျပာစမ္းပါ"

လီလီ: "သူ့နာမည္က Roséတဲ့။ Australian သူေလး။ အရင္နွစ္ကသြားလည္ကတည္းကေနသူနဲ့စသိတာ။ အရင္လကပဲ3 years universe ကိုဒီအထိလာျပီးေတာ့ surpriseလာလုပ္တာေလ။ ျမန္မာနာမည္လည္းရွိတယ္။ မနွင္းဆီတဲ့.....ေနတိုင္းျမန္မာစကားသင္ေပးလို့ေတာ္ေတာ္ေတာင္တတ္လာျပီး။ "

ဟန္နီ: "အယ္ ....မိန္းကေလးျကီးလား"

လီလီ: "အင္းေလဘာျဖစ္လို့လဲ"

ဟန္နီ: "ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ သဲေလးက lesbianမွန္းမထင္ထားလို့ပါ။ "

လီလီ: "အခုသိျပီးမလား။ စားလဲဝျပီးျပန္ေတာ့မလား"

ဟန္နီ: "အင္း....ျပန္မယ္ေလ"

Well, ေကာင္းလဲေကာင္းသလိုဆိုးလဲဆိုးတာေပါ့။ ေကာင္းတာကကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သဲေလးက lesbianတဲ့။ ဆိုးတာကရည္းစားနဲ့။ 3နွစ္ေတာင္တြဲလာတယ္ဆိုေတာ့ျဖတ္ဖို့ကခက္လိမ့္မယ္။ ဟူး.......ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့။

လီလီ: "မ.....အဆင္ေျပရဲ့လား"

ဟန္နီ: "အင္း.....ေျပပါတယ္။ "

လီလီ: "သက္ျပင္းျကပဲခ်ေနတယ္။ ပိုက္ဆံကုန္သြားလို့ျငိဳျငင္ေနတာလား"

ဟန္နီ: "မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ သဲေလးစားခ်င္ေသးရင္ဒူဘိုင္းကေရႊနဲ့လုပ္ထားတဲ့ေရခဲမုန့္လဲဝယ္ေက်ြးမွာ။ ဒါေလးကေတာ့ေအးေဆးပါ။ "

လီလီ: "ေရာက္ျပီ။ အဲ့ဒီအိမ္ပဲ"

ဟန္နီ: "ခဏေနဦး။ အစ္မလည္းသြားမယ္"

လီလီ: "ဟင္......."

ဟန္နီ: "သဲေလးရဲ့အေမကိုသြားေတြ့ဖို့ေပါ့"

ဟန္နီကေျပာျပီးဆင္းသြားေပမယ့္ကားထဲကလီလီကေတာ့ဟန္နီကိုျကည့္ေနတုန္း

လီလီ: "မမေတာ့စိတ္ဆိုးေတာ့မွာပဲ......"

-

-

-

-

-

-

-

-

-

လီလီ: "ေမေမေရ့........ဧည့္သည္ပါလာတယ္"

လီလီအေမ: "ေအာင္မယ္ေလး.....သမီးေလးဟန္နီ။မေတြ့တာျ

ျကာျပီကြယ္"

ဟန္နီ: " ဒီမွာအေမ့အတြက္ေတာင္ျကီးကလက္ဖက္ျပီးေတာ့ဒါသမီးအေမေပးလိုက္တဲ့အေမ့အတြက္ဝက္သားသံုးထပ္သား"

လီလီအေမ: "ဟယ္......အမ်ားျကီးပဲသမီးရယ္။ ေက်းဇူးပဲကြယ္ "

ဟန္နီ: "ရပါတယ္အန္တီရယ္"

ထို့ခဏဟန္နီနွင့္ခင္နွစ္ေယာက္သားတစ္ခ်က္အျကည့္ခ်င္းဆံုမိသြားသည္။ သူမ်ားေတြလိုျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္မိသြားတဲ့အျကည့္မ်ိဳးမဟုတ္။ လီလီေလးကိုသဝန္တိုေနျကတဲ့အျကည့္ေတြ..........နင္ေတာ့ေသခ်င္ေနျပီလားဆိုတဲ့အျကည့္ေတြ။

ခင္'s mind : "အေမလို့ေတာင္ေခၚတ

္တဲ့။ ငါေတာင္အန္တီလို့ပဲေခၚတာ။ မျဖစ္ဘူး။ ကေလးနဲ့ေဝးေဝးထားရမယ္"

ဟန္နီ's mind: "သဲေလးေျပာတဲ့ roséဆိုတာသူမ်ားလား။ အေနာက္တိုင္းသူရုပ္နဲ့လဲခပ္ဆင္ဆင္ပဲ။ ကျပားနဲ့တူပါတယ္။ အိမ္မွာေတာင္ေရာက္ေနတယ္ဆိုေတာ့အဲ့ဒီအဆင့္ေလာက္ေတာင္ရွိျပီးလား။ အေမလဲငါ့ကိုေတာင္ဘာမွမေျပာထားဘူး။ ဟူး......ဘယ္လိုလုပ္ရလဲသဲေလးအတြက္လဲ "

