《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》255
Advertisement
၂၅၅။ ငါနင့်ကို မခြောက်ချင်ဘူး
လင်းချင်းသည် ထိုလူကို မျက်မှောင်ကျုံ့၍ ဆွဲလိုက်ကာ သူ့ကိုပါ ဖျောက်လိုက်သည်။ သူမသည် နယ်မြေထဲကို ဝင်သည်နှင့် ထိုလူ့၏ဦးခေါင်းကို လက်သည်းများထုတ်၍ ဖောက်ပစ်လိုက်သည်။
ထိုလူသည် ရုတ်တရပ် ဆွဲခေါ်ခံလိုက်ရကာ မျက်လုံးများ ဝေဝါးသွားခဲ့သည်။ ဘာဖြစ်မှန်းမသိခင် သူ့ခေါင်းသည် အရမ်းနာကျင်သွားကာ ထာဝရအိပ်စက်သွားရတော့သည်။ ခုနတုန်းက ဒီသူသည် ယန်ကျင်းဟွာက ရေခဲရုပ်လုပ်ကာ ခွဲ၍သတ်ပစ်သည့် စစ်သားများကို ကြည့်နေတာ ဖြစ်သည်။ ဒီစစ်သားများကြောင့် ယန်ကျင်းဟွာ၏ စိတ်ထဲတွင် သူ့အဆင့်အတန်းနိမ့်သွားပြီဟု တွေးနေသည်။ ယန်ကျင်းဟွာက မသတ်ရင်တောင်မှ သူ့စစ်သားများကို သူကိုယ်တိုင်သတ်ပစ်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားတာ ဖြစ်သည်။
ဒီလိုအတွေးကို တွေးနေသဖြင့် သိသွားသည့် လင်းချင်းက သူ့ကိုအရင်သတ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သူ့၏စစ်သားများကို သူကိုယ်တိုင်သတ်ချင်စိတ် ရှိနေမှတော့ နောက်နောင် သူပြေးချိန်ရရန် ဇွန်ဘီများကို ထိုးကျွေးဖို့ သူ့လူများကို တွန်းထုတ်မည့်သူမျိုးသာ သေချာပေါက် ဖြစ်ရမည်။
လင်းရှောင်လုက နယ်မြေထဲတွင် ရှိသောကြောင် လင်းချင်းသည် ဒီလူကို သူမ၏နယ်မြေထဲက တောအုပ်နားတွင် သတ်ပစ်တာ ဖြစ်သည်။ လင်းချင်းသတ်လိုက်ခြင်းသည် သွက်လက်မြန်ဆန်ကာ ဘာအသံမှကို မထွက်လိုက်ပေ။ သူမသည် ဒီလူထံမှ အမြူတေကို ထုတ်ပြီးသည်နှင့် အလောင်းကိုယူ၍ နယ်မြေထဲက ပြန်ထွက်သွားသည်။
အပြင်က ယန်ကျင်းဟွာသည် သူ့စစ်သားတစ်ယောက် ပျောက်သွားသည်ကို သတိမထားလိုက်မိပေ။ သူသည် ဒုန်းခနဲ အသံကြားမှ ပြန်လှည့်ကြည့်သည့်အခါ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် အလောင်းတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒီလူက အသတ်ခံလိုက်ရမှန်းကို သူမသိခဲ့ပေ။
“ဒါဘာလဲ?”
သူ့မျက်နှာသည် ချက်ချင်းမည်းသည်းသွားကာ သူ့ကိုယ်မှနေ အအေးဓာတ်များ စထုတ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့အနားက လူများသည် အနောက်သို့ အလိုလိုဆုတ်သွားကြသည်။ သူတို့သည် အချင်းချင်း နားမလည်စွာ ကြည့်နေကြသည်။
“ခေါင်းဆောင် သူခုနက စက္ကန့်ပိုင်းလောက် ပျောက်သွားပြီးတော့ ဒီလိုပုံနဲ့ ပြန်ပေါ်လာတာ”
တစ်ယောက်က ဖြေသည်။
ယန်ကျင်းဟွာသည် အလောင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအလောင်းသည် မျက်နှာက ကြမ်းပြင်ပေါ် မှောက်ကျနေကာ ခေါင်းကြီးပွင့်နေသည်ကလွဲလျှင် အကောင်းအတိုင်းပင်။
“ထွက်လာစမ်း ငါ့အဆင့်ငါးစွမ်းအားရှင်ကို စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း တိတ်တိတ်လေး သတ်ပစ်ရဲမှတော့ မင်းမျက်ခွက်ကို ထုတ်ပြဖို့ ကြောက်နေမယ်လို့ ငါမထင်ဘူး။ ဘာလဲ? ငါ့ကိုမင်းကြောက်နေတာလား?”
