【၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)】,၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation),latest updated chapters, free reading

《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》260

၂၆၀။ သက်သာဖို့မဖြစ်နိုင်

‘စွမ်းအားအရင်းအမြစ်’ဆိုသည့် စကားကြားသည့်အခါ ဝူချန်းယွဲ့သည် ခနတန့်သွားကာ သူ့သမီးကို တစ်ချက်ကြည့်သည်။

ပြန်လာသည့် လမ်းတစ်လျှောက်လုံးတွင် သူ့သမီးကိုယ်ထဲမှ ထူးဆန်းသည့်စွမ်းအားကို သူခံစားမိနေခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ လင်းလင်းကိုယ်ထဲက စွမ်းအားသည် နိုးစပြုနေသည်မှာ အချိန်ကြာပြီဖြစ်ပြီး ဝူချန်းယွဲ့သည် ဒါကပို၍သန်မာလာနေသည်ကို ခံစားမိသည်။

‘ဒီစွမ်းအားက လင်းလင်းရဲ့အစွမ်းကို နှိုးပေးဖို့ အကျိုးရှိသွားတာလား?’

“မဟုတ်ဘူး ယွင့်လုံ သူ့ကိုယ်ထဲက အစွမ်းတွေက ပိုသန်မာလာနေတာကို မင်းလည်းခံစားမိတယ်မလား?”

ရှောင်ယွင့်လုံသည် အနားသို့လာကာ လင်းလင်း၏လက်ကိုကိုင်လိုက်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ စမ်းကြည့်သည်။

“ဟင်? ဟုတ်နေတာပဲ”

သူပြောသည်။

ဆရာဝန်သည် မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ ဆက်ပြောသည်။

“ကြည့်ရတာ လင်းလင်းက သူ့အစွမ်းကို နှိုးတော့မယ့်ပုံပဲ။ ဒါပင်မယ့်လည်း ငါးနှစ်သမီးလေးက အစွမ်းနှိုးရမယ့်ကိစ္စကြီးဆိုတော့ သူ့အတွက် သိပ်မကောင်းဘူး”

ဆရာဝန်၏ သတိပေးချက်ကြောင့် ဝူချန်းယွဲ့၏ မျက်နှာထားသည် ချက်ချင်းမည်းသွားသည်။ သူ့ရင်ထဲကို တစ်စုံတစ်ယောက်က ရေခဲရေဖြင့် ပက်လိုက်သလို ခံစားရတာ ဖြစ်သည်။

ဆရာဝန်ပြောသည်က မှန်သည်။ လက်ရှိတွင် စွမ်းအားကို နှိုးနေစဉ်အတွင်း အဖျားကို သက်သာအောင် လုပ်နိုင်မည့်နည်းလမ်းကို လူတို့သည် ရှာမတွေ့ကြသေးပေ။ စွမ်းအားနိုးလာသည့်သူများသည် မိမိတို့၏ စိတ်ဓာတ်ခိုင်မာမှုဖြင့်သာ ကျော်ဖြတ်နိုင်ကြတာ ဖြစ်သည်။

ယေဘုယျပြောရလျှင် လူငယ်များသည် လူကြီးများလောက် စိတ်ကြံခိုင်မှု မရှိကြလေရာ စွမ်းအားကို နှိုးထသည့် လူငယ်အများစုသည် ရှုံးနိမ့်ကုန်ကြသည်။ ဒီလိုရှုံးနိမ့်သည့် ဖြစ်နိုင်ချေသည်လည်း အရမ်းမြင့်သည်။ စိတ်မာသည့်သူများသာ သူတို့၏ စွမ်းအားများကို နှိုးထစေနိုင်တာ ဖြစ်သည်။

ဝူချန်းယွဲ့သည် စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် ဆရာဝန်အား မေးသည်။

“ဆရာ လင်းလင်းရဲ့အစွမ်းတွေကို ဘယ်လိုရပ်ရမလဲသိလား? အခု သူအစွမ်းကို နှိုးနိုင်သေးမှာ မဟုတ်လောက်ဘူး”