ဟန္နီ: "ေမေမေရ.......သမီးျပန္ေတာ့မယ္။ ေနာက္က်ေနျပီဆိုေတာ့အိမ္ကလူေတြဆူေတာ့မယ္။ ေနာက္က်မွထပ္လာခဲ့မယ္ေနာ္"

လီလီေမေမ: " သမီးရယ္။ ညအ္ိပ္သြားလိုက္ေလ။ သမီးအေမကိုအက်ိဳးအေျကာင္းေျပာလိုက္ပါ့မယ္။ "

ဟန္နီ: "ေတာ္ပါျပီအေမရယ္။ ေနာင္ေန့က်မွေမေမနဲ့တူတူလာခဲ့လိုက္မယ္ေလ။ "

လီလီေမေမ: "ေအးကြယ္။ ဂရုစိုက္ဦးေနာ္သမီးေရ"

ဟန္နီ: "ဟုတ္ကဲ့ပါ။ သြားျပီးေနာ္"

ဟန္နီထြက္သြားတာနဲ့လီလီကသူ့အခန္းထဲသူျပန္ဝင္သြားလိုက္သည္။ ခင္ကတစ္ေယာက္ထဲစိတ္ေကာက္က်န္......မျဖစ္ေသးပါဘူး။ သူ့အခန္းထဲထိစိတ္သြားေကာက္ရမယ္။ သူမ်ားကိုပစ္ထားတာမ်ား......။ ခင္ လီလီရဲ့အခန္းထဲေရာက္သြားေတာ့လီလီကေရေတာင္ခ်ိဳးေနျပီ။ လီလီထြက္လာေတာ့...........

လီလီ: "မေရ......မအိပ္ေသးဘူးလား"

ခင္: "သူမ်ားအိပ္မယ့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနရေအာင္ဘယ္ေကာင္မနဲ့သြားျကဴမလို့လဲ"

လီလီ: "ေအာ္.....မမကသဝန္တိုလို့လား"

ခင္: "မဟုတ္ပါဘူး...."

လီလီ: "ဟုတ္ပါတယ္"

ခင္: "မဟုတ္ပါဘူးဆို"

လီလီခင့္ေပါင္ေပၚကိုထိုင္ခ်လိုက္ျပီးခင္နမ္းခမ္းကိုအတင္းနမ္းကာ

လီလီ: "ဒီမွာ.....မ....မကိုကေလးဘယ္ေလာက္ခ်စ္တာလဲဆိုတာမအသိဆံုးပဲေလ။ နွစ္ေတြအျကာျကီးေတာင္မကိုေစာင့္လာတာ။ မနဲ့သူတို့နဲ့ကဘယ္လိုမွနွုိင္းလို့ေတာင္မရပါဘူး"

ခင္: "ဘာ!!!!သူတို့??တစ္ေယာက္ထဲမကလို့နစ္ေဆြတစ္မ်ိဳးလံုးနဲ့ျကဴေနတာလား။ "

လီလီ: "မရယ္။ အဲ့ရိုဟုတ္ပါဘူး။ မမကဘယ္တူနဲ့သဝန္တိုေနမွန္းမသိေတာ့ခေရးကဒီတိုင္းေျပာလိုက္တာပါရို့"

အခ်စ္နဲ့ေတြ့ရင္အရာအာလံုးကနူးညံ့သြားတာပဲေလ။ ေတမိမင္းသမီးလို့ေတာင္တင္စားရေလာက္တဲ့အရည္အခ်င္းနဲ့ျပည့္စံုတဲ့ခင္ေလးနြယ္ကလီလီရဲ့ခ်ြဲနြဲ့မွုေတြနဲ့ေတြ့တဲ့အခါမွေတာ့ေျပာစရာမလိုေတာ့ေအာင္အရည္ေပ်ာ္သြားတာေပါ့။

လီလီ: "မ~~~~~ခ်ိတ္မဆိုးနဲ့ေလကြာ။ ဆိုလီး😟"

ခင္: "...........(ခိုးျပံဳးေနေသးသည္😃)"

လီလီ: "ညက်ရင္နို့တိုက္မယ္ေလ"

ခင္: "တကယ္ေနာ္......ဒါဆို11နာရီက်ရင္လာခဲ့မယ္။ အခုစိတ္ဆိုးေျပေသးတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ နို့တိုက္ျပီးမွေျပမွာ။ ဒါပဲ။ ဘာမွျပန္အထြန့္မတက္နဲ့။သြားျပီ"

သူဘာသာသူတဆက္တည္းေျပာျပီးထြက္သြားေသာခင္္ကိုျကည့္ကာ

လီလီ: "နို့ဆာေနလို့တမင္သက္သက္ဥာဏ္ဆင္တာကိုမ်ား"

ည12နာရီ

"ျပြတ္.........ျပြတ္.........ျပြတ္........ျပြတ္

လီလီအေမ: "ေဖျကီးရယ္.....မနက္ျဖန္က်ရင္ျကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ေတြဝယ္လာခဲ့။ ရွင့္သမီးအခန္းမွာျကြက္ေတြရွိတယ္နဲ့တူတယ္။ အသံအက်ယ္ျကီး......"