ယန်ကျင်းဟွာသည် အခြားသူများကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီးနောက် ခေါင်းကိုမော့ကာ အေးခဲနေသည့်အသံဖြင့် ပြောသည်။
“ငါကနင့်ကိုခြောက်မိမှာပဲ စိုးရိမ်တာ”
လင်းချင်းသည် သူ့အနောက်ကရပ်ကာ ပုံမှန်လေသံဖြင့် ပြောသည်။
အခန်းထဲက လူများသည် ယန်ကျင်းဟွာ၏ အနောက်ကို ချက်ချင်းသေနတ်ဖြင့် ချိန်ထားကြတော့သည်။ သူတို့သည် ယန်ကျင်းဟွာ၏ အနောက်တွင် နေကာမျက်မှန်ဖြင့် ကတုံးတစ်ယောက် ရပ်နေသည်ကို မြင်ကြသည်။ သို့သော်လည်း ဘယ်ချိန်တည်းက ရပ်နေခဲ့မှန်းတော့ သူတို့လည်း မသိကြပေ။
ယန်ကျင်းဟွာသည် သူ့၏ပြီးပြည့်စုံသည် အနေအထားကို ထိန်းသိမ်းကာ နောက်ကိုလှည့်ကြည့်သည်။ ထိုအခါ သူ့၏နောက် တစ်မီတာခွဲလောက်တွင် ရပ်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ လင်းချင်းပေါ်လာတည်းက သူမ၏အရှိန်အဝါကို ခံစားမိတာ ဖြစ်သည်။ အေးဆေးခေါင်းလှည့်ကြည့်ခြင်းမှာ သတ်ချင်သည့်စိတ်ကို မခံစားရတာကြောင့် ဖြစ်သည်။ လင်းချင်းသည် ပေါ်လာတည်းက တန်းတိုက်မည် ဆိုရင်လည်း ယန်ကျင်းဟွာသည် ချက်ချင်းသိကာ ရှောင်နိုင်မှာ ဖြစ်သည်။
ယန်ကျင်းဟွာသည် လှည့်ကြည့်သည့်အခါ ချက်ချင်းမြင်သည်က လင်းချင်း၏ ကတုံးကို မဟုတ်ဘဲ သူမ၏ ရင်သားကြီးများသာ။ ကတုံးအမျိုးသမီးတွင် ကြီးမားသည့် ရင်သားများရှိကာ အနည်းဆုံးတော့ D cupလောက် ဖြစ်သည်။ ခါးလေးသည် သွယ်လျနေကာ ခြေတံများက ရှည်သဖြင့် အရပ်သည် ငါးပေ၈လက်မလောက် ရှိနိုင်သည်။ သူ့မျက်လုံးများကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အပေါ်သို့ ရွေ့သည့်အခါ လည်တိုင်သွယ်သွယ်လေးကို မြင်ရသည်။ အသားအရည်သည် နှင်းလိုဖြူနေကာ ဖွေးဉ၍တောက်ပနေသည်။ သူမသည် ဘဲဉပုံမျက်နှာကျဖြင့် မေးလှလှလေးရှိသည်။ နေကာမျက်မှန် တပ်ထားသော်လည်း နှာခေါင်း၊ နှုတ်ခမ်း၊ မေးနှင့် မျက်နှာပုံစံတို့ကြောင့် ယန်ကျင်းဟွာသည် သူမက မိန်းမလှလေးဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ ဆံပင်မရှိသည့် ခေါင်းသည်တောင် လုံးနေကာ ချစ်ဖို့ကောင်းနေသေးသည်။
လင်းချင်းသည် ယန်ကျင်းဟွာ၏ အတွေးများကို သိလိုက်ရသဖြင့် အထင်သေးစွာ ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီလိုအချိန်မျိုးတွင်တောင် သူမ၏အသွင်အပြင်ကို သေချာအကဲခတ်ကြည့်နေနိုင်သေးသည်။ လင်းချင်းသည် ကောက်ချက်ချလိုက်ပြီမှာ
‘ငါထင်သလို သူက တဏှာရူးကောင်ပဲ’
လင်းချင်းကို မျက်လုံးဖြင့် သေချာငမ်းပြီးတော့မှ ယန်ကျင်းဟွာသည် ပြုံး၍
“ရုပ်ဆိုးဆိုးသတ္တဝါဖြစ်နေလို့ လန့်အောင် ခြောက်မယ်ထင်ခဲ့တာ။ ဘာလဲ? ကတုံးလေးနဲ့ ခြောက်မလို့လား?”