ဆရာဝန်သည် မျက်မှောင်ကျုံ့ကာ ကူကယ်ရာမဲ့ဖြစ်စွာဖြင့်

“လက်ရှိတော့ ငါတို့မှာ ဒီစွမ်းအားနိုးတာကို ရပ်ပေးနိုင်မယ့် ထိရောက်တဲ့နည်းလမ်း ဘာမှမရှိဘူး။ အစွမ်းတွေကို နှိုးထပေးနိုင်တဲ့ အဓိကအရင်းအမြစ်က ဇွန်ဘီပိုးရဲ့ သေးငယ်တဲ့ပမာဏက ပြောင်းလဲဖြစ်လာတာ။ ပိုးက လူ့ကိုယ်ထဲကို ဖြည်းဖြည်းချင်းရောက်သွားပြီးတော့ တိကျတဲ့ဒီဂရီတစ်ခုရောက်ရင် ပေါက်ကွဲသွားလိမ့်မယ်။ ဒါကစွမ်းအားတွေကို နှိုးဆပေးတာပဲ။ ခေါင်းဆောင်က လင်းလင်းကို ဒီတစ်ခေါက် အပြင်ကို ခေါ်သွားခဲ့တာမှာ ထူးခြားတဲ့ အခြေအနေတစ်ခုခုနဲ့ ကလေးက ကြုံ့တွေ့ခဲ့ရသလား ကျွန်တော်သိချင်တယ်”

ဝူချန်းယွဲ့နှင့် ရှောင်ယွင့်လုံတို့သည် အချင်းချင်းကြည့်ကာ ဝူချန်းယွဲ့က

“လင်းလင်းကို ဇွန်ဘီဘုရင်မက ဖမ်းသွားတာကို ခံလိုက်ရတယ်။ ဒါပင်မယ့် နောက်တော့ ကယ်ပေးတဲ့သူတစ်ယောက်တော့ ပေါ်လာတယ်။ ဒီကြားထဲမှာ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့သလဲတော့ ငါတို့လည်း သေချာမသိဘူး”

ဆရာဝန်သည် သူ့မျက်မှန်ကို ပင့်တင်ပြီးနောက် သူ့ရှေ့တွင်ပြနေသည့် နံပတ်များကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မျက်မှောင်ကျုံ့တွေးကာ ပြောသည်။

“အရင်လက ကျန်းမာရေးစစ်တုန်းက ပုံမှန်ပဲ။ တစ်နှစ်လုံးမှာ ဘာပြောင်းလဲမှုမှ မရှိခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်အထင် ခရီးသွားနေတုန်းက တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့တာကြောင့် အစွမ်းကို နှိုးဆွပေးနေသလို ဖြစ်သွားတာပဲ ဖြစ်ရမယ်”

“ဒါဆိုရင် ငါတို့အခုဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ?”

ရှောင်ယွင့်လုံက စိုးရိမ်တကြီး ပြောသည်။

“ရပ်ဖို့နည်းရှာမှပဲ။ ဆက်ဖြစ်နေရင် ကိုမာဝင်သွားလိမ့်မယ်။ ဒီလိုဖြစ်ရင် ငါတို့ဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ? ကလေးက အရမ်းငယ်သေးတာကိုကွာ ဘယ်လိုလုပ် ကျော်ဖြတ်နိုင်မှာလဲ”

ဆရာဝန်သည် ရှောင်ယွင့်လုံကို မော့ကြည့်ကာ ဝူချန်းယွဲ့ကို တစ်ချက်ကြည့်သည်။ ထို့နောက် သက်ပြင်းချကာ

“အားနာပါတယ် ကျွန်တော်တို့လည်း ဘယ်လိုရပ်ရမလဲ မသိဘူး”

“ဆရာ”

ရှောင်ယွင့်လုံသည် စိတ်လွတ်မတက် ဖြစ်နေသည်။ မျက်လုံများပြူးကျယ်နေကာ ရှေ့သို့တိုးရင်း ဆရာဝန်ကို ဆွဲဖမ်းကာ အကူအညီအတင်းအကြပ်တောင်းဖို့ လုပ်လာသည်။ ဝူချန်းယွဲ့သည် သူ့ကိုအမြန်တားလိုက်ရကာ ဆရာဝန်ကိုကြည့်ရင်း

“တကယ်နည်းလမ်းမရှိတော့ဘူးလား? ဘာမဆို ငါတို့လုပ်ပေးပါ့မယ်”

ဆရာဝန်သည်လည်း အနည်းငယ်စိုးရိမ်နေတာ ဖြစ်သည်။

“တကယ့်ကို ဘာလုပ်ပေးရမလဲ မသိလို့ပါဗျာ။ အခုလက်ရှိမှာ ဇွန်ဘီပိုးကို ဘယ်လိုထိန်းချုပ်ရမလဲဆိုတဲ့ ရလဒ်တောင် တစ်ခုမှမရှိတာ။ အဲ့ဒါကြောင့် ဇွန်ဘီပိုးကြောင့်ဖြစ်တဲ့ ဒီလိုစွမ်းအားနိုးလာတဲ့ ဖြစ်စဉ်မျိုးကိုလည်း ဝင်စွက်ဖက်ပေးနိုင်တာ ဘာတစ်ခုမှ မလုပ်ပေးနိုင်ဘူး”