လီလီအေဖ: "ငါမထနိုင္ေတာ့လို့သမီးေလးအခန္းထဲသြားျကည့္လိုက္ပါဦး။ ေအာ္သံေတြတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ျကားတယ္။ သမီးေလးျကြက္ေတြေျကာက္တတ္တာသိလ်က္သားနဲ့......"

လီလီအေမ: "မသြားနိုင္ဘူးပါဘူးေတာ္။ ရွင့္သမီးလဲဘယ္လိုစုတ္ျပတ္သပ္ေအာင္ေနလို့ျကြက္ေတြလာလဲမွမသိတာ။ ရွိပါေစ။ နည္းေတာင္နည္းေသး"

မိဘေတြစကားေျပာေနတုန္းလီလီတို့ကေတာ့တစ္ခ်ီျပီးသြားပါျပီ🌚🌚

-

-

-

-

-

-

-

-

-

ခင္: "လာပါဦး။ မရဲ့ကေလးေလး။ ဘာလို့ဒီေလာက္ေတာင္လွေနတာတုန္း။ သူမ်ားေတြျကည့္လိမ့္မယ္။ မ မျကိုက္ဘူးေနာ္"

လီလီ: "မ ေမ့ျပန္ျပီလား။ ကေလးကtop 5မွာေတာင္ပါတာေနာ္။ တစ္ေက်ာင္းလံုးထဲမွာအေခ်ာဆံုး။ သူမ်ားေတြကမဲေပးျပီျပန္ေရြးမွာတဲ့။ ကေလးကသူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာအေခ်ာဆံုးဆိုေတာ့ဆုရနိုင္တယ္မလား"

ခင္: "ဒါေပါ့။ မရဲ့ကေလးကအရမ္းေခ်ာတာ။ စိတ္မခ်ေတာ့ဘူးကြာ။ ဒီတစ္နွစ္ေက်ာင္းျပီးရင္ရင္ခြင္ထဲမွာပဲထည့္ထားေတာ့မယ္။ "

လီလီ: "ဟင္.....အာ့ဆိုဘြဲ့မရေတာ့ဘူးေပါ့။ တဣသိုလ္ကqueensေတြနဲ့လဲေတြ့ခ်င္တဲ့ဟာ"

ခင္: "ဒီကေလးကေတာ့ေလ........ဘြဲ့မရလဲဘာျဖစ္လဲမင္းရဲ့မမကစီးပြားေရေမဂ်ာနဲ့ရထားတာေနာ္။ စီးပြားေရးေမဂ်ာတဲ့မွတ္ထား။ ကေလးကိုဘယ္ေတာ့မွငတ္ေအာင္မထားဘူး။ "

လီလီ: "မယံုပါဘူး။ စီပြားေရးေမဂ်ာလို့ေျပာျပီးေဆးေက်ာင္းကသူေတြနဲ့သတင္းေတြထြက္😒😒"

ခင္: "ကေလးကလဲ......လိုက္ shipျကတာေလးကြာ။ ဟိုဘက္ကေကာင္ေတြကလဲအဲ့လိုshipရင္အရမ္းေတြျကိုက္တာ။ မမမွာေတာ့ဒီကေလးပဲရွိတာ "

လီလီ: "ေတာ္ပါ....ေမ့ေနျပန္ျပီမလား"

ခင္: "ဟားဟားဟား........ကေလးကဒီကိစၥနဲ့အတြက္နဲ့ရစ္ေနတာလား။ မေမ့ရပါဘူး။ မွတ္မိတာေပါ့။ မနက္ျဖန္ 11 months universalေလ။ ဘာလိုလိုနဲ့1နွစ္ေတာင္ရွိေတာ့မယ္ေနာ္။ "

လီလီ: "မဆိုးပါဘူးမွတ္မိသားပဲ။ မမကိုလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကမေန့တစ္ေန့ကလိုပဲ။ သိပ္မျကာေတာ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းလဲျပီးေတာ့မယ္။ ေက်ာင္းျပီးရင္ျဖစ္လာမယ့္အရာေတြေတာ့ေျကာက္ေနတယ္။ "