လင်းချင်းသည် သူ့ကိုဘာမှပြောမနေဘဲ ခေါင်းငုံကာ နေကာမျက်မှန်ကိုချွတ်၍ ပြန်မော့ကြည့်လိုက်သည်။
မျက်လုံးလေးက ဘယ်လိုနေမလဲ သိချင်နေသည့် ယန်ကျင်းဟွာသည် ကြည့်လိုက်သော်လည်း အေးစက်ကာ အကုန်လုံးနက်မှောင်နေသည့် မျက်လုံးကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ကြောင်အသွားကာ အသံတောင် မထွက်နိုင်ပေ။ နှစ်စက္ကန့်လောက် ရပ်သွားပြီးမှ နောက်ကိုဆုတ်ကာ လင်းချင်းကို လက်ညိုးကြီးထိုးရင်
“နင်က လူမဟုတ်ဘူး”
လင်းချင်း၏ ထူးဆန်းသည့် မျက်လုံးကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် ယန်ကျင်းဟွာက အနောက်သို့ဆုတ်စဉ် အခြားသူများသည်လည်း ယန်ကျင်းဟွာ၏ စကားကြောင့် နောက်သို့ အလိုလိုဆုတ်ကုန်ကြသည်။ အပိုလုပ်လွန်းသည့် တစ်ယောက်သည် လင်းချင်းကို သေနတ်ဖြင့် လှမ်းပစ်သည်။
Advertisement
သေနတ်သံထွက်လာသည်နှင့် လင်းချင်းသည် လက်ကိုမြှောက်ကာ ကျဉ်ဆန်ကို လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဖမ်းလိုက်သည်။ ထိုကျဉ်ဆန်ကို လင်းချင်းသည် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်သည်။ လင်းချင်းက နောက်ကိုလှည့်ကြည့်မနေဘဲ သူမအား သေနတ်ဖြင့်ပစ်သည့် စစ်သားဆီသို့ လက်ဝါးမှနေ မြူခိုးနက်များကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
ထို့နောက် ယန်ကျင်းဟွာကို ကြည့်ကာ
“နင်မှန်တယ် ဒါကငါ့နယ်နမိတ်ဆိုတာကို နင်မသိဘူးလား? နင်ဒီကိုရောက်နေတာ အတော်ကြာတော့ ငါ့သည်းခံနိုင်စိတ်က ကုန်သွားပြီ။ ငါနင့်ကို နာကျင်အောင် မလုပ်ချင်ပင်မယ့် နင်က ငါ့သားကောင်တွေကို လာပစ်မှတ်ထားနေတယ်။ ဒါမျိုးကို ငါဘယ်နည်းနဲ့မှ သည်းမခံနိုင်ဘူး”
ယန်ကျင်းဟွာသည် အကုန်လုံးကို သေချာကို နားမလည်နိုင်သေးပေ။ မျက်လုံးကျွတ်ကျမတက် လင်းချင်းကို ကြည့်ကာ မယုံနိုင်စွာဖြင့်
“နင်က တကယ်ဇွန်ဘီလား”
သူသည် လင်းချင်းစကားများကို သေချာကြားသည်။ သားကောင်နှင့် နယ်နမိတ်ဟု ပြောသွားလေရာ ဒီနေရာသည် သူမ၏နယ်နမိတ်ဖြစ်၍ သားကောင်ဆိုသည်မှာ လင်းဖန်တို့ကို ပြောခြင်းလား? အခုယန်ကျင်းဟွာက ပစ်မှတ်ထားနေခြင်းသည် လင်းဖန်တို့သာ ရှိသည်။
“နင့်သားကောင်ဆိုတာက လင်းဖန်တို့လား?”
လင်းချင်းသည် ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ သူမ၏အကျီဖြင့် နေကာမျက်မှန်ကို ဖုန်သုတ်ပြီးမှ အေးဆေးပြန်တက်လိုက်ကာ
“မဟုတ်ရင် ဘယ်သူလဲ? နင်လား? နင်ကိုယ်တိုင် ငါပါးစပ်ထဲရောက်အောင် အစားခံပေးမယ်ဆိုရင်တော့ စိတ်ထဲမထားပါဘူး။ ငါအခုပစ်မှတ်ထားနေတဲ့ ငါ့သားကောင်တွေကိုတော့ ဘယ့်သူကိုမှ ငါမပေးနိုင်ဘူး။ နင့်ကိုဒီမှာ ကြာကြာနေခွင့်ပေးထားတာကိုက ငါ့လေးစားမှုအကုန်ပဲ”
ရုတ်တရပ်ဆိုသလို ယန်ကျင်းဟွာသည် စိတ်ငြိမ်သွားသည်။ ဒီဇွန်ဘီမက ဉာဏ်ကောင်းသလို စကားလည်း ပြောနိုင်သည်။ သူမသည် သရဲလိုသွားလာနေနိုင်ရာ အနည်းဆုံးတော့ ဇွန်ဘီဘုရင်မ ဖြစ်လိမ့်မည်။ ဇွန်ဘီဘုရင်မကိုမှ ဒုတိယအဆင့်ဖြစ်နိုင်လောက်ပြီ။ သူမသည် သူ့အား ရန်လိုခြင်းမရှိသဖြင့် သူနှင့်သူ့လူများကို ထိခိုက်အောင် မလုပ်ဖို့ သူ့တွင်အခွင့်အရေး ရှိနိုင်သေးသည်။