ဝူချန်းယွဲ့သည် ဆရာဝန်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ပို၍ပို၍ စိတ်ညစ်လာသည်။ လက်ရှိဆေးဘက်ဆိုင်ရာ သုသေတနများသည် ဇွန်ဘီပိုးနှင့် ပတ်သတ်၍ ဘာထိရောက်မှုရှိသည့် ရလဒ်မတွေ့သေးသည်ကို သူနားလည်သည်။ ထို့ကြောင့် လူတို့သည် ဇွန်ဘီကိုက်ခ့ရသည်နှင့် ဇွန်ဘီဖြစ်ခြင်း သို့မဟုတ် အစွမ်းများနှိုးလာခြင်းတို့ကို မရပ်တန့်နိုင်ကြပေ။ သို့သော်လည်း သူ့သမီးကို အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ပေ။

“ဆရာ တွေးကြည့်စမ်းပါ တကယ်ပဲ ဘာနည်းမှ မရှိဘူးလား? သူ့အစွမ်ကို ရပ်ထားနိုင်သ၍ လင်းလင်းက လုံခြုံနေမှာပဲမလား?”

ရှောင်ယွင့်လုံသည် အိုးပူထဲသို့ရောက်နေသည့် ပုရွက်ဆိတ်အလား သောကကြီးစွာဖြင့် ဆရာဝန်ကို မေးသည်။

ဆရာဝန်သည် ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ခေါင်းခါပြကာ

“တောင်းပန်ပါတယ် တကယ့်ကိုအားနာပါတယ် ကျွန်တော်တို့လည်း ဘာလုပ်ရမှန်း တကယ့်ကို မသိတာပါ”

ဝူချန်းယွဲ့သည် ပါးစပ်ဟကာ တစ်ခုခုပြောဖို့ လုပ်သော်လည်း ဘာစကားမှ ထွက်မလာနိုင်ပေ။ ထိုအချိန်တွင် ဝူယွဲ့လင်းသည် ကုတင်ပေါ်ကနေ ခုန်ချကာ ဝူချန်းယွဲ့၏ ဘောင်းဘီစကို လာဆွဲခေါ်သည်။

ဝူချန်းယွဲ့သည် သူ့သမီးကိုငုံ့ကြည့်ပြီးနောက် ထိုင်ချ၍ ဖက်ထားလိုက်ကာ

“လင်းလင်း မကြောက်နဲ့။ ဖေဖေက သမီးကို ဘာမှမဖြစ်စေရဘူး”

အခန်းထဲတွင် ပြောပြီးသွားသည့်အခါ ဝူချန်းယွဲ့သည် သူ့သမီးကိုချီကာ ရှောင်ယွင့်လုံနှင့်အတူ အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာသည်။ ဆေးရုံ၏နားနေခန်းတွင် အပြင်ကနေ လူတစ်ချို့လာမှန်းကို သူတို့မြင်လိုက်ရသည်။

“ဒါက ခေါင်းဆောင်ဝူပဲ သူပြန်လာပြီ”

ယွမ်ထန်ရှင်းနှင့် ယန်ဖန်းယုသည် အခြားသူများနှင့်အတူ ဆေးရုံသို့လာစဉ် ဝူချန်းယွဲ့နှင့် ယွမ်ထန်ရှင်းတို့ကို မြင်သည့်အခါ အံ့သြစွာပြောသည်။

ဝူချန်းယွဲ့ကို မြင်သည့်အခါ အပြုံးဖြင့် လျှောက်လာကာ

“ခေါင်းဆောင်ဝူနဲ့ မင်းသမီးလေးမလား? ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်ကြတာလဲ? ဒီကို ဘာဖြစ်လို့ ရောက်နေတာလဲ? နေမကောင်းလို့လား?”

ဝူချန်းယွဲ့သည် စိတ်ဓာတ်ကျနေသော်လည်း အမျိုးသမီးလှလှလေး၏ နွေးထွေးသည့်အပြုံးဖြင့် ကြုံရသည့်အခါ သူသည် ခပ်ဖွဖွသာ ပြုံးနိုင်၍

“ဒုခေါင်ဆောင်ယန် တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်”

ယန်ဖန်းယုသည် သူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ ယွမ်ထန်ရှင်းတို့ကို ညွှန်ပြ၍

“ကောင်းပါ့ရှင့် ဒီမှာ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ် ဒါက ဟေးဒီးစခန်းက ဒုခေါင်းဆောင်ယွမ်တဲ့”