ခင္: "ကေလးရယ္....ဘာေျကာက္စရာလိုလဲ။ မမရွိတာပဲ။ မတို့နွစ္ေယာက္တူတူရင္ဆိုင္ျကတာေပါ့။ မေတာင္မမရဲ့မိဘေတြကိုေျပာေတာ့မလားလို့။ "

လီလီ: "တကယ္လားမ......အရမ္း

မျမန္လြန္းဘူးလား။ သူတို့လက္ခံပါမလား"

ခင္: "သူတို့လက္ခံသည္ျဖစ္ေစလက္မခံသည္ျဖစ္ေစမမကေတာ့ဂရုစိုက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ျပီးေတာ့မမတို့ကအရမ္းေနာက္က်ေနတာေလ.......လြန္ခဲ့တဲ့10နွစ္ကတည္းကေနလုပ္လိုက္ရမွာ "

လီလီ: "ဟာ......မေနာ္။ ခနခနအဲ့ကိစၥပဲခေနွာင့္လာတိုက္"

ခင္: "ကဲ........ကေလးေရ....ေရာက္ပါျပီ။ သတိထားေနာ္။ မညေနက်ရင္လာျကိဳဦးမယ္ေနာ္"

လီလီ: "naē......သြားျပီ"

လီလီေက်ာင္းထဲေရာက္သြားတဲ့အထိမ်က္စိတစ္ဆံုးျကည့္ျပီးမွလီလီ့ရဲ့ bodyguardမ်ားကိုဂရုစိုက္ေပးရန္စာပို့လိုက္သည္။ ရံုးကိုေရာက္ေတာ့.......ေဖြးနဲ့ကိုျကီးနဲ့ကစကားေျပာေနျကသည္။ ေဖြးကBarပိုင္ရွင္မို့ကားလုပ္ငန္းနဲ့ဘာမွမအပ္စပ္။ မဟုတ္မွလြဲေရာ.....ေဖြးနဲ့ကိုျကီး

တြဲေနျကတာမ်ားလား။

ခင္: "ေဖြးေရ........"

ေဖြး: "ေဩာ္......ခင္ ေရာက္ျပီလား"

ေဖြးကိုျကည့္ရတာမ်က္နွာကညိဳးေနျပီေရာက္ျပီလားဆိုေတာ့ခင့္အေျကာင္းေျပာေနျကတာလား။

ခင္: "နင္ကဒီကိုဘာလာလုပ္..."

ေဖြး: "ငါနင့္ကိုေျပာစရာရွိတယ္။ နင့္ရံုးခန္းကိုေခၚသြားေပး...."

ခင္: "အင္းးးးးလိုက္ခဲ့ေလ"

ရံုးခန္းသို့ေရာက္ေသာ္

ခင္: "ကဲ....ေျပာ။ ဘာေတြမ်ားအေရးျကီးလို့ဒီအထိေတာင္........."

ေဖြး: "လီလီနဲ့လမ္းခြဲလိုက္"

ခင္: "ဟမ္??နင္ဘာေျပာလိုက္လဲ"

ေဖြး: "လီလီနဲ့လမ္းခြဲလိုက္ဆို"

ခင္: "နင္ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။ ေနေရာေကာင္းရဲ့လား"

ေဖြး: "လီလီကနင့္ကိုအသံုးခ်ေနတာ...."

ခင္: "ေကာင္မရယ္။ နင္ဘာေတြျဖစ္လာတာတုန္း။ 18နွစ္ကေလးကဒါေတြဘယ္လိုလုပ္သိမွာတုန္း "

ေဖြးကခင့္လက္ထဲ USB တစ္ခုထည့္လိုက္ျပီး

ေဖြး: "1လေနရင္နင့္ကိုUKကနင့္မိဘေတြလာေခၚလိမ့္မယ္။ UKကိုလိုက္သြားျပီးအဲ့ဒီမွာအေျခခ်ေနလိုက္။ လီလီကိုေမ့လိုက္ေတာ့"

ေျပာျပီးတာနဲ့တံခါးကိုဆြဲပိတ္ကာခင့္ကိုထားခဲ့သည္။ ခင္ကမယံုျကည္နိုင္စြာျဖင့္

ခင္: "ဒီေကာင္မ.....ဘာေတြလာေျပာ"

"🎶တိန္🎶"

Massage လာလို့ဖုန္းကိုဖြင့္ျကည့္လိုက္ေတာ့

ခင္: "ေမေမ?"

ခင့္ရဲ့မိဘမ်ားမွာUKကိုေျပာင္းျပီးကတည္းကေနခင္နွင့္အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားတာျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလသာေျကာင္းမာေျကာင္းေမးတတ္ေပမယ့္တစ္နွစ္တစ္ခါေလာက္။ ခင့္ရဲ့အခ်စ္ရဆံုးညီမေလးေျကာင့္သာဒီမိသားစုနွင့္အဆက္မျဖတ္နိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။

စကားမေျပာရတာလဲျကာျပီမို့ခင္ဘက္ကအရင္ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။

ခင့္အေမ: "ဟယ္လို....."