တံတွေးကို အမြန်မြိုချကာ
“ငါတို့ . . .ငါရောက်နေတာက ဒီလောက်မကြာသေးပါဘူး။ နှစ်ရက်လောက်ပဲ ရှိသေးတာက ကြာတယ်မခေါ်ပါဘူး။ ပြီးတော့လည်း နင်က လင်းဖန်တို့ကို ထိခိုက်အောင်လုပ်မယ်ဆိုတာ ငါမသိလို့ပါ။ အခုငါသိပြီမလို့ ငါအလျော့ပေးပါ့မယ်။ နင်လုပ်ချင်သလိုလုပ် ငါတို့ဝင်မစွက်ဖက်ပါဘူး”
ဒုတိယအဆင့် ဇွန်ဘီဘုရင်မဟု သိကြသည့် အဆင့်၇ဇွန်ဘီမနှင့် သူရင်ဆိုင်နေရတာ ဖြစ်နိုင်သောကြောင့် သူတွင်တခြား ရွေးချယ်စရာမရှိပေ။ ဒုတိယအဆင့်ဇွန်ဘီဘုရင်မကို အထင်သေးကာ သူ့အသက်ကိုစွန့်စား၍ စိန်ခေါ်ခြင်းမျိုး သူမလုပ်ရဲပေ။ ပြီးတော့လည်း သူသည် အဆင့်၆ဇွန်ဘီဘုရင်မကိုတောင် နိုင်အောင်တိုက်နိုင်သည့်သူ မဟုတ်ပေ။ သို့သော်လည်း သူသည် လင်းချင်းထံမှ လှည့်စားခံလိုက်ရသည်ကိုတော့ လုံးဝကို မသိရှာပေ။
Zawgyi Ver
၂၅၅။ ငါနင့္ကို မေျခာက္ခ်င္ဘူး
လင္းခ်င္းသည္ ထိုလူကို မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕၍ ဆြဲလိုက္ကာ သူ႕ကိုပါ ေဖ်ာက္လိုက္သည္။ သူမသည္ နယ္ေျမထဲကို ဝင္သည္ႏွင့္ ထိုလူ႕၏ဦးေခါင္းကို လက္သည္းမ်ားထုတ္၍ ေဖာက္ပစ္လိုက္သည္။
ထိုလူသည္ ႐ုတ္တရပ္ ဆြဲေခၚခံလိုက္ရကာ မ်က္လုံးမ်ား ေဝဝါးသြားခဲ့သည္။ ဘာျဖစ္မွန္းမသိခင္ သူ႕ေခါင္းသည္ အရမ္းနာက်င္သြားကာ ထာဝရအိပ္စက္သြားရေတာ့သည္။ ခုနတုန္းက ဒီသူသည္ ယန္က်င္းဟြာက ေရခဲ႐ုပ္လုပ္ကာ ခြဲ၍သတ္ပစ္သည့္ စစ္သားမ်ားကို ၾကည့္ေနတာ ျဖစ္သည္။ ဒီစစ္သားမ်ားေၾကာင့္ ယန္က်င္းဟြာ၏ စိတ္ထဲတြင္ သူ႕အဆင့္အတန္းနိမ့္သြားၿပီဟု ေတြးေနသည္။ ယန္က်င္းဟြာက မသတ္ရင္ေတာင္မွ သူ႕စစ္သားမ်ားကို သူကိုယ္တိုင္သတ္ပစ္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ထားတာ ျဖစ္သည္။
ဒီလိုအေတြးကို ေတြးေနသျဖင့္ သိသြားသည့္ လင္းခ်င္းက သူ႕ကိုအရင္သတ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ သူ႕၏စစ္သားမ်ားကို သူကိုယ္တိုင္သတ္ခ်င္စိတ္ ရွိေနမွေတာ့ ေနာက္ေနာင္ သူေျပးခ်ိန္ရရန္ ဇြန္ဘီမ်ားကို ထိုးေကြၽးဖို႔ သူ႕လူမ်ားကို တြန္းထုတ္မည့္သူမ်ိဳးသာ ေသခ်ာေပါက္ ျဖစ္ရမည္။
လင္းေရွာင္လုက နယ္ေျမထဲတြင္ ရွိေသာေၾကာင္ လင္းခ်င္းသည္ ဒီလူကို သူမ၏နယ္ေျမထဲက ေတာအုပ္နားတြင္ သတ္ပစ္တာ ျဖစ္သည္။ လင္းခ်င္းသတ္လိုက္ျခင္းသည္ သြက္လက္ျမန္ဆန္ကာ ဘာအသံမွကို မထြက္လိုက္ေပ။ သူမသည္ ဒီလူထံမွ အျမဴေတကို ထုတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ အေလာင္းကိုယူ၍ နယ္ေျမထဲက ျပန္ထြက္သြားသည္။
အျပင္က ယန္က်င္းဟြာသည္ သူ႕စစ္သားတစ္ေယာက္ ေပ်ာက္သြားသည္ကို သတိမထားလိုက္မိေပ။ သူသည္ ဒုန္းခနဲ အသံၾကားမွ ျပန္လွည့္ၾကည့္သည့္အခါ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ အေလာင္းတစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဒီလူက အသတ္ခံလိုက္ရမွန္းကို သူမသိခဲ့ေပ။
“ဒါဘာလဲ?”