ထို့နောက် သူမ၏အနားသို့ လျှောက်လာသည့် ယွမ်ထန်ရှင်းအား ဝူချန်းယွဲ့ကို ညွှန်ပြကာ

“ဒါက နင်တို့ရှာနေတဲ့ ခရမ်းရောင်မိုးကြိုးခေါင်းဆောင်ပဲ”

ယွမ်ထန်ရှင်းသည် ဝူချန်းယွဲ့အား လက်ကမ်းပေးကာ

“မဂ်လာပါ။ နောက်ဆုံးတော့ လူချင်းတွေ့ဖူးခဲ့ပြီ”

ဝူချန်းယွဲ့သည် ဝူယွဲ့လင်းအား ရှောင်ယွင့်လုံကို ချီစေကာ ယွမ်ထန်ရှင်းအား လက်ပြန်ဆွဲနှုတ်ဆက်၍

“တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်”

ယွမ်ထန်ရှင်းသည် သူ့ကိုကြည့်ကာ ရှောင်ယွင့်လုံနှင့် ဝူယွဲ့လင်းတို့ကို လှည့်ကြည့်၍

“ဒါက မင်းသမီးလေးလား? ချစ်စရာလေးပဲ ဒါပင်မယ့် ခင်ဗျားကို ကြည့်ရတာ အဆင်ပြေသလိုပဲ ဘာဖြစ်လို့လဲ?”

ယန်ဖန်းယုသည် ခေါင်းငြိမ့်ကာ စိတ်ပူစွာဖြင့်

“ခုနကတည်းက ကြည့်ရတာ မကောင်းသလိုပဲ။ ဒီတစ်ခေါက် ဆုံးရှုံးမှုက အရမ်းများလို့လား?”

ယွမ်ထန်ရှင်းသည် ဝူယွဲ့လင်းကိုကြည့်ကာ ဆက်ပြောသည်။

“မင်းသမီးလေးက နေမကောင်းသလိုပဲ။ မျက်နှာလေးက ရဲနေတယ်။ အအေးမိတာလား? အဖျားရှိနေတာလား?”

ဝူချန်းယွဲ့သည် သူ့သမီးကိုကြည့်ကာ မျက်နှာကို အမြန်စမ်းကြည့်သည်။ ကိုယ်သည်မတရားပူနေကာ မျက်နှာသည် ရဲနေပြီ။ သူမ၏တောက်ပသည့် မျက်လုံးများသည် အခုတော့ အာရုံမစိုက်နိုင်သလို ဖြစ်နေရှာသည်။

ဝူချန်းယွဲ့သည် သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချလိုက်ကာ

“လင်းလင်းလေ။ သူ့အစွမ်းတွေက နှိုးလာတော့မယ်။ ဘယ်လိုရပ်ရမလဲ မသိဘူး။ ငါတို့ဘာလုပ်ရမလဲကို မသိတော့ပါဘူးကွာ”

ယန်ဖန်းယု၏ လှပသည့် မျက်လုံးများသည် ပြူးကျယ်ကုန်ကာ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့်

“ဘာ မဖြစ်နိုင်တာ ဒီလောက်ငယ်သေးတာကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလိုဖြစ်တာလဲ?”

ဝူချန်းယွဲ့၏ မျက်လုံးများသည် ဝမ်းနည်းသွားသည့်ပုံ ဖြစ်သွားသည်။

“ဒီလောက် ကလေးငယ်ငယ်လေးကို အစွမ်းက ရုတ်တရပ်ကြီး ဘယ်လိုလုပ် နိုးလာတာလဲ? အဲ့ဒီမှာ တစ်ခုခုနဲ့ ကြုံခဲ့ရလို့လား?”

ယွမ်ထန်ရှင်းက ရုတ်တရပ် မေးသည်။

သူသည်ခနတွေးပြီးနောက် ရုတ်တရပ် တူယွမ်ရှင်းကို ထောင့်တစ်ခုသို့ အမြန်ဆွဲခေါ်သွားကာ

“ဒီကိုလာဦး”

ထောင့်လွတ်တွင် တစ်ချိန်လုံး လျစ်လျူရှုထားသည့် တူယွမ်ရှင်းကို လှည့်မေးသည်။

“ကလေးကို ရေတစ်ဘူးပေးလိုက်။ ကူညီနိုင်မလား ကြည့်ရအောင်”

Zawgyi Ver

၂၆၀။ သက္သာဖို႔မျဖစ္နိုင္

‘စြမ္းအားအရင္းအျမစ္’ဆိုသည့္ စကားၾကားသည့္အခါ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ ခနတန့္သြားကာ သူ႕သမီးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။

ျပန္လာသည့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ သူ႕သမီးကိုယ္ထဲမွ ထူးဆန္းသည့္စြမ္းအားကို သူခံစားမိေနခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ လင္းလင္းကိုယ္ထဲက စြမ္းအားသည္ နိုးစျပဳေနသည္မွာ အခ်ိန္ၾကာၿပီျဖစ္ၿပီး ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ ဒါကပို၍သန္မာလာေနသည္ကို ခံစားမိသည္။

‘ဒီစြမ္းအားက လင္းလင္းရဲ႕အစြမ္းကို ႏွိုးေပးဖို႔ အက်ိဳးရွိသြားတာလား?’