ခင္: "အေမ....ေနေကာင္းရဲ့လား"

ခင့္အေမ: "ဟယ္....သမီးေလး။ ေကာင္းတာေပါ့။ အေမကေတာ့ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပဲ။ ညည္းအေဖပဲေရာဂါခ်ဴခ်ာေနတာ"

ခင္: "ေဩာ္.....ဟို...ညီမေလး...."

ခင့္အေမ: "သမီးကိုေျပာရဦးမယ္။ အေမတို့28ရက္ေန့က်ရင္သမီးဆီလာမလို့။ အေမတို့အတြက္ျပင္ဆင္ထားဦးေနာ္။ "

ခင္: "ဟုတ္..."

ခင့္အေမ: "............."

ခင္: "mmmmm......ဒါဆိုဒါပဲေနာ္"

ဖုန္းသာခ်လိုက္သည္။ လိုရင္းကိုမေရာက္။ ဟုတ္သားပဲ။ ေဖြးရဲ့USBေလး.....ကဲ....ျကည့္ရေအာင္..........

ု

__________________________

Unicode

ဟန်နီ: "ကဲ.....သဲရေ........စားလို့ဝပြီလား"

လီလီ: "အင်း......ခဏနေဦး။ အချိုပွဲစားချင်သေးတယ်။ "

ဟန်နီ: "စားနိုင်ပါ့မလား။ ပြန်အန်ထွက်နေဦးမယ်။ "

လီလီ: "ဘာလဲ။ မကျွေးချင်လို့ငြိုငြင်တာလား။ ဖုန်းထဲမှာပြောထားပြီးသားနော်။ သူပဲကျွေးမယ်ဆိုပြီးတော့"

ဟန်နီ: "ဟာ.....မဟုတ်ပါဘူး။ အစ်မကတစ်ကယ်စိတ်ပူလို့ပါ။ "

လီလီ: "စိတ်မပူနဲ့။ အိမ်မှာလဲဒီလိုပဲစားတာ။ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ "

ဟန်နီ: "ဟုတ်ပါပြီသဲရယ်။ အစ်မအရမ်းကောင်းတဲ့ဆိုင်တစ်ဆိုင်သိတယ်သွားမလား။ "

လီလီ: "သွားမယ်။ အယ်.......မှောင်နေပြီရော"

ဟန်နီ: "ဘာဖြစ်လို့လဲသဲရဲ့ "

လီလီ: "မေမေတို့ကအပြင်ပေးလွှတ်တယ်ဆိုပေမယ့်ညမမှောင်ခင်ပြန်လာရမယ်လို့မှာထားပြီးသား။ "

ဟန်နီ: "ဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူး။ အစ်မပါတာပဲလေ။ အစ်မအမေတို့အချင်းချင်းကသူငယ်ချင်းတွေဆိုတော့သဲနဲ့စိတ်ချလောက်ပါတယ်။ "

လီလီ: "အမေဆူရင်အစ်မကြောင့်ပဲ"

လို့ပြောကာကပေါ်တက်သွားသည်။

ဟန်နီ: "ဟော်......မဟုတ်ရင်မလိုက်ချင်တဲ့ပုံစံနဲ့"

လီလီ: "အစာမကြေခင်မြန်မြန်လာ။ စိတ်ကရှည်တာမဟုတ်ဘူး "

ဟန်နီ: "ဟုတ်ပါပြီသဲလေးရဲ့"

-

-

-

-

-

-

-

-

-

လီလီအမေ: "အော်..ရှင်ကလဲဒီတိုင်းထိုင်နေစမ်းပါ။ လာလာရှုပ်နေတယ်။ "

လီလီအဖေ: "မိန်းမရယ် ချစ်လို့ဝိုင်းကူပေးနေတာပေါ့။ "

လီလီအမေ: "ရှင်တကယ်ချစ်ရင်ဟိုမှာအေးဆေးသွားထိုင်နေ။ "

ခင်: "အန်တီနားလိုက်ပါတော့။ သမီးပဲလုပ်လိုက်မယ် "

လီလီအမေ: "နားရမှာကသမီးလေကွယ်။ မနက်လဲအလုပ်လုပ်ရ၊ ညဘက်လဲဟင်းချက်ရ၊ ထိုင်နေလိုက်ပါ။ အမေပဲလုပ်လိုက်မယ်။ ပြီးတော့မယ်။ "

ကိုကြီး: "အမေ..........အမေ့သမီးရော.......အခုချိန်ထိပြန်မလာသေးဘူးလား။ ဖုန်းဆက်တာလဲဖုန်းမကိုင်ဘူး"

ကိုကြီးကစိုးရိမ်တကြီးနဲ့ပြေးလာပြီးမေးတော့ခင်ခဏကြောင်သွားသည်။ ကလေးကဟိုကောင်မလေးနဲ့.........