သူ႕မ်က္ႏွာသည္ ခ်က္ခ်င္းမည္းသည္းသြားကာ သူ႕ကိုယ္မွေန အေအးဓာတ္မ်ား စထုတ္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႕အနားက လူမ်ားသည္ အေနာက္သို႔ အလိုလိုဆုတ္သြားၾကသည္။ သူတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း နားမလည္စြာ ၾကည့္ေနၾကသည္။
“ေခါင္းေဆာင္ သူခုနက စကၠန့္ပိုင္းေလာက္ ေပ်ာက္သြားၿပီးေတာ့ ဒီလိုပုံနဲ႕ ျပန္ေပၚလာတာ”
တစ္ေယာက္က ေျဖသည္။
ယန္က်င္းဟြာသည္ အေလာင္းကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိုအေလာင္းသည္ မ်က္ႏွာက ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေမွာက္က်ေနကာ ေခါင္းႀကီးပြင့္ေနသည္ကလြဲလွ်င္ အေကာင္းအတိုင္းပင္။
“ထြက္လာစမ္း ငါ့အဆင့္ငါးစြမ္းအားရွင္ကို စကၠန့္ပိုင္းအတြင္း တိတ္တိတ္ေလး သတ္ပစ္ရဲမွေတာ့ မင္းမ်က္ခြက္ကို ထုတ္ျပဖို႔ ေၾကာက္ေနမယ္လို႔ ငါမထင္ဘူး။ ဘာလဲ? ငါ့ကိုမင္းေၾကာက္ေနတာလား?”
ယန္က်င္းဟြာသည္ အျခားသူမ်ားကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေခါင္းကိုေမာ့ကာ ေအးခဲေနသည့္အသံျဖင့္ ေျပာသည္။
“ငါကနင့္ကိုေျခာက္မိမွာပဲ စိုးရိမ္တာ”
လင္းခ်င္းသည္ သူ႕အေနာက္ကရပ္ကာ ပုံမွန္ေလသံျဖင့္ ေျပာသည္။
Advertisement
အခန္းထဲက လူမ်ားသည္ ယန္က်င္းဟြာ၏ အေနာက္ကို ခ်က္ခ်င္းေသနတ္ျဖင့္ ခ်ိန္ထားၾကေတာ့သည္။ သူတို႔သည္ ယန္က်င္းဟြာ၏ အေနာက္တြင္ ေနကာမ်က္မွန္ျဖင့္ ကတုံးတစ္ေယာက္ ရပ္ေနသည္ကို ျမင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘယ္ခ်ိန္တည္းက ရပ္ေနခဲ့မွန္းေတာ့ သူတို႔လည္း မသိၾကေပ။
ယန္က်င္းဟြာသည္ သူ႕၏ၿပီးျပည့္စုံသည္ အေနအထားကို ထိန္းသိမ္းကာ ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္သည္။ ထိုအခါ သူ႕၏ေနာက္ တစ္မီတာခြဲေလာက္တြင္ ရပ္ေနေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။ လင္းခ်င္းေပၚလာတည္းက သူမ၏အရွိန္အဝါကို ခံစားမိတာ ျဖစ္သည္။ ေအးေဆးေခါင္းလွည့္ၾကည့္ျခင္းမွာ သတ္ခ်င္သည့္စိတ္ကို မခံစားရတာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လင္းခ်င္းသည္ ေပၚလာတည္းက တန္းတိုက္မည္ ဆိုရင္လည္း ယန္က်င္းဟြာသည္ ခ်က္ခ်င္းသိကာ ေရွာင္နိုင္မွာ ျဖစ္သည္။
ယန္က်င္းဟြာသည္ လွည့္ၾကည့္သည့္အခါ ခ်က္ခ်င္းျမင္သည္က လင္းခ်င္း၏ ကတုံးကို မဟုတ္ဘဲ သူမ၏ ရင္သားႀကီးမ်ားသာ။ ကတုံးအမ်ိဳးသမီးတြင္ ႀကီးမားသည့္ ရင္သားမ်ားရွိကာ အနည္းဆုံးေတာ့ D cupေလာက္ ျဖစ္သည္။ ခါးေလးသည္ သြယ္လ်ေနကာ ေျခတံမ်ားက ရွည္သျဖင့္ အရပ္သည္ ငါးေပ၈လက္မေလာက္ ရွိနိုင္သည္။ သူ႕မ်က္လုံးမ်ားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အေပၚသို႔ ေ႐ြ႕သည့္အခါ လည္တိုင္သြယ္သြယ္ေလးကို ျမင္ရသည္။ အသားအရည္သည္ ႏွင္းလိုျဖဴေနကာ ေဖြးဉ၍ေတာက္ပေနသည္။ သူမသည္ ဘဲဉပုံမ်က္ႏွာက်ျဖင့္ ေမးလွလွေလးရွိသည္။ ေနကာမ်က္မွန္ တပ္ထားေသာ္လည္း ႏွာေခါင္း၊ ႏႈတ္ခမ္း၊ ေမးႏွင့္ မ်က္ႏွာပုံစံတို႔ေၾကာင့္ ယန္က်င္းဟြာသည္ သူမက မိန္းမလွေလးျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္သည္။ ဆံပင္မရွိသည့္ ေခါင္းသည္ေတာင္ လုံးေနကာ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနေသးသည္။