“မဟုတ္ဘူး ယြင့္လုံ သူ႕ကိုယ္ထဲက အစြမ္းေတြက ပိုသန္မာလာေနတာကို မင္းလည္းခံစားမိတယ္မလား?”

ေရွာင္ယြင့္လုံသည္ အနားသို႔လာကာ လင္းလင္း၏လက္ကိုကိုင္လိုက္ၿပီး မ်က္လုံးမွိတ္ကာ စမ္းၾကည့္သည္။

“ဟင္? ဟုတ္ေနတာပဲ”

သူေျပာသည္။

ဆရာဝန္သည္ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ကာ ဆက္ေျပာသည္။

“ၾကည့္ရတာ လင္းလင္းက သူ႕အစြမ္းကို ႏွိုးေတာ့မယ့္ပုံပဲ။ ဒါပင္မယ့္လည္း ငါးႏွစ္သမီးေလးက အစြမ္းႏွိုးရမယ့္ကိစၥႀကီးဆိုေတာ့ သူ႕အတြက္ သိပ္မေကာင္းဘူး”

ဆရာဝန္၏ သတိေပးခ်က္ေၾကာင့္ ဝူခ်န္းယြဲ႕၏ မ်က္ႏွာထားသည္ ခ်က္ခ်င္းမည္းသြားသည္။ သူ႕ရင္ထဲကို တစ္စုံတစ္ေယာက္က ေရခဲေရျဖင့္ ပက္လိုက္သလို ခံစားရတာ ျဖစ္သည္။

ဆရာဝန္ေျပာသည္က မွန္သည္။ လက္ရွိတြင္ စြမ္းအားကို ႏွိုးေနစဥ္အတြင္း အဖ်ားကို သက္သာေအာင္ လုပ္နိုင္မည့္နည္းလမ္းကို လူတို႔သည္ ရွာမေတြ႕ၾကေသးေပ။ စြမ္းအားနိုးလာသည့္သူမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာမႈျဖင့္သာ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ၾကတာ ျဖစ္သည္။

ေယဘုယ်ေျပာရလွ်င္ လူငယ္မ်ားသည္ လူႀကီးမ်ားေလာက္ စိတ္ႀကံခိုင္မႈ မရွိၾကေလရာ စြမ္းအားကို ႏွိုးထသည့္ လူငယ္အမ်ားစုသည္ ရႈံးနိမ့္ကုန္ၾကသည္။ ဒီလိုရႈံးနိမ့္သည့္ ျဖစ္နိုင္ေခ်သည္လည္း အရမ္းျမင့္သည္။ စိတ္မာသည့္သူမ်ားသာ သူတို႔၏ စြမ္းအားမ်ားကို ႏွိုးထေစနိုင္တာ ျဖစ္သည္။

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ စိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္ ဆရာဝန္အား ေမးသည္။

“ဆရာ လင္းလင္းရဲ႕အစြမ္းေတြကို ဘယ္လိုရပ္ရမလဲသိလား? အခု သူအစြမ္းကို ႏွိုးနိုင္ေသးမွာ မဟုတ္ေလာက္ဘူး”

ဆရာဝန္သည္ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ကာ ကူကယ္ရာမဲ့ျဖစ္စြာျဖင့္

“လက္ရွိေတာ့ ငါတို႔မွာ ဒီစြမ္းအားနိုးတာကို ရပ္ေပးနိုင္မယ့္ ထိေရာက္တဲ့နည္းလမ္း ဘာမွမရွိဘူး။ အစြမ္းေတြကို ႏွိုးထေပးနိုင္တဲ့ အဓိကအရင္းအျမစ္က ဇြန္ဘီပိုးရဲ႕ ေသးငယ္တဲ့ပမာဏက ေျပာင္းလဲျဖစ္လာတာ။ ပိုးက လူ႕ကိုယ္ထဲကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေရာက္သြားၿပီးေတာ့ တိက်တဲ့ဒီဂရီတစ္ခုေရာက္ရင္ ေပါက္ကြဲသြားလိမ့္မယ္။ ဒါကစြမ္းအားေတြကို ႏွိုးဆေပးတာပဲ။ ေခါင္းေဆာင္က လင္းလင္းကို ဒီတစ္ေခါက္ အျပင္ကို ေခၚသြားခဲ့တာမွာ ထူးျခားတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုခုနဲ႕ ကေလးက ႀကဳံ႕ေတြ႕ခဲ့ရသလား ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္တယ္”