လီလီအမေ: "ျ......ပြောဖို့မေ့လို့။ မခိုင်သမီးနဲ့အပြင်သွားတယ်လေ"

ကိုကြီး: "ျ.....ဒေါ်ခိုင်သမီးနဲ့လား။ ဒါဆိုဘာလို့ဖုန်းမကိုင်တာပါလိမ့်။ "

လီလီအမေ:

" ကိစ္စတစ်ခုခုရှိလို့နေမှာပေါ့သားရယ်။ မခိုင်အကြောင်းသိလျက်သားနဲ့။ လီလီလေးကိုအရမ်းချစ်တာလေ။ စိတ်ချလို့ရပါတယ်ကွယ်။ "

လီလီအဖေ: "သူ့သမီးလေးတစ်ယောက်လဲလီလီလေးကိုတော်တော်ချစ်တာနော်။ လီလီလေးရှာခိုင်းတဲ့အဲ့ဒီအစ်မကိုမရှာပေးလို့ဆိုပြီးငိုနေတုန်းကသမီးလေး ဟန်နီကပဲအားကိုးလို့ရခဲ့တာ။ ရှာပေးမယ်လို့ပြောပြီးတော့လီလီနဲ့ဟန်နီကိုတူတူထားလိုက်တော့အဲ့ဒီလီလီပြောတဲ့အစ်မအကြောင်းပါမေ့သွားတဲ့ပုံပဲ။ သူ့အကြောင်းကိုအဲ့ဒီအချိန်ကစပြီးစကားမစခဲ့တာနော်။ သတိထားမိလားမိန်းမ။ ကြည့်ရတာအစားထိုးနိုင်တဲ့ပုံပဲ။ "

ခင်: "အာ့....."

လီလီအမေ: "သမီးလက်မှာသွေးတွေ.....သားရေမြန်မြန်ဆေးဘူးယူလာခဲ့"

ခင်: "ရတယ်အန်တီ။ ဒီတိုင်းရှသွားတာလေးပဲ"

လီလီအမေ: "ရှတာလေးမဟုတ်ဘူး။ လက်က်ိုလှီးမိသွားတာ။ ခပ်နက်နက်လေးပဲ။ ပြောသားပဲ။ ဒီတိုင်းထိုင်နေပါဆို"

ကိုကြီး: "ရော့အမေ.......အမေ......ဆေးခန်းသွားရင်မကောင်းဘူးလား"

ခင်: "မလိုပါဘူး။ အန်တီလုပ်ပေးတာတောင်ပြီးနေပြီပဲ"

လီလီအမေ: "ကဲရပြီ။ သတိထားနော်သမီး။ အညော်မိခံလို့မဖြစ်ဘူးဆိုတော့သားရေ....သားရဲ့ဟင်းမချက်တော့ဘူး။ ရှိတာနဲ့စား။ ခဏလေးနေရင်စားလို့ရပြီ"

ကိုကြီး: "ဟုတ်......မေ "

ခင်: "ဟို....အမေ...ရရဲ့လား။ ပန်းကန်တွေများတယ်။ သမီးဝိုင်းလုပ်ပေးမယ်"

ခင်သွားကူဖို့လုပ်နေစဉ်ကိုကြီးကကြားကနေဟင်းပန်းကန်ကိုဝင်ယူသွားသည်။ ခင်ကကိုကြီးကိုကြည့်နေရင်းကိုကြီးကခုံတစ်ခုံကိုဆွဲကာခင့်ကိုပြန်ကြည့်ရင်း

ကိုကြီး: "လာထိုင်လေ"

ခင်: "ျ.......အင်း"

ခင်ကထမင်းသာစားနေပေမယ့်စိတ်ကလီလီဆီကိုသာရောက်နေမိသည်။ အန်ကယ်ပြောတာတကယ်ပဲလား။ ငါ့ကိုမေ့နိုင်လောက်တဲ့အထိသူတို့နှစ်ယောက်ကခင်ကြတာလား။ ဘာလို့အခုချိန်ထိပြန်မလာသေးတာပါလိမ့်။ အဲ့လိုနဲ့လီလီပြန်လာတဲ့အထိဧည့်ခန်းမှာစောင့်နေဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

-

-

-

-

-

-

-

-

-

ဟန်နီ: "တကယ်အစ်မကိုမမှတ်မိတာလား"

လီလီ: "တကယ်ပါဆို"

ဖြေသာဖြေနေသည်။ အစားကမပျက်

ဟန်နီ: "အစ်မသဲရဲ့အိမ်မှာ3လလောက်နေပြီးသဲနဲ့တူတူကစားဖူးတယ်လေ။ ဒီစတော်ဘယ်ရီကိတ်မုန့်ရဲ့အရသာလေးရောမမှတ်မိဘူးလား။ သဲအိမ်မှာနေတုန်းကသဲအရမ်းကြိုက်တယ်ဆိုလို့ညသန်းခေါင်ကြီးထလုပ်ပေးခဲ့တာလေ"