လင္းခ်င္းသည္ ယန္က်င္းဟြာ၏ အေတြးမ်ားကို သိလိုက္ရသျဖင့္ အထင္ေသးစြာ ၾကည့္လိုက္သည္။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ေတာင္ သူမ၏အသြင္အျပင္ကို ေသခ်ာအကဲခတ္ၾကည့္ေနနိုင္ေသးသည္။ လင္းခ်င္းသည္ ေကာက္ခ်က္ခ်လိဳက္ၿပီမွာ
‘ငါထင္သလို သူက တဏွာ႐ူးေကာင္ပဲ’
လင္းခ်င္းကို မ်က္လုံးျဖင့္ ေသခ်ာငမ္းၿပီးေတာ့မွ ယန္က်င္းဟြာသည္ ၿပဳံး၍
“႐ုပ္ဆိုးဆိုးသတၱဝါျဖစ္ေနလို႔ လန့္ေအာင္ ေျခာက္မယ္ထင္ခဲ့တာ။ ဘာလဲ? ကတုံးေလးနဲ႕ ေျခာက္မလို႔လား?”
လင္းခ်င္းသည္ သူ႕ကိုဘာမွေျပာမေနဘဲ ေခါင္းငုံကာ ေနကာမ်က္မွန္ကိုခြၽတ္၍ ျပန္ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
မ်က္လုံးေလးက ဘယ္လိုေနမလဲ သိခ်င္ေနသည့္ ယန္က်င္းဟြာသည္ ၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း ေအးစက္ကာ အကုန္လုံးနက္ေမွာင္ေနသည့္ မ်က္လုံးကို ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ေၾကာင္အသြားကာ အသံေတာင္ မထြက္နိုင္ေပ။ ႏွစ္စကၠန့္ေလာက္ ရပ္သြားၿပီးမွ ေနာက္ကိုဆုတ္ကာ လင္းခ်င္းကို လက္ညိုးႀကီးထိုးရင္
“နင္က လူမဟုတ္ဘူး”
လင္းခ်င္း၏ ထူးဆန္းသည့္ မ်က္လုံးကို ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ယန္က်င္းဟြာက အေနာက္သို႔ဆုတ္စဥ္ အျခားသူမ်ားသည္လည္း ယန္က်င္းဟြာ၏ စကားေၾကာင့္ ေနာက္သို႔ အလိုလိုဆုတ္ကုန္ၾကသည္။ အပိုလုပ္လြန္းသည့္ တစ္ေယာက္သည္ လင္းခ်င္းကို ေသနတ္ျဖင့္ လွမ္းပစ္သည္။
ေသနတ္သံထြက္လာသည္ႏွင့္ လင္းခ်င္းသည္ လက္ကိုျမႇောက္ကာ က်ဥ္ဆန္ကို လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ဖမ္းလိုက္သည္။ ထိုက်ဥ္ဆန္ကို လင္းခ်င္းသည္ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ပစ္ခ်လိဳက္သည္။ လင္းခ်င္းက ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္မေနဘဲ သူမအား ေသနတ္ျဖင့္ပစ္သည့္ စစ္သားဆီသို႔ လက္ဝါးမွေန ျမဴခိုးနက္မ်ားကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ယန္က်င္းဟြာကို ၾကည့္ကာ
“နင္မွန္တယ္ ဒါကငါ့နယ္နမိတ္ဆိုတာကို နင္မသိဘူးလား? နင္ဒီကိုေရာက္ေနတာ အေတာ္ၾကာေတာ့ ငါ့သည္းခံနိုင္စိတ္က ကုန္သြားၿပီ။ ငါနင့္ကို နာက်င္ေအာင္ မလုပ္ခ်င္ပင္မယ့္ နင္က ငါ့သားေကာင္ေတြကို လာပစ္မွတ္ထားေနတယ္။ ဒါမ်ိဳးကို ငါဘယ္နည္းနဲ႕မွ သည္းမခံနိုင္ဘူး”
ယန္က်င္းဟြာသည္ အကုန္လုံးကို ေသခ်ာကို နားမလည္နိုင္ေသးေပ။ မ်က္လုံးကြၽတ္က်မတက္ လင္းခ်င္းကို ၾကည့္ကာ မယုံနိုင္စြာျဖင့္
“နင္က တကယ္ဇြန္ဘီလား”
သူသည္ လင္းခ်င္းစကားမ်ားကို ေသခ်ာၾကားသည္။ သားေကာင္ႏွင့္ နယ္နမိတ္ဟု ေျပာသြားေလရာ ဒီေနရာသည္ သူမ၏နယ္နမိတ္ျဖစ္၍ သားေကာင္ဆိုသည္မွာ လင္းဖန္တို႔ကို ေျပာျခင္းလား? အခုယန္က်င္းဟြာက ပစ္မွတ္ထားေနျခင္းသည္ လင္းဖန္တို႔သာ ရွိသည္။
“နင့္သားေကာင္ဆိုတာက လင္းဖန္တို႔လား?”