ဝူခ်န္းယြဲ႕ႏွင့္ ေရွာင္ယြင့္လုံတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္းၾကည့္ကာ ဝူခ်န္းယြဲ႕က

“လင္းလင္းကို ဇြန္ဘီဘုရင္မက ဖမ္းသြားတာကို ခံလိုက္ရတယ္။ ဒါပင္မယ့္ ေနာက္ေတာ့ ကယ္ေပးတဲ့သူတစ္ေယာက္ေတာ့ ေပၚလာတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲေတာ့ ငါတို႔လည္း ေသခ်ာမသိဘူး”

ဆရာဝန္သည္ သူ႕မ်က္မွန္ကို ပင့္တင္ၿပီးေနာက္ သူ႕ေရွ႕တြင္ျပေနသည့္ နံပတ္မ်ားကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ေတြးကာ ေျပာသည္။

“အရင္လက က်န္းမာေရးစစ္တုန္းက ပုံမွန္ပဲ။ တစ္ႏွစ္လုံးမွာ ဘာေျပာင္းလဲမႈမွ မရွိခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္အထင္ ခရီးသြားေနတုန္းက တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ အစြမ္းကို ႏွိုးဆြေပးေနသလို ျဖစ္သြားတာပဲ ျဖစ္ရမယ္”

“ဒါဆိုရင္ ငါတို႔အခုဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ?”

ေရွာင္ယြင့္လုံက စိုးရိမ္တႀကီး ေျပာသည္။

“ရပ္ဖို႔နည္းရွာမွပဲ။ ဆက္ျဖစ္ေနရင္ ကိုမာဝင္သြားလိမ့္မယ္။ ဒီလိုျဖစ္ရင္ ငါတို႔ဘာလုပ္နိုင္မွာလဲ? ကေလးက အရမ္းငယ္ေသးတာကိုကြာ ဘယ္လိုလုပ္ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္မွာလဲ”

ဆရာဝန္သည္ ေရွာင္ယြင့္လုံကို ေမာ့ၾကည့္ကာ ဝူခ်န္းယြဲ႕ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ သက္ျပင္းခ်ကာ

“အားနာပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ဘယ္လိုရပ္ရမလဲ မသိဘူး”

“ဆရာ”

ေရွာင္ယြင့္လုံသည္ စိတ္လြတ္မတက္ ျဖစ္ေနသည္။ မ်က္လုံမ်ားျပဴးက်ယ္ေနကာ ေရွ႕သို႔တိုးရင္း ဆရာဝန္ကို ဆြဲဖမ္းကာ အကူအညီအတင္းအၾကပ္ေတာင္းဖို႔ လုပ္လာသည္။ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ သူ႕ကိုအျမန္တားလိုက္ရကာ ဆရာဝန္ကိုၾကည့္ရင္း

“တကယ္နည္းလမ္းမရွိေတာ့ဘူးလား? ဘာမဆို ငါတို႔လုပ္ေပးပါ့မယ္”

ဆရာဝန္သည္လည္း အနည္းငယ္စိုးရိမ္ေနတာ ျဖစ္သည္။

“တကယ့္ကို ဘာလုပ္ေပးရမလဲ မသိလို႔ပါဗ်ာ။ အခုလက္ရွိမွာ ဇြန္ဘီပိုးကို ဘယ္လိုထိန္းခ်ဳပ္ရမလဲဆိုတဲ့ ရလဒ္ေတာင္ တစ္ခုမွမရွိတာ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဇြန္ဘီပိုးေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ဒီလိုစြမ္းအားနိုးလာတဲ့ ျဖစ္စဥ္မ်ိဳးကိုလည္း ဝင္စြက္ဖက္ေပးနိုင္တာ ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ေပးနိုင္ဘူး”

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ ဆရာဝန္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ပို၍ပို၍ စိတ္ညစ္လာသည္။ လက္ရွိေဆးဘက္ဆိုင္ရာ သုေသတနမ်ားသည္ ဇြန္ဘီပိုးႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ဘာထိေရာက္မႈရွိသည့္ ရလဒ္မေတြ႕ေသးသည္ကို သူနားလည္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ ဇြန္ဘီကိုက္ခ့ရသည္ႏွင့္ ဇြန္ဘီျဖစ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ အစြမ္းမ်ားႏွိုးလာျခင္းတို႔ကို မရပ္တန့္နိုင္ၾကေပ။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႕သမီးကို အဆုံးရႈံးမခံနိုင္ေပ။

“ဆရာ ေတြးၾကည့္စမ္းပါ တကယ္ပဲ ဘာနည္းမွ မရွိဘူးလား? သူ႕အစြမ္ကို ရပ္ထားနိုင္သ၍ လင္းလင္းက လုံၿခဳံေနမွာပဲမလား?”