လီလီ: "အင်း စတော်ဘယ်ရီအရသာတော့မှတ်မိတယ်။ အခုချိန်ထိတောင်လက်ရာမပြောင်းဘူးပဲ။ကျန်တာတော့မမှတ်မိဘူး "

ဟန်နီ: "အမေ့ထူတဲ့သဲလေးကတော့ထားလိုက်ပါတော့။ ဖြေပါဦး။ ရည်းစားရှိလား"

လီလီ: "ရှိတယ်....."

ဟန်နီ: "ဟာ.......သဲကငယ်သေးတယ်လေ။ ရည်းစားမထားပဲနဲ့စာပဲကြိုးစားစမ်းပါ။ "

လီလီ: "တွဲလာတာ3နှစ်လောက်ရှိပြီးဘယ်လိုလုပ်ဖြတ်မှာတုန်း။ ပြီးတော့လေသူ့ကလီလီ့ကိုအရမ်းချစ်တာ။ သဲစာညံ့လာရင်အဆက်အသွယ်ဖြတ်ပြီးတော်နေပစ်မှာတဲ့။ သူလေးကြောင့်စာတွေကြိုးစားနေတာပေါ်"

ဟန်နီ: "ဘယ်သူလဲ "

လီလီ: "ပြောရင်လဲသိမှာလား"

ဟန်နီ: "ပြောစမ်းပါ"

လီလီ: "သူ့နာမည်က Roséတဲ့။ Australian သူလေး။ အရင်နှစ်ကသွားလည်ကတည်းကနေသူနဲ့စသိတာ။ အရင်လကပဲ3 years universe ကိုဒီအထိလာပြီးတော့ surpriseလာလုပ်တာလေ။ မြန်မာနာမည်လည်းရှိတယ်။ မနှင်းဆီတဲ့.....နေတိုင်းမြန်မာစကားသင်ပေးလို့တော်တော်တောင်တတ်လာပြီး။ "

ဟန်နီ: "အယ် ....မိန်းကလေးကြီးလား"

လီလီ: "အင်းလေဘာဖြစ်လို့လဲ"

ဟန်နီ: "ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ သဲလေးက lesbianမှန်းမထင်ထားလို့ပါ။ "

လီလီ: "အခုသိပြီးမလား။ စားလဲဝပြီးပြန်တော့မလား"

ဟန်နီ: "အင်း....ပြန်မယ်လေ"

Well, ကောင်းလဲကောင်းသလိုဆိုးလဲဆိုးတာပေါ့။ ကောင်းတာကကိုယ်ချစ်ရတဲ့သဲလေးက lesbianတဲ့။ ဆိုးတာကရည်းစားနဲ့။ 3နှစ်တောင်တွဲလာတယ်ဆိုတော့ဖြတ်ဖို့ကခက်လိမ့်မယ်။ ဟူး.......ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့။

လီလီ: "မ.....အဆင်ပြေရဲ့လား"

ဟန်နီ: "အင်း.....ပြေပါတယ်။ "

လီလီ: "သက်ပြင်းကြပဲချနေတယ်။ ပိုက်ဆံကုန်သွားလို့ငြိုငြင်နေတာလား"

ဟန်နီ: "မဟုတ်ပါဘူးကွာ။ သဲလေးစားချင်သေးရင်ဒူဘိုင်းကရွှေနဲ့လုပ်ထားတဲ့ရေခဲမုန့်လဲဝယ်ကျွေးမှာ။ ဒါလေးကတော့အေးဆေးပါ။ "

လီလီ: "ရောက်ပြီ။ အဲ့ဒီအိမ်ပဲ"

ဟန်နီ: "ခဏနေဦး။ အစ်မလည်းသွားမယ်"

လီလီ: "ဟင်......."

ဟန်နီ: "သဲလေးရဲ့အမေကိုသွားတွေ့ဖို့ပေါ့"

ဟန်နီကပြောပြီးဆင်းသွားပေမယ့်ကားထဲကလီလီကတော့ဟန်နီကိုကြည့်နေတုန်း

လီလီ: "မမတော့စိတ်ဆိုးတော့မှာပဲ......"