လင္းခ်င္းသည္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ သူမ၏အက်ီျဖင့္ ေနကာမ်က္မွန္ကို ဖုန္သုတ္ၿပီးမွ ေအးေဆးျပန္တက္လိုက္ကာ
“မဟုတ္ရင္ ဘယ္သူလဲ? နင္လား? နင္ကိုယ္တိုင္ ငါပါးစပ္ထဲေရာက္ေအာင္ အစားခံေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ထဲမထားပါဘူး။ ငါအခုပစ္မွတ္ထားေနတဲ့ ငါ့သားေကာင္ေတြကိုေတာ့ ဘယ့္သူကိုမွ ငါမေပးနိုင္ဘူး။ နင့္ကိုဒီမွာ ၾကာၾကာေနခြင့္ေပးထားတာကိုက ငါ့ေလးစားမႈအကုန္ပဲ”
႐ုတ္တရပ္ဆိုသလို ယန္က်င္းဟြာသည္ စိတ္ၿငိမ္သြားသည္။ ဒီဇြန္ဘီမက ဉာဏ္ေကာင္းသလို စကားလည္း ေျပာနိုင္သည္။ သူမသည္ သရဲလိုသြားလာေနနိုင္ရာ အနည္းဆုံးေတာ့ ဇြန္ဘီဘုရင္မ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ဇြန္ဘီဘုရင္မကိုမွ ဒုတိယအဆင့္ျဖစ္နိုင္ေလာက္ၿပီ။ သူမသည္ သူ႕အား ရန္လိုျခင္းမရွိသျဖင့္ သူႏွင့္သူ႕လူမ်ားကို ထိခိုက္ေအာင္ မလုပ္ဖို႔ သူ႕တြင္အခြင့္အေရး ရွိနိုင္ေသးသည္။
တံေတြးကို အျမန္ၿမိဳခ်ကာ
“ငါတို႔ . . .ငါေရာက္ေနတာက ဒီေလာက္မၾကာေသးပါဘူး။ ႏွစ္ရက္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတာက ၾကာတယ္မေခၚပါဘူး။ ၿပီးေတာ့လည္း နင္က လင္းဖန္တို႔ကို ထိခိုက္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတာ ငါမသိလို႔ပါ။ အခုငါသိၿပီမလို႔ ငါအေလ်ာ့ေပးပါ့မယ္။ နင္လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ ငါတို႔ဝင္မစြက္ဖက္ပါဘူး”
ဒုတိယအဆင့္ ဇြန္ဘီဘုရင္မဟု သိၾကသည့္ အဆင့္၇ဇြန္ဘီမႏွင့္ သူရင္ဆိုင္ေနရတာ ျဖစ္နိုင္ေသာေၾကာင့္ သူတြင္တျခား ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေပ။ ဒုတိယအဆင့္ဇြန္ဘီဘုရင္မကို အထင္ေသးကာ သူ႕အသက္ကိုစြန့္စား၍ စိန္ေခၚျခင္းမ်ိဳး သူမလုပ္ရဲေပ။ ၿပီးေတာ့လည္း သူသည္ အဆင့္၆ဇြန္ဘီဘုရင္မကိုေတာင္ နိုင္ေအာင္တိုက္နိုင္သည့္သူ မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း သူသည္ လင္းခ်င္းထံမွ လွည့္စားခံလိုက္ရသည္ကိုေတာ့ လုံးဝကို မသိရွာေပ။
Advertisement
- In Serial30 Chapters
THE DEMONIC CELESTIAL
James a biochemist in his past life just got murderd by his best friend he is then transmigrated into th body of a youth without celestial veins watch at how he rules as the celestial sovereign
8 193 - In Serial19 Chapters
REAL
An ancient hunchback named Finnel is the principal of a school where students’ special abilities might be called magical, supernatural powers. Or, maybe those students’ heightened attributes are more like honed talents any ordinary person could discover and dedicate to developing. Either way, at Finnel's school, even the most otherworldly of traits always finds its source in something REAL . . . in actual human capacities, like intuition, empathy, awareness, strength... REAL is a series of ongoing tales, each centered around an individual student at Finnel's school. Framing slice-of-life authenticity with cool powers and uplifting humor, REAL maintains a light, fun tone while never shying away from digging down deep into weighty themes like identity, connection, and meaning.