ေရွာင္ယြင့္လုံသည္ အိုးပူထဲသို႔ေရာက္ေနသည့္ ပု႐ြက္ဆိတ္အလား ေသာကႀကီးစြာျဖင့္ ဆရာဝန္ကို ေမးသည္။

ဆရာဝန္သည္ ကူကယ္ရာမဲ့စြာ ေခါင္းခါျပကာ

“ေတာင္းပန္ပါတယ္ တကယ့္ကိုအားနာပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း ဘာလုပ္ရမွန္း တကယ့္ကို မသိတာပါ”

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ ပါးစပ္ဟကာ တစ္ခုခုေျပာဖို႔ လုပ္ေသာ္လည္း ဘာစကားမွ ထြက္မလာနိုင္ေပ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဝူယြဲ႕လင္းသည္ ကုတင္ေပၚကေန ခုန္ခ်ကာ ဝူခ်န္းယြဲ႕၏ ေဘာင္းဘီစကို လာဆြဲေခၚသည္။

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ သူ႕သမီးကိုငုံ႕ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ထိုင္ခ်၍ ဖက္ထားလိုက္ကာ

“လင္းလင္း မေၾကာက္နဲ႕။ ေဖေဖက သမီးကို ဘာမွမျဖစ္ေစရဘူး”

အခန္းထဲတြင္ ေျပာၿပီးသြားသည့္အခါ ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ သူ႕သမီးကိုခ်ီကာ ေရွာင္ယြင့္လုံႏွင့္အတူ ေအာက္ထပ္သို႔ ဆင္းလာသည္။ ေဆး႐ုံ၏နားေနခန္းတြင္ အျပင္ကေန လူတစ္ခ်ိဳ႕လာမွန္းကို သူတို႔ျမင္လိုက္ရသည္။

“ဒါက ေခါင္းေဆာင္ဝူပဲ သူျပန္လာၿပီ”

ယြမ္ထန္ရွင္းႏွင့္ ယန္ဖန္းယုသည္ အျခားသူမ်ားႏွင့္အတူ ေဆး႐ုံသို႔လာစဥ္ ဝူခ်န္းယြဲ႕ႏွင့္ ယြမ္ထန္ရွင္းတို႔ကို ျမင္သည့္အခါ အံ့ၾသစြာေျပာသည္။

ဝူခ်န္းယြဲ႕ကို ျမင္သည့္အခါ အၿပဳံးျဖင့္ ေလွ်ာက္လာကာ

“ေခါင္းေဆာင္ဝူနဲ႕ မင္းသမီးေလးမလား? ဘယ္တုန္းက ျပန္ေရာက္ၾကတာလဲ? ဒီကို ဘာျဖစ္လို႔ ေရာက္ေနတာလဲ? ေနမေကာင္းလို႔လား?”

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ စိတ္ဓာတ္က်ေနေသာ္လည္း အမ်ိဳးသမီးလွလွေလး၏ ေႏြးေထြးသည့္အၿပဳံးျဖင့္ ႀကဳံရသည့္အခါ သူသည္ ခပ္ဖြဖြသာ ၿပဳံးနိုင္၍

“ဒုေခါင္ေဆာင္ယန္ ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္”

ယန္ဖန္းယုသည္ သူ႕ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ယြမ္ထန္ရွင္းတို႔ကို ၫႊန္ျပ၍

“ေကာင္းပါ့ရွင့္ ဒီမွာ မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္ ဒါက ေဟးဒီးစခန္းက ဒုေခါင္းေဆာင္ယြမ္တဲ့”

ထို႔ေနာက္ သူမ၏အနားသို႔ ေလွ်ာက္လာသည့္ ယြမ္ထန္ရွင္းအား ဝူခ်န္းယြဲ႕ကို ၫႊန္ျပကာ

“ဒါက နင္တို႔ရွာေနတဲ့ ခရမ္းေရာင္မိုးႀကိဳးေခါင္းေဆာင္ပဲ”