-

-

-

-

-

-

-

-

-

လီလီ: "မေမေရေ့........ဧည့်သည်ပါလာတယ်"

လီလီအမေ: "အောင်မယ်လေး.....သမီးလေးဟန်နီ။မတွေ့တာြ

ကြာပြီကွယ်"

ဟန်နီ: " ဒီမှာအမေ့အတွက်တောင်ကြီးကလက်ဖက်ပြီးတော့ဒါသမီးအမေပေးလိုက်တဲ့အမေ့အတွက်ဝက်သားသုံးထပ်သား"

လီလီအမေ: "ဟယ်......အများကြီးပဲသမီးရယ်။ ကျေးဇူးပဲကွယ် "

ဟန်နီ: "ရပါတယ်အန်တီရယ်"

ထို့ခဏဟန်နီနှင့်ခင်နှစ်ယောက်သားတစ်ချက်အကြည့်ချင်းဆုံမိသွားသည်။ သူများတွေလိုမြင်မြင်ချင်းချစ်မိသွားတဲ့အကြည့်မျိုးမဟုတ်။ လီလီလေးကိုသဝန်တိုနေကြတဲ့အကြည့်တွေ..........နင်တော့သေချင်နေပြီလားဆိုတဲ့အကြည့်တွေ။

ခင်'s mind : "အမေလို့တောင်ခေါ်တ

်တဲ့။ ငါတောင်အန်တီလို့ပဲခေါ်တာ။ မဖြစ်ဘူး။ ကလေးနဲ့ဝေးဝေးထားရမယ်"

ဟန်နီ's mind: "သဲလေးပြောတဲ့ roséဆိုတာသူများလား။ အနောက်တိုင်းသူရုပ်နဲ့လဲခပ်ဆင်ဆင်ပဲ။ ကပြားနဲ့တူပါတယ်။ အိမ်မှာတောင်ရောက်နေတယ်ဆိုတော့အဲ့ဒီအဆင့်လောက်တောင်ရှိပြီးလား။ အမေလဲငါ့ကိုတောင်ဘာမှမပြောထားဘူး။ ဟူး......ဘယ်လိုလုပ်ရလဲသဲလေးအတွက်လဲ "

ဟန်နီ: "မေမေရေ.......သမီးပြန်တော့မယ်။ နောက်ကျနေပြီဆိုတော့အိမ်ကလူတွေဆူတော့မယ်။ နောက်ကျမှထပ်လာခဲ့မယ်နော်"

လီလီမေမေ: " သမီးရယ်။ ညအ်ိပ်သွားလိုက်လေ။ သမီးအမေကိုအကျိုးအကြောင်းပြောလိုက်ပါ့မယ်။ "

ဟန်နီ: "တော်ပါပြီအမေရယ်။ နောင်နေ့ကျမှမေမေနဲ့တူတူလာခဲ့လိုက်မယ်လေ။ "

လီလီမေမေ: "အေးကွယ်။ ဂရုစိုက်ဦးနော်သမီးရေ"

ဟန်နီ: "ဟုတ်ပဲ့ပါ။ သွားပြီးနော်"

ဟန်နီထွက်သွားတာနဲ့လီလီကသူ့အခန်းထဲသူပြန်ဝင်သွားလိုက်သည်။ ခင်ကတစ်ယောက်ထဲစိတ်ကောက်ကျန်......မဖြစ်သေးပါဘူး။ သူ့အခန်းထဲထိစိတ်သွားကောက်ရမယ်။ သူများကိုပစ်ထားတာများ......။ ခင် လီလီရဲ့အခန်းထဲရောက်သွားတော့လီလီကရေတောင်ချိုးနေပြီ။ လီလီထွက်လာတော့...........

လီလီ: "မရေ......မအိပ်သေးဘူးလား"

ခင်: "သူများအိပ်မယ့်အချိန်ကိုစောင့်နေရအောင်ဘယ်ကောင်မနဲ့သွားကြူမလို့လဲ"

လီလီ: "အော်.....မမကသဝန်တိုလို့လား"

ခင်: "မဟုတ်ပါဘူး...."

လီလီ: "ဟုတ်ပါတယ်"

ခင်: "မဟုတ်ပါဘူးဆို"

လီလီခင့်ပေါင်ပေါ်ကိုထိုင်ချလိုက်ပြီးခင်နမ်းခမ်းကိုအတင်းနမ်းကာ

လီလီ: "ဒီမှာ.....မ....မကိုကလေးဘယ်လောက်ချစ်တာလဲဆိုတာမအသိဆုံးပဲလေ။ နှစ်တွေအကြာကြီးတောင်မကိုစောင့်လာတာ။ မနဲ့သူတို့နဲ့ကဘယ်လိုမှနှိုင်းလို့တောင်မရပါဘူး"

ခင်: "ဘာ!!!!သူတို့??တစ်ယောက်ထဲမကလို့နစ်ဆွေတစ်မျိုးလုံးနဲ့ကြူနေတာလား။ "

လီလီ: "မရယ်။ အဲ့ရိုဟုတ်ပါဘူး။ မမကဘယ်တူနဲ့သဝန်တိုနေမှန်းမသိတော့ခရေးကဒီတိုင်းပြောလိုက်တာပါရို့"