8 284 - In Serial21 Chapters
Falling in Love with a Playboy || NCT Jaehyun ||
Jangmi is a typical nerd. Staying away from all the parties and studying 24×7. She has a small group of friends, and is highly introverted. Never did she thought that in the worst circumstances, she would fall in love with the school's most feared playboy, Jung Jaehyun.Jung Jaehyun. Looks? Checked. Money? Checked. Player? Checked.Jung Jaehyun has everything. Looks, money, girls and popularity. Every girl wants to make him their own. But Jaehyun? He dates girls, dumps them next day, gets one nighters and cares about nothing. What happens when he places a bet to make the university's topper, Jangmi fall in love with him? Will he succeed, or does future have more surprises for him? [ RANK 1 IN NCTJAEHYUN][RANK 1 IN RVSEULGI][RANK 1 IN NCTTAEYONG][RANK 1 IN NCTMARK][RANK 1 IN JUNGJAEHYUN]
8 389 - In Serial49 Chapters
Rogue Queen ➵ 2.0
❝Never mess with the Royals. You'll feel the flames of hell before you even get there.❞Back then, I wasn't anyone special. I wasn't some hero who saved anyone. I thought I was smart. I knew I was quiet and observing since I didn't like attention, unlike Raiden, my protective twin brother. He would never let anyone hurt me... but he could only protect me from threats he's aware of.As a result of what I was secretly suffering, I sealed off my emotions the best I could. I closed down my heart. Their words couldn't hurt me if I couldn't feel them. If only that worked for their hits. For five years, I'd been slowly falling into depression and no one noticed.Then of course, I turned out to be Asher's mate and he rejected me and if that wasn't enough, he banished me from my home in Moonblood pack. I left and became a rogue with the vow of keeping anyone else from suffering the way I did. I was done crying, past letting others push me around. And I was going to make sure no one went through anything like I did.Now, almost two years later, I'm returning to Moonblood pack, even though it could mean death since I was banished.But I'm not alone.Things have changed. Before, I could barely kill a spider. Now, I kill anyone who has it coming, like those abusive assholes. Before, my biggest worry was whether I could make it through the day without getting hurt. Now all I have to worry about is getting the blood out of my clothes and keeping Thatcher far away from me.Before, I was shy and timid.Now, I'm the Rogue Queen.➵Started: August 22nd, 2018Completed: November 13th, 2019Rewritten in November-December 2020
8 132 - In Serial41 Chapters
Hail to the King (RE8 Harem/fanfic)
[I do not own Resident Evil. This is a Y/N insert where you've traveller to the Village to find your missing friend who went missing in the area regardless the local police say about no findings.]This will be a semi-lemon mature action/harem plot, completely Fan-Con for those who love to r34 the lady of the castle, This is clearly a mature novel meant for mature readers so you've been warned my friends. !! Heads up, best read in scrolling mode since i wrote this on my phone !!-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-~ Teaser ~ Y/N had landed himself on the exact coordinates Travis had left behind, the message itself didn't matter but where he stood is where the message was sent from a week or so ago. He listened to the locals babble on the bus ride over about hunters and hikers disappearing in the woods this deep into the mountain scape, those who did make it back where sent to a asylum for uttering such absurdities like lycans and cultists. While bus left him behind, a unscheduled stop for the driver, Y/N sighed and pocketed his phone. Y/N: {Thoughts} Travis... You better be screwing around with some European model cause im gonna be really upset with your dumbass...Y/N peered over a guard rail, a narrow trail in the snow leading off the slope into the woods, a faint red dusted by the fresh white is barely visible through the dead shrubbery. Y/N hops the rail sliding his way down to the trail below, the red he was a scarf lightly buried alongside a few other random odds and ends like mittens and hats but this only told Y/n somes bag must've fallen open or it was tossed off the road. Until stepping forwards something beneath the white sheet tripped, face first into the fluff. He wiped his face looking down into the snow to find something staring back.....
8 153 - In Serial31 Chapters
Into the Shadows
Film school dropout, Amelia Cauldwell hates the paranormal, but in her desperation to help her widowed mother take care of her siblings, she finds herself traveling with a crew to Europe to film haunted locations. Her broken connections to the spirits are rekindled making for one heck of a Youtube video, but her bosses suddenly become a part of a much more dangerous situation than they ever anticipated.
8 219