ယြမ္ထန္ရွင္းသည္ ဝူခ်န္းယြဲ႕အား လက္ကမ္းေပးကာ

“မဂ္လာပါ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ လူခ်င္းေတြ႕ဖူးခဲ့ၿပီ”

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ ဝူယြဲ႕လင္းအား ေရွာင္ယြင့္လုံကို ခ်ီေစကာ ယြမ္ထန္ရွင္းအား လက္ျပန္ဆြဲႏႈတ္ဆက္၍

“ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္”

ယြမ္ထန္ရွင္းသည္ သူ႕ကိုၾကည့္ကာ ေရွာင္ယြင့္လုံႏွင့္ ဝူယြဲ႕လင္းတို႔ကို လွည့္ၾကည့္၍

“ဒါက မင္းသမီးေလးလား? ခ်စ္စရာေလးပဲ ဒါပင္မယ့္ ခင္ဗ်ားကို ၾကည့္ရတာ အဆင္ေျပသလိုပဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲ?”

ယန္ဖန္းယုသည္ ေခါင္းၿငိမ့္ကာ စိတ္ပူစြာျဖင့္

“ခုနကတည္းက ၾကည့္ရတာ မေကာင္းသလိုပဲ။ ဒီတစ္ေခါက္ ဆုံးရႈံးမႈက အရမ္းမ်ားလို႔လား?”

ယြမ္ထန္ရွင္းသည္ ဝူယြဲ႕လင္းကိုၾကည့္ကာ ဆက္ေျပာသည္။

“မင္းသမီးေလးက ေနမေကာင္းသလိုပဲ။ မ်က္ႏွာေလးက ရဲေနတယ္။ အေအးမိတာလား? အဖ်ားရွိေနတာလား?”

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ သူ႕သမီးကိုၾကည့္ကာ မ်က္ႏွာကို အျမန္စမ္းၾကည့္သည္။ ကိုယ္သည္မတရားပူေနကာ မ်က္ႏွာသည္ ရဲေနၿပီ။ သူမ၏ေတာက္ပသည့္ မ်က္လုံးမ်ားသည္ အခုေတာ့ အာ႐ုံမစိုက္နိုင္သလို ျဖစ္ေနရွာသည္။

ဝူခ်န္းယြဲ႕သည္ သက္ျပင္းရွည္ႀကီး ခ်လိဳက္ကာ

“လင္းလင္းေလ။ သူ႕အစြမ္းေတြက ႏွိုးလာေတာ့မယ္။ ဘယ္လိုရပ္ရမလဲ မသိဘူး။ ငါတို႔ဘာလုပ္ရမလဲကို မသိေတာ့ပါဘူးကြာ”

ယန္ဖန္းယု၏ လွပသည့္ မ်က္လုံးမ်ားသည္ ျပဴးက်ယ္ကုန္ကာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္

“ဘာ မျဖစ္နိုင္တာ ဒီေလာက္ငယ္ေသးတာကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီလိုျဖစ္တာလဲ?”

ဝူခ်န္းယြဲ႕၏ မ်က္လုံးမ်ားသည္ ဝမ္းနည္းသြားသည့္ပုံ ျဖစ္သြားသည္။

“ဒီေလာက္ ကေလးငယ္ငယ္ေလးကို အစြမ္းက ႐ုတ္တရပ္ႀကီး ဘယ္လိုလုပ္ နိုးလာတာလဲ? အဲ့ဒီမွာ တစ္ခုခုနဲ႕ ႀကဳံခဲ့ရလို႔လား?”

ယြမ္ထန္ရွင္းက ႐ုတ္တရပ္ ေမးသည္။

သူသည္ခနေတြးၿပီးေနာက္ ႐ုတ္တရပ္ တူယြမ္ရွင္းကို ေထာင့္တစ္ခုသို႔ အျမန္ဆြဲေခၚသြားကာ

“ဒီကိုလာဦး”

ေထာင့္လြတ္တြင္ တစ္ခ်ိန္လုံး လ်စ္လ်ဴရႈထားသည့္ တူယြမ္ရွင္းကို လွည့္ေမးသည္။

“ကေလးကို ေရတစ္ဘူးေပးလိုက္။ ကူညီနိုင္မလား ၾကည့္ရေအာင္”

people are reading<၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)>

View all messages

Close message

Next Chap

《၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)》260

Advertisement

Advertisement

Advertisement

Advertisement

Commoners Magic

Mourners, Abednego, Persistence

My Annoying Brothers

The Purple Jade Palace: Prince Yernal's Plan (Book Two)

After Death

The Legend of JaWal by WarWalker

Earn coins to read for free

You are